ตอนที่ 22

การกระทำที่กะทันหันนี้ทำให้ปาณีอึ้งไปสักพักนี…คุณไว ยาตย์และแม่บ้านก็นั่งอยู่ตรงนี้นะ!

คุณอานี่ใจกล้าจริงๆ!

ธามนิธิมองไปยังเธอแล้วพูดว่า”เรื่องการทำกับข้าวแบบ นี้ถือเป็นงานอดิเรกก็พอไม่ต้องทำทุกวันหรอกมือที่สวย ขนาดนี้เอามาทำกับข้าวก็เสียดายแย่”

นิ้วมือของปาณีเรียวยาวไม่เหมือนมือที่ใช้ทำงานหนักแต่ เขาก็รู้ว่าเธอทำงานหนักมาไม่น้อย

เด็กที่อายุเท่าเธอส่วนใหญ่คนในบ้านก็จะดูแลอย่างกับไข่ ในหิน!

แต่เธอไม่เหมือนคนอื่น

ยิ่งเธอเจอเรื่องแย่ๆมามากเท่าไหร่เขาก็อยากดีกับเธอให้มากเท่านั้น

ปาณีหัวเราะชอบใจในคำพูดของธามนิธิเธอพูดว่า”ไม่ เป็นไรค่ะทำกับข้าวไม่เหนื่อยสักหน่อย”

แม่บ้านพูดว่า”หนูนาลูกสาวของน้าอายุโตกว่าคุณหนูอีก แต่ยังทำกับข้าวไม่เป็นเลย”

“ความถนัดของทุกคนไม่เหมือนกันไงคะหนูก็แค่ทำ กับข้าวเป็นเรื่องเดียวค่ะ”เธออยากใช้อาหารมื้อนี้เป็นคำ ขอบคุณที่ธามนิธิช่วยเธอจัดการเรื่องในวันนี้

ปาณีเป็นคนง่ายๆใครที่ดีกับเธอเธอก็จะจดจำไว้แล้ว ตอบแทนเขาคนนั้นร้อยเท่าพันเท่า

เมื่อก่อนเธอก็ดีกับติรยาแบบนี้เหมือนกันเพราะคิดว่าติร ยาดีกับเธอมากแต่ในตอนนี้…

ความจริงแสดงให้เห็นว่าเธอนั้นตาบอดมาโดยตลอด

แต่อย่างไรก็ตามเธอก็ยังเป็นเธอเหมือนเดิม
เธอจะรักษาทุกๆคนที่ดีกับเธอไว้

หลังรับประทานอาหารปาณีอยากล้างถ้วยชามให้ เรียบร้อยแต่แม่บ้านไม่ยอมและให้เธอไปพักผ่อน

แม่บ้านล้างถ้วยเสร็จถึงจะกลับไปบ้านวิสิทธิ์เวช

พรุ่งนี้เช้าจึงจะมาใหม่!

เมื่อแม่บ้านกลับไปถึงบ้านวิสิทธิ์ เวชจันวิภาและพ่อแม่ของ ธามนิธิก็อยู่ในบ้านพอเห็นเธอกลับมาฐิติพรจึงเรียกตัวเธอ ไปทันที

“ทางลูกธามเป็นยังไงบ้าง?”ฐิติพรถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง พวกเขารู้เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้แล้วได้ข่าวว่าเวทัสมุ่งเป้าไป ยังปาณีจึงไล่เธอออก

จันวิภามาที่นี่ก็เพราะเรื่องนี้เหมือนกัน

เธอก็ปวดหัวมากสำหรับลูกชายคนนี้
พวกเขาให้แม่บ้านลำมุงไปดูแลธามนิธิทุกวันในขณะ เดียวกันก็ให้ดูลาดลาวว่าทางธามนิธิเป็นอย่างไรบ้างเพราะ ฉะนั้นเกือบทุกวันที่แม่บ้านลำมุงกลับมาพวกเขาก็จะดึงเธอ มาถามเกี่ยวกับเรื่องราวของธามนิธิ

แม่บ้านลำมุงพูดว่า “สะใภ้ของคุณชายคนนี้ใช้ได้เลยที เดียวคืนนี้เธอเป็นคนทำกับข้าวเองด้วยฝีมือใช้ได้เลยค่ะ!”

“จริงหรอ!เธอยังทำกับข้าวเป็นด้วย?”แววตาของฐิติพร เป็นประกายคิดไม่ถึงจริงๆ

พวกเขาทุกคนเคยเจอปาณีก่อนหน้านี้แล้วก็เป็นเด็กผู้ หญิงอายุราวๆกับเวทัสจุดที่ทำกับข้าวเป็นนี้หายากจริงๆ

ขณะที่แม่บ้านลำมุงพูดถึงปาณีนั้นท่าทางของเธอดูตื่น เต้นมาก”แค่ทำกับข้าวเป็นที่ไหนล่ะคะยังทำได้อร่อยอีก ด้วยเป็นอาหารขึ้นชื่อของเมืองชลธีเลยค่ะคุณชายธามยัง ชมเลยว่าอร่อย!”

ธามนิธิเป็นคนที่ไม่ค่อยชมคนอื่นและไม่ใช่คนที่ชื่นชอบ เรื่องอาหารการกินอีกด้วยเลยยากที่จะให้เขาชมใคร
แต่วันนี้เขากลับชมว่าปาณีทำกับข้าวอร่อย

จันวิภาจึงพูดว่า”ถ้าอย่างนั้นต้องให้เธอมาโชว์ฝีมือสัก หน่อยแล้วสิ”

นลินทำกับข้าวไม่เป็นเลยลูกสาวที่ตระกูลมีสุวรรณ์เลี้ยงดู มาเป็นประเภทที่ทำอะไรไม่เป็นไรไม่ต้องซักผ้าเองไม่ต้อง ทำงานบ้านเพียงแค่จุดนี้ปาณีก็ดีกว่านลินหลายเท่า

ฐิติพรมองไปยังแม่บ้านลำมุง”ปราณีไม่ได้ไม่พอใจอะไรใช่ ไหม?”

สิ่งที่เธอกังวลมากกว่าคือกลัวว่าปาณิจะโมโหเรื่องที่เกิด ขึ้นในวันนี้ถ้าเกิดว่าเธอไม่พอใจขึ้นมาแล้วทะเลาะกับธา มนิธิจะทำอย่างไร?

ธามนิธิดูรักและทะนุถนอมเธอมากๆถ้าเกิดเธอง้อยากขึ้น มา….แล้วหนีไปธามนิธิจะทำยังไง?