ตอนที่ 28

แม้จะมีผนังกั้นอยู่แต่ปาณีก็สามารถคิดภาพสีหน้าที่เส แสร้งทำตัวไร้เดียงสาดุจดอกไม้ของติรยาได้

เมื่อก่อนตอนที่ทั้งสองคนยังเป็นเพื่อนกันในบางครั้งก็จะ มีความขัดแย้งกันทะเลาะกันบ้างแต่ในทุกๆครั้งเพียงแค่ติร ยายอมก้มหัวให้เธอหน่อยทำตัวน่าสงสารนิดหนึ่งปาณีก็จะ ให้อภัยเธอเสมอ

เธอคงไม่คิดใช่ไหมว่าฉันจะง้อง่ายเหมือนเมื่อก่อน!

ช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ทุกการกระทำของติรยาทำให้เธอรู้สึก โกรธเคืองจนถึงขีดสุดแล้ว

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่แย่งเวทัสไปหรือเป็นเรื่องที่ใส่ร้ายเธอ ต่อหน้าบาร์นี่เรื่องแต่ละเรื่องนี้เป็นหลักฐานยืนยันว่าติรยา จะไม่มีทางมองเธอเป็นเพื่อนเด็ดขาด

ในเมื่อไม่ใช่เพื่อนกันเธอมีคุณสมบัติอะไรที่จะให้ฉันให้
อภัยเธอแบบเพื่อน?

นิ้วมืออันเรียวยาวของปาณีพิมพ์ข้อความลงไปสองสาม คำ”เพื่อนที่แย่งแฟนของเพื่อนหรอ?”

“ปาณี “ธามนิธิเรียกปาณีที่กำลังคุยแชทอย่างเมามัน “ดื่ม

น้ำ”

ปาณีรีบวางมือถือลงไปรินน้ำให้กับธามนิธิธามนิธิเห็นเธอ ตั้งใจคุยแชทขนาดนั้นอดไม่ได้ที่จะมองไปยังมือถือของ เธอเลยเห็นเข้ากับประโยคสุดท้ายที่ปาณีส่งออกไป

“แฟน?”

เขาอดไม่ได้ที่จะมองไปทางปาณี

เธอมีแฟนหรอ?

ปาณีรินน้ำมาให้กับเขา “คุณอาน้ำค่ะ”
ธามนิธิยื่นมือออกไปรับแก้วน้ำมามือของเขาเรียวยาวและ สวยมากนี่เป็นมือคู่ที่สวยที่สุดที่เธอเคยเจอมา

ปาณียืนอยู่ข้างๆชื่นชมเขาที่กำลังดื่มน้ำภาพที่เห็นสวยจน ต้องร้องขอชีวิต

เขาดื่มน้ำเสร็จก็ยื่นแก้วน้ำไปให้เธอ

ปาณีเอาแก้วไปเก็บไว้ที่เดิมแล้วกลับมานั่งบนโซฟา เตรียมจะคุยแชทกับติรยาต่อเธอไม่ถนัดเรื่องการทะเลาะ ต่อหน้าเถียงไม่ไหวในไลน์จะยังเถียงไม่ไหวอีกรีไง?

แต่ปรากฏว่ากันเธอเพิ่งลงถึงโซฟาก็ได้ยินเสียงของธา มนิธิถามว่า”เมื่อก่อนเธอมีแฟนหรอ?”

-“ปาณีกำลังถกเถียงเรื่องนี้กับติรยาคิดไม่ถึงว่าธา มนิธิจะถามคำถามนี้กะทันหันร้อนตัวอย่างบอกไม่ถูกเธอ มองไปยังธามนิธิปรากฏว่าเขาก็มองมาที่เธอเหมือนกันแวว ตาเขาอ่อนโยนมากเหมือนคนที่ถามคำถามนี้เฉยๆ

ปาณีตอบว่า “ทำไมจู่ๆคุณอาถึงถามเรื่องนี้คะ?”
“อยากรู้”

“ไม่มีค่ะ “หลังพูดจบปาณีเสียใจเล็กน้อยที่พูดออกไป อย่างนั้นเหมือนเธอไม่ควรโกหกแต่ว่า ….ตอนนี้เธอ แต่งงานกับคุณอาแล้วถ้าคุณอารู้เรื่องนี้เข้าเขาคงไม่พอใจ แน่ๆ

แม้เขาจะไม่ใช่คนขี้หึงแต่ถ้าเขาหึงขึ้นมา …..จะทำยังไง?

แล้วถ้ารู้ว่าคนๆนั้นคือเวทัส….

ดังนั้นไม่พูดจะดีที่สุด

ธามนิธิมองตาของเธอ”ไม่มีจริงๆหรอ?”

“ไม่มีจริงๆค่ะ”สายตาของปาณีไปตกอยู่บนจานผลไม้ที่ธา มนิธิกินไปนิดเดียวเปลี่ยนเรื่องคุยว่า”อันนี้คุณไม่กินแล้วใช่ ไหมคะ?งั้นหนูกินนะ!”

เธอคุยไปสักพักรู้สึกหิวอีกแล้ว
ธามนิธิมองไปยังนักกินคนนี้อดไม่ได้ที่จะหัวเราะพร้อมกับ พูดว่า”เธอกินเลย”

“อร่อยจังเลย”ปาณีกินไปหนึ่งชิ้นจากนั้นก็ป้อนให้ธามนิธิ อีกหนึ่งชิ้น”เมื่อกี้ตอนอยู่ข้างล่างแม่ให้หนูกินไปเยอะเลย คุณอาคนในบ้านของอาดีกับหนูจังเลย!”

นอกจากเวทัสทุกคนก็เป็นมิตรกับเธอมาก

ปาณีคิดอย่างไรก็คิดไม่ออกว่าเธอเพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งที่ สองแท้ๆพวกเขาจะไม่หาเรื่องเธอแม้แต่น้อยเลยหรอ?

ธามนิธิพูดว่า”พวกเขาชอบเธอมาก”

ปาณีไม่เข้าใจ”เพราะอะไรคะ?”

“อาจเป็นเพราะว่าเธอน่ารักมั้ง!”ธามนิธิยื่นมือออกไปขยี้ หัวเธอเล่นๆ “คนอื่นเขาดีกับเธอเธอยังจะวิเคราะห์อีกว่า ทำไม?”