ตอนที่ 52

ถ้ารู้ว่าจะเป็นอย่างนี้จะกินให้เยอะๆเลย ก่อนที่คุณอาจะ นึกขึ้นได้

“เธอยังเป็นเด็กดีไง? กินเยอะแล้วสุดท้ายคนที่ไม่สบายก็ เป็นตัวเธอเอง” เขาลูบหัวเธอเป็นการปลอบใจ พูดกับแม่ บ้านว่า “เก็บไว้ให้เธอก่อน”

“ค่ะ” แม่บ้านรีบเก็บไอศกรีมไป

ปาณีจ้องหน้าธามนิธิ ในตามีความแค้นมหาศาล มองดู ของที่ตัวเองชอบแต่กลับกินไม่ได้เป็นอะไรที่ทรมานมาก!

ธามนิธิเห็นสีหน้าท่าทางของเธอ อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออก มา “นี่ยังมีของหวานอีกไม่ใช่หรือไง?”

ยังดีนะที่ของหวานมีอุณหภูมิปกติ

ปาณีแย่งช้อนมาจากมือของธามนิธิ ทานของหวานที่แม่บ้านทำไว้ให้อร่อยมาก

หวานจนตาหยีเลยทีเดียว

แม่เจ้า มีความสุขมากจริงๆ!

ไวยาตย์เดินเข้ามาจากข้างนอก มองดูภาพที่อยู่เบื้อง หน้า : ปาณีกำลังทานของหวาน ธามนิธินั่งมองเธออยู่ข้างๆ แววตาเต็มไปด้วยความรักเอาใจใส่

แต่เดิมเขาคิดว่า ธามนิธิไปหาปาณี เพื่อที่จะคุยเรื่องนั้น กับเธอสักอีก

แต่ปรากฏว่า…

ทำไมคุณธามนิธิของเขาถูกปาณีนางจิ้งจอกหว่านเสน่ห์ อีกแล้วล่ะ?

ลืมเรื่องสำคัญได้ไปได้ยังไง!

ปาณีเห็นเขาเดินเข้ามา ทักทายอย่างมีมารยาท “คุณไวยาตย์”

ไวยาตย์มองไปยังปาณี ไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่มองไป ยังธามนิธิแล้วพูดว่า “คุณธามนิธิครับ”

“มีธุระอะไรค่อยคุยกับทีหลัง!” ธามนิธิรู้ว่าเขาจจะพูดอะไร

ไวยาตย์จึงยืนอยู่ข้างๆ ตาทั้งคู่ของเขาจ้องปาณีอย่างไม่

วางตา

เห็นในตาของปาณีมีแต่เรื่องกินแล้ว เขาอดไม่ได้ที่จะ หัวเราะออกมาอย่างเย็นชา : ปาณีถือเป็นคนที่หวังสูงมาก เธอคงไม่คิดหรอกนะว่าคุณธามนิธิจะยังไม่รู้เรื่องของเธอ?

แต่ก่อนยังโกหกว่าเธอกับเวทัสไม่สนิทกันอีก

ไม่น่าล่ะ เวทัสถึงเกลียดเธอขนาดนี้

ในตอนนี้ แม้แต่เขาก็เริ่มเกลียดปาณีซะแล้ว
ปาณีหยิบช้อนของธามนิธิมา ตักของหวานป้อนให้เขา “คุณอา ลองทานดูสิคะ อร่อยมาก!”

ธามนิธิมองของหวานที่เธอป้อนให้ แม้จะไม่ได้ชอบทาน มาก แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธน้ำใจเธอ เขากินแต่โดยดี

“อร่อยใช่ไหมคะ?” ปาณีพูด “อร่อยมากจริงๆ ครั้งหน้าหนู ก็อยากฝึกทำของหวานกับคุณน้าสักหน่อย”

ไวยาตย์มองไปยังท่าทางที่กำลังอ่อยธามนิธิของเธออยู่ แทบอยากจะวิ่งเข้าไปฉีกหน้ากากเธอออก

แล้วมองไปยังธามนิธิ เหมือนเขาจะเพลิดเพลินกับการ เอาอกเอาใจของปาณีเป็นอย่างมาก

ไวยาตย์ไม่เข้าใจเลยจริงๆ!

คุณธามนิธิของเธอไม่น่าจะเป็นคนที่ถูกล่อลวงได้ง่าย ขนาดนี้ เมื่อก่อนมีผู้หญิงมาเสนอตัวให้เขามากมาย แต่เขา ไม่เคยสนใจใครเลย
ทำไมถึงเป็นปาณีล่ะที่ทำให้เขาหลงจนโงหัวไม่ขึ้นแบบนี้?

หลังจากรับประทานอาหารเย็น ไวยาตย์ยืนอยู่หน้าห้อง อาหาร ปาณีเดินออกมาจากห้องอาหาร เห็นเขายืนอยู่ จึง เดินเข้าไปทัก

ไวยาตย์อึ้งไปสักพัก มองไปยังปาณี “มีธุระ?”

ปาณียิ้มพูดว่า “หนูทำอะไรผิดหรอคะ?”

ตั้งแต่ไวยาตย์ปรากฏตัวในวันนี้ ปาณีก็รู้สึกถึงความผิด ปกติ เธอทักทายไวยาตย์ ไวยาตย์ก็ไม่ได้ตอบเธอ

เธอคาดเดาว่าอาจเป็นเพราะตัวเองทำอะไรไม่ดี จึงทำให้ ไวยาตย์ไม่พอใจ ดังนั้น จึงอยากถามให้แน่ใจ

เพราะถึงอย่างไร ไวยาตย์ก็ดีกับเธอไม่น้อย ปาณีไม่ อยากทำให้ใครไม่พอใจอย่างไร้เหตุผล

ไวยาตย์มองไปยังท่าทางผู้บริสุทธิ์ของเธอ แสดงได้ไม่เลวเลยนิ!

เขามองไปยังปาณี “จำคำพูดที่ฉันเคยบอกเธอตอนที่เธอ เพิ่งมาได้ใช่ไหม?”

“ค่ะ” แม้คำพูดที่เขาเคยพูดจะเยอะมาก แต่ปาณีก็จำได้ เกือบทั้งหมด เธอมองไปยังไวยาตย์ “ทำไมหรอคะ?”

ไวยาตย์พูดอย่างจริงจังว่า “ถ้าเธอกล้าทำผิดต่อคุณธา มนิธิ ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บ ฉันจะไม่ปล่อยเธอไว้แน่ๆ”

ปาณีหัวเราะ “หนูจะทำผิดต่อคุณอาได้ยังไงคะ? คุณอาดี กับหนูขนาดนี้ ทำไมหนูต้องทำร้ายเขาด้วยล่ะคะ?”