ตอนที่ 39

ไม่รู้ว่าธามนิธิทำอะไรไว้ในชาติปางก่อนถึงต้องเผชิญกับ

ครอบครัวมีสุวรรณ์

ปาณีพูดว่า”หนูไปอยู่เป็นเพื่อนเขาได้ไหมคะ?”

ไวยาตย์ตอบว่า”ถ้าคุณเข้าไปแล้วพูดอะไรผิดขึ้นมาเขา จะยิ่งโมโหเข้าไปอีก”

ในฐานะผู้ชายไวยาตย์สามารถรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของ ธามนิธิในตอนนี้

ปาณีได้ยินไวยาตย์พูดเช่นนี้แล้วไม่มีทางเลือกจำใจต้อง ลงไปข้างล่าง

ตอนเธอลงไปข้างล่างคู่สามีภรรยาบ้านมีสุวรรณ์ถูกฐิติพร ไล่ออกไปแล้ว

ในห้องอาหารฐิติพรมองไปยังปาณีที่ลงมาคนเดียวถาม
ว่า”ธามนิธิล่ะ?เขาไม่มากินข้าวหรอ?”

ฐิติพรคิดอย่างไร้เดียงสาว่าธามนิธิจะไม่รู้เรื่องที่บ้านมีสุ วรรณ์มาถอนหมั้นในวันนี้

ปาณีนึกถึงธามนิธิที่ยังไม่ออกจากห้องจนถึงต่อนนี้ตอบ

ว่า”คุณอาอารมณ์ไม่ค่อยดีค่ะ”

“เขาเป็นอะไรหรอ?”ฐิติพรนั่งลงมองไปยังปาณีพูด ว่า”ปาณีหนูแต่งงานเข้ามาในบ้านหลังนี้พวกเราไม่มีคำขอ อื่นใดเลยหวังเพียงแต่เธอจะดีกับธามนิธิให้มากๆเข้าใจ ไหม?”

“หนูจะดีกับเขาให้มากๆค่ะ”ปาณีพยักหน้าตอบ

ฐิติพรพูดว่า”ไปเรียกเขาลงมากินอาหารหน่อยสิโอารมณ์ เขาไม่ค่อยดีหนูก็ไปง้อเขาหน่อย”

เธอมองออกว่าธามนิธิดีกับปาณีเป็นพิเศษแต่ในเวลานี้ก็ คงมีเพียงปาณีเท่านั้นที่จะง้อเขาได้
ปาณีลุกขึ้นหลังจากที่ได้ยินคำพูดของฐิติพร

ไวยาตย์ได้ยินว่าเธอจะเข้าไปหาธามนิธิจึงห้ามเธอเอา ไว้”ผมบอกคุณแล้วไม่ใช่หรอครับว่าให้ลงไปข้างล่าง?คุณ เข้าไปในตอนนี้จะยิ่งทำให้คุณธามนิธิไม่พอใจ”

เวลาที่ธามนิธิโมโหข้อห้ามที่สำคัญที่สุดคือห้ามใคร

รบกวน

“หนูแค่อยากเข้าไปคุยกับเขา”

ไวยาตย์เห็นสีหน้าที่จริงจังของปาณีก็ยังคงไม่ค่อยไว้ใจ เธอ”คุณยังรู้จักคุณธามนิธิไม่ดีพอถ้าเข้าไปตอนนี้จะยิ่ง ทำให้เขาโมโห”

ปาณีตอบว่า”ถ้าเขาโมโหก็ให้เขาด่าฉันละกัน!ไม่แน่เมื่อ เขาด่าเสร็จแล้วจะสบายใจขึ้น”

ไม่อย่างนั้นจะทำอะไรได้อีก?
ปาณีมองไปยังไวยาตย์”คุณเข้าใจเขาแต่ทุกครั้งคุณก็ ปล่อยให้เขาอารมณ์เสียอยู่คนเดียว?”

ไวยาตย์”.

เขาเถียงเธอไม่ไหวจึงปล่อยให้เธอเข้าไป

ปาณีผลักประตูห้องเข้าไปเห็นธามนิธินั่งอยู่ริมหน้าต่างตา จ้องมองออกไปข้างนอกไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

ท่าทางของเขาเช่นนี้ทำให้ปาณีนึกถึงวันที่เจอเขาครั้งแรก ในคฤหาสน์ที่เมืองชลธีเขาก็นั่งอยู่ริมหน้าต่างแบบนี้เหมือน กัน

วันนั้นเธอไม่ได้เข้าไปไวยาตย์ให้เธอกลับไปสักก่อน

ปาณีในเวลานั้นไม่เข้าใจธามนิธิและไม่รู้ว่าเขาเสียใจ เพราะเรื่องอะไรแต่ตอนนี้เธอรู้แล้ว
เธอเดินเข้าไปหาธามนิธิขณะที่เข้าใกล้เขารู้สึกว่าหัวใจ ของตัวเองเต้นแรงมาก

ไม่ยอมรับไม่ได้เลยว่าเวลาที่เขาโมโหบรรยากาศรอบๆตัว จะตึงเครียดมากมิน่าล่ะไวยาตย์ถึงไม่ให้เธอเข้ามา

ไวยาตย์คงโดนมาไม่น้อย!

ประสาทสัมผัสของธามนิธิที่เคยเป็นทหารไวมากไม่ต้อง รอให้ปาณีพูดก่อนก็ได้ยินเขาพูดแล้วว่า”ออกไป”

ไม่อ่อนโยนกับเธอเหมือนก่อนหน้านี้เขาพูดกับเธออย่าง เย็นชาเพื่อที่จะไล่เธอออกไป

เขาเกลียดที่มีคนมาปลอบใจในเวลานี้ที่สุด!ทำให้เขารู้สึก เหมือนโดนประชดเหน็บแนมมากยิ่งขึ้น!

สายตาของธามนิธิยังคงมองออกไปข้างนอกแววตาของ เขาเย็นชามากเขามักจะคิดถึงตอนที่ตัวเองปกติดีตอนนั้น นลินดีกับเขามากแค่ไหนเหมือนเขาเป็นพระเจ้าที่เธอต้อง คอยเอาอกเอาใจตลอดเวลา
ไม่ว่าเขาจะยุ่งสักแค่ไหนแม้กระทั่งเขาจะได้กลับมาแค่ ปีละครั้งก็ไม่หวั่นเธอยังคงรอเขาด้วยความเต็มใจและยัง หมั้นกับเขาอีกด้วย