ตอนที่33

“ที่เธอคบกับน้าชายฉันก็เพราะเงินไม่ใช่รีไง?”เวทัสมอง เธอด้วยความโมโห”เธอต้องการเงินฉันก็ให้เธอได้ใขอแค่ เธอไปจากเขาซะเงินพวกนี้ก็จะเป็นของเธอ”

เวลานี้ปาณีรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นขอทานและเขาก็เป็นผู้ เสียสละที่อยู่สูงส่ง

เธอเงยหน้าขึ้นมองไปยังเวทัสรู้สึกขัดหูขัดตาอย่าง มาก”ใครเป็นคนบอกนาย?”

จู่ๆเขาก็เอาเงินมาให้เธอ

“ติรยาเป็นคนบอก”เวทัสมองหน้าเธอ”เขาบอกว่าวันนั้นที่ เธอไปบ้านเขาเพราะจะยืมเงิน…”

ในสมองของปาณีได้ฉายภาพที่อยู่หน้าบ้านติรยาในวันนั้น ขึ้นมาอย่างอัตโนมัติ
คำพูดของเวทัสทำให้เธอคิดถึงเวลานั้นเวลาที่เธอไม่หลง เหลือศักดิ์ศรีของตัวเองเลย

เธอเงยหน้าขึ้นมองหน้าเวทัส”เขายังพูดอะไรอีก?”

“เขาบอกว่าที่เธอคบกับน้าชายฉันก็เพราะเงิน!เธอไม่เคย รักน้าชายฉันเลย!”เมื่อเทียบกับคำพูดของปาณีที่บอกว่า เธอคบกับธามนิธิเพราะว่าเธอชอบธามนิธิเวทัสยินดีจะเชื่อ คำพูดของติรยามากกว่า

เขายอมที่จะเชื่อว่าปาณีคบกับธามนิธิเพราะเงิน

ปาณีหัวเราะ”เพราะฉะนั้นนายเลยเชื่อคำพูดของเขาแล้ว เอาเงินฟาดหน้าไล่ฉันไป?”

เธอมองไปยังบัตรเครดิตที่ถูกโยนลงบนโต๊ะรู้สึกถูก เหน็บแนมเป็นอย่างยิ่ง

ไม่ว่าติรยาจะพูดอะไรเขาก็เชื่อหมดแต่กลับไม่เคยเชื่อ เธอเลย
เวทัสจ้องมองปาณีอย่างเยาะเย้ย “หรือว่าไม่ใช่ละ?เธอ อย่าบอกนะว่าระหว่างเธอกับน้าฉันคือรักแท้ฉันไม่เชื่อ

คนที่ปาณิชอบควรจะเป็นเขาเคือเขา

เขาไม่เชื่อว่าการที่คบกันมาตั้งนานในใจของปาณิจะไม่มี เขาอยู่เลยแม้แต่น้อย

สำหรับปาณีแล้วคำพูดของเวทัสคือการดูถูกเหยียดหยาม

รู้สึกเจ็บปวดเหมือนตัวเองโดนถอดเสื้อออกจนหมดแล้ว ทิ้งไว้กลางถนนให้คนย่ำยี

เธอคิดว่าคงเป็นเพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเวลาอยู่ต่อหน้า เวทัสแล้วเธอกลัวเสียหน้ามาก!

ทั้งๆที่ครอบครัวเธอยากจนมากแต่กลับไม่ให้เขารู้

ทั้งๆที่ไม่มีเงินแต่ในทุกเทศกาลเธอก็จะพยายามทำงาน เก็บเงินเพื่อที่จะซื้อของขวัญให้กับเขา
ตลอดเวลาที่คบกับเขาไม่ว่าเธอจะยากลำบากสักแค่ไหน เธอก็ไม่เคยคิดจะยืมเงินกับเขาเลย

เธอดื้อรั้นขนาดนี้ก็แค่อยากรักษาศักดิ์ของตัวเองไว้ตอน อยู่ต่อหน้าคนที่ชอบเท่านั้นเอง

แต่ในตอนนี้ในสายตาของเขาเธอกลายเป็นผู้หญิงที่ยอม ละทิ้งทุกอย่างเพื่อเงิน

แม้จะบอกว่าเธอรักเงินก็ดูเหมือนจะพูดไม่ผิดแต่ก็ไม่ อยากให้เขามาดูถูกขนาดนี้

เธอพูดกับเวทัสว่า “ติรยาพูดอะไรนายก็เชื่ออย่างนั้น!นาย คิดดูดีๆเราคบกันมาตั้งนานฉันเคยเอาเงินของนายแม้แต่ บาทเดียวไหม?เวทัสฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าเมื่อก่อนฉัน ชอบนายได้ยังไงกัน!นายนี่เป็นหมูดีๆนี่เอง!”

เธอโง่มามากแล้วไม่คิดว่าเวทัสจะโง่กว่าเธออีกถูกติรยา หลอกมาจนถึงตอนนี้ยังเชื่ออย่างสุดใจอีก

สีหน้าของเวทัสที่ถูกปาณีด่าว่าเป็นหมูนั้นดูไม่ได้เลย”ถ้า อย่างนั้นที่เธอไปบ้านติรยาก็ไม่ได้ไปยืมเงินเขาปรักปรำเธอล่ะสิ?”

*.”ปาณิตอบว่า ฉันไปยืมเงินแล้วจะทำไม?ฉัน ขาดแคลนเงินแล้วจะทำไม?นายวางใจได้เลยแม้ว่าฉันต้อง อดตายฉันก็ไม่มีวันเอาเงินของนายแม้แต่บาทเดียว”

ปาณีมองบัตรเครดิตที่วางอยู่บนโต๊ะแวบเดียวรู้สึกว่าตัว เองกับผู้ชายคนนี้ไม่มีอะไรต้องคุยกันอีก

เขาถูกติรยาล้างสมองจนหมดแล้วคำอธิบายของเธอไม่มี ความหมายใดๆสำหรับเขาเลย

เขายังเป็นเวทัสที่เธอรู้จักที่ไหนกันเป็นสุนัขที่ติรยาเลี้ยง มายังเข้าท่ากว่า!

เธอไม่อยากอยู่ในห้องเดียวกับเขาอีกจึงผลักเวทัสออก แล้วเดินจากไปเวทัสอยากยื่นมือออกไปขวางเธอไว้แต่ฐิติ พรก็เดินเข้ามาพอดี