ตอนที่ 19

“ปาณีสะดุ้งเพราะความตกใจเธอเกือบสำลักเพราะ

กำลังดื่มน้ำอยู่

เธอคิดไม่ถึงเลยว่าคุณอาจะเรียกเวทัสออกมาเพราะจะ ถามเรื่องนี้?

คุณอารู้ได้ยังไงว่าฉันทำงานพาร์ทไทม์?

แล้วรู้อีกได้ยังไงว่าเวทัสเป็นคนทำเรื่องนี้

และยิ่งไปกว่านั้นตั้งแต่เธอกลับมาถึงบ้านจนถึงตอนนี้ก็ จะ2ชั่วโมงแล้วเขายังทำสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้เหมือนคนไม่รู้เรื่อง

เวทัสเงยหน้าขึ้นตามองไปยังปาณีเหมือนกำลังพูดว่าเธอ

เป็นคนบอกน้าใช่ไหม!

ขี้ฟ้องจริงๆเลย
เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธ”ผมเองครับ”

ธามนิธิจ้องมองเวทัส”ขอโทษปาณีซะ!”

“คุณน้า!”เวทัสเงยหน้ามองไปยังธามนิธิ “ปาณีเธอ..”

“ขอโทษเธอ!”ธามนิธิพูดย้ำอีกรอบด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ

ไม่ให้โอกาสเขาแก้ตัวใดๆ!

สีหน้าของเวทัสแข็งที่อเขามองไปยังปาณีในใจของเขา โมโหมากนี่ฉันต้องขอโทษผู้หญิงแบบนี้จริงหรอ?

เพราะอะไร?

ทำไมเธอถึงสมควรได้รับคำขอโทษจากฉัน?

“ฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้ายขอโทษ”ธามนิธิจ้องมองเวทัส ปาณีเป็นคนที่เขาพากลับมาเขาจะไม่ให้เธอโดนรังแกหรือ โดนคนในบ้านเอาเปรียบใดๆทั้งสิ้น
ก่อนหน้านี้เวทัสก็ไม่ให้เกียรติปาณีถึงสองครั้งเขาก็ทน

แล้ว

แต่เรื่องในวันนี้เขาไม่สามารถทนได้อีก

ภายในรถนั้นเงียบสงบธามนิธิไม่ได้พูดอะไรเลยปาณี มองไปยังเขาจากการบังคับของธามนิธิทำให้เวทัสยอม ขอโทษเธอ

เพียงแค่นึกถึงสีหน้าของเวทัสที่โกธรแต่ไม่สามารถทำ อะไรได้เธอรู้สึกสะใจมาก

แต่ว่าเมื่อเห็นคนข้างๆนั่งนิ่งไม่พูดอะไรเลยทำให้ปาณี รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

มิน่าล่ะปกติไวยาตย์ถึงกลัวเขาขนาดนั้นที่แท้เวลาเขาโก ธรมันน่ากลัวอย่างนี้นี่เอง!

“คุณอา”ปาณียื่นมือออกไปจับแขนเขาอย่างระมัดระวัง

ธามนิธิตอบว่า”มีอะไร?”
“คุณไม่ได้โกธรใช่เปล่า?”น้ำเสียงของเธอหวาดกลัวเล็ก น้อยทำให้ธามนิธิหันมามองเธอแวบหนึ่ง

เขายื่นมืออกมาวางไว้ที่หัวของเธออย่างอ่อน โยน “ขอโทษด้วยนะที่ทำให้เธอต้องลำบาก”

เขาไม่ได้โกธรตัวเองด้วยก็ดีแล้ว

ปาณีตอบว่า “หนูไม่ได้เป็นไรค่ะ…แต่ว่าคุณรู้ได้ยังไงคะ ว่าหนูทำงานที่โรงแรม?”

จนถึงตอนนี้เธอก็ยังคิดไม่ออกว่าเขารู้ได้ยังไง

“ฉันมีตาทิพย์รู้ได้ทุกอย่าง”ธามนิธิมองไปยังปาณีอดไม่

ได้ที่จะหัวเราะออกมา

“หนูไม่เชื่อหรอก!”ปาณีกล่าว”ถ้าคุณมีตาทิพย์หนูก็มีหู ทิพย์แล้วแหละ”

“แล้วเธอคิดว่าฉันรู้ได้ยังไงล่ะ?”

“ต้องมีคนมาบอกคุณแน่ๆ”แม้จะไม่รู้ว่าเป็นใครก็ตาม
ธามนิธิเห็นสีหน้าที่เต็มไปด้วยความมั่นใจของเธอจึงเบ้

ปากตอบว่า”ก็ไม่ได้โง่เนอะ!”

แน่นอนว่าเรื่องนี้ต้องมีคนที่โรงแรมมาบอกเขา

ไวยาตย์ได้สั่งไว้ว่าให้พวกเขาดูแลปาณีอย่างดีพอเจอ เรื่องที่ปาณีโดนไล่ออกแบบนี้พวกเขาก็ต้องรายงานทันที อยู่แล้ว

ปาณีพูดว่า”คุณจะรู้สึกว่าหนูไม่ควรไปทำงานไหมคะ?”

เธอคิดไม่ถึงเลยจริงๆว่าโรงแรมนั้นเป็นธุรกิจของครอบ ครัวเวทัสเมื่อก่อนตอนพวกเขาคบกันเวทัสก็ไม่เคยบอก เธอเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้

ถ้ารู้ตั้งเธอแรกเธอไม่มีทางไปทำงานที่นั่นหรอก

ธามนิธิตอบว่า”ทำมาหากินด้วยลำแข้งของตัวเองไม่ต้อง อายใคร!”

สำหรับปาณีแล้วคำพูดของธามนิธินี้เป็นกำลังใจให้เธอสู้

ต่อ
เธอยิ้มอย่างดีใจรีบอ้อนเขาว่า”คุณอาคืนนี้อยากกินอะไร คะเดี๋ยวหนูทำให้กินดีไหมนะ?”

ไหนๆวันนี้ก็ว่างอยู่แล้ว

ธามนิธิตอบ”ที่บ้านมีแม่บ้านอยู่แล้ว”

“แม่บ้านกับหนูทำไม่เหมือนกันสักหน่อยหนูทำกับข้าว

อร่อยนะจะบอกให้