ตอนที่15

“ห้ะ?”

ปาณีไม่รู้เรื่อง

บาร์นี่คือบาร์นี่คนที่ฉันรู้จักหรอ?ฉันไปพูดตอนไหนว่า

บาร์นี่ทำศัลยกรรม?

คนที่พูดคำพูดพวกนี้คือติรยาต่างหาก!

เกี่ยวกับฉันได้ไงเนี่ย?

“คุณทักคนผิดรึเปล่าคะ?ฉันไปพูดแบบนี้ตอนไหน?”

“ยังจะแสแสร้งอีก!เธอคิดว่าทำตัวไม่รู้ไม่ชี้แล้วพวกฉันจะ ดูไม่ออกหรือไง?โรงเรียนมัธยมชญตว์มีคนอย่างเธอมันน่า ขยะแขยงจนอยากอ้วกจริงๆเก่งแต่นินทาคนอื่นลับหลัง! หน้าด้าน!”

คนที่ด่าปาณีน่าจะเป็นพวกแฟนคลับตัวโยงของบาร์นี่พวกเธอเรียนโรงเรียนเดียวกันกับปาณี

พอบาร์นี่รู้ว่าปาณีนินทาเธอเธอจึงเอาเรื่องนี้ไปบอกกับ แฟนคลับตอนนี้แฟนคลับของเธอจึงตามมาแก้แค้นแทนไอ ดอลของตัวเอง

“ฉันไม่เคยพูดจริงๆพวกเธอเข้าใจผิดแล้ว!”

“กล้าทำแล้วยังไม่กล้ารับอีกใช่ไหม?ตอนนั้นที่เธอแย่ง แฟนติรยาไปทำไมไม่รู้จักแย่งอย่างเงียบๆล่ะ?ยังดีที่เวทัส ตาสว่างเลยทิ้งเธอไป!”

“ฉันไปแย่งแฟนของจริยาตอนไหน?”ปาณีแทบจะเป็นบ้า

ปาณีนึกถึงเมื่อกลางวันเพิ่งเจอพวกติรยาไปอดไม่ได้ที่จะ คิดว่าเรื่องพวกนี้เป็นฝีมือของกริยา??

“กริยาเป็นคนพูดแบบนี้ใช่ไหม?”

“เธอจะสนว่าใครเป็นคนพูดทำไมเธอมันก็แค่คนที่กล้าทำ แล้วไม่กล้ารับดีๆนี่เอง!”
ฝ่ายตรงข้ามด่าอย่างไม่หยุดปาณีไม่สามารถทนดูอีกต่อ ไปได้จึงบล็อคเธอไป

จากอารมณ์ดีๆก็ต้องมาพังเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่องนี้

เค้กที่แสนอร่อยวางอยู่ตรงหน้าแต่ตอนนี้เธอกลับกินไม่ ลงเธอใช้ซ้อมเสียบลงไปบนเค้กหลายจุดไม่ได้กินต่ออีก

เลย

ธามนิธิที่กำลังอ่านหนังสืออยู่ข้างๆเห็นปาณีนั่งนิ่งไปไม่ ได้กินเค้กต่อจึงถามว่า”เค้กไม่อร่อยหรอ?”

“เปล่า….เปล่าค่ะ….”ปาณีก้มหน้าตาเธอเริ่มแดง

เธอไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองธามนิธิเพราะกลัวว่าน้ำตาจะ

ไหลออกมา

“เป็นไรไปล่ะ?”

เห็นปาณีนั่งเครียดกุมขมับของตัวเองธามนิธิเลยรู้สึกใจไม่ดีเขาไม่เคยเห็นปาณีเป็นแบบนี้มาก่อนเกิดเรื่องอะไร

ขึ้น?”

ปาณีฟุบตัวลงบนโต๊ะพูดอย่างอึดอัดว่า”คุณอา….”

“ร้องไห้แล้วหรือ”

“ไม่ได้ร้องสักหน่อย..”

ฉันจะไม่ร้องไห้เพราะติรยาเด็ดขาด

ปาณีพูดอย่างเบื่อหน่ายว่า”คุณอาคุณเคยโดนคนหักหลัง

ไหมคะ?”

หลับพูดจบประโยครู้สึกมีแสงแวบผ่านตาของธามนิธิ

คำถามนี้ทำให้เขานึกถึงนลิน

แน่นอนว่าคนที่ฟุบอยู่บนโต๊ะอย่างปาณีจับสังเกตไม่ได้ เธอยังคงพูดต่อไปว่า”ที่แท้การโดนเพื่อนหักหลังมันเจ็บ ปวดอย่างนี้นี่เอง….”
ธามนิธิได้ยินความเศร้าในเสียงนั้นเขาเก็บประกาย แหลมคมในดวงตาไว้ปิดหนังสือในมือลงแล้วเคลื่อนรถ เข็นไปหาเธอพร้อมพูดว่า”เธอเป็นภรรยาของฉันถ้ามีเรื่อง อะไรไม่สบายใจเล่าให้ฉันฟังได้นะ”

ปาณีเงยหน้าขึ้นมองดวงตาที่แดงก่ำมองไปยังธามนิธิ

ดวงตากลมโตคู่นั้นแม้จะไม่มีน้ำตาไหลออกมาแต่น้ำตา เธอก็คลอเต็มเป้า

ธามนิธิเห็นเช่นนี้ก็รู้สึกปวดใจ

“อย่างอื่นก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ….แค่มีเพื่อนคนหนึ่ง หนูเห็นเค้าเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดมาตลอดแต่เขาไม่ได้คิด แบบนี้ยังนินทาหนูลับหลังอีกทำให้คนอื่นเข้าใจหนูผิดไป หมด.

ถ้าไม่เป็นเพราะว่าเห็นติรยาเป็นเพื่อนรักเธอก็คงไม่เจ็บ ปวดขนาดนี้

ขณะที่เธอกำลังเสียใจเธอก็ได้แต่โทษตัวเองว่าทำไม ไม่รู้ธาตุแท้ของเธอให้เร็วกว่านี้
“เป็นเพื่อนที่โรงเรียนหรอ?”

“อืม”ปาณีพยักหน้า

ธามนิธิลูบหัวเธอเบาๆพูดว่า”ถ้าจัดการไม่ได้ก็บอกฉันนะ

เดี๋ยวฉันช่วยเธอจัดการเอง”

ปาณีรู้สึกอุ่นใจ”ขอบคุณค่ะคุณอา”

ในโลกใบนี้คงมีแค่คุณอาคนนี้เท่านั้นสินะที่เป็นห่วงเธอ จริงๆ