ตอนที่12

“หะ?”ปาณีไม่คิดว่าธามนิธิจะถามคำถามนี้ “คุณอาทำไม ถึงถามแบบนี้ล่ะคะ?”

ธามนิธิมองเธออย่างนิ่งๆ ไม่มีอะไรแค่เพิ่งนึกขึ้นได้

เฉยๆ”

คงคิดมากไปเองสินะ

ธามนิธิสายหัวกับความคิดของตัวเอง

ปาณีที่กำลังคิดหาข้ออ้างก็ถอนหายใจโล่งอกไปที่

ปาณีหายไข้แล้วหลังจากได้รับการดูแลอย่างดีจากคนใน บ้านวิสิทธิ์เวชหลายวันที่ผ่านมาตั้งแต่ธามนิธิกลับมาถึง เมืองชยุดเขาก็ยุ่งจนไม่เห็นแม้แต่เงาปาณีรู้สึกเหงาจึง ตัดสินใจหางานทำ

หลังจากที่เธอเสิร์ชหางานพาร์ทไทม์ในอินเทอร์เน็ตแล้ว เธอก็ได้งานเป็นเด็กเสิร์ฟในร้านอาหารแห่งหนึ่ง
ที่ตั้งของร้านอาหารนี้อยู่ในย่านธุรกิจที่หรูหราเนื่องจาก การตกแต่งภายในร้านดูดีอย่างมีระดับบวกกับราคาอาหาร ที่ค่อนข้างแพงที่นี่จึงไม่ค่อยมีลูกค้ามากนักดังนั้นงานของ ปาณีจึงค่อนข้างสบายไม่เหนื่อยมาก

วันนี้ในขณะที่เธอกำลังเก็บโต๊ะหลังจากลูกค้าเช็กบิลเธอ ก็ได้ยินเสียงตะโกนเรียกชื่อเธอ

“ปาณี!”

ปาณีหันกลับไปมองที่แท้ก็เป็นติรยานั่นเอง!

หลังจากวันนั้นที่ได้รับความอัปยศอดสูจากบ้านของติร ยาปาณีก็ไม่ได้ติดต่อกับติรยาอีกเลยและไม่อยากมีความ สัมพันธ์ใดๆกับติรยาอีก

มีผู้หญิงสองคนตามติรยามาด้วยคือคนที่เรียนโรงเรียน เดียวกันพวกเธอรู้จักกันหมด

เธอกัมหน้าลงไม่อยากสนใจแต่พวกเขาก็ได้เดินมาหยุด อยู่ตรงหน้าของเธอพร้อมกับพูดว่า”ปาณีเธอทำงานอยู่ที่ นี่เองหรอ?”
คนที่พูดประโยคนี้คือบาร์นี่เธอเป็นเน็ตไอดอล

สิ่งที่ทำให้ปาณีจำเธอได้ดีที่สุดคือดิรยามักจะนินทาเธอ ให้ฟังบ่อยๆบอกว่าเธอศัลยกรรมมาบ้างมีเสี่ยคอยเลี้ยงดู บ้าง

พอได้ยินเรื่องพวกนี้เยอะเข้าปาณีจึงมีอคติต่อคนคนนี้

เล็กน้อย

แต่วันนี้กลับเห็นบาร์นี่และติรยาควงแขนกันมาอย่างสนิท สนมและยืนอยู่ด้วยกันทำให้เธอรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

ติรยาไม่ได้เกลียดบาร์นี่มากหรอกหรอ?

ทำไมตอนนี้ถึงกลายเป็นเพื่อนสนิทไปได้ล่ะ?

แม้เธอมีความสงสัยแต่ปาณีก็ไม่ได้แสดงอาการออกมา เพียงแต่พยักหน้าตอบพวกเธออย่างเย็นชาหลังจากนั้น เธอก็ยื่นเมนูไปให้พวกเธอพร้อมกับถามว่า “ต้องการสั่ง อาหารอะไรคะ?”

ติรยารับเมนูมาแววตาของเธอเต็มไปด้วยความดูหมิ่นและเยาะเย้ย

เธอตั้งใจพูดว่า”ปาณีเธอไม่ได้ทำงานอยู่ที่เมืองชลธี หรอกหรอทำไมถึงมาอยู่เมืองชยุตได้ล่ะ?ยังมาทำงานอยู่ ที่นี่อีก?”

คำพูดที่ดูเหมือนห่วงใยทำให้คนอื่นฟังไม่ออกเลยว่าทั้ง สองคนได้ทะเลาะกันจนมองหน้าไม่ติดแล้ว

ปาณีก็เพิ่งรู้ธาตุแท้ของดิรยาว่าเป็นยังไงพฤติกรรมของ เธอตอนนี้แสดงให้เห็นถึงการแสดงของเธอนั้นยอดเยี่ยม จริงๆ!ถ้าไม่เป็นเพราะว่าวันนั้นเวทัสโผล่มาปาณีก็จะไม่มี ทางรู้เลยว่าเธอเป็นคนแบบนี้

พอเธอคิดแบบนี้น้ำเสียงของเธอก็ยิ่งเย็นชามากขึ้น”ทุก ท่านไม่ทราบว่าจะสั่งอาหารอะไรคะถ้ายังไม่พร้อมอีกสัก ครู่ฉันค่อยมารับออเดอร์ค่ะ”

หลังพูดจบเธอกำลังจะหันหลังเดินออกไป

“นี่!รอก่อน!”ติรยารีบคว้าแขนเธอไว้”ปาณีอย่าเพิ่งไปสิ พวกเราก็เพิ่งเคยมาร้านอาหารนี้เป็นครั้งแรกเราก็ไม่ค่อย คุ้นเคยกับเมนูอาหารที่นี่ในร้านมีอะไรอร่อยบ้างแนะนำเราบ้างสิ?”

แม้ปาณีจะไม่พอใจที่ต้องไปสนใจพวกเธอแต่ถึงยังไงสิ่ง นี้ก็เป็นงานของเธอเธอจึงต้องแนะนำเมนูอาหารให้กับพวก ติรยาเหมือนลูกค้าคนอื่นๆ

ขณะที่เธอกำลังแนะนำเมนูของทางร้านบาร์นี่ที่นั่งอยู่ ข้างๆก็พูดขึ้นว่า”ปาณีได้ข่าวว่าเธอโดนเวทัสทั้งหรอ?”

นี่ไม่พูดยังดีแต่เธอพูดแล้วทำให้ปาณีโมโหอย่างมาก

เธอมองติรยาเห็นคนที่ยังทำตัวไม่รู้เรื่องอะไรนั่งดูเมนู

อาหารอยู่

ปาณีรู้สึกทึ่งกับความหน้าด้านของกิยาคนนี้

“ฉันกำลังถามเธอทำไมไม่ตอบ?”บาร์นี่รับไม่ได้ที่คนอื่น เมินเธอจึงรีบพูดว่า “ฉันนึกว่าบ้านเธอจะมีเงินสักอีกเห็นเป็น เพื่อนกับติรยาที่ไหนได้ต้องมาทำงานอยู่ร้านอาหารแบบนี้”

ทำงานที่นี่แล้วทำไมล่ะ?
ฉันทำงานหาเงินด้วยมือเท้าของตัวเองแล้วมันผิดตรง ไหน?

ปาณีจ้องหน้าบาร์นี่พูดอย่างจริงจังว่า”บ้านฉันไม่มีเงิน สามารถเป็นเพื่อนกับคนอย่างคุณหนูติรยาได้นั่นเป็นเพราะ ฉันโชคร้ายไปเหยียบก้อนขี้หมาเข้าและตอนนี้เป็นเวลา งานของฉันถ้าพวกคุณต้องการจะถามคำถามเกี่ยวกับเรื่อง ส่วนตัวขอโทษด้วยฉันไม่มีเวลามากพอที่จะมาถูกเถียงกับ พวกเธอ”

ครั้งนี้เธอไม่สนใจการรั้งให้เธออยู่ต่ออันจอมปลอมของติ รยาอีกหันหลังแล้วเดินจากไปบริการลูกค้าท่านอื่นต่อ

บาร์นี่พูดด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็น”ฉันรู้สึกว่าปาณี ทำตัวประหลาดจริงๆฉันว่านะเวทัสทิ้งเธอไปเพราะว่าบ้าน เธอต้องจนมากแน่ๆเลย!”