(ตอน ที่ 10

เวนัสยนlงเหมือแตนโตฟ้ามามองดูปานอย่างไม่วางตา

จันากาตบไหล่ลูกชายตัวเองพูดอย่างประหลาดใจว่า”เด็กบ้าน นิ่งอยู่ทำไม?ยังไม่รับทักทายอีก?”

เวนัสที่เพิ่งรู้สึกต้าไปทางปากพร้อมพูดว่า”อย่าบอกนะว่าเธอคือ น้าสะใภ่!”

จันวิภาตบท้ายทอยลูกชาย”นั่นปาณีน้าสะใภ้ของลูกยังจะไม่ ทักทายอีก?”

ปกติเวนัสเป็นคนที่อ่อนโยนและมีมารยาททำไมวันนี้เหมือนคนสติ ไม่ดีไม่มีมารยาทเลยไม่ว่าจันวิภาจะรักลูกชายขนาดไหนแต่เมื่ออยู่ ต่อหน้าน้องชายที่พิการคนนี้เธอก็กลายเป็นคนใจร้อนกลัวเวนัสจะ ไร้มารยาทแล้วทำให้ธามนิธิไม่สบายใจ

และจะยิ่งทำให้ปาณีรู้สึกว่าคนบ้านนี้ไม่ชอบเธอ

ถ้าทำให้ปาณีไม่พอใจแล้วหนีไปจะทำยังไง

เวนิสไม่สามารถเรียกคำว่าน้าสะใภ้ออกไปได้เขาคิดไปคิดมาจึง อ้างว่า”ดูๆไปแล้วอายุเธอน้อยกว่าผมอีก!”

ความเป็นจริงเธออายุน้อยกว่าแค่2เดือนเหอะ!

“ไม่ว่าอายุจะน้อยแค่ไหนเขาก็เป็นน้าสะใภ้ลูกเล่าดับอาวุโสในบ้านเป็นแบบนี้บอกให้เรียกน้าสะใภ้ก็เรียกซะดีๆ”

จันวิภาก็ไม่เข้าใจว่าทำไมวันนี้เวนิสถึงเป็นแบบนี้ไปได้ทำไมถึงไม่ ยอมทักทายน้าสะใภ้

เธอเดินเข้าไปกระซิบหูลูกชายว่า”ลูกอยากทำให้น้าของลูกโกธร

ใช่ไหม?”

เวนัสได้ยินเช่นนี้ในใจของเขากระวนกระวายมากขึ้น

เขาจึงตัดสินใจสะบัดแขนแล้วเดินออกไปเลย

จันวิภาโกธรจนหน้าชาเธอยิ้มแล้วพูดกับปาณีว่า”ปาณีจัะอย่าไป ใส่ใจเลยนะเวนัสเป็นคนขี้อายไม่ได้ตั้งใจเป็นศัตรูรูกับหนูนะเราทั้ง ครอบครัวยินดีต้อนรับหนูมากๆนะจ๊ะ”

ปาณีรู้ดีว่าทำไมเวนถึงไม่ยอมเรียกเธอว่าน้าสะใภ้เธอจึงไม่

โวยวายอะไร

เพราะว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเวนิสหากพูดออกไปทุกคน

จะอึดอัดใจมากกว่า นี้

เพราะฉะนั้นปิดเรื่องนี้ไว้จะดีกว่า

เธอพยักหน้าตอบว่า”ไม่เป็นไรค่ะพี่สาวหนูไม่ได้ถือสาอะไรค่ะ”

จันวิภาจับมือเธอด้วยความปีติยินดีว่า”ปาณีหนูช่างเป็นเด็กดี

จริงๆ”
ดีกว่านลินคนนั้นหลายเท่า!

ปาณีหน้าแดงจากความเขินอายที่ถูกชมเมื่อกี้เธอไม่คิดเลยว่า พี่สาวของธามนิธิจะใจดีขนาดนี้แม้ภายนอกจะเป็นสาวแกร่งแต่ แท้จริงแล้วใจเธอมีความเมตตามาก

ไม่มีความกดดันรังแกเหมือนในภาพที่เธอคิดไว้เลย

นี่สินะถึงเป็นคุณสมบัติของลูกคนรวยที่แท้จริง

นึกถึงคำพูดของธามนิธิที่บอกเธอว่าคนบ้านเขาเป็นมิตรมากตอน แรกเธอยังคิดว่านั่นเป็นคำปลอบใจของเขาแต่ตอนนี้ปาณีกลับเชื่อ คำพูดเหล่านั้นแล้ว

ขณะที่พวกเขาพูดคุยเรื่องจิปาถะกันคุณชัยพรและคุณฐิติพรก็น่า อาหารที่พวกท่านทำเสร็จแล้วมาวางไว้บนโต๊ะทีละจาน

มองดูพวกท่านสองคนที่ใส่ผ้ากันเปื้อนไว้เสื้อผ้าเต็มไปด้วยควัน จากการทำอาหารดูแล้วไม่เหมือนท่านประธานและคุณนายของ บริษัทข้ามชาติที่โด่งดังเลย

ปาณีเห็นภาพเช่นนี้ใจของเธอได้ลืมความตื่นเต้นเหล่านั้นไป

มองดูครอบครัวที่รักใคร่กลมเกลียวกันนี้ทำให้เธอคิดถึงครอบครัว ที่แตกสลายของเธอทำให้เธออิจฉาเขายิ่งนัก

“ปาณีมานั่งนี่สิลูก”
คุณฐิติพรชวนปาณีไปนั่งบนโต๊ะอาหาร

ตั้งแต่วินาทีที่เธอเห็นหญิงสาวที่น่ารักและเรียบร้อยคนนี้เธอก็รู้สึก ประทับใจในตัวเธอ

ปาณีรีบเดินเข้าไปแต่กลับโดนธามนิธิที่อยู่ข้างๆเธอจับแขนไว้”นั่ง ข้างๆผม”

“อ่อได้ค่ะ”

ปาณีเดินไปนั่งข้างๆธามนิธิอย่างว่านอนสอนง่าย

คุณฐิติพรเห็นภาพเช่นนี้ทำให้เธอมีความสุขมากๆใบหน้าของเธอ เต็มไปด้วยรอยยิ้ม

เพราะตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุรามนิธิปฏิเสธที่จะให้คนอื่นเข้าใกล้ แม้แต่คนในครอบครัวเข้าใกล้เขาก็รู้สึกไม่พอใจ

แต่วันนี้เขากลับบอกให้ปาณีนั่งข้างๆเขาคงจะชอบเธอมากจริงๆ