ตอนที่ 80

ตอนที่ 80

แต่เดิมฝนสิริคิดว่าแค่เอาเรื่องเรียนต่อมาขู่ปาณีก็ได้แล้ว ไม่คิดเลยว่าจะใช้ไม่ได้ผลอีก เธอจ้องหน้าปาณี จู่ๆก็นึกขึ้น ได้ว่า “เพราะผู้ชายคนนั้นใช่ไหม แกถึงปฏิเสธ?”

ปาณีรู้ว่าคนที่แม่พูดถึงคือไวยาตย์ เพราะว่าแม่ยังไม่เคย เจอธามนิธิ ไม่ใช่”

ฝนสิริตอบว่า “ไม่ใช่เขา แล้วเป็นเพราะอะไร…”

ปาณีพูดขัดขึ้นมา “จริมคนนั้นดีในสายตาของแม่ขนาดนั้น เลยหรอ?”

“รายได้แต่ละเดือนของเขาสูงขนาดนั้น ฐานะทางบ้านก็ ดี ถือโคมไฟไปหาที่อื่นยังหาแบบนี้ไม่เจอเลย ฉันดูออกว่า เขาชอบแก..” ฝนสิริไม่อยากปล่อยโอกาสนี้ไป

ถ้าปาณีแต่งงานกับคนที่หน้าที่การงานดี พูดออกไปไม่รู้ จะภาคภูมิใจแค่ไหน
ปาณีถอนหายใจอย่างอึดอัด บางครั้ง ไม่เพียงแต่รู้สึก โมโหเท่านั้น แต่กลับรู้สึกสิ้นหวังต่างหาก แม่ของเธอเป็น มนุษย์ป่าตามแบบฉบับตั้งเดิม ปกติก็คลุกคลีแต่กับคนพวก นี้

ปาณีก็ไม่ได้คาดหวังว่าจะให้เธอมีวิสัยทัศน์อะไรเลย

แต่ว่า วันนี้เธอไม่ได้มาเพื่อที่จะทะเลาะกับแม่ “หนู แต่งงานแล้ว พ่อแม่ของเขาอยากเจอแม่ แม่ลองดูละกันว่า ว่างตอนไหน”

“พี่ พี่แต่งงานแล้วจริงๆหรอ?” นภันต์พูดอย่างไม่อยากจะ เชื่อ

ปาณีมองไปยังฝนสิริที่กำลังย่อยข่าวสารเพื่อยอมรับ ความจริงแวบหนึ่ง ไม่ว่าแม่จะเห็นด้วย หรือไม่เห็นด้วย ก็ตาม นี่ก็คือความจริง “ก็แม่อยากให้พี่แต่งงานไม่ใช่หรอ? พี่แต่งงานแล้วแม่ก็จะดีใจ”

“นางลูกไม่รักดี! อยากให้ฉันบ้าตายใช่ไหม?” ฝนสิริไม่มี สติตั้งแต่หลังจากที่ได้ยินแล้ว

เห็นฝ่ามือของเธอกำลังจะร่วงหล่นลงมา ปาณีเลยจับข้อมือของเธอ ห้ามเธอไว้ “แม่ หนูโตขนาดนี้แล้ว แม่ไม่ ควรจะตีหนูอีกแล้ว”

ตอนเด็กๆ ที่แม่ดีเธอเป็นเพราะว่าเธอทำผิด

แต่ในตอนนี้ เธอมีความสามารถในการแยกแยะว่าสิ่งไหน ผิดสิ่งไหนถูก ชีวิตของแม่ไม่ได้ประสบความสำเร็จ ถึงขั้น พ่ายแพ้ด้วยซ้ำ ดังนั้น หนทางจากนี้ไป เธอจะเดินด้วยตัว เอง จะไม่ให้พ่อแม่มีผลต่อเธออีก

ฝนสิริมองไปยังปาณี ไม่รู้เป็นเพราะอะไร พบว่าเธอ แข็งแกร่งขึ้นมาก

ปาณีปล่อยมือแม่ของเธอ พูดว่า “นั่งลงสิ เราคุยกันดีๆ”

เธอไม่ใช่เด็กหญิงที่ให้แม่บงการอีกต่อไป

ที่นั่งอยู่ตรงนี้ในเวลานี้ เธอสามารถครอบครองตัวเองใน การเป็นฝ่ายรุกได้

ฝนสิรินั่งลง มองไปยังปาณี พูดด้วยความโมโหว่า “เธอ ปีกกล้าขาแข็งแล้วใช่ไหม ถึงแต่งงานโดยที่ไม่ได้รับอนุญาตจากฉัน?”

ปาณีหลีกเลี่ยงที่จะทะเลาะกับแม่ พูดเพียงจุดประสงค์ที่ ตัวเองมาในวันนี้ “พ่อแม่ของเขาอยากเจอพ่อกับแม่ อยาก ชวนพ่อกับแม่ทานข้าว แม่ลองดูว่าสะดวกตอนไหนก็นัด เวลามาเลย”

“อยากให้เราไป? ไม่มีทางปาณีทำให้เธอขายหน้าในวัน นี้ เธอก็อยากให้ปาณีไม่เป็นสุขเช่นกัน

ปาณีมองฝนสิริด้วยสายตานิ่งๆ “ถ้าไม่ไป งั้นเอาอย่างนี้ หนูก็จะกลับไปบอกเขาแบบนี้”

แทนที่จะเกลี้ยกล่อมแม่อยู่ที่นี่ สู้เธอกลับไปปรึกษากับ คุณอาจะดีกว่า ให้คุณอาลองเกลี้ยกล่อมพ่อแม่ของเขาดู

ฝนสิริมองปาณีที่น่ากลัวอย่างเงียบๆ เห็นว่าท่าทีของเธอ ไม่มีกระทบอะไรต่อปาณีเลย จึงรู้สึกเสียใจภายหลังนิด หน่อย ฉันไป

ถ้าคุณสมบัติไม่ดีเท่าจริม เธอจะไม่ยอมเด็ดขาด!
“ถ้าอย่างนั้นก็วันเสาร์หน้าละกัน พวกเขาว่าง แม่ว่ายัง

ไง?”

ฝนสิริไม่ได้พูดอะไร แสดงว่าตอบตกลงแล้ว

นภันต์ที่นั่งอยู่ข้างๆ ถามแม่ว่า “แม่ พวกเขาสั่งอาหารไว้ ยังไม่ได้เช็คบิลก็กลับไปแล้ว ที่นี้ใครจะจ่ายเงินล่ะ!”

จริมสั่งอาหารไม่น้อยเลย เต็มโต๊ะขนาดนี้ แพงแน่ๆ

“ไม่มีเงิน!” ฝนสิริโกรธมาก

ปาณีให้พนักงานเอาบิลมาให้ “หนูจ่ายเอง!”