ตอนที่ 90 เหตุผลอะไร

มองดูท่านผู้ใหญ่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอเองตอนนี้ พิมพ์ ลดานิ่งงันไป แล้วจึงได้สติกลับมา รีบถามว่า “คุณ คุณจะทํา อะไร ฉันจะอาบน้ำ คุณเข้ามาทำอะไรที่นี่!

ท่านผู้ใหญ่กระพริบตาอย่างซื่อ ๆ ใส ๆ “ผมเข้าห้องน้ำ แน่นอนเพื่ออาบน้ำอา!” เขายกมือขึ้นและเริ่มปลดกระดุม เสื้อของเขาเอง

เอ๋อ? มองดูท่าทีจิรฐานี้ พิมพ์ลดาไม่สงบแล้ว รีบปฏิเสธ เธอทิ้งข้อความไว้หนึ่งประโยค “ถ้างั้นคุณอาบที่นี่ ฉันจะ ออกไปอาบที่ห้องน้ำข้างนอก” รีบเบียดผ่านพื้นที่ว่างด้าน ข้าง คิดจะลอดผ่านออกไป

มองดูพิมพ์ลดา จิรฐาริมฝีปากประดับรอยยิ้ม รั้งประตู ไว้ ระงับความคิดที่เธอเองต้องการจะวิ่งออกไป “ที่รัก เรา สามารถอาบด้วยกัน!”

“ด้วย อาบด้วยกัน? ” พิมพ์ลดาเหลือบตาขึ้นมองเขา รีบ ส่ายหน้า “ไม่ ไม่ได้! ไม่ได้ไม่ได้! ” เธออาบด้วยกันกับเขาได้ ยังไงน่ะ! ครั้งที่แล้วเมื่อหนูนาอยู่ เธอก็ถูกเขาลากเข้าไปใน ห้องนํ้าทําสิ่งที่น่าอาย เธอจะไม่อยู่ในห้องน้ำกับเขาอีกใน เวลาที่เธอมีสติตื่นตัวเช่นนี้อย่างเด็ดขาด

พิมพ์ลดารู้ว่าชายหนุ่มคนนี้กำลังคิดอะไรอยู่ในขณะนี้!

ยกมือทั้งคู่ขึ้น จิรฐาคว้าศีรษะน้อยที่สั่นคลอนไปมาเหมือนคลื่นกระทบปานนั้น ให้เธอมองเข้าไปในดวงตาของ เขาเอง ถามเธอทีละคําทีละประโยคอย่างละเอียดอ่อนว่า “ทําไม เพราะอะไร ไม่ ได้ หรือ?”

“เพราะว่า เพราะ… ” ชายหนุ่มที่เกเรคนนี้ ด้วยเหตุผลนี้ ทําไมจึงต้องให้ผู้หญิงพูดออกมาอ่า! พิมพ์ลดากล่าวพลาง กล่าวพลางพลังก็ค่อย ๆ หายไป ได้แต่ค่อยๆลดสายตาลง

นี่ถ้าไม่ลดสายตาลงก็ยังไม่เท่าไร หลุบตาลงต่ำไป ครั้ง พิมพ์ลดาก็ได้เห็นแผ่นอกเปลือยเปล่าสีแทนของจิร ฐาโดยตรง กระดุมเสื้อของเขาได้ถูกปลดออกจากด้านบน ไปด้านล่างเม็ดที่สาม ภายใต้แสงไฟสีเหลืองสดใสของ ห้องน้ำดูไปแล้วยิ่งมีสุขภาพดีและมีเสน่ห์มากขึ้น

“อ้า! ” พิมพ์ลดาเพลิดเพลินไปกับรูปทรงของหนุ่มหล่อนี่ ยังไม่เสร็จ พลันเท้าก็ลอยขึ้น ถูกคนโอบเอวอุ้มขึ้นมาแล้ว!

อืม พิมพ์ลดาอ่าพิมพ์ลดา คุณ…คุณทำให้ถึงได้มัวแต่ หมกมุ่นหนุ่มหล่อในเวลานี้ ทำให้ผู้คนฉวยโอกาสไปซะ แล้ว!

“ท่านจิ จิรฐา!” มองดูท่านผู้ใหญ่วางเธอเองลงใน อ่างอาบน้ำ พิมพ์ลดารีบดิ้นรนพยายามเป็นครั้งสุดท้าย “คุณอย่าก่อกวนแล้ว! ถ้าคุณชอบอ่างอาบน้ำก็จะยกให้คุณ ฉันไปห้องน้ำข้างนอกใช้ฝักบัวอาบก็ได้! ลุกขึ้น เท้าทั้งคู่ยืนบนพื้น เตรียมจะวิ่งไป ” กล่าวพลาง เธอ

แต่น่าเสียดายที่ขาสั้นนี้ของพิมพ์ลดายังไม่ทันก้าวออกไปได้สองก้าว มือของท่านผู้ใหญ่ก็ดึงเธอกลับมาแล้ว

กอดพิมพ์ลดาไว้ในอ้อมแขนจากด้านหลัง จิรฐาเป่าลม ร้อนรดต้นคอเธอเป็นการลงโทษเล็กๆสำหรับภรรยาที่ไม่ เชื่อฟัง ระงับความปรารถนาไว้ เขาแนบเข้าไปกระซิบข้างหู ของเธอ ถามว่า “ภรรยา คุณลืมแล้วหรือว่าเราใช้เรื่องอะไร เป็นข้ออ้างจึงได้กลับออกมาจากงานเลี้ยงภาคค่ำก่อน?”

เอ๋อ? เหตุผลอะไร?

ชิ! ไม่ใช่น่ะ จิรฐา คุณ…พิมพ์ลดาหัวใจดวงน้อยนี้ก็เต้น ผิดปกติทันทีที่ได้ยินเขาจิรฐาเอ่ยถึงคำพูดปดขณะที่อยู่ใน งานเลี้ยงอาหารค่ำ ตอนกลางคืน

เขา คำพูดที่เขาพูดในเวลานั้น ทุกตัวอักษรและทุก ถ้อยคำล้วนแอบบ่งชี้อย่างลับ ๆ ว่าในท้องเธอเองได้มีทารก น้อยแล้ว หรือว่า หรือว่าตอนนี้เขา…

ทันใดนั้นสัมผัสถึงความอบอุ่นที่แผ่มาจากด้านหลัง พิมพ์ลดาจึงได้สติมาว่าชายหนุ่มคนนี้ได้รูดซิปที่ด้านหลัง ของชุดราตรีชุดนี้ของเธอเองเปิดออกมาแล้ว

“อืม! จิรฐา อย่า… ” เธอคิดจะปฏิเสธ แต่กลับไม่ทันเสียแล้ว

หมุนตัวของพิมพ์ลดาในอ้อมแขนของเขาเอง จิรฐา ควานพบริมฝีปากของเธอก็จูบอย่างลืมสิ้นทุกสิ่งอย่าง มือ ใหญ่ลูบไล้ไปตามเรือนร่างที่สมบูรณ์ของพิมพ์ลดา ตามมา ด้วยถอดชุดราตรีชุดนั้นของเธอออก
เมื่อพิมพ์ลดาได้สติขึ้นมาอีกครั้ง เธอเองกับเขาก็เล่น สนุกสนานอยู่ในอ่างอาบน้ำทั้งคู่แล้ว

“จิรฐา..” ครั้งแรกร่วมรักกับเขาในน้ำ พิมพ์ลดาค่อนข้าง ประหม่าและรู้สึกไม่เหมาะไปบ้าง

เห็นใบหน้าดวงน้อยของพิมพ์ลดาเป็นสีแดงเหมือน แอปเปิ้ลไม่รู้ว่าถูกรมจากไอร้อนหรือถูกบรรยากาศตอนนี้ ทําให้เขินอาย จิรฐารู้สึกว่าไฟปรารถนาในร่างของเขาเองดู เหมือนจะยิ่งปะทุระอุร้อนยิ่งมากขึ้นแล้ว

บ้าแล้ว จะบ้าแล้ว! จิรฐาไม่รู้ว่าทำไมเขาดูเหมือนจะ

ไม่สามารถต้านทานร่างกายของพิมพ์ลดาตั้งแต่เริ่มต้น ยิ่ง เวลาผ่านไปเขาก็ยิ่งไม่มีแรงต่อต้านเธอแล้ว เปลี่ยนเป็นเมื่อ ก่อน ท่านผู้ใหญ่ไม่เคยคิดว่าเขาเองจะเป็นฝ่ายเริ่มขอหญิง สาวที่เขารักอาบน้ำเล่นเป็ดแมนดารินคู่แบบนี้!

แต่ตอนนี้มองดูพิมพ์ลดา เขากลับเพียงส่งเสียงคำราม เสียงหนึ่ง ไม่ระงับความปรารถนาไว้อีก มือข้างหนึ่งเชยคาง ของเธอขึ้นมา โจมตีริมฝีปากนุ่มของเธออีกครั้ง

สัมผัสถึงร่างกายที่เครียดของพิมพ์ลดากำลังสั่นเทิ้มไป หมด ริมฝีปากของจิรฐาลื่นผ่านข้างหูของเธอ อบอุ่นอ่อน โยนเป็นกันเองกล่าวกับเธอว่า “คนดี ผ่อนคลาย! พวกเรา ค่อย ๆ มากัน! ” น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน ทำให้ในใจของพิมพ์ลดาอดที่อบอุ่นขึ้นมาครั้งหนึ่งไม่ได้

ไม่รู้ว่าได้รับอิทธิพลจากสถานที่และบรรยากาศดังกล่าวหรือไม่ คืนนี้จิรฐาดูตื่นเต้นและเร้าใจเป็นพิเศษ

หลังจากอาบน้ำ พิมพ์ลดาก็รู้สึกไร้สิ้นเรี่ยวแรงไปหมด ทั้งตัว ในที่สุดท่านผู้ใหญ่อุ้มเธอไปยังเตียงที่นอนอันอบอุ่น

แต่ว่า ดูเหมือนว่าจะเป็นเพราะพื้นที่อ่างอาบน้ำจํากัด ครั้งหนึ่งในห้องน้ำไม่อาจตอบสนองความต้องการของ ผู้ใหญ่ได้อย่างสมบูรณ์ เมื่อพิมพ์ลดาคิดว่าเธอเองจะได้พัก ผ่อนแล้ว เขากลับเอนตัวไปข้างหน้าอีกครั้ง

จู่ๆบนร่างก็มีน้ำหนักมากขึ้นอีกเท่า พิมพ์ลดาลืมตาทั้งคู่ ขึ้นมองเขา ถามอย่างลมปราณใกล้จะสิ้นลมว่า “จิรฐา คุณ เอาเรี่ยวแรงมากมายขนาดนั้นมาจากที่ไหนกัน!”

ดูลักษณะเธอเช่นนี้ราวกับว่าไม่อาจรับแรงกดดันอัดบีบ ได้มากเท่าใดนัก ในสายตาของจิรฐากลับมีเสน่ห์เย้ายวน ผู้คนเช่นนั้น ริมฝีปากยิ้มและเขาก็จูบลงไปตามริมฝีปากของ เธอ ค่อย ๆ จูบไปตลอดทาง

ถูกพิมพ์ลดาเร้ากระตุ้น จิรฐาก็ยกคอของเธอขึ้นมาจูบ อย่างลึกซึ้ง ขณะที่ความนึกคิดของพิมพ์ลดาเริ่มสับสนทอง ไปไกล เขาก็กล่อมกระซิบที่ข้างหูของเธอเบา ๆ

แต่ทันทีที่เสียงดังออกมา เธอกัดริมฝีปากของเธออย่าง รวดเร็วด้วยความเขินอาย

ปฏิกิริยาตอบสนองของเธอเป็นที่น่าพอใจของจิรฐา ผืน อดทนไว้ เขาหยุดการเคลื่อนไหวลง ยันศีรษะไว้มองเธอ
หรือไม่ คืนนี้จิรฐาดูตื่นเต้นและเร้าใจเป็นพิเศษ

หลังจากอาบน้ำ พิมพ์ลดาก็รู้สึกไร้สิ้นเรี่ยวแรงไปหมด ทั้งตัว ในที่สุดท่านผู้ใหญ่อุ้มเธอไปยังเตียงที่นอนอันอบอุ่น

แต่ว่า ดูเหมือนว่าจะเป็นเพราะพื้นที่อ่างอาบน้ำจํากัด ครั้งหนึ่งในห้องน้ำไม่อาจตอบสนองความต้องการของ ผู้ใหญ่ได้อย่างสมบูรณ์ เมื่อพิมพ์ลดาคิดว่าเธอเองจะได้พัก ผ่อนแล้ว เขากลับเอนตัวไปข้างหน้าอีกครั้ง

จู่ๆบนร่างก็มีน้ำหนักมากขึ้นอีกเท่า พิมพ์ลดาลืมตาทั้งคู่ ขึ้นมองเขา ถามอย่างลมปราณใกล้จะสิ้นลมว่า “จิรฐา คุณ เอาเรี่ยวแรงมากมายขนาดนั้นมาจากที่ไหนกัน!”

ดูลักษณะเธอเช่นนี้ราวกับว่าไม่อาจรับแรงกดดันอัดบีบ ได้มากเท่าใดนัก ในสายตาของจิรฐากลับมีเสน่ห์เย้ายวน ผู้คนเช่นนั้น ริมฝีปากยิ้มและเขาก็จูบลงไปตามริมฝีปากของ เธอ ค่อย ๆ จูบไปตลอดทาง

ถูกพิมพ์ลดาเร้ากระตุ้น จิรฐาก็ยกคอของเธอขึ้นมาจูบ อย่างลึกซึ้ง ขณะที่ความนึกคิดของพิมพ์ลดาเริ่มสับสนทอง ไปไกล เขาก็กล่อมกระซิบที่ข้างหูของเธอเบา ๆ

แต่ทันทีที่เสียงดังออกมา เธอกัดริมฝีปากของเธออย่าง รวดเร็วด้วยความเขินอาย

ปฏิกิริยาตอบสนองของเธอเป็นที่น่าพอใจของจิรฐา ผืน อดทนไว้ เขาหยุดการเคลื่อนไหวลง ยันศีรษะไว้มองเธอ
ก้มกายลงไป เขายิ้มเบา ๆ ถามว่า “พิมพ์ลดาสบาย

ไหม?”

คราวนี้พิมพ์ลดากัดริมฝีปากไว้จริง ๆ ทำอย่างไรก็ไม่ส่ง เสียง เพียงแต่ลืมตาโตทั้งคู่ของเธอ จ้องมองชายหนุ่มที่ ชอบกลั่นแกล้งเธอคนนี้

เอาเถอะ ท่านผู้ใหญ่ยอมรับว่าครั้งนี้เขาเองพ่ายแพ้แล้ว เธอหนีบเขาไว้แน่นแบบนี้ เขาไม่มีปัญญาที่จะเสียเวลาใน การโต้แย้งปัญหาเรื่องส่งเสียงออกมาหรือไม่กับเธอ

วิธีการของจิรฐามากเกินไป พิมพ์ลดามักจะยิ่งมายิ่งไม่ พบสติสัมปชัญญะของเธอเองมากขึ้น ในที่สุดก็ส่งเสียงฮัม ออกมาเบา ๆ

ฝังอยู่ข้าง ๆ ศีรษะใบน้อยของเธอ ช่วงเวลาที่จิรฐาพุ่ง สดตัวในครั้งสุดท้าย ฉวยโอกาสในขณะที่ศีรษะใบน้อยของ พิมพ์ลดายังไม่ค่อยปลอดโปร่งนัก เป่าลมใส่หูเล็ก ๆ ของ เธออย่างพึงพอใจมาก กล่าวว่า “เมียจ๋า อย่าลืมให้รางวัล ทารกน้อยแก่ผมด้วย!

เช้าวันรุ่งขึ้น พิมพ์ลดาพลิกตัวไปอย่างสะลึมสะลือ หา ท่าที่สะดวกสบาย ค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างเบลอ ๆ เธอเห็นเงา ที่คลุมเครือตรงหน้า จนเธอได้ลืมตาขึ้นทั้งหมดแล้ว เธอจึง ได้เห็นชายหนุ่มที่กำลังยิ้มให้เธออย่างชัดเจน

จิรฐามือหนึ่งยันศีรษะไว้ อีกมือหนึ่งวางบนร่างกายของ พิมพ์ลดา ม้วนผมยาวนุ่มสลวยของเธอเล่น เมื่อเขาเห็นเธอลืมตาขึ้นอย่างสะลึมสะลือ เขายิ้มและถามว่า “ตื่นแล้ว?”

หลุบตาลงต่ำ พิมพ์ลดาไม่กล้าประสานสายตากับเขา พยักหน้า เธอเอ่อเบา ๆ นับว่าให้คำตอบแล้ว

พิมพ์ลดาพบว่าเธอเองอยู่ในชุดนอน เขาได้ช่วยเธอสวม ใส่อีกครั้ง ในใจรู้สึกหงุดหงิดที่เธอเองหมดสติไปอีกแล้ว เมื่อคืน! แต่พิมพ์ลดายังชื่นชมความสามารถในการสวมและ ถอดเสื้อผ้านั้นของจิรฐา! เธอหมดสติไปแล้ว และเขาก็ได้ ช่วยเธอแต่งตัวสวมใส่ที่ควรใส่และเปลี่ยนให้เรียบร้อยที่ ควรเปลี่ยน

เดิมพิมพ์ลดาเข้าใจว่าจิรฐาจะดึงเธอเองไปถูๆ ไถๆ เหมือนเช่นเคยอีก แต่ไม่คิดว่าวันนี้เขาเพียงยิ้มแล้วกล่าวว่า “ลุกขึ้นมาเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมจะพาคุณออกไป

ฟังคำพูดของจิรฐา พิมพ์ลดาเงยหน้าขึ้นมองเขาและ ถามว่า “จะไปที่ไหน?”

ท่านผู้ใหญ่ไม่บอกปล่อยให้คาดเดา ตอบอย่างลึกลับว่า “ไปแล้ว คุณก็จะรู้เอง!”

เป็นเรื่องยากที่เขาจะไม่ก่อกวนเธอ พิมพ์ลดาก็ยินดี

ยังไง ๆ ก็ สวมใส่ชุดนอน พิมพ์ลดาสลัดผ้าห่มออกลุก ลงจากเตียงต่อหน้าเขาแล้วหยิบเสื้อผ้าไปเข้าห้องน้ำ เธอ ยังไม่กล้าที่จะเปลี่ยนเสื้อผ้าของเธอต่อหน้าเขา
พิมพ์ลดารู้ว่าตามอุปนิสัยของจิรฐา เวลานี้เขาได้ออกไป วิ่งออกกำลังกายตอนเช้ากลับมาอาบน้ำแล้ว

ดังนั้นพิมพ์ลดาจึงรีบเพิ่มความเร็วแล้ว

เมื่อพิมพ์ลดาเปลี่ยนเสื้อผ้าล้างหน้าล้างตาเสร็จ เรียบร้อยออกมา จิรฐาได้เตรียมอาหารเช้าให้เธอและนั่งที่ โต๊ะอาหารรอเธอ

วันนี้จิรฐาแต่งตัวแตกต่างจากในเวลาปกติไปบ้าง ไม่ใช่ เป็นเสื้อสูทรองเท้าหนังแต่เป็นเสื้อกันหนาวผ้าขนสัตว์สีขาว คลุมเสื้อโค้ทสีดำตัวยาว ร่างส่วนล่างสวมใส่กางเกงลำลอง สบาย ๆกับรองเท้ากีฬา คนทั้งร่างดูเหมือนจะอายุเยาว์วัยไป หลายปี

เดิมพิมพ์ลดาคิดว่าเขาจะไปที่โรงรถขับรถ แต่เข้าไปใน ลิฟต์ก็เห็นที่เขากดคือชั้นหนึ่ง

หันศีรษะไปด้านข้าง เขาหัวเราะ กล่าวว่า “วันนี้เราไปนั่ง รถบัสกัน!”