ตอนที่15 ดึงดันลากขึ้นรถ

มองดูชายหนุ่มคนนี้ที่เข้ามาใกล้ตนเองทีละก้าว ๆ ยิ่งมายิ่ง ใกล้ พิมพ์ลดาคิดในใจคนนี้น่าจะต้องเป็นนายจิลถาของแท้แล้ว ใช่มั้ย?

ขณะที่พิมพ์ลดากำลังครุ่นคิด จิลถาได้มาถึงตรงหน้าเธอ ยื่นมือออกมาทักทายเธออย่างสุภาพว่า”คุณครับ สวัสดี ผมคือ จิลถาครับ”

“สวัสดีค่ะ ดิฉัน พิมพ์ลดาค่ะ” ยื่นมือมาจับมือเขาอย่างสุภาพ หนึ่งครั้ง พิมพ์ลดาถอนมือกลับทันที

จิลถาคนนี้ที่อยู่ตรงหน้า แม้ว่าจะไม่ได้มีท่าที่สบาย ๆ ทรง เสน่ห์ สง่างามราวหยกทั้งแท่ง ดังที่แม่เธอพรรณา แต่การแต่ง กายและอารมณ์ของเขาทั่วทั้งตัวทำให้คนมองดูแล้วยังรู้สึก สบายมาก

พิมพ์ลดาได้แค่พูดว่าอย่างน้อย เธอไม่รำคาญเขา ไม่ เหมือนคราวที่แล้วที่รีสอร์ทริมทะเล วิ่งหนี

ในรถโบรา จิรฐานั่งในที่นั่งคนขับ มองดูชายหญิงคู่นั้นที่ เบื้องหน้าไม่ไกลออกไปอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

เขามั่นใจว่าเมื่อครูพิมพ์ลดาเห็นเขาแล้ว เพราะสายตาของ พวกเขาต่างได้ประสานกัน ตามที่จิรฐาคิดไว้เดิมนั้น เมื่อพิมพ์ ลดาได้เห็นเขาแล้ว เธอน่าจะเข้ามาทักทายเขาเองแล้วขอเล่ม ทะเบียนบ้านคืนจึงจะถูก แต่ทำไมตอนนี้ดูเหมือน เธอกลับทำ ราวกับต้องการจะตามชายในชุดสูทคนนั้นไปซะแล้ว?
จิรฐานั่งอยู่ในรถไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูดกัน แต่ดูออกว่า พวกเขาไม่ใช่เพื่อนที่คุ้นเคยกันนัก มิเช่นนั้นเจอหน้ากันคงไม่ ต้องจับมือ

จิรฐาไม่มีเวลาที่จะรอ เดิมให้คนตรวจสอบว่พิมพ์ลดาจะเลิก งานเวลาสี่โมงสามสิบนาที สุดท้ายห้าโมงกว่าแล้วเธอจึงเพิ่ง ออกมา เขารอเธออยู่ที่นี่มานานครึ่งชั่วโมงกว่าแล้ว ครึ่งชั่วโมง กว่า สำหรับเขา จิรฐามีความหมายมากเพียงใด

เห็นพิมพ์ลดาครึ่งค่อนวันยังไม่เดินมา เขาจึงต้องเปลี่ยนแผน เดิม หันไปปลดเข็มขัดนิรภัยออกแล้วผลักเปิดประตูลงจากรถ

“คุณครับ ผมจองร้านอาหารไว้แล้ว ไปกันเถอะครับ”จิล ถ้าพูด ก่อนจะหันกลับและเดินไปข้างหน้า นำพิมพ์ลดาไปยัง ตำแหน่งที่จอดรถ

แต่พิมพ์ลดาเพิ่งก้าวเดินออกไปได้สองก้าว ก็มีแรงดึงแขน ของเธอไว้จากข้างหลัง

พิมพ์ลดาหันกลับไปเห็นจิรฐายืนอยู่ข้างหลังตนเอง

เห็นพิมพ์ลดาหยุดฝีเท้าลง จิลถาก็หยุดเดินและหันกลับไป มองชายหนุ่มที่ข้างหลัง

“ขอโทษครับ คุณผู้หญิง ขอคุยด้วยสักครู่ครับ”ไม่รอให้จิล ถ้าและพิมพ์ลดาตอบจิรฐาได้ลากพิมพ์ลดาเดินไปยังรถของ ตนเอง

“นี่ คุณ คุณจะทำอะไรนะ?”ไม่อาจต้านพลังของจิรฐา พิมพ์ ลดารู้สึกเหมือนเธอถูกยัดเข้าไปในที่นั่งข้างคนขับ ขณะที่เธอต้องการจะลงรถ ประตูรถก็ได้ถูกจิรฐาล็อคไว้

“นี่ คุณ คุณ..”นอกรถ จิลถารีบตามมา ตั้งหน้าตั้งตาตบ กระจกรถด้านข้าง แต่กลับแลกมาด้วยไร้การตอบสนองใดๆจาก เขา

เข้าเกียร์ สตาร์ท ดูเหมือนจิรฐาจะมีทักษะสตาร์ทรถมากกว่า เวลาใด ๆ ขับออกจากที่จอดรถ

“คุณพิมพ์ครับ คุณพิมพ์ครับ..”พิมพ์ลดาหันหน้าไป เห็นจิลถา ที่ถูกเหวี่ยงทั้งห่างจากด้านหลังรถเงาร่างยิ่งมายิ่งเล็กลง

เก็บสายตาคืนมา เธอจ้องมองใบหน้าด้านข้างที่หล่อเหลา เอาการของชายหนุ่มคนนี้ที่อยู่ตรงหน้าในเวลานี้อย่างโกรธ เคือง พยายามสงบสติอารมณ์ถามว่า “คุณค่ะ ขอถามว่าคุณลาก ฉันขึ้นรถมีธุระอะไรหรือค่ะ? คุณทราบไหมว่าคุณเพิ่งได้ทำลาย การนัดพบครั้งหนึ่งของฉันกับคนอื่นไปแล้ว?”

เผชิญความโกรธพลุ่งทะลุฟ้าของพิมพ์ลดา จิรฐากลับ กระตุกริมฝีปาก เขาเอียงหน้ามองดูเธอแวบหนึ่งแล้วตามด้วย มองดูหน้ารถ เพ่งสนใจสภาพจราจรในเวลาเดียวกัน ตอบเธอ ว่า “ผมกำลังช่วยทำให้ความใฝ่ฝันของคุณสำเร็จ พาคุณไปจด ทะเบียนสมรสครับ”

อ๋อ?

พอจิรฐาพูดออกมา หน้าของพิมพ์ลดาก็แดงขึ้นมาทันที

พระเจ้า เธอลืมวันนั้นที่เดทผิดคนไปแล้วได้อย่างไร