ตอนที่ 72 บนโต๊ะอาหาร

เห็นพิมพ์ลดานิ่งงันไม่รับ จิรฐาหัวเราะกระซิบข้างหูของ ! เธอว่า “คุณปู่ให้แล้วก็รับไว้เถอะ ”

“ขอบคุณคุณปู่ค่ะ!” หลังจากได้ยินคำพูดของจิรฐา เธอ

จึงกล้าที่จะรับซองสีแดงไว้

นำผลิตภัณฑ์ดูแลรักษาสุขภาพที่ซื้อจากร้านหยินชวน ถังในช่วงเช้า มอบให้ปู่และพ่อแม่ตามลำดับ ตามที่จิรฐาได้ สอนเธอที่บ้านก่อนหน้านี้ พิมพ์ลดาจึงได้รับซองแดงสาม ซอง ซองแดงเหล่านี้ เธอจะไม่ใช้ เธอจะเก็บมันไว้อย่างดี ทั้งหมด

ดูเหมือนว่าวันนี้จิรฐาพาพิมพ์ลดากลับมาพร้อมกัน ทุก คนในครอบครัวต่างมีความสุขมาก ทุกคนดื่มเหล้านิดหน่อย ปกติพิมพ์ลดาไม่ชอบดื่มและไม่ค่อยดื่ม ดังนั้นบนโต๊ะ อาหาร เธอจึงได้เพียงนำผลไม้ ดูจิรฐาดื่มเหล้าขาวแก้วน้อย รินแล้วรินอีก เธอรีบเข้าใกล้เขากระซิบว่า “คุณอย่าดื่มมาก เกินไป”

พิมพ์ลดาไม่กังวลปัญหาเดี๋ยวขับรถกลับบ้าน เพราะ เรื่องนี้เธอเองสามารถแก้ไขได้ แต่เธอกังวลเรื่องปัญหาการ ดูแลคนเมา! เธอไม่เคยเห็นจิรฐาดื่มเหล้ามาก่อน ยิ่งไม่เคย เห็นเขาเมาด้วยไม่รู้ว่าสภาพอารมณ์เขาจะเป็นอย่างไรหลัง จากที่เขาเมาเหล้า

แต่แค่พฤติกรรมที่เธอเพิ่งกระแซะเข้าไปกระซิบข้างๆ หูของจิรฐา ในสายตาของผู้อื่น ดูอิริยาบถราวกับว่าพวก เขาสองสามีภรรยาใกล้ชิดสนิทสนม ทำให้หญิงเฒ่าของ ครอบครัวพวกเขายิ้มอย่างคลุมเครืออีกทั้งพึงพอใจ

ได้ยินคำพูดของพิมพ์ลดา จิรฐาหัวเราะพลางอิงเข้าใกล้ ข้างหูของเธอ “ได้ ผมดื่มนี่อีกนิดแล้วจะไม่ดื่มมันอีกเลย”

ครั้งแรกที่มีผู้ดูแลไม่ให้เขาดื่มเหล้า ในใจจิรฐามีความ รู้สึกชนิดหนึ่งที่พูดไม่ออกบอกไม่ถูก

ทุกคนดูเหมือนจะเกรงว่าพิมพ์ลดาจะไม่เป็นตัวของเธอ เอง ตลอดมื้ออาหารต่างพูดคุยไม่หยุดเกี่ยวกับเรื่องที่น่า ตะขิดตะขวงใจในสมัยเด็กของจิรฐา เปิดเผยเรื่องสมัยที่ เขามัวแต่จับจักจั่นจนเข้าเรียนสายในโรงเรียนประถมออกมา หมด

พิมพ์ลดาอดหัวเราะไม่ได้ ไม่คิดว่าท่านนายกเทศมนตรี ผู้ใหญ่คนนี้ซึ่งเข้มงวดและรอบคอบ ดูเหมือนว่าทุกแห่งหน จะไม่ปรากฏข้อผิดพลาด กลับมีเหตุที่ไปเรียนสายเพียง เพราะจักจั่นไม่กี่ตัวเท่านั้น

หลังจากอาหารเย็น นิรวิทย์กลับไปที่ห้องของเขาพัก ผ่อนตามปกติ คนเราเมื่อชราขึ้นแล้ว ก็จะต้องการพักผ่อน เร็วขึ้น

วันนี้ชาตพลกลับพูดคุยอยู่เป็นเพื่อนกับพิมพ์ลดาพวก เขากันสักพักในห้องนั่งเล่น แต่สุดท้ายก็เข้าห้องสมุดไป ดูข่าวเหตุการณ์ปัจจุบัน เขาเพิ่งเกษียณจากตำแหน่งที่ปรึกษามาไม่นานนี้เอง ยังไม่ได้เปลี่ยนอุปนิสัยของเขาที่จะ เข้าใจรู้เรื่องเหตุการณ์สำคัญในประเทศและต่างประเทศทุก วัน

เดิมพิมพ์ลดาอยากกลับเข้าไปในเมืองตอนเย็น แต่ทว่า คุณพฤกษามีใจอยากให้พวกเขาสองสามีภรรยาอยู่ที่นี่ด้วย อีกทั้งจิรฐาก็ดื่มเหล้า พิมพ์ลดาก็ไม่อาจยืนกรานได้แล้ว

เพียงแต่ ยืนอยู่ในห้องจิรฐา พิมพ์ลดาเพิ่งคิดได้ว่าเธอ เองไม่มีชุดนอน

จิรฐาอยู่ชั้นล่างเล่นกับหลานชายสักพักก็ขึ้นมา ผลัก ประตูก็เห็นพิมพ์ลดานั่งงงอยู่ข้างเตียง

เดินไปนั่งข้างๆเธอ เขาโอบไหล่เธอพิงไว้ ถามเธอว่า ทำไมยังไม่นอน? ” เขาดื่มเหล้าขาวไปสามแก้วในตอนเย็น ตอนนี้รู้สึกเวียนศีรษะบ้าง

“

พิมพ์ลดาหน้าบาง ถูกเขาโอบไว้ในอ้อมแขนเช่นนี้ อีก ทั้งยังอยู่กับพ่อแม่ที่นี่ หน้าก็แดงทันที แต่เธอไม่สามารถไม่ เอ่ยถึงปัญหาเรื่องที่เธอเองไม่มีชุดนอน

“ฉัน ฉันไม่ได้พกเสื้อผ้ามา แล้วตอนกลางคืนล่ะจะทำ อย่างไร?” พูดพลาง เธอหันไปมองที่เขา

ได้ยินคำพูดของพิมพ์ลดา จิรฐายกศีรษะขึ้นมามองเธอ ฉับพลันหัวเราะ กล่าว่า “ผมเพียงทิ้งชุดลำลองใส่อยู่บ้าน ไว้ที่นี่ชุดหนึ่ง หรือมิฉะนั้นคุณใส่ชุดของผม ผมเปลือยแขนนอน!”

เอ๋อ? แล้วนั่นจะไหวหรือ?

เขากล่าวเช่นนี้ พิมพ์ลดาหน้าร้อนแดงขึ้นมาทันที ปาก รีบปฏิเสธ “ไม่ได้ ไม่ได้!”

จิรฐารู้สึกว่าเขาเองดูเหมือนเปลี่ยนเป็นชั่วร้ายไปซะแล้ว ราวกับชอบแกล้งเธอเป็นพิเศษ ยามที่เห็นเธอหน้าแดงไป ถึงต้นคอแล้วมีสภาพมือเท้าไม่ทราบจะทำอย่างไร