ตอนที่ 89 ว่าด้วยเรื่องการตั้งครรภ์

“ท่านนายกจิ” ขณะที่พิมพ์ลดากำลังพูดคุยกับจิรฐา ปรัณ ก็เดินเข้ามา ยิ้มอย่างสุภาพกับพิมพ์ลดา เขารายงานจิรฐา ว่า เลขานุการปวิชได้มาถึงแล้ว ท่านจะไปทักทายเขาไหม ครับ?”

หยุดคุยกับพิมพ์ลดา จิรฐามองไปที่ปรัณ ตอบหนึ่งคำว่า “ดี” ทอดสายตามองไปที่หน้าประตูห้องจัดเลี้ยง บังเอิญได้ เห็นคนแถวหนึ่งเดินเข้าไปในห้องจัดเลี้ยง

ตั้งแต่ปรัณเดินเข้ามา พิมพ์ลดาก็ดึงมือน้อยของเธอเอง ที่จิรฐาเพิ่งกุมไว้ตลอดกลับคืนมา ค่อนข้างอึดอัดยืนอยู่ข้าง

ๆ เขา

“พิมพ์ลดา” เสียงของจิรฐาดังมา เธอเงยหน้าขึ้นมองไป ที่เขา เพียงเห็นเขายิ้ม ชูมือขวาของเขาขึ้นส่งสัญญาณให้

เธอ

ลดสายตาลงดูข้อศอกที่ท้าวขึ้นเล็กน้อยของจิรฐา พิมพ์ ลดากระพริบตาโตทั้งคู่ มือน้อยกำเป็นกำปั้น ค่อยๆยกขึ้น คล้องเข้าไป

มองดูท่านผู้ใหญ่และภริยาคู่นี้ซึ่งเป็นที่น่าชื่นชมของผู้ อื่น ปรัณยิ้มอย่างอาย ๆ รีบถอยออกไปด้านข้าง

มองดูพิมพ์ลดาคล้องแขนของเขาเอง จิรฐายิ้มอย่างพึง พอใจ เขากระเถิบเข้าไปใกล้ กระซิบว่า “พาคุณไปพบใครบางคน”

ในอดีตจิรฐาต้องการที่จะหน่วงไว้จนกว่าเขาและพิมพ์ ลดาจัดงานแต่งงานแล้วจึงเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของ ภรรยาของเขาเองกับชาวโลก เขาคิดจะปกป้องเธออย่างสุด ความสามารถของเขาเอง แต่ใครจะรู้ได้ว่าในคืนนี้เกิดเรื่อง สาดเหล้าเช่นนี้ขึ้นมาได้

ในเมื่อความสัมพันธ์ของพวกเขาได้ถูกเปิดเผยแล้ว จิร ฐาก็ต้องเริ่มจากช่วงเวลานี้ให้ความสนใจกับปัญหาความ สัมพันธ์ในอนาคต และขั้นตอนแรกคือต้องพาพิมพ์ลดาไป รู้จักใครบางคนในแวดวงของเขา

เลขานุการปวิชจึงเป็นคนแรกแล้ว

ติดตามอยู่ข้าง ๆ จิรฐา พิมพ์ลดาค่อนข้างประหม่า หายใจออก เธอพยายามที่จะให้เธอเองสงบ

เห็นได้ชัดว่าเมื่อขณะที่เลขานุการปวิชได้เห็นจิรฐาควง หญิงสาวผู้หนึ่งเดินมาก็ตกใจ วันนี้เลขานุการท่านนี้ของ เมือง S เพิ่งกลับมาจากการออกปฏิบัติหน้าที่นอกสถานที่ ดังนั้นจึงมางานเลี้ยงคืนนี้ดึก เป็นธรรมดาที่จะพลาดฉาก การแสดงที่น่าตื่นเต้นของท่านผู้ใหญ่ซึ่งได้เปิดเผยตัวตน ที่แท้จริงของคนรักฉากนั้นไป

“สายันห์สวัสดิ์ครับ ท่านเลขาฯปวิช! ” พาพิมพ์ลดามาตรง หน้าของท่านปวิช จิรฐายึดมือของเขาออกไปทักทายกัน จิร ฐาเป็นรุ่นน้องที่มักจะเคารพผู้อาวุโส เคารพผู้นำ
ท่านปวิชและชาตพลเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ในวันพักผ่อน ธรรมดา ก็จะหาเวลาไปหอพักหมู่ทหารเล่นหมากรุกกับ ชาตพล จิรฐายิ่งรู้จักลุงปวิชตั้งแต่วัยเยาว์ เขาเรียกท่านว่า เลขานุการปวชในที่สาธารณะและในที่ทำงาน แต่เมื่อเราได้ พบกันเป็นการส่วนตัว ก็ยังจะเรียกเขาว่าลงปวิช

“โอ้ จิรฐาอ่า!” ท่านปวิชยื่นมือออกไปจับมือกับจิรฐา หัวเราะ กล่าวว่า “คืนนี้ ผมเพิ่งกลับมาจากเมือง B นี่ไม่ว่ากัน ต่างมากันสายไปแล้ว” ท่านปวิชมองดูพิมพ์ลดาที่ข้างกาย ของจิรฐา ถามอย่างสงสัยบ้างว่า “คนนี้คือ?”

จิรฐาหลังจากเข้าดำรงตำแหน่งที่เมือง S ไม่ได้เข้าร่วม งานเลี้ยงอาหารค่ำดังกล่าวเป็นครั้งแรก แต่ว่า เขาปรากฏ ตัวพร้อมกับเพื่อนสาวของเขา กลับเป็นครั้งแรก

จิรฐายิ้มเบาๆ ตอบว่า “พิมพ์ลดา ที่รักของผม

คนรักเหรอ? เห็นได้ชัดว่าคำตอบของจิรฐา ทำให้ เลขานุการเทศบาลที่คลุกอยู่ในวงการราชการมานานนับปี ได้พบพานคนมาทุกประเภทก็ยังตกใจ แต่ในไม่ช้าท่านปวิช ยิ้มให้พิมพ์ลดา เพียงถามว่า “คุณแต่งงานกันเมื่อไร ก่อน นั้นผมไปเล่นหมากรุกกับพ่อของคุณจิรฐา ผมก็ยังไม่ได้ยิน เขากับแม่ของคุณจิรฐาพูดกันน่ะ”

จูงมือน้อยของพิมพ์ลดาข้างที่คล้องแขนของเขา จิรฐา ยิ้มน้อย ๆ ตอบว่า “ผมและพิมพ์ลดาเพิ่งจดทะเบียนสมรส กันไม่นาน เกรงว่าพ่อแม่ของผมยังไม่ทันได้บอกท่านครับ! เดิมผมวางแผนว่าจะรอจนกว่าประกอบพิธีสมรสอย่างเป็นทางการจึงแจ้งแก่ทุกท่านครับ พอดีวันนี้ทุกท่านต่างอยู่ที่ นี่ก็จะพาเธอมาทักทายกับท่านเลขานุการปวิชครับ” กล่าว พลาง เขาหันศีรษะไปมองพิมพ์ลดา กล่าวเสียงอ่อนโยนว่า “พิมพ์ลดา เรียกท่านเลขานุการปวิชจ๊ะ!!

ลักษณะท่านปวิชดูไปอายุประมาณห้าสิบหรือหกสิบปี จอนผมสองข้างแซมสีขาวเล็กน้อย แม้ว่าจะเป็นเลขานุการ ของคณะกรรมการพรรคการเมือง S แต่ยังไม่เหมือนภาพ ลักษณ์ของเจ้าหน้าที่ทางการซึ่งฝังใจพิมพ์ลดาแบบนั้น เห็นเขายิ้มขึ้นมากลับทำให้พิมพ์ลดารู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น

เก็บกวาดความคิดที่ค่อนข้างสับสนของเธอเองให้ สะอาดเรียบร้อย เธอยิ้มให้ท่านปวิช เรียกเสียงหวานว่า “สวัสดีท่านเลขานุการปฎิชค่ะ! ดิฉัน พิมพ์ลดาค่ะ”

ท่านปวิชมองดูพิมพ์ลดา พยักหน้าแล้วมองกลับไปที่จิร ฐา หัวเราะอย่างพึงพอใจ

เขาจำได้ว่าก่อนนั้นที่เขาไปหาชาตพลเล่นหมากรุก คุณ พฤกษายังบ่นกับเขาว่าลูกชายคนนี้ของครอบครัวเธอเอง ไม่ได้เชื่อฟังอย่างลูกชายของครอบครัวปวิช ที่น่าฉงน คืออายุอานามปาเข้าไปได้สามสิบสองแล้ว แต่ยังไม่ยินดี เต็มใจที่จะหาสาวสักคน รีบแต่งงาน

ตอนนั้นหลังจากท่านปวิชกลับบ้านแล้วยังล้อเล่นกับ ภรรยาของเขาเองว่า “น่าเสียดายที่ครอบครัวของเราไม่ได้ เกิดลูกสาวให้ มากอีกสักสองสามคน! มิฉะนั้นตอนนี้แต่งให้ กับลูกชายของครอบครัวชาตพล ไม่ใช่กำลังดีหรอกหรือ!คิดดูคนเขาจิรฐา เป็นเด็กที่ดีมากคนหนึ่ง ใครที่เลือกเขา เป็นลูกเขยนั้น ช่างมีความสุขจริงหนอ

เช่นวันนี้ที่ได้เห็น ท่านปวิชรู้สึกว่าจรฐาเลือกสะใภ้คนนี้ได้

ดูไปแล้วยังแฝงความเยาว์วัย แต่ก็ยังใจกว้างขวาง

“ท่านเลขาฯปวิชครับ” จิรฐาหันไปมองที่พิมพ์ลดาแล้วพูด กับท่านปวิชต่อไปว่า “เมื่อครู่พิมพ์ลดาเธอเพิ่งกินอะไรที่มัน เลี่ยนไป บอกว่าไม่ค่อยสบาย ถ้าไม่มีเรื่องอะไรอีก ผมคิดจะ พาเธอกลับไปก่อน ท่านคิดว่าได้ไหมครับ?

เมื่อได้ยินว่าพิมพ์ลดาไม่ค่อยสบายประโยคนี้ออกมาจาก ปากของจิรฐา พิมพ์ลดาคิดจะเงยศีรษะขึ้นมองเขาทันที แต่ ว่า รู้สึกว่ามือน้อยที่ถูกเขาจับไว้ สัมผัสได้ว่าเขาจับแน่นขึ้น ครั้งหนึ่งอย่างเห็นได้ชัด พิมพ์ลดาจึงรั้งที่เธอเองเกือบจะ แสดงพิรุธออกมา

ทำไมเขาถึงพูดว่าเธอได้กินอาหารที่เลี่ยนแล้วไม่ แต่ว่า… ค่อยสบายน่ะ!

เมื่อจิรฐาพูดประโยคนั้นจบลง พิมพ์ลดารู้สึกว่าคนรอบ ข้างเหล่านี้มองเธอด้วยแววตาที่แตกต่างกันอย่างเห็นได้ ชัด!

พวกเขาแสดงสีหน้าประหลาดใจในเวลาที่จิรฐาบอกว่า เธอคือภรรยาเขา
คิดดูคนเขาจิรฐา เป็นเด็กที่ดีมากคนหนึ่ง ใครที่เลือกเขา เป็นลูกเขยนั้น ช่างมีความสุขจริงหนอ

เช่นวันนี้ที่ได้เห็น ท่านปวิชรู้สึกว่าจรฐาเลือกสะใภ้คนนี้ได้

ดูไปแล้วยังแฝงความเยาว์วัย แต่ก็ยังใจกว้างขวาง

“ท่านเลขาฯปวิชครับ” จิรฐาหันไปมองที่พิมพ์ลดาแล้วพูด กับท่านปวิชต่อไปว่า “เมื่อครู่พิมพ์ลดาเธอเพิ่งกินอะไรที่มัน เลี่ยนไป บอกว่าไม่ค่อยสบาย ถ้าไม่มีเรื่องอะไรอีก ผมคิดจะ พาเธอกลับไปก่อน ท่านคิดว่าได้ไหมครับ?

เมื่อได้ยินว่าพิมพ์ลดาไม่ค่อยสบายประโยคนี้ออกมาจาก ปากของจิรฐา พิมพ์ลดาคิดจะเงยศีรษะขึ้นมองเขาทันที แต่ ว่า รู้สึกว่ามือน้อยที่ถูกเขาจับไว้ สัมผัสได้ว่าเขาจับแน่นขึ้น ครั้งหนึ่งอย่างเห็นได้ชัด พิมพ์ลดาจึงรั้งที่เธอเองเกือบจะ แสดงพิรุธออกมา

ทำไมเขาถึงพูดว่าเธอได้กินอาหารที่เลี่ยนแล้วไม่ แต่ว่า… ค่อยสบายน่ะ!

เมื่อจิรฐาพูดประโยคนั้นจบลง พิมพ์ลดารู้สึกว่าคนรอบ ข้างเหล่านี้มองเธอด้วยแววตาที่แตกต่างกันอย่างเห็นได้ ชัด!

พวกเขาแสดงสีหน้าประหลาดใจในเวลาที่จิรฐาบอกว่า เธอคือภรรยาเขา
ตอนนี้ในพิมพ์หลังรู้สึกว่าลักษณะของพวกเขา แต่ละคนชรา แสดงสีหน้าเหมือนของเรื่องราวได้ทะลุ ปรุโปร่งออกมาเช่นนั้น พิมพ์ลดาคิดว่าคนเหล่านี้เพียง ไม่ได้เดินมาข้างหน้าพูดประโยคนี้ว่า “ท่านผู้นำ ขอแสดง ความยินดีด้วยครับ!

ท่านบวชเป็นคนที่ผ่านโลกมาแล้ว ได้ยินจิรฐาพูดแบบนี้ เขาก็เข้าใจความหมายในคำพูดของเขา พยักหน้าแล้วส่ง เสียงที่แทบเล็กน้อยมาว่า ได้กล่าวจบ เขาก็ได้กล่าวกำชับ เราเป็นผู้ใหญ่อีกสองคำ เดินทางระมัดระวัง

ฐาน ๆ กล่าวกับคณะกรรมการพรรคเทศบาลและ ยังมีผู้นำของบริษัท จากนั้นจึงพาพิมพ์ลดาเดินไปยังปาก ทางประตู

ขณะที่พวกเขากำลังจะออกประตูไป ก็ได้พบกับนีรชาซึ่ง ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยเดินตามหลังนภัทรเข้าห้องจัด เสียง

จากสายตาของนิรชา พิมพ์ลดาเห็นความอิจฉาริษยาและ จงเกลียดจงชัง แต่ยังได้เห็นถึงความไม่ยอมด้วยความ เลื่อมใส ไม่ยินยอม จิรากวาดสายตาเบา ๆ ไปยังนิรชา ยิ้ม อย่างสุภาพกับนาทร โดยพยุงเอวของพิมพ์ลดาออกไปจาก ห้องจัดเลี้ยง

เมื่อออกประตูมาได้ โรฐาจึงนึกขึ้นมาได้ว่าพิมพ์ลดายัง สวมชุดเปิดไหล่ไว้
ได้ยินคำพูดสุดท้ายของพิมพ์ลดา จิรฐานบนุ้ยปากทํ เสียงขู่ใส่เธอหนึ่งครั้ง กระซิบว่า “เรื่องนี้ เรากลับบ้านค่อย คุย!” กล่าวพลาง เขาพลิกมือกุมมือน้อยที่เพียงจับมือใหญ่ ของเขาเอง ไว้ในอุ้งมือของเขาเอง แล้วพาพิมพ์ลดาออก จากโรงแรม เจ

ในความเป็นจริงพิมพ์ลดาไม่เต็มใจที่จะยอมรับว่าเธอ เองเป็นคนที่มักจะหลงลืมตก ๆ หล่นๆมากนักจริง ๆ แต่บาง ครั้งเธอต้องยอมรับความจริง

ตัวอย่างเช่นตอนนี้เธอและท่านผู้ใหญ่เพิ่งก้าวเข้ามาใน บ้าน เธอจึงนึกถึงถุงเสื้อผ้าใหญ่ของเธอเองขึ้นมาได้! พวก มันถูกเธอหลงลืมตก ๆ หล่นๆทิ้งไว้อย่างไร้ความปรานีใน มุมใดมุมหนึ่งของห้องรับแขกโดยเจ้านายพวกมันเอง

“อ้า!” ได้ยินเสียงร้องของพิมพ์ลดา จิรฐาหันไปมองเธอ ถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?

หน้าใบน้อยยู่ยี่ พิมพ์ลดาตอบอย่างจนใจ “ฉันทิ้งเสื้อผ้า ทั้งหมดที่ฉันสวมใส่ในตอนกลางวันไว้ในโรงแรมทีเจแล้ว!”

เดิมพิมพ์ลดาคิดจะกลับไปหา แต่จิรฐาบอกว่าเขาจะให้ ปรัณช่วยเอากลับมาให้เธอ ดังนั้น พิมพ์ลดาจึงคิดว่ามาก เรื่องมากความมิสู้น้อยเรื่องน้อยความจึงละทิ้งความคิดที่จะ กลับไปหาเสื้อผ้าของเธอเองทันที

กลับไปที่ห้องนอน พิมพ์ลดาถอดเสื้อผ้าของจิรฐาออก แขวนใส่ไว้ในตู้ แล้วเอาชุดนอนของเธอเองเตรียมจะไปอาบน้ำ แต่ทันทีที่เธอหมุนตัวกลับก็ชนเข้าสู่อ้อมอกของใคร

บางคนไปแล้ว

นวดจมูกที่รู้สึกเจ็บบ้างของเธอเอง พิมพ์ลดาเงยหน้า ขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลาของจิรฐา กล่าวอย่างไร้ความ กระตือรือร้นว่า “คุณค่ะทำไมคุณเดินมาก็ไม่ส่งเสียงล่ะ!”

จิรฐายกมือขึ้นช่วยเธอนวดปลายจมูก ถามว่า “ภรรยา คุณรู้ว่าไหมว่าคุณสวยมากวันนี้!

ถึงแม้ว่าตั้งแต่เล็กจนเติบใหญ่มักจะได้รับการยกย่อง ว่าเป็นคนสวย แต่ก่อนหน้านี้ที่ชมเธอเองต่างเป็นผู้อาวุโส ทั้งหมด ถูกเพื่อนเพศตรงข้ามในระดับเดียวกันชมว่าสวย ยัง ถูกชายหนุ่มที่ตอนนี้อยู่ด้วยกันทุกวันชม ใบหน้าที่มีผิวบาง ๆ ของพิมพ์ลดาก็รับไม่ไหวแล้ว ซวบทีเดียว ใบหน้าของเธอก็ ปรากฏเป็นสีแดงแล้ว

ผลักมือใหญ่ของจิรฐาที่ช่วยนวดปลายจมูกให้เธอออก ไปอย่างเขิน ๆ เธอกล่าวว่า “เสื้อผ้านี้ค่อนข้างเย็น ฉันต้อง ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว!” กล่าวพลาง เธอก็จะแทรก ผ่านช่องว่างระหว่างท่านผู้ใหญ่และตู้เสื้อผ้าข้ามไป

จิรฐาไม่ได้รั้งเธอไว้ ยังร่วมมืออย่างเต็มที่หลีกทาง ด้านซ้ายให้พิมพ์ลดาสามารถลอดผ่านช่องว่างไปได้ตาม สามัญสำนึกของเขาเอง

วันนี้ทำไมเขาถึงทำตัวเป็นคนดี? แม้ว่าพิมพ์ลดาจะ พึมพำในใจ แต่ยังคว้าเสื้อผ้าในมือไว้แน่นเดินไปที่ห้องน้ำ
เพียงแต่ นี่เป็นเรื่องอะไรกัน?

“เอ่อ คุณ…”

วินาทีที่พิมพ์ลดาเตรียมจะปิดประตูห้องน้ำ เงาร่างหนึ่งก็ รีบวิ่งเข้ามาในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว แม้ว่าพิมพ์ลดายังงงงวย ในขณะนั้น เขาได้ช่วยเธอปิดประตูฝ้าของห้องน้ำ ขังเขา เองและเธอไว้ในห้องน้ำด้วยกัน