ตอนที่ 80 เล่นเกม

มองดูตนัส พิมพ์ลดาคิ้วขมวดปากมุ่ย เธอไม่เข้าใจว่า ในน้ำเต้าของเขาขายยาใด แต่คิดแล้วคิด เธอยังคงมุ่งหน้า เดินไปที่สตาร์บัคส์

“ผู้ตรวจการใหญ่ค่ะ ท่านเรียกดิฉันเหรอ?” หอบ โฟลเดอร์ในอ้อมแขน พิมพ์ลดายืนอยู่ข้างโต๊ะของตนัสถาม

เงยคางขึ้นเล็กน้อย ตนัสส่งสัญญาณให้เธอ “นั่งลง!”

นั่งก็นั่ง เมื่อคิดว่าเขาดื่มกาแฟที่นี่ทั้งวัน แต่ตัวเธอเอง กลับวิ่งอยู่ข้างนอกทั้งวัน ในใจพิมพ์ลดานี้ก็ไม่พอใจอย่าง ยิ่งเป็นพิเศษ พึงทราบว่าในบริษัท เธอยังมีโครงการแผน งานการออกแบบกองหนึ่งที่รอเขียนอยู่น่ะ

“เยส!” รอพิมพ์ลดานั่งเรียบร้อยแล้ว ตนัสวางแก้วกาแฟ ลง กล่าวกับเธอว่า “มา ให้ผมดูผลการตรวจสอบของคุณทั้ง วันนี้”

ส่งโฟลเดอร์ในมือให้เขา พิมพ์ลดาตามด้วยดู ๆ นาฬิกา เป็นเวลาสี่โมงกว่าแล้ว อีกสิบนาทีก็จะถึงเวลาเลิกงาน พิมพ์ ลดารู้สึกว่าเธอเองไม่เคยรอคอยเวลาเลิกงานที่จะมาถึง เหมือนวันนี้มาก่อน

ตนัสเปิดดูข้อมูลที่พิมพ์ลดาได้เก็บรวบรวมมาในวันนี้ ไปถามเธอไปว่า “คุณเป็นผู้วางแผนออกแบบโฆษณานี้ ลอง พูดคุยเกี่ยวกับมุมมองของคุณ มีอะไรบ้างที่น่าพอใจเป็นพิเศษและที่ไม่พอใจโดยเฉพาะในแบบโฆษณาที่คุณได้ วางแผนเอง”

ได้ยินคำพูดของตนัส พิมพ์ลดาดึงเสื้อผ้าลงปกปิดนาฬิกา หันไปตอบว่า “ผ่านการตรวจสอบในวันนี้ ดิฉันได้ข้อสรุป สองประการ ประการที่หนึ่ง โฆษณาครั้งนี้นำรายได้อันน่า จับตามองให้แก่ห้างสรรพสินค้าเจเอส เจ้านายใหญ่ของ บริษัทพาภรรยาของเขามาส่งเสริมกิจกรรมของห้างสรรพ สินค้าของตัวเองโดยตรงแทนการพูดคุย วิธีการนี้ค่อนข้าง ใหม่ จึงได้รับความสนใจจากลูกค้ามากมาย ประการที่สอง การใช้วิธีการซื้อหนังสือพิมพ์ นิตยสาร กระแสหลัก พาด หัวข้อข่าวประชาสัมพันธ์ได้ผลของการโฆษณาชวนเชื่อ ตามความคิดเห็นสาธารณะ เกินความคาดคิดของพวกเรา เกี่ยวกับสิ่งที่ตนเองไม่พึงพอใจ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ… ” พูด ถึงตรงนี้ พิมพ์ลดาย้ายสายตาออกไปมองนอกหน้าต่าง จากตำแหน่งนี้ของพวกเขา เห็นกิจกรรมในล็อบบี้ชั้นล่าง ของห้องโถงหลักห้างสรรพสินค้าเจเอสพอดี ใต้ต้นไม้ คริสต์มาสขนาดใหญ่นั้น มีคู่รักที่ถูกเจ้าภาพเชิญไปเล่นเกม บนเวที แต่ท่ามกลางฝูงชนที่มาชมความครื้นเครงด้านล่าง เวที มีคนเหล่านั้นมากมาย แม้ว่าจะไม่ได้อยู่คนเดียว แต่ข้าง กายกลับไม่ใช่แฟน หากเป็นพี่น้องที่รัก เพื่อนซี้ แน่นอน พิมพ์ลดาไม่อาจยืนยันได้ว่าท่ามกลางคนเหล่านั้นบางคน เดิมก็ชอบน้องสาวหรือผู้ชายที่มีเพศเดียวกันกับตนเองหรือ ไม่!

เห็นพิมพ์ลดาพูดไปได้ครึ่งทางก็หยุดลงแล้วไม่มีการ ตอบสนอง ตนัสย้ายสายตาจากเอกสารไปที่เธอ พบว่าเธอ กําลังมองออกไปนอกหน้าต่าง เขาก็มองตามสายตาเธอไป
“ดิฉันพบว่าดิฉันคิดคำนึงถึงความรู้สึกของคนเหล่านั้น เพียงครึ่งหนึ่ง แต่กลับละเลยกลุ่มครอบครัวเดียว ถ้าคราว หน้ามีโอกาสที่จะออกแบบโฆษณาดังกล่าวอีก ดิฉันจะยิ่ง พิจารณาอย่างเต็มกำลัง” พิมพ์ลดาถอนสายตากลับมา พลันกล่าวออกมา ทําให้ตนัสเกือบจะไม่ทันได้โต้ตอบกลับ

มา

“เอ๋อ? โอ้โอ้!” วางโฟลเดอร์ในมือลงบนโต๊ะ เขายกกาแฟ

ขึ้นดื่มหนึ่งคํา

เห็นตนัสดูเหมือนจะไม่มีปัญหาแล้ว พิมพ์ลดาก็เก็บ โฟลเดอร์กลับใส่ในกระเป๋าแล้วมองดูนาฬิกา ละไว้หนึ่ง ประโยค “ท่านผู้ตรวจการใหญ่ เวลาเลิกงานของดิฉันมาถึง แล้ว ลาก่อนค่ะ!” ลุกขึ้น เธอกำลังจะไป

แต่เมื่อเธอเดินผ่านข้างกายตนัสไปที่ประตู เขากลับ จับเธอไว้ พิมพ์ลดาไม่เข้าใจมองกลับไปที่เขา เพียงเห็น ตนัสก็กำลังเงยศีรษะขึ้นมองเธออยู่พอดี ใบหน้ามีรอยยิ้ม อันธพาล “ ในเมื่อถึงเวลาเลิกงานแล้ว ถ้างั้นเรายังสามารถ ทําสิ่งที่นอกเหนือจากงานอีกใช่หรือไม่?

“คุณ คุณกำลังพูดอะไร?” พิมพ์ลดายังไม่เข้าใจคำพูด ของเขา ตนัสก็ได้ลุกขึ้นแล้วดึงเธอออกจากสตาร์บัคส์ไป แล้ว

ในล็อบบี้ของห้างสรรพสินค้าเจเอส การแข่งขันบนเวที รอบที่หนึ่งสิ้นสุดลงแล้ว เจ้าภาพเริ่มส่งเสริมให้คู่รักที่ด้าน ล่างเวทีเริ่มต้นแข่งขันความท้าทายรอบใหม่
ดูแลฝอยาวเท้ายาว เดินเร็ว ถูกเขาดิ่งแมนไว้ พิมพ์ลดา ยังไม่ทันได้สลัดทั้ง ก็ถูกเขาพาตัวเข้าไปในท่ามกลางฝูง นน ความครึกคร้นอยู่หน้าเวที

“ผู้ตรวจการใหญ่ คุณคิดจะทำอะไรอ่า?” เมื่อเขาหยุด ฝีเท้าลง พิมพ์ลดาจึงได้มีโอกาสพูดกับเขาอย่างชัดเจน

ดนัลหันกลับไปมองเธอ ริมฝีปากแย้มรอยยิ้มขยับเข้ามา ใกล้ข้างหูของเธอ กล่าวว่า “ผมคิดเล่นเกม พอดีขาดแฟน!

อะไร ?

เมื่อพิมพ์ลดารู้ถึงจุดมุ่งหมายของเขาได้ชัดเจนแล้ว กำลังคิดจะดิ้นให้หลุดแล้ววิ่งหนีไปนั้น ตนัสก็ได้จับมือเธอ ยกขึ้น

“เราสมัครเข้าร่วม!” เมื่อเขาตะโกนประโยคนี้กับเจ้าภาพ บนเวที พิมพ์ลดารู้สึกว่าตนเองทั้งคนไม่ดีไปทั้งสิ้นแล้ว

การแข่งขันท้าชิงคู่รักที่แข็งแกร่งที่สุด จะว่าง่ายก็ง่าย จะ ว่าไม่ง่ายก็ไม่ง่าย เพราะสำหรับผู้หญิงแล้ว คุณเพียงแค่ ต้องยืนอยู่บนเวทีแล้วถูกกอดไว้ รอจนจบก็โอเค แต่สำหรับ ผู้ชายแล้ว นี่เป็นความท้าทายที่ยิ่งใหญ่เกี่ยวกับศักดิ์ศรี และเกียรติยศของผู้ชายคนหนึ่ง เพราะพวกเขาต้องใช้รูป แบบการกอดเจ้าหญิงกอดแฟนของพวกเขาไว้ แล้วใช้เวลา ภายในหนึ่งนาทีย่อเข่าขึ้นลง ภายในหนึ่งนาที เสร็จสิ้น จํานวนครั้งมากที่สุดก็ได้รับชัยชนะ
ยืนอยู่บนเวที พิมพ์ลดารู้สึกว่าตรงหน้าข้างล่างเวทีคน เหล่านี้ที่ดูความครื้นเครงยังใช้โทรศัพท์มือถือถ่ายรูปจน แยงตาผู้คนมากกว่าแสงจากหลอดไฟเสียอีก เธอเครียด ฝ่ามือเหงื่อออก ได้แต่จับเสื้อผ้าด้านล่างทั้งสองข้างไว้แน่น

ทันใด มีคลื่นความร้อนกระแสหนึ่งแพร่มาที่ข้างหู พิมพ์ ลดาเพิ่งคิดจะไปยืนที่ข้าง ๆ หนีไป แต่กลับถูกตนัสจับแขน ข้างหนึ่งไว้

“ผ่อนคลาย!” เขาพูดที่ข้างหูของเธอ ในเวลาเดียวกัน ยัง ไม่ลืมที่จะแฝงรอยยิ้มรักแบบตามใจหลงใหลไปทั่วใบหน้า ในสายตาของผู้อื่นที่ด้านล่างเวทีพวกเขาดูเหมือนจะเป็น คู่รักที่รักกันมาก

การแข่งขันเริ่มขึ้นแล้ว พิมพ์ลดามองดูตนัสสันศีรษะ ใช้ รูปปากกล่าวกับเขาว่า “ไม่ได้! ไม่เอา!” เขากลับยักไหล่และ ปลอบเธอราวกับว่าไม่มีใครอยู่รอบ ๆ “ไม่เป็นไร เป็นแค่เกม เกมหนึ่งเท่านั้นหรอก!” แล้วเขาก็ก้มลงอุ้มกอดเธอขึ้นมา

เท้าทั้งคู่ห่างจากพื้นดินแล้ว พิมพ์ลดาเสียศูนย์แรงโน้ม ถ่วง กังวลว่าเธอเองจะตกลงไปทั้งเจ็บทั้งน่าอาย พิมพ์ลดา ได้แต่ที่จะโอบมือทั้งคู่ไปรอบคอของตนัส แล้วหลับตาแน่น ปี้ สร้างภาพลวงตาว่าเป็นคนตาบอด พูดพึมพำกับตนเองใน ใจว่า “ฉันไม่เห็นพวกคุณ พวกคุณก็ไม่เห็นฉัน

หนึ่งนาทีนี้ พิมพ์ลดารู้สึกช้านานเหมือนเป็นศตวรรษ เธอหลับตาแน่นปี้ เป็นธรรมดาที่จะไม่เห็นว่าคู่รักอื่นๆรอบๆ ตัวเธอทำอย่างไรกัน เธอแค่รู้สึกว่าเธอเองอยู่ในอ้อมแขนของตนัสมั่นคง กระทั่งไม่ได้รู้สึกว่าเขามีย่อเข่าขึ้นลง แต่ สุดท้ายเจ้าภาพประกาศผล ที่ได้รับชัยชนะกลับเป็นพวกเขา

เกมนี้ รางวัลแห่งชัยชนะคือตุ๊กตาหมูสาวน้อยตัวอ้วน กลมดิกหนึ่งตัว

หลังจากก้าวลงจากเวที พิมพ์ลดากล่าวว่าเกมนี้สามารถ ได้รับชัยชนะ ผลงานหลักเป็นเพราะตนัส แล้วส่งตุ๊กตาหมู สาวน้อยให้เขา แต่เขากลับกล่าวว่าผู้ชายต้องมีลักษณะเป็น สุภาพบุรุษ อีกอย่างเขาไม่สนรางวัลของเกมนี้ เขาสนเพียง ได้มีส่วนร่วมในกระบวนการ มองอย่างงง ๆ เอาตุ๊กตาหมู สาวน้อยยัดกลับไปที่อ้อมแขนของพิมพ์ลดา

ดังนั้น ในที่สุด เมื่อพิมพ์ลดาเดินออกมาจากห้างสรรพ สินค้าเจเอส ในอ้อมแขนอุ้มตุ๊กตาหมู บนศีรษะผูกโบว์รูป ผีเสื้อตัวหนึ่ง!

ในห้างสรรพสินค้าอบอุ่นมาก แต่เมื่อออกจากประตูใหญ่ ลมตะวันตกเฉียงเหนืออันหนาวเหน็บทำให้พิมพ์ลดาสั่น แล้วสั่นอย่างไม่รู้สึกตัว เดิมเมื่อครู่ถ้าเธอกลับไปตามเวลา ดังกล่าว เรียกแท็กซี่ยังเป็นเรื่องค่อนข้างง่าย แต่เมื่อถูก ตนัสลากไปแบบนี้ เผชิญกับชั่วโมงเร่งด่วน ตอนนี้เธอกลับ บ้านก็ยากแล้ว

คิดถึงจุดนี้ พิมพ์ลดาเปิดกระเป๋าหาโทรศัพท์มือถือ คิด จะถามจิรฐาว่าได้กลับถึงบ้านหรือไม่ แต่ขณะที่เธอเพิ่งก้ม ศีรษะลง ศีรษะก็ถูกคนตีหนึ่งครั้ง ตามมาด้วยได้ยินเสียง หนึ่งจากด้านบนของศีรษะเธอ “ผมให้คุณยืมนั่งรถฟรีเอาไหม?”

พิมพ์ลดาจําได้ว่าเมื่อครูตนัสกล่าวว่าเขามีนัด ลงจาก เวทีแล้ว ยัดตุ๊กตาหมูสาวน้อยให้เธอแล้วขาใหญ่ยาวทั้ง สองของเขาก็เดินจากไป ตอนนี้ทำไมปรากฏขึ้นอีก ราวกับเจตภูตที่ไม่ยอมสลายแล้วน่ะ?

หลับตาลง พิมพ์ลดาปล่อยให้ตนเองใจเย็นสงบลง สักพัก แล้วหันไปมองเขา ยิ้มตอบกลับว่า “ขอบคุณความ ปรารถนาดีของท่านผู้ตรวจการใหญ่ ไม่ต้องค่ะ” ถ้าไม่ใช่ เพราะคุณ ฉันจะเรียกรถไม่ได้หรือ?

ยังไงก็เขาตนัสกลั่นแกล้งเธอไม่ใช่เรื่องสองเรื่องแล้ว พิมพ์ลดาไม่คิดเข้างานต้องทนเขา เลิกงานยังต้องทนเขา ดังนั้นหลังจากตอบเขาแล้ว เธอก็ยกเท้าเดินไปที่ด้านข้าง ของถนน

ด้านหลัง ตนัสหัวเราะเสียงฮ่าฮ่าสองครั้ง ยกมือขึ้นเกา จมูกและหันเดินไปทางลานจอดรถ

“ผมต้องป่วยทางจิตวันนี้จึงได้ดึงผู้หญิงคนนี้ไปเล่นเกม!” นั่งอยู่ในรถของเขาเอง ก่อนที่จะเริ่มสตาร์ทรถ เขาขยับออก กำลังแขนครั้งหนึ่ง

ถึงแม้ว่าพิมพ์ลดาดูไปแล้วไม่อ้วน แต่อุ้มกอดขึ้นมาจริง ๆ ก็ยังไม่ง่ายขนาดนั้นจริง ๆ ยิ่งกว่านั้น เมื่อครู่เขายังกอด เธออย่างมั่นคงปานนั้น
ทำคุณบูชาโทษ” มองไปที่ผู้หญิงซึ่งยังคงยืนอยู่ข้าง ถนนรอแท็กซี่ ตนัสสตาร์ทรถอย่างโกรธข็ง ขับรถผ่านข้าง กายเธอเฟี้ยวไปเลย

ในกระเป๋าของพิมพ์ลดามีสิ่งต่างๆมากมาย เธอมือหนึ่ง ก็อุ้มหมูสาวน้อย ดังนั้นมันเป็นเรื่องยากมากผิดปกติต้องใช้ เวลานานในการที่จะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋า เมื่อเธอกดปุ่มที่หน้าจอให้สว่างขึ้น เธอจึงพบว่าตัวเองมี N โทรศัพท์ที่ยังไม่ได้รับสาย N ข้อความที่ยังไม่ได้อ่าน มี โทรศัพท์สองแหล่งคือคุณอรัญญาจากในบ้านโทรมาและ ส่วนที่เหลือทั้งหมดเป็นจิรฐาโทรมาทั้งสิ้น

พิมพ์ลดากำลังคิดจะโทรกลับไปหาเขา โทรศัพท์มือถือ ในมือก็สั่นสะเทือนแล้ว

“ฮัลโหล” คราวนี้เธอรีบตัดสินใจกดปุ่มรับทันที

“พิมพ์ลดา เธออยู่ที่ไหน? ทำไมเมื่อครู่คุณไม่รับ โทรศัพท์มาตลอด?”

ทันทีที่โทรศัพท์เชื่อมต่อได้ พิมพ์ลดาก็ได้ยินเสียงของ จิรฐา คำพูดของเขาเต็มไปด้วยความวิตกและความกังวล

ลมเย็นเยือกพัดมาอีกระลอก พิมพ์ลดาหนาวจนหดคอ จิรฐา! ริมฝีปากของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ถามเขาว่า “ฉัน เรียกรถไม่ได้ คุณจะมารับฉันได้ไหม?”

เมื่อครู่ที่เธอเรียกจิรฐา เสียงของเธอสูงขึ้นเล็กน้อย รฐาฟังแล้ว เหมือนอ้อนหว่านเสน่ห์

ความจริง เขายืนอยู่ข้างล่างตึกบริษัทโฆษณายี่เซงกรุ๊ป จำกัด เขายืนอยู่ที่นี่มาตลอดเกือบชั่วโมงแล้ว ตอนนี้จึงรู้สึก ว่าเท้าของเขาเองหนาวจนชา แต่ทันทีที่ได้ยินเสียงพูดของ พิมพ์ลดาราวกับอ้อนหว่านเสน่ห์นั้น ในใจกลับรู้สึกว่าทุก อย่างดูเหมือนจะคุ้มค่าแล้ว

เธอเป็นภรรยาของเขา เขารอเธอ เป็นสิ่งที่สมควร

จิรฐาไม่ได้บอกพิมพ์ลดาว่าเขาเองรอเธออยู่ข้างล่าง บริษัทเธอมานานขนาดนั้นแล้ว เพียงให้เธอเข้าไปห้าง สรรพสินค้าเจเอสเพื่อหาสถานที่ที่จะนั่งรอก่อนจนกว่าเขา จะโทรหาเธออีกครั้ง

เมื่อจิรฐาได้เห็นพิมพ์ลดาอุ้มหมูตัวหนึ่งปรากฏขึ้น คิ้วอด ที่จะขมวดไม่ได้ ถามว่า “นี่คือ?”

มองตามสายตาของเขา พิมพ์ลดาเห็นหมูสาวน้อยใน อ้อมแขนของตัวเอง ริมฝีปากแย้มยิ้ม “เพื่อนร่วมงานจับ รางวัลได้ ก็ให้ฉัน!” ความจริงพิมพ์ลดาเพิ่งคิดว่าจะโยน หมูสาวน้อยทิ้งไป แต่ผู้หญิงทุกคนต่างรักของเล่นตุ๊กตาที่ มีขนปุกปุย อีกอย่างหมูสาวน้อยเป็นผู้บริสุทธิ์ไร้ความผิด พิมพ์ลดาจึงไม่อาจลงมือโยนมันทิ้งลงในถังขยะที่ทั้งเหม็น ทั้งสกปรก

เปิดประตูด้านหลังของรถ จิรฐาบุ้ยริมฝีปากใส่เธอ “โน้น ถ้างั้นให้มันหมูตัวเดียวนั่งข้างหลัง!”
พิมพ์ลดาอดหัวเราะไม่ได้เมื่อฟังคำพูดของเขา ผู้ชาย คนนี้ นี่กำลังหึงหวงกับหมูตัวเดียวเหรอ?

พิมพ์ลดาขึ้นรถแล้วจึงทราบ ที่แท้จิรฐาได้รับโทรศัพท์ จากท่านแม่ผู้ใหญ่ของภรรยาแต่แรก ในตอนเย็นไปกินข้าว ที่บ้านของพิมพ์ลดา เพราะท่านแม่ผู้ใหญ่ของภรรยาบอกว่า โทรศัพท์มือถือของพิมพ์ลดาไม่รับสายมาโดยตลอด เขาจึง ตรงไปที่ชั้นล่างบริษัทของเธอเพื่อรอเธอ แต่ใครจะรู้ วันนี้ เธอไม่ได้อยู่ในบริษัทอย่างสิ้นเชิง

มื้อเย็น จิรฐาและญาณัทกับอรัญญากล่าวถึงเรื่องพ่อแม่ สองครอบครัวเจอกัน ขณะนั้นพวกเขาตอบว่าดี เพียงทิ้ง พิมพ์ลดาไว้คนเดียวพัวพันที่นั่น ทำให้ทุกคนดูถูกเธอ

“พิมพ์ลดา?” ระหว่างทางกลับบ้าน พิมพ์ลดาพิงที่นั่งข้าง คนขับหลับไป จิรฐายกมือขึ้นหยิกใบหน้าที่นุ่มนวลของเธอ ปลุกเธอตื่นขึ้นมา

“เอ่อ? ” เธอหรี่ตาเล็กน้อย ถามด้วยเสียงพึมพำว่า “ทำ อะไรนะ?”

จิรฐาหัวเราะ ขับรถเลี้ยวโค้งเข้าไปในถนนสายเล็ก ๆ สอง ข้างทางเป็นสิ่งก่อสร้างที่ถูกทิ้งร้างเขียนตัวอักษรขนาด ใหญ่ตัวหนึ่งไว้ว่า “ซื้อ”

จอดรถ เขาหันกลับไปมองพิมพ์ลดายิ้มและกล่าวว่า

“คุณดู หิมะตกลงมาแล้ว!”
เมื่อเขากล่าวเช่นนี้ พิมพ์ลดาจึงสังเกตเห็นว่าเขาจงใจ หยุดรถใต้โคมไฟเก่าที่มืดสลัว ผ่านกระจกหน้ารถ จะเห็น เกล็ดหิมะที่ตกปรอยๆพรมลงมา ถูกโคมไฟที่ถนนสองสี เหลืองอ่อนแสงสลัวเหมือนภูตน้อยขนปุกปุยตัวแล้วตัวเล่า ปรากฏขึ้นอย่างเงียบสงบและน่ารักเป็นพิเศษ

“โอ้ หิมะตกลงมาแล้วจริง ๆ !” พิมพ์ลดาชอบหิมะตั้งแต่วัย เด็ก ตอนนี้เมื่อได้เห็นหิมะราวกับหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง คน ทั้งตัวหมอบไปข้างหน้าผ่านกระจกกันลมหน้ารถ เงยศีรษะ มองไปที่เกล็ดหิมะแล้วหัวเราะอย่างโง่งม

มองดูลักษณะที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสาของเธอ ในก้นบึ้ง หัวใจแห่งหนึ่งของจิรฐาถูกกระทบสะเทือนประเดี๋ยว “พิมพ์ ลดา” เขาเรียกชื่อเธอ ดึงความสนใจของเธอกลับมา

พิมพ์ลดาเห็นจิรฐาเหมือนแสดงมายากลดึงดอกกุหลาบ ดอกหนึ่งจากข้างหลังส่งมาให้เธอเอง อดที่จะนิ่งงันไปสักที ไม่ได้

“พิมพ์ลดามองดูผม” เห็นนังหนูคนนี้ที่ดูเหมือนจะถูกดอก กุหลาบดึงความสนใจไปจนหมดสิ้นแล้ว จิรฐาเอื้อมมือไป เชยคางเธอขึ้นมาเล็กน้อยแล้วบอกต่อไปว่า “พิมพ์ลดา เรา แต่งงานกันเถอะ!”

เอ๋อ? คราวนี้ พิมพ์ลดาก็ยิ่งงงแล้ว “พวกเรา ไม่ใช่ ไม่ใช่ แต่งงานกันแล้วเหรอ?” ปัญหางี่เง่าของเธอยั่วให้จิรฐาอดที่ จะหัวเราะไม่ได้ “แต่พวกเราไม่ได้จัดพิธีสมรสกันอ่า!
เขาไม่ได้คิดต้องการที่จะทำให้การขอแต่งงานครั้งนี้เป็น ปรากฏการณ์ที่ยิ่งใหญ่ เอิกเกริกมากมาย ก็คิดจะยืมหิมะ แรก ดีร้ายอย่างไรก็โรแมนติกหน่อย แต่น้องพิมพ์ลดาคนนี้ ดูเหมือนจะไม่ค่อยตามจังหวะทัน

พิธีสมรส? ได้ยินคำนี้ พิมพ์ลดาอดไม่ได้ที่จะลืมตาทั้งคู่ โตขึ้นมา “คุณหมายถึงงานสมรสของเรา?”

ความจริงเธอไม่เคยคิดจะแต่งงานกับจิรฐามาก่อน เธอคิด ว่าเขาเพียงต้องการแค่คนๆเดียวที่จะมาแต่งงาน เขาเพียง ต้องการแค่ทะเบียนสมรสเล่มนั้นเท่านั้น

“เมื่อพ่อแม่พวกเขาเจอกันอาทิตย์หน้า ต้องยกเรื่อง แต่งงานขึ้นมาคุยแน่ ๆ ดังนั้นผมต้องการที่จะถามความ เห็นของคุณก่อนเพื่อดูว่าคุณชอบแบบจีนหรือแบบตะวัน ตก” จิรฐากล่าวพลาง ดึงมือของพิมพ์ลดาเข้ามากุมไว้ใน อุ้งมือของเขาเอง เห็นเธองง ๆ ไม่มีปฏิกิริยา ก็เบียดเข้าไป ใกล้เธอถามอย่างชั่วร้ายว่า “กำลังคิดว่าจะตอบแทนผม สามี ที่ดีคนนี้อย่างไรหรือ? ผมไม่รังเกียจว่าคืนนี้ ยังเป็นคุณที่อยู่ ด้านบน!”

พิมพ์ลดาซึ่งยังคงดื่มด่อยู่ในภาพมายางานสมรสของ เธอเองนั่น ถูกประโยคหลังนั้นของจิรฐาทำให้ตกใจตื่นจาก พะวัง ซี้ประเดี๋ยวเดียวงานสมรสที่สวยงามหายไปแล้ว

ปรบหนึ่งฝ่ามือให้ท่านนายกเทศมนตรี พิมพ์ลดาหดตัว กลับไปข้างหลัง พิงประตูรถไว้ ตอบด้วยความโกรธ “ฮ่ม! เมื่อคืนคุณโกหกฉันให้ทำพวกนั้น ท่าพวกนั้น!ฉัน ฉันยังไม่ได้ด่าคุณเลยน่ะ!”