ตอนที่ 76 อร่อยกว่า

เช้า

เมื่อพิมพ์ลดาได้สติกลับมา ตนเองได้ถูกคนทับไว้ข้าง ใต้ราวกับพลิกภูผาคว่ำมหาสมุทรปานนั้น

“โอ้ ๆ นั่น เจ้านั่น… ฉัน ฉัน…”

“คุณ คุณ คุณอะไร?” ถูกกดทับร่างไว้ จิรฐามองดูใบหน้า น้อยนั้นที่มีสภาพโกหกไม่ออกอดกลั้นจนแดงก่ำไปแล้ว มองพิมพ์ลดา ใน ใจคันจนอลเวง!

หลังจากกลืนน้าลายแล้ว พิมพ์ลดาดัดม้วนลิ้นตรง กล่าว ว่า “ฉันหิวแล้ว คิดจะขึ้นมากินอาหารเช้า!” ผิวหน้าเธอบาง เมื่อคืน กระบวนการที่น่าเขินอายยังประจักษ์แก่ตา แนบร่าง ไว้ ไม่มีปัญญาที่จะประสานตากับเขาแบบนี้ จริง ๆ

“หิวแล้วเหรอ?”

ได้ยินเขาถามเช่นนี้ พิมพ์ลดารีบผงกศีรษะราวกับเล่น หยอกหัวกระเทียมเช่นนั้น “ใช่ ใช่อ่า! หิวจังเลย! ฉันจะลุก ขึ้นทำอาหารเช้าให้คุณ!” พูดพลาง เธอก็คิดจะดิ้นออกจาก อ้อมอกของเขา แต่ว่าชายคนนี้ทับขาของเธอไว้ และหนีบ ร่างของเธอ ทั้งร่างเหมือนหมีโคอาล่ากดร่างเธอไว้ หาก เขาไม่ขยับ เธอก็กระดิกตัวไปไหนไม่ได้แล้วจริง ๆ !

จิรฐามุมปากยิ้มค้างไว้ ถามว่า “คุณจะทำอะไรอร่อยๆให้ ผมหรือ?”
อะไรอร่อย? แล้วจะทํายังไงล่ะ?

มองดูดวงตาของจิรฐา พิมพ์ลดาตอบไม่ออกจริง ๆ ชั่ว ขณะ ตอนนี้เธอไหนเลยจะมีความคิดอยากจะกินอะไรได้ เธอคิดต้องการที่จะออกมาจากใต้ร่างเขาอย่างรวดเร็ว ออก ไปจากบนเตียงใหญ่นี้ เธอเค้นสมองคิด ในที่สุดก็หลุดคำ หนึ่งออกมา “เกี๊ยว! ” แช่แข็ง! แน่นอนพิมพ์ลดาไม่ได้โง่ พอที่จะพูดคำหลังออกมา

พิมพ์ลดาคิดอย่างยากลำบากจึงคิดเรื่องกินออกมาได้ กำลังรอจิรฐาปล่อยคน แต่ใครจะรู้ เขากลับตอบว่า “ไม่เอา เกี๊ยวแช่แข็งไม่อร่อย!”

พิมพ์ลดาค้อนขวับ!จิรฐาคุณมีวิชาสามารถอ่านใจได้หรือ คุณรู้ได้อย่างไรว่าเป็นเกี๊ยวแช่แข็ง

“ผมมีอาหารเช้าที่อร่อยกว่า”

ฟังถ้อยคำของจิรฐา พิมพ์ลดาดูเหมือนจะเข้าใจแต่ไม่ เข้าใจ ถาม “โอ้ ที่ไหนเหรอ?”

ยิ่งกอดเธอไว้แน่นไม่เว้นช่องว่างเลย จิรฐาแนบท่อน ล่างยิ่งเข้าใกล้พิมพ์ลดา เพื่อให้เธอรู้สึกถึงอารมณ์ที่ยิ่งพุ่ง กระฉูดของเขา ยิ้มอย่างชั่วร้ายตอบว่า “คุณ! ”

พิมพ์ลดา แม้ว่ามีประสบการณ์ไม่มาก แต่ดีร้ายอย่างไร ก็นับว่ามีประสบการณ์แล้ว อะไรคือความแข็งแกร่งที่ยันไว้ หว่างขาของเธอนั้น ทำไมเธอจะไม่รู้ชัดเจนได้ “จิรฐา ฟ้าเธอยังไม่ทันได้มีเวลาที่จะต่อต้าน ปากน้อย ๆ ของเธอก็

คนปิดกั้นไว้

จิรฐายิ้มอย่างพึงพอใจ เม้มริมฝีปากนุ่มของพิมพ์ลดาฉีก กด “คุณน่ากินกว่ามื้อเช้าใด ๆ ทั้งหมด

เขากล่าวพลาง มือใหญ่เลื่อนลงมือหนึ่งแบบสะโพก โค้งเว้าขึ้นของเธอ มือหนึ่งจับกระต่ายสีขาวเล็กๆ ที่หน้าอก ของเธอ เล่นอย่างปราณีต ปลายลิ้นลื่นผ่านต้นคออันนุ่มลื่น ของเธอหยุดลง กัดแทะกระดูกไหปลาร้าที่สวยงามนั้น

ในช่วงเวลาที่ความคิดสับสน พิมพ์ลดาฉายสติปัญญา ใช้เหตุผลเส้นฟางสุดท้ายของตนไว้ คว้าจรฐาไว้ “โอ้ คุณ คุณอย่ากัดฉัน” จริงๆแล้วเธอคิดจะบอกว่า “คุณอย่าปลูกสต รอเบอร์รี่ไว้ที่นั่น!” แต่รู้สึกว่าคำพูดแบบนั้นช่างน่าเบื่อเกิน ไปที่จะพูดออกมาได้

ฟังเสียงหอบหายใจอันเย้ายวนมีเสน่ห์ของพิมพ์ลดา จิร ฐานิ่งงันแล้ว กัดอีกครั้งอย่างชั่วร้ายมาก

ผู้ชายเลว! ในใจคิด พิมพ์ลดารู้ว่าตนต้องสวมปลอกคอสูง แล้วพันผ้าพันคออกเมื่อออกจากบ้านไปในวันนี้แน่ๆ เธอ ไม่คิดต้องการให้คนอื่นเห็นร่องรอยของการร่วมรักที่น่า อับอายผู้คนแทบตายบนร่างของคนอีก

เช้าวันจันทร์นี้ นกน้อยที่เดิมเคยหยุดอยู่นอกหน้าต่างเหมือนจะเขินอายไปหมดสิ้น กระพือปีกบินจากไป

พิมพ์ลดารู้สึกในความสับสนว่าจิรฐาอาบน้ำให้เธอแล้วอุ้ม มาไว้บนเตียง หลังจากนั้นเธอก็หลับลึกไป

เมื่อตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ฟ้าก็ได้สว่างมาก พลิกตัวไป พิมพ์ ลดาเพียงรู้สึกว่าตลอดทั้งร่างของตนปวดเมื่อยแทบแย่!

ในเรื่องที่ท่านผู้ใหญ่ยังสามารถไปทำงานอย่าง กระฉับกระเฉง แต่ตนเองกลับนอนนิ่งแทบเป็นอัมพาตบน เตียงใหญ่นี้ ในใจพิมพ์ลดาโกรธมาก!

ดิ้นรนลุกขึ้นมา เธอหยิบโทรศัพท์มือถือจากตู้หัวเตียงมา กดสว่างขึ้น

วินาทีต่อมา มีเสียงร้องแหลมของผู้หญิงในชั้นใดชั้นหนึ่ง ของหมู่บ้านกลางเมืองดังออกมา “โอ้! ”

เก้าโมงครึ่งแล้ว ! เลยเวลารูดบัตรเข้างานตามปกติของ น้องพิมพ์ลดามาหนึ่งชั่วโมงแล้ว

ณ เวลาเดียวกัน ในห้องประชุมของบริษัทโฆษณายี่เซง แฟชั่นจำกัด ทุกคนต่างกลั้นหายใจไม่กล้าหายใจแรง

“ข้อสุดท้ายใครสามารถบอกผมว่าในกรณีโครงการแผน งานโฆษณาพัฒนาอสังหาริมทรัพย์แบบประหยัดของบริษัท ทีเจกรุ๊ปจำกัด นักวางแผนออกแบบผู้ใดกำลังจัดทำ?” เสียง ดังมาจากปลายด้านหนึ่งของโต๊ะรูปวงรียาวในตำแหน่งที่นั่งประธาน ที่นั่ง โต๊ะหลัก ชายผู้หนึ่ง เจ้าหน้าเกือบจะสมบูรณ์ แบบรูปร่างสูงโปร่งสงาม สวมชุดสูทที่ตัดเย็บออกแบบ มาอย่างเหมาะสม นี่ก็คือผู้ตรวจการใหญ่คนใหม่ที่ผู้ร่วมงาน สาวๆทั้งหลายของทั้งบริษัทโฆษณาแซงแฟชั่นจํากัดรอ คอยอย่างน่ายินดีมาหลายเดือนแล้ว

ในตอนเช้าเมื่อทุกคนได้เห็นผู้ตรวจการใหญ่คนใหม่คน ในสายตาของสาว ๆ ทุกคนต่างฉายหัวใจรักสีชมพูออก มา แต่เมื่อผู้ตรวจการใหญ่คนใหม่เรียกทุกคนเข้าไปในห้อง ประชุม เมื่อเขาปฏิเสธแผนงานออกแบบแผนแล้วแผนเล่า เมื่อเขาเก็บรอยยิ้มและเปลี่ยนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา เป็นใบหน้าโป๊กเกอร์ หัวใจรักในสายตาของเหล่าสาว ๆ ก็ แตกสลายไปแล้วในพริบตา

ผู้ตรวจการใหญ่คนใหม่นี้ เวลาเริ่มทำงาน สภาพ บรรยากาศช่างน่าแข็งกร้าวน่าข่มขู่ผู้คนเกินไป

ทำไม ไม่มีใครทำกรณีแผนงานใหญ่บริษัทที่เจกรุ๊ป จํากัด หรือ เมื่อเขาเอ่ยถามประโยคนี้อีกครั้ง บุปผาซึ่ง นั่งอยู่ที่โต๊ะประชุมด้านข้าง ใจเต้นโครมครั้งหนึ่งโดยไม่รู้

หลังจากหายใจลึกๆแล้ว เธอยกมือขึ้นตัวสั่นเทิ้ม

การยกมือขึ้นของบุปผานี้ ดึงดูดความสนใจของทุก คนในที่ประชุม แน่นอนรวมถึงผู้ตรวจการใหญ่คนใหม่ด้วย

วาดรายตามองไปที่เธอ ดนัสหรี่ตาเล็กน้อย ถามว่า“คุณ ก็คือพิมพ์ลดา?” ตรงหน้าเขามีบัญชีรายชื่องาน เขา จึงรู้ว่านักวางแผนออกแบบโฆษณาชื่อพิมพ์ลดาเป็นผู้รับ ผิดชอบในโครงการแผนงานออกแบบโฆษณาพัฒนา อสังหาริมทรัพย์แบบประหยัดของบริษัททีเจกรู๊ปจำกัดเป็น ธรรมดา

เมื่อครู่ เขาแค่ดูไฟล์ของบริษัทผ่านสายตาอย่างคร่าว ๆ และได้เห็นว่าบริษัทโฆษณายี่เซงแฟชั่นจำกัดมีนักวางแผน ออกแบบโฆษณาที่ยอดเยี่ยมชื่อพิมพ์ลดา จากข้อมูล พิมพ์ ลดาได้ทำงานเป็นนักวางแผนออกแบบมาห้าปีแล้ว แต่หญิง สาวที่ยกมือขึ้นตรงหน้า ดูไปแล้วก็มีลักษณะเหมือนจะเป็น เพียงแค่เพิ่งออกจากมหาวิทยาลัยเท่านั้น!

เพื่อนร่วมงานผู้อื่นในเหตุการณ์ ไม่มีใครที่จะไม่เหงื่อตก แทนบุปผา

ทำใจให้เข้มแข็ง เธอตอบว่า “ดิฉัน ดิฉันเป็นผู้ช่วยของนัก วางแผนออกแบบพิมพ์ลดาซึ่งรับผิดชอบในกรณีนี้! ขอโทษ ค่ะผู้ตรวจการใหญ่! เมื่อครู่ดิฉันลืมแจ้งรายงานท่านว่าพี่ พิมพ์ลดาวันนี้ขอลาหยุดค่ะ”

แต่เช้า บุปผายังมาไม่ถึงบริษัท เธอก็ได้รับข้อความจาก พิมพ์ลดาที่เบอร์นั้นว่า วันนี้ฉันมีธุระ ช่วยฉันลาหยุดครึ่งวัน

ตอนนั้นบุปผายังได้ตอบเธอกลับทันทีด้วยอักษรสอง ตัว OK สุดท้ายผู้ตรวจการใหญ่คนใหม่มาถึงปั๊บ เธอมัวแต่ หลงใหล กลับลืมเรื่องนี้ไปเลย!
หลังจากฟังคําพูดของบุปผาจบลง ตนัสก็ไม่ได้โกรธ แต่กวาดสายตาไปยังทุกคนแล้วถามอย่างเย็นชาว่า “เมื่อ ก่อน พวกคุณจะลาหยุดในเวลาทำงานก็ล้วนตามใจแบบนี้ กันทั้งหมดหรือ? นักวางแผนออกแบบคนหนึ่งไม่มาทำงาน กลับให้ผู้ช่วยช่วยลาหยุดให้ และผู้ช่วยยังลืมแล้ว?”

คราวนี้อย่าพูดถึงหายใจแรงแล้ว เด็ก ๆ ทั้งหลายในห้อง ประชุมแม้แต่หายใจยังไม่กล้า

บุปผาก้มศีรษะลง เธอต้องร้องไห้ออกมาแน่ ๆ ถ้ารอบๆ ตัวเธอไม่ได้มีคนมากมาย เมื่อวันก่อน ๆ เธอยัง บอกพิมพ์ ลดาว่าผู้ตรวจการใหญ่คนใหม่ในรูปยิ้มอย่างอ่อนโยนอบอุ่น แต่ตอนนี้…เขาไหนเลยมีความอบอุ่น ไหนเลยมีความอ่อน โยนอ่า?

รวบรวมแฟ้มทั้งหมดบนโต๊ะเข้าด้วยกัน ตนัสกล่าวว่า “ต่อไป ไม่ว่าจะเป็นใคร ลาหยุดต้องได้รับการอนุมัติจากผม จึงใช้ได้ มิฉะนั้น ผมต้องหักเงินเดือนตามระยะเวลาสั้นยาว หรือเก็บของและเดินออกไปโดยตรง ผมไม่ชอบผู้ใต้บังคับ บัญชาที่ไม่มีสำนึกในเรื่องเวลาและทัศนคติที่ไม่ดีต่อการ ทํางาน” เขากล่าวพลาง มองไปทางบุปผา “หลังจากเลิก ประชุมโทรหาพิมพ์ลดาทันที ให้เธอมาพบผมภายในสามสิบ นาทีพร้อมโครงการแผนงานออกแบบโฆษณาพัฒนา อสังหาริมทรัพย์แบบประหยัดของบริษัททีเจกรุ๊ปจำกัดหรือ ไม่ก็ไปที่ฝ่ายบุคคลเพื่อจัดการกับขั้นตอนการออกจากห้อง ทำงานโดยตรง แล้วไปรับเงินเดือนส่วนที่เหลือที่แผนกการ เงิน!”
“เลิกประชุม!” ทิ้งคำพูดสั้นๆไว้ ตนัสลุกขึ้นจัดแต่งชุดสูท และออกจากห้องประชุมไป

ทุกคนในห้องประชุมผ่อนลมหายใจออกมาในเวลา เดียวกัน ต่างเป็นกังวลแทนน้องพิมพ์ลดา

หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา บุปผาโทรหาพิมพ์ลดาอีก ครั้งและอีกครั้ง ในที่สุดเมื่อเธอกำลังจะล้มเลิก โทรศัพท์ก็ ติดต่อได้แล้ว

“ฮัลโหล บุปผา?”

ทันทีที่เธอได้ยินเสียงพิมพ์ลดา บุปผาก็ตื่นเต้นแล้ว รีบ พูดว่า “พี่พิมพ์ลดา พี่รีบกลับมาบริษัท ผู้ตรวจการใหญ่คน ใหม่มาแล้ว พี่ขอลาหยุดไม่มาทำงาน เขาโกรธมาก ให้พี่ ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงนำโครงการแผนงานออกแบบโฆษณา พัฒนาอสังหาริมทรัพย์แบบประหยัดของบริษัททีเจกรุ๊ป จํากัดมาถึงห้องทำงานของเขาพบเขา มิฉะนั้นเขาจะเลิก จ้างพี่แล้ว พี่พิมพ์ลดาพี่มาเร็วเข้า เร็วเข้าอ่า!”

ขณะที่พิมพ์ลดารับโทรศัพท์ กำลังเพลิดเพลินอยู่กับ อาหารเช้าที่จิรฐาเตรียมไว้ให้เธอ ได้ฟังบุปผาพูดจบ เธอ เกือบจะสําลักนมร้อนคำหนึ่งตายไปซะแล้ว!

เธอเห็นจิรฐาช่วยเธอส่งข้อความลาพักในโทรศัพท์มือ ถือ ทั้งยังเห็นข้อความตอบกลับของบุปผา ดังนั้นจึงสบาย ๆ ง่าย ๆ เตรียมกินมื้อกลางวันแล้วค่อยไปทำงาน ผลสุดท้าย ตอนนี้…
“ดี ดี ดี ฉันเข้าใจแล้ว แบบนี้ก่อน บาย วางสายโทรศัพท์ พิมพ์ลดาทิ้งขนมปังเนยที่เพิ่งแทะไปได้ครึ่งหนึ่งในมือลง รีบวิ่งกลับไปที่ห้องนอน เปลี่ยนเสื้อผ้า

ตั้งแต่พิมพ์ลดาวางสายโทรศัพท์ลง บุปผาก็ยืนอยู่ที่ ประตูของบริษัทราวกับหญิงที่เฝ้ารอสามีของตนจนกลาย เป็นหินเช่นนั้น ยกมือขึ้นดูนาฬิกาเป็นพักๆ รีบจนขยี้เท้า ในที่สุด เงาร่างที่คุ้นเคยก็ปรากฏขึ้น บุปผาเข้าไปต้อนรับ ด้วยความยินดี เตือนว่า “ยังมีเวลาอีกสองนาที พี่พิมพ์ลดา เร็วอา!”

ยังต้องเร็วอีกหรือ? พิมพ์ลดารู้สึกว่าตนเองได้ใช้ ความเร็วที่สุดในชั่วชีวิตนี้ออกมาหมดแล้ว เปลี่ยนเสื้อผ้า ได้เร็วที่สุด วิ่งได้เร็วที่สุด ปกติแล้ว เธอไหนเลยจะสามารถ ทำได้เร็วขนาดนั้นอา

เมื่อเธอเข้ามาในห้องทำงาน เธอวางกระเป๋าลงบน โต๊ะของเธอ สงบลมหายใจ แล้วหอบโครงการแผนงาน ออกแบบเดินไปยังห้องทำงานผู้ตรวจการใหญ่

“พี่พิมพ์ลดา” ขณะที่พิมพ์ลดาใกล้จะถึงหน้าห้องทำงาน ผู้ตรวจการใหญ่ บุปผาก็ไล่ตามเธอมาอีกครั้ง จับเธอไว้ กล่าวว่า “ผู้ตรวจการใหญ่มีใบหน้าราวกับภูตผีปีศาจ พี่อย่า ให้เขาล่อลวงจนหลงไปเด็ดขาด ต้องตอบอย่างคิดได้ ชัดเจนอา!”

พิมพ์ลดาค้อนขวับ คิดในใจ บุปผา คุณคิดว่าฉันเป็นคุณ หรือ? ปากยังคงตอบว่า “โอเค ฉันเข้าใจแล้ว!”