ตอนที่ 75 คณเป็นของผม

จูบของจิรฐาดูเหมือนจะยิ่งมายิ่งบ้าคลั่งและเผ็ดร้อนมาก ขึ้น ทำให้พิมพ์ลดาแทบเอาไม่อยู่ มือคู่เล็ก ๆ จับเสื้อผ้าที่ หน้าอกของเขาไว้แน่น

จูบอย่างร้อนแรงลงล่างมาตลอด เขาฝังไว้ในคอขาว ผ่องของเธอ ค่อย ๆ แทะเล็ม

มือทั้งคู่ทำตามความปรารถนาของเขาเอง ประคองหลัง ของพิมพ์ลดา ค่อย ๆ กระเถิบขึ้นบน ถอดเสื้อเชิ้ตที่เธอเพิ่ง ใส่ได้ไม่นาน ภายใต้เสื้อเชิ้ต รูปร่างอันงดงามของพิมพ์ลดา ก็ถูกชุดนอนนี้ที่เย้ายวนชวนให้ผู้คนลุ่ม หลงมากขึ้นโหม กระพือไฟลุกโชกขับเน้น จิรฐาดูแล้ว ไฟที่ร้อนภายในจิตใจ ก็ยิ่งร้อนระอุมากขึ้น

“พิมพ์ลดา!” เขาเรียกชื่อเธอ รั้งเอวเธอไว้ อ้มกอดขึ้นมา เดินไปที่เตียงใหญ่ข้างหลังเขา

เขากัดคอเธอราวกับแม่แมวคาบคอลูกเหมียวของตน ย้ายรังปานนั้น พิมพ์ลดาไม่รู้ว่านั่นเป็นร่องรอยแรกที่จิรฐา ทิ้งไว้บนร่างของเธอ

แรงเสียดทานระหว่างร่างกายและผ้าปูที่นอน ทำให้ร่าง ของพิมพ์ลดานั่นซึ่งชุดนอนเดิมก็ไร้พลังปกปิดทั้งสิ้นสูญ เสียประโยชน์การใช้งานไปหมดสิ้น ชั่วพริบตา ขณะที่จิรฐา ยันกายขึ้นคิดจะดูเธอ เธอเขินอายจนหน้าแดงไปหมด รีบ ยกแขนทั้งคู่โอบรอบคอของเขา กดเขาไว้ “ห้ามดู! ปิดไฟไปดีไหม?”

คําพูดของพิมพ์ลดา ทําให้จิรฐาหัวเราะเบา ๆ ปากอ้า อย่างรุนแรงงับติ่งหูราวคริสตัลเล็ก ๆ ที่น่ารักของเธอไว้ใน ปาก รู้สึกชา ๆกรุบกรอบ ชั่วครู่ก็กระจายไปทั่วทั้งร่างของ พิมพ์ลดา

“เอ่อ… ” ไม่ทันระวัง เธอกลับฮัมเป็นเสียงเพลงออกมา เห็นเธอกัดริมฝีปากไม่กล้าเปล่งเสียงอีก จิรฐาเป่าลมเบา ๆ ที่ข้างหูเธอ “พิมพ์ลดา ถ้ารู้สึกสบายก็ร้องออกมา ข้างนอก ไม่ได้ยินเสียงหรอก!”

ชายคนนี้ จริงอย่างที่แม่เขาพูดว่าไม่มีประสบการณ์ แบบนั้นหรือ? พิมพ์ลดาไม่เชื่อหรอก เห็นได้ชัดว่าเขามี ประสบการณ์มาก เข้าใจทุกอย่างอย่างแจ่มแจ้ง มิฉะนั้นแล้ว พอเริ่มต้นก็ได้ทำให้เธอไม่อาจคิดไตร่ตรองได้อย่างถูกต้อง แล้วล่ะ!

เห็นได้ชัดว่าเขารู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงในร่างกายของ พิมพ์ลดาและรู้สึกว่าเล็บที่ไม่ได้ยาวเกินไปของเธอฝังตัว เข้าอยู่ในเนื้อแผ่นหลังของเขาเอง

จิรฐามีความสุขมาก พิมพ์ลดาไม่ได้ปฏิเสธเขา ทั้งยังได้ ค่อย ๆ ร่วมประสานกับเขาเอง แม้ว่าเธอยังคงเขินอาย แม้ว่า ปฏิกิริยาของเธอค่อนข้างกระด้างฝืดไปบ้าง แต่กลับทำให้ เขารู้สึกดีงามอย่างแปลกประหลาด เมื่อจูบที่หน้าอกของ เธอ เขาได้ใช้ความอ่อนโยนอย่างสุดฤทธิ์ เพื่อให้พิมพ์ลดา รู้ว่าเขาจะรักเธอด้วยใจ จะรักเธออย่างดี
ขณะที่จิรฐาจะผ่านทะลุปราการป้องกันด่านสุดท้ายนั้น พิมพ์ลดาร่างแข็งทื่อไปประเดี๋ยว เธอดึงเขาเข้ามาใกล้ข้าง หน้าร่างเธอและกระซิบที่ข้างหูของเขาว่า”ฉัน ฉันเป็นครั้ง แรก คุณจะเบาสักนิดได้ไหม?”

ตลอดที่ผ่านมาพิมพ์ลดาได้ยินว่าครั้งแรกของผู้หญิงจะ เจ็บปวดมาก เดิมเธอยังคิดจะหาโอกาสถามสะปัน ว่าเป็น ความจริงแบบนั้นไหม แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอ จะไม่มีโอกาสที่จะถามแล้ว ต้องประสบด้วยตนเองแล้ว นี่นับ ว่าพิสูจน์คำพูดนั้นที่มักจะแขวนอยู่ในปากของสะปันหรือ?

การรบแท้ได้ประสบการณ์

ได้ยินคำพูดของเธอ จิรฐายิ้มพลางก้มลงจูบที่หน้าผาก ของเธอ “ผ่อนคลาย ผมจะค่อยๆทำ

เขาทําช้าจริงๆให้พิมพ์ลดาปรับเข้ากับเขาเอง

ตลอดค่ำคืน เธอพยายามที่จะไม่ส่งเสียงอันน่าอับอาย ผู้คนแบบนั้น แล้วน้ำตาสองสายก็ได้ไหลรินออกมาจากมุม

ตา

ดูเธอร้องไห้ จิรฐารู้สึกว่าจิตใจของตนก็ตึงเครียดยากที่ จะรับได้ ทนต่อความคึกคะนอง เขาไม่กล้าเคลื่อนไหวอีก ปลอบเธอด้วยเสียงอ่อนโยน “คนดี ผ่อนคลาย!สักพักก็ไม่ เจ็บแล้ว!”

อุณหภูมิในห้องค่อย ๆ เพิ่มขึ้นทีละเล็กทีละน้อย จิรฐาควานพบริมฝีปากของพิมพ์ลดา ราวกับทั้งหิวทั้งกระหาย คลุมทาบขึ้นไปอีกครั้ง ดูดกลืนการถอนใจครวญครางอย่าง น่ารักช่างเย้ายวนของพิมพ์ลดาเข้าสู่ในร่างจนหมดสิ้น

คืนนี้ เสียงครวญครางเบา ๆ ของผู้หญิงผสมผสานกับ เสียงคำรามต่ำ ๆ ของผู้ชายทำให้ทั้งห้องเปี่ยมด้วยเสน่ห์อัน อ่อนโยน

คืนนี้ พิมพ์ลดาได้ยินจิรฐากระซิบที่ข้างหูของเธอในช่วง เวลาไคล์แม็กซ์ว่า “พิมพ์ลดา ตั้งแต่บัดนี้คุณเป็นของผม เป็นของผมจิรฐาผู้เดียว! ”

รุ่งเช้าแล้ว พิมพ์ลดาตื่นขึ้นมาในอ้อมอกของจิรฐา ทันที ที่ลืมตา ก็เผชิญเข้ากับดวงตาดำขลับของเขาแล้ว

“ตื่นแล้วเหรอ?” เขาหัวเราะ ริมฝีปากของเขาโค้งขึ้นน่า มอง เสียงทุ้ม แฝงด้วยแหบแห้งเพิ่งตื่นขึ้นมา ฟังแล้วรู้สึก มีมนตร์ขลังเป็นพิเศษ

มองดูเขา คิดถึงเรื่องของเมื่อคืน มือน้อย ๆ ของพิมพ์ ลดาค่อย ๆ ดึงผ้าห่มขึ้นมา คลุมปิดใบหน้าครึ่งหนึ่งของ

ตนเอง

ปฏิกิริยาของพิมพ์ลดานี้ พลันทำให้จิรฐาร่างกายร้อนขึ้น

มา

พิมพ์ลดาไม่รู้ว่าเมื่อเธอยังหลับสนิทอยู่ จิรฐาได้ตื่นเช้าไป

วิ่งมา พิงเตียงมองดูเธอมานานแล้ว ถ้าไม่ใช่เห็นว่าเมื่อคืนเป็นครั้งแรกสําหรับเธอ ถ้าไม่ใช่กลัวว่าเธอจะเหนื่อยเกิน ไป เขาต้องปลุกเธอตื่นแต่เช้าด้วยจูบแน่ ๆ

นอนลงพร้อมเธอ มือใหญ่จิรฐาเอื้อมเข้าไปหา ดึงพิมพ์ ลดาเข้ามาใกล้ข้างกายเขา ถามว่า “คิดจะซ่อนไปที่ไหน?”

การกอดของจิรฐาแตกต่างจากลักษณะที่ปรากฏภายนอก ของเขา การกอดของเขามีพลังแฝงความปรารถนาใคร่ ครอบครองอันแข็งแกร่ง ไม่ได้เหมือนลักษณะภายนอกของ เขาที่อ่อนโยนแบบนั้นทั้งสุภาพมีมารยาทโดยสิ้นเชิง

พิมพ์ลดากระพริบตาทั้งคู่จ้องเขา ไม่ตอบ ก็จ้องมองเขา แบบนี้

ดูเหมือนจะถูกเธอจ้องจนในใจเริ่มคัน จิรฐาก้มศีรษะลงจูบ ริมฝีปากของเธอ และรวบพันห่อลิ้นน้อยอันหอมหวลของ เธอไว้

“อืม…” ก่อนที่ตนเองจะสำลักลมหายใจ พิมพ์ลดาผลักเขา ออกไปเบา ๆ พูดว่า “ฉันไม่ได้แปรงฟัน!”

“ผมไม่รังเกียจ!” นั่นเป็นคำตอบนี้อีกครั้ง พิมพ์ลดารู้สึก ว่าดูเหมือนเธอเองจะได้แต่งงานกับผู้ชายที่ชอบเล่นโกงบน เตียง!

คุณไม่รังเกียจผู้อื่นไม่แปรงฟัน แต่ผู้อื่นจะรังเกียจถ้าคุณ ไม่แปรงฟันหรือไม่?
แต่ ทําไมพิมพ์ลดารู้สึกถึงกลิ่นที่มีความสดชื่นในปากของ

เขา?

เนื่องจากท่านผู้ใหญ่โหมแรงเกินไป พิมพ์ลดาเหนื่อย เกินไปจริง ๆ จึงได้แต่อ้อยอิ่งกันได้สักพักแล้วจึงลุกขึ้น

เมื่อจิรฐาลงไปข้างล่าง พอคุณพฤกษาเห็นเขาก็เดินเข้า มาหา “ลูกชาย?” กระซิบข้างหูของลูกชาย เธอถามว่า “เมื่อ คืนได้ช่วยผลิตหลานที่รักให้แม่ไหม?

ได้ยินคำพูดของแม่แก่ จิรฐามุมปากกระตุกแล้วกระตุก เล่า ถามกลับว่า “ผมควรพูดว่าความคิดของแม่เปรี้ยวจี๊ดล้ำ หน้าเกินไปหรือเฒ่าแล้วกลับไม่น่าเคารพหรือ?” แม้แต่ชุด ชั้นในที่น่าเย้ายวนนี้ก็ซื้อมาให้ลูกสะใภ้ จิรฐายอมศิโรราบ ให้แม่เขาจริงๆแล้ว!

ลูกชายพูดประโยคหนึ่งที่ไม่ชัดเจนแล้วก็ไป ทำให้คุณ พฤกษางงงันอยู่ที่เดิมครึ่งค่อนวันก็ยังคิดไม่เข้าใจ ชุดนอน นั้นที่เธอไปซื้อในห้างสรรพสินค้าเป็นพิเศษหลังจากที่เธอ ลอบติดตามพิมพ์ลดาจนจบในวันนั้น ไม่ควรที่จะไม่ได้ผล อ่า!

เพราะทั้งคู่ต้องไปทำงานวันจันทร์ ดังนั้นกินอาหารเช้าที่ หมู่หอพักทหารแล้ว จิรฐาก็พาพิมพ์ลดากลับบ้าน

ระหว่างทางกลับบ้าน จิรฐามักจะเอื้อมมือมานวดเบา ๆ ที่ หลังคอของพิมพ์ลดา ยังมียิ้มให้เธอเป็นบางครั้งบางคราว ยิ้มจนพิมพ์ลดารู้สึกว่าคอของตนเองมีอะไรที่งอกออกมาหรือ ดังนั้นทันทีที่ถึงบ้าน เธอรีบวิ่งไปที่ห้องน้ำเพื่อตรวจ สอบนี่ไม่เห็นไม่รู้ พอได้เห็นก็สะดุ้งตกใจทันที! เธอว่า ตอนเช้าทําไมแม่สามีของเธอแล้วเอาแต่ยิ้ม แถมยิ้มอย่างมี เลศนัย! ที่แท้…

เห็นสตรอเบอร์รี่น้อยสีแดงสดที่หลังคอตัวเอง พิมพ์ ตาค้อนปะหลักปะเหลือกอย่างจนใจ! ทำไมเธอจึงจดจำไม่ ได้ว่าจิรฐาได้ทิ้งร่องรอยนั่นไว้ที่นั้นตั้งแต่เมื่อไรน่ะ

ในช่วงบ่ายจิรฐาได้รับโทรศัพท์สายหนึ่ง บอกกับพิมพ์ ลดาว่ามีธุระต้องไปที่ห้องทำงานเทศบาลก็ออกประตูไป แล้ว พิมพ์ลดาอยู่บ้านคนเดียวว่างไม่มีอะไรทำ คิดได้ว่า ตนเองยังทําโครงการแผนงานบริษัททีเจกรุ๊ปจำกัดไม่เสร็จ จึงย้ายข้อมูลและคอมพิวเตอร์เข้าไปในห้องสมุด

นั่งอยู่ที่หน้าโต๊ะหนังสือของจิรฐา เธอพบว่าตนเองไม่ ได้พกเอาดินสอมา พลิกบนโต๊ะก็ไม่มี จึงได้แต่ก้มลงไปรื้อ ค้นหาในลิ้นชัก เมื่อเธอเปิดลิ้นชักใบสุดท้าย สิ่งเล็กๆเม็ดสี แดงตรงหน้านั้นดึงดูดแววตาของเธอ

ทำไมตุ้มหูของฉันจึงอยู่ที่นี่?” หยิบเอาตุ้มหูรูปหัวใจรักสี แดงนั้นขึ้นมา พิมพ์ลดาจำได้ว่าครั้งแรกที่เจอจิรฐาก็ใส่ตุ้มหู คู่นี้ แต่หลังจากกลับจากรีสอร์ทถึงบ้านแล้ว เธอก็หาตุ้มหูนี้ อีกข้างไม่พบ ที่แท้อยู่ที่นี่กับเขา

มองดูหัวใจรักในอุ้งมือ ริมฝีปากของพิมพ์ลดามีรอยยิ้ม เปี่ยมล้น “จิรฐา ไม่ใช่ว่า ความจริงคุณก็ชอบฉันมานาน แล้วน่ะ?” ยกมือขึ้นป้องปากไว้ พิมพ์ลดากลัวว่าตนเองจะหัวเราะด้วยความภูมิใจมากเกินไป

จิรฐาโทรกลับมาบอกว่าวันนี้ที่เทศบาลมีเลี้ยงภัตตาหาร ไม่ได้กลับมากินข้าว พิมพ์ลดาจึงละทิ้งการเตรียมทำอาหาร ทำบะหมี่กินเองคนเดียว

เพียงแต่ จิรฐาบอกว่าไม่กลับบ้านกินข้าวก็แล้วกันไป นี่ ทําไมตอนนี้สี่ทุ่มแล้ว คนก็ยังไม่กลับมา?

พิงหัวเตียง พิมพ์ลดากางฝ่ามือออก มองตุ้มหูในอุ้งมือ พูดอย่างโกรธขึ้งว่า “ไอ้จิรฐา! ”

สะปันมักจะบอกว่าผู้ชายล้วนเป็นสัตว์ที่คิดเรื่องครึ่งกาย ล่าง เมื่อได้ลิ้มรสอันหอมหวานแล้วก็จะไม่สนใจคุณอีก! ก่อนหน้านี้พิมพ์ลดายังหัวเราะเธอ “นั่นคือหล่อนต้องเข้ม งวดกับทิ่มพลครอบครัวของพวกเธอมากเกินไปแล้ว!” แต่ ตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอจะพูดถูก!

พรุ่งนี้ยังต้องไปทำงาน พิมพ์ลดาตัดสินใจว่าจะไม่รอ เขา ตนเองนอนก่อน แต่เมื่อเธอปิดไฟและนอนลง เธอก็ รู้สึกกลัว ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจที่จะเปิดไฟไว้ แล้วหดตัวมุด เข้าไปในผ้าห่มนอน ไม่รู้ว่าทำไม เมื่อก่อนถูกจิรฐากอดไว้ นอน แก้มเธอยังร้อนแดง แต่คืนนี้ไม่มีอ้อมอกของเขา ไร้อก อันอบอุ่นของเขา เธอกลับนอนไม่หลับ

ทันทีที่ได้ยินเสียงเปิดประตู พิมพ์ลดาก็มุดออกมาจาก ผ้าห่ม ได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากในห้องนั่งเล่น เธอก็สลัด ผ้าห่มลงจากเตียงและวิ่งตัก ๆ ๆ ออกไป
เมื่อเห็นพิมพ์ลดาวิ่งออกมาจากห้องนอน จิรฐาเดินไม่กี่ ก้าวเข้าไปหาเธอ “ทําไมยังไม่นอนอีก?”

พิมพ์ลดาห่อปาก ไม่ตอบเขา แต่ถามด้วยเสียงเย็นชาว่า “ทําไมคุณถึงกลับบ้านดึก?”

จิรฐาไม่ได้ชอบที่จะเข้าร่วมที่เรียกกันว่าภัตตาหาร แต่ใน ตำแหน่งที่เขาดำรงอยู่เช่นนี้ ก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ ต้อง เข้าร่วมบ้าง อย่างเช่นคืนนี้

ภัตตาหารคืนนี้ ไม่ใช่การกินอาหารอย่างเป็นทางการ ของเจ้าหน้าที่รัฐบาลเทศบาล แค่คนรู้จักบางคนที่มาจาก จังหวัดอื่น หลายคนมาร่วมชุมนุม แต่นี่กินไปกินมา กลับใช้ เวลายิ่งลากยิ่งดึก จนกระทั่ง เมื่อเขากลับมาถึงบ้านก็เกือบ เที่ยงคืนแล้ว

ดูพิมพ์ลดาที่ดูเหมือนจะโกรธ ในใจจิรฐากลับรู้สึกมี ความสุขราวกับดอกไม้บาน ผู้หญิงโง่ๆของเขา นี่เริ่มมีสติ แล้วหรือ?

เดินไปเบื้องหน้า เขาคิดจะกอดเธอ แต่เธอกลับหลบ หลีกไป เขาจะกอดอีก เธอก็หลบอีก ในที่สุดก็ต้องใช้กำลัง ที่รุนแรงฉุดเธอไว้ “โกรธแล้วเหรอ?” เขาถาม ดวงตาจ้อง มองเธอไม่กระพริบ

เงยหน้าขึ้นมองเขา ทันใด พิมพ์ลดาก็รู้สึกเธอเองผิด หวังจากความไม่เป็นธรรม เมื่อคืนได้มอบตนเองออกไปแล้ว วันนี้เขาก็เปลี่ยนไป
“คุณก็รู้ว่าฉันกลัวการอยู่คนเดียวในตอนกลางคืน เธอ กล่าว คําพูดของเธอเต็มไปด้วยความหึงหวง

เธอไม่มีความสุขแล้ว แต่ในใจรากลับมีความสุขกลั้น หัวเราะไว้ เขากอดเธอไว้แน่น เลียนแบบเสียงของเธอ ตอบว่า “ขอโทษ ผลโทษ คณไปโกรธแล้ว ดีไทย ผม สัญญาว่าจะไม่กลับบ้านดึกอีกในครั้งต่อไป ในตอนเย็น เพราะมีคนรู้จักจากจังหวัดอื่นมา คุณรองนายกเทศมนตรี ร พลไม่กลับ เขาผู้นำคนนี้ถ้ากลับไปก่อน ก็จะดูไม่สุภาพไป บ้าง มิฉะนั้นเขาจะกลับบ้านดึกได้อย่างไรนะ

จิรฐาเพิ่งมาดำรงตำแหน่งที่เมือง S ไม่กี่เดือน รพลคน นี้ถ้าไม่ใช่ประจบสอพลอต่อหน้าก็จะแอบคิดจะจัดการกับ เขาลับหลัง จิรฐาคิดจะปล่อยเบ็ดสายยาวตกปลาตัวใหญ่ จึงได้ปล่อยพวกเขาในช่วงเวลาที่สำคัญไม่กี่ครั้งไป ครั้งนี้ มีคนในจังหวัดมารรารู้ว่าเป็นอย่ายของ รพลอีก เขาไม่ ชอบงานเลี้ยงสังสรรค์ เขาไม่ชอบสัตตาหาร เขาไม่ชอบ การประจบสอพลอ หรือรับสินบน แต่ถ้าเขารราต้องไป ก็ ไม่เคยล้มเหลวมาก่อน แค่ดื่มเหล้า แผ่กินข้าว และถ้าไม่ ทําเกินเหตุ เขาล้วนจัดการรับมือได้อย่างเป็นธรรมชาติ

เพียงแต่ พิมพ์ลดากับเขาไม่ได้อยู่ร่วมกันนานนัก สิ่ง เหล่านี้เขายังไม่อยากให้เธอรู้ และไม่คิดให้เธอและ ครอบครัวของเธอต้องเข้ามาพัวพัน มิฉะนั้นครั้งที่แล้วใน ครอบครัวของพิมพ์ลดา เขาก็ไม่ต้องปกปิดงานของเขาเอง แล้ว

มองดูจิรฐา ฟังคำขอโทษของเขา คำมั่นสัญญาของเขาพิมพ์ลดาไม่รู้ว่าตนเองเป็นอะไรไปแล้ว เธอรู้สึกเหมือนเป็น สะใภ้น้อยที่ก่อเรื่องอย่างไร้เหตุผล และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ไอ้ประเภทที่น่าเบื่อเป็นพิเศษแบบนั้น

“ ทำไมฉันถึงพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงในชนิดที่ฉันเองยัง รู้สึกรังเกียจได้เช่นนี้น่ะ?” คิดแล้วคิดอีก เธอยื่นริมฝีปาก เล็กขึ้นสูงอย่างไม่รู้สึกตัว

เห็นเธอไม่ตอบสนอง ยังยืนริมฝีปากไว้ จิรฐายกมือขึ้น ตวัดริมฝีปากของเธอ กล่าวติดตลกว่า “คิดอะไรน่ะ? ริม ฝีปากยื่นงอจนแขวนขวดซอสถั่วเหลืองไว้ได้แล้ว!

ผ่านการเตือนสติจากเขา พิมพ์ลดารีบถอนปากกลับ มาโดยไว กัดริมฝีปากไว้ ไม่ ฉันไม่ได้คิดอะไร คิดจะนอน หลับ!” เธอก็ผลักจิรฐาเข้าไปในห้องนอน

เมื่อจิรฐาอาบน้ำเสร็จออกมา พิมพ์ลดาได้เข้าสู่ดินแดน แห่งความฝันไปแล้ว จริงๆแล้วเธอง่วงมานานแล้วแต่ไม่กล้า นอนคนเดียว เมื่อเขากลับมาแล้ว แม้ว่าเกิดเสียงน้ำดังออก มาในเวลาที่อาบน้ำในห้องน้ำ เธอกลับยังหลับแล้ว

จิรฐาปีนขึ้นไปบนเตียงใหญ่อันนุ่มและอ่อนโยนนั้น เลิก ผ้าห่มขึ้นนอนเข้าไป เขาเพิ่งจะยื่นมือออกไปกอดรวบตัว เธอเหมือนที่เคยแบบนั้น ใครจะรู้ได้หญิงสาวข้างกายก็ได้ พลิกตัวเอง มุดเข้ามาในอ้อมอกของเขาอย่างรู้ตนเอง

ในความมืด จิรฐาริมฝีปากหยักขึ้นเป็นรอยยิ้ม
เขาชอบความรู้สึกแบบนี้ในเวลานี้ เขาชอบที่เวลาเลิก งานกลับบ้าน เข้าบ้านก็ได้กลิ่นหอมหวลของอาหาร เขา ชอบที่จะคนเปิดไฟในห้องนั่งเล่นให้เขาเมื่อเขากลับบ้านใน เวลากลางคืน เขาชอบเวลานอนในตอนกลางคืน ข้างกายมี ร่างเล็ก ๆ อันอ่อนนุ่มให้เขาได้กอดไว้ เขายังชอบ…

ก้มศีรษะลง เขาได้กลิ่นบนร่างพิมพ์ลดาเหมือนกลิ่น หอมสดชื่นของครีมอาบน้ำ เช่นเดียวกับเขา กระซิบข้างหู เธอว่า “พิมพ์ลดา ผมยังรักคุณ!”

เช้าตรู่เมื่อพิมพ์ลดาตื่นขึ้นมา ท่ามกลางความพร่ามัว สลัวกลับได้ยินเสียงนกร้องนอกหน้าต่าง ฤดูหนาวในเมือง S เสียงนกร้องยังไม่ใช่เรื่องที่มีประจำนัก

เธอลืมตาขึ้นเล็กน้อย ทันทีที่เข้าสู่ทัศนียภาพก็คือหนวด ร่อมแร่มที่ค่อนข้างทิ่มตำผู้คนเล็กน้อย ต่ำลงไปอีกก็เป็นลูก กระเดือกที่ยื่นออกมา

จิรฐายังดูเหมือนนอนหลับ มองดูตาที่ปิดสนิทของเขา ดู ขนตายาวที่ปกคลุมไว้ของเขา ในใจของพิมพ์ลดาคันยุบยิบ ความคิดที่ชั่วร้ายความคิดหนึ่งก็กระโดดออกมา

มือน้อยค่อย ๆ ยกแขนที่พาดบนช่วงเอวของตน พิมพ์ ลดาค่อย ๆดิ้นออกจากอ้อมอกของจิรฐา แต่ในช่วงเวลาที่ เธอคิดว่าเธอประสบความสำเร็จนั้น ช่วงเอวก็แน่นขึ้นมาใน

ทันใด

พิมพ์ลดาสะดุ้งตกใจไปเดี๋ยว ข้างหูได้ยินเสียงแหบมีเสน่ห์อันน่าดึงดูดผู้คนนั้นดังมาว่า “แต่เช้า จะไปไหน?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ