ตอนที่ 64 ปากว่าตาขยิบ

“ได้ครับ พรุ่งนี้ส่งกุหลาบให้คุณพิมพ์ของบริษัทโฆษณา เซง แฟชั่นจำกัดต่อ อืม คุณวางใจได้ ต้องส่งกุหลาบอเมริกัน แน่นอน โอเคครับ คุณ ลาก่อน!”

ทันทีที่เธอได้ยินคำว่าบริษัทโฆษณายเซงแฟชั่นจำกัดและคุณ พิมพ์ลดาสองคำนี้ บุปผารีบหูฝั่งทันที ดังนั้นประโยคสุดท้ายที่ เถ้าแก่พูดว่าคุณจิลาก่อน เธอรับรองว่าตนเองฟังไม่ผิดแน่นอน เมื่อเช็คบิล เธอยังลวงคำพูดของเถ้าแก่เป็นพิเศษกล่าวว่า “เถ้าแก่ พวกคุณมักจะส่งดอกไม้ผู้ไม่ประสงค์ออกนามอะไรนั่นให้ลูกค้า หรือ?”

เถ้าแก่ถอนเงินให้เธอ ยิ้มแล้วตอบว่า “ใช่ครับ! เมื่อเร็วๆนี้มี ลูกค้าคนหนึ่งที่ขอให้เราส่งดอกไม้ไปให้คุณพิมพ์คนหนึ่งที่บริษัท โฆษณายี่เซงแฟชั่นจำกัดตรงข้างหน้านั่น! ยังเป็นกุหลาบอเมริกัน สิบเอ็ดดอกทุกทุกวัน ในใจผมนี่ชื่นชมแทบตายแล้ว!”

ได้รับข้อมูลที่สำคัญเช่นนี้ เดิมพิมพ์ลดาคิดว่าผลประโยชน์ที่ บุปผาคิดอยากจะได้ จะให้เธอทำโครงการแผนงานแก่หล่อนแยก เดี่ยว ผลสุดท้าย ท้ายสุดกลับกลายเป็นว่าเป็นเพียงอาหารมื้อ เที่ยงหนึ่งสัปดาห์เท่านั้น!

วันนี้พิมพ์ลดาไม่เพียงแต่อารมณ์ดีปักดอกไม้ทั้งหมดใส่ใน แจกัน แต่ยังไปตลาดซื้อปลาไน ซื้อซี่โครง ซื้อผักอีกเจ็ดแปด อย่างมาเป็นพิเศษ เมื่อจิรฐากลับบ้านมา เข้าประตูก็ได้กลิ่นหอม หวลของข้าวและกับข้าวซึมถึงในกระเพาะฟุ้งเต็มไปหมดแตะ ปลายจมูก

พิมพ์ลดาตั้งอกตั้งใจทำอาหารจนกระทั่งเขาได้เข้ามาในบ้าน ตั้งแต่เมื่อไร กระทั่งมาถึงข้างหลังตนเองก็ไม่ได้สังเกตทั้งสิ้น

“อ้าาาา! กอดจากข้างหลังอย่างฉับพลัน ทำให้เธอกรีดร้อง ออกมาด้วยความตกใจ! ถ้าไม่ใช่จิรฐาตอบสนองได้ไว ตะหลิวใน มือพิมพ์ลดาก็คงได้จูบพื้นตั้งนานมาแล้ว

“คุณทำให้ฉันตกใจแทบตาย!” หมุนตัวในอ้อมแขนของเขา พิมพ์ลดายกกำปั้นขึ้นทุบที่หน้าอกของจิรฐาทีหนึ่ง ทุบไปแล้วเธอ จึงได้คิดกลับมา ปฏิกิริยาอันนี้ของตนเองใกล้ชิดเกินไปหน่อย ไหม?

รีบชิงเอาตะหลิวจากมือของเขากลับมา เธอผลักเขาออกไป ข้างนอก “คุณไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน เดี๋ยวก้อจะกินข้าวได้แล้ว!”

แต่ดูเหมือนว่าท่านผู้ใหญ่จะค่อนข้างดื้อบ้าง เขายืนแข็งทื่อ นิ่งๆที่นั่น ทั้งยังกล่าวแบบไม่ต้องรีบว่า “ไม่ต้องรีบ ผมถอดเสื้อผ้า สวมเสื้อผ้าได้เร็วมาก!

เมื่อเขากล่าวคำพูดเช่นนี้ ทำไมพิมพ์ลดาฟังแล้วรู้สึกแปลก ๆ

จิใหญ่ก่อกวนพิมพ์ลดาในครัวไปสักพัก ในที่สุดก็ออกไป เปลี่ยนเสื้อผ้า พิมพ์ลดาผ่อนคลายลมหายใจแล้วรีบเอาเมนู สุดท้ายปลาตัวนี้ออกจากหม้อ

ในความเป็นจริง พิมพ์ลดาไม่ค่อยได้ทําอาหารประเภทปลานึ่ง เธอมักจะรู้สึกว่าปลาของตนเองยังไม่ถึงรส ก่อนทำอาหารวันนี้ เธอยังโทรถามคุณอรัญญาครอบครัวของพวกเขา ปรึกษาขอ ความรู้เรื่องจุดสําคัญของการทำปลาไนตุ๋นแดงกับท่านผู้สูงอายุ

ขณะที่คุณอรัญญาได้ยินว่าพิมพ์ลดาจะทำอาหารให้จิรฐา เธอหัวเราะปากไม่หุบทันที กระบวนการเรียนการสอนที่มีความสุข มากเป็นธรรมดา

เห็นอาหารที่ตนเองทำเต็มโต๊ะ พิมพ์ลดาพอใจปรบมือ เมื่อเธอ ตักข้าวยกมาถึง จิรฐาก็เปลี่ยนเสื้อผ้าของเขาเสร็จกำลังออกมา พอดี

ทำไมวันนี้อยู่ๆก็ทำอาหารเยอะจัง?” ดึงเก้าอี้ออกมานั่งลง จิร

ราคาม

วางข้าวลงตรงหน้าเขา พิมพ์ลดานั่งตามลงมาด้วย แล้วตอบ ตามมาว่า “ไม่มีอะไรหรอก! แค่คิดว่าไหน ๆ พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ พวก เราไม่ต้องไปทำงาน เราสามารถนอนตื่นสาย คืนนี้ทำอาหาร เหนื่อยหน่อยก็ไม่เป็นไร!” ในความเป็นจริงหลังจากพูดจบ พิมพ์ ลดาก็ยังไม่เข้าใจว่าตนเองพูดอะไรไปบ้าง

ทำไมทำอาหารเยอะจัง? ไม่ใช่เพราะในสัปดาห์นี้ คุณทำให้ตัว เองต้องเหนื่อยขนาดนั้นทุกวันเพื่อฉัน ฉันจึงคิดที่จะชดเชยดี ๆ ให้ คุณ นี่ไม่ใช่เพราะคุณส่งดอกไม้ให้ฉัน ฉันก็คิดที่จะทำบางอย่าง ให้คุณบ้างไหง!

ในใจของพิมพ์ลดา ร้องตะโกนก้องทุกตัวอักษรทุกคำพูด อย่างเห็นได้ชัด แต่พอหลุดปาก รสชาติกลับเปลี่ยนไปหมดโดย สิ้นเชิง!