ตอนที่ 63 คนส่งดอกไม้เป็น เขาหรือไม่

ฟ้าแจ้งแล้ว วันนี้พิมพ์ลดาตื่นมาค่อนข้างเช้า แต่เมื่อเธอ ลืมตาขึ้นมา กลับพบว่าเตียงใหญ่ที่ข้างกายได้สูญเสียความอบอุ่น ไปแล้ว

เธอยกมือขึ้นมองดูนาฬิกา ยังไม่เจ็ดโมง

พระเจ้าช่วย! จิรฐาไปอย่างแปลกประหลาดตั้งแต่เมื่อไร?

ทันใดนั้น พิมพ์ลดาจำได้ว่าเมื่อวันก่อน ๆ นั้น จิรฐาพูดกับ ตนเองว่า “ผมต้องไปเมือง L หลายวัน อาจจะกลับวันเสาร์” ตอน นั้นเขาบอกว่าเขาจะไปหลายวัน วันเสาร์ ถึงจะกลับมา แต่ไม่กี่วัน มานี้…

เมื่อคิดเช่นนี้ พิมพ์ลดาจึงพบว่าวันเหล่านี้ จิรฐามักจะออกไป แต่เช้าและกลับบ้านดึกมาก ดังนั้น จริงๆแล้ว เขาได้เดินทางไป กลับระหว่างเมือง S และเมือง L ในช่วงวันเหล่านี้มาตลอดหรือ?

ถึงแม้ว่าเมือง S ไปเมือง L มีระยะทางเพียง 120 กว่ากิโลเมตร ใช้เวลาขับรถสองชั่วโมงกว่า แต่ว่า ถ้าทุกวันเข้าต้องรีบไปถึงก่อน เวลาเข้างาน ทุกคืนหลังเลิกงานจึงกลับบ้านได้

เมื่อเข้าใจปัญหานี้ ความง่วงที่ยังหลงเหลือในสมองของพิมพ์ ลดาก็หายหมดเป็นปลิดทิ้งในทันใด

“เขาทำเพื่อฉัน ทุกวันตนเองต้องลำบากเช่นนี้โดยเฉพาะ วิ่งไป มาระหว่างสองเมืองหรือ?” หันไปมองเตียงใหญ่ที่ข้างกายซึ่งได้ ว่างเปล่าแล้ว ฉับพลันพิมพ์ลดารู้สึกอยากร้องไห้ หลับตาแน่น เธอ หันศีรษะไปพิงหมอนของจิรฐา บนนั้นมีกลิ่นที่เป็นเอกลักษณ์ ของเขา

จิรฐาสามารถวิ่งกลับไปกลับมาทุกวันเพื่อเธอ แล้วดอกกุหลาบ เหล่านั้นหล่ะ? หรือจะจริงอย่างที่สะปันพูดไว้อย่างนั้น เป็นเขาส่ง มอบให้หรือ?

วันนี้ตอนเที่ยง เมื่อพิมพ์ลดากลับมาจากรับประทานอาหาร กลางวัน หนุ่มน้อยที่ส่งดอกไม้ได้รอเธอที่หน้าประตูแผนกวางแผน ของบริษัทอีก ความจริงก่อนหน้านี้ไม่กี่ครั้งพิมพ์ลดาก็ได้จับเขา ถามว่า “แท้จริงดอกไม้นี้ใครเป็นผู้ส่ง

แรกเริ่ม พิมพ์ลดายังคงรักษาท่าที่ค่อนข้างจริงใจถามไถ่ ต่อ มาอีกสองสามครั้ง เขาไม่ยอมบอกตนเองทั้งสิ้น พิมพ์ลดาก็ไม่ถาม อีกแล้ว เพราะว่าทุกครั้งเขาต่างมีเพียงคำตอบเดียวเท่านั้น “ขออภัยคุณพิมพ์ครับ!ความต้องการของลูกค้าบอกไม่ได้ครับ พวกเราไม่สะดวกที่จะแย้มพรายจริง ๆ ครับ

พิมพ์ลดาเคยคิดจะไปแอบดูที่ร้านดอกไม้นั้น ดูซิว่าจะมี เบาะแสใดที่จะสืบค้นได้บ้าง แต่เมื่อคิดถึงโครงการแผนงานที่กอง เป็นภูเขาเลากาบนโต๊ะของตนเอง เธอยังคงละทิ้งไป เธอไม่มีเวลา มากที่จะฟุ่มเฟือยไปกับเรื่องดอกไม้นี้

รับกุหลาบจากในมือหนุ่มน้อย พิมพ์ลดากลับมานั่งที่ที่นั่งของ ตนเอง บุปผาที่นั่งข้าง ๆ รีบกระแซะเข้ามา ถามอย่างซอกแซก ตามความในใจนั้นของเธอ “พี่พิมพ์ลดา พี่รู้ว่าใครเป็นผู้ส่งดอกไม้ แล้วหรือยัง?”

พิมพ์ลดาสายหน้าอย่างมีลมปราณไร้พลัง เมื่อเห็นช่อดอก กุหลาบตรงหน้าเธอ บุปผายิ้มและกล่าวอย่างลึกลับว่า “พิมพ์ลดา ความจริงฉัน สามารถบอกคุณได้ว่าดอกไม้นี้ใครเป็นผู้ส่ง

เมื่อได้ยินคำพูดของบุปผา

* คุณพูดอะไร? คุณรู้อะไร?

พิมพ์ลดาหันขวับกลับมามองเธอ

เร็วรีบบอกฉันมาเดี๋ยวนี้!

เมื่อเห็นปฏิกิริยาตอบโต้เช่นนี้ของพิมพ์ลดา บุปผายิ้มอย่างเจ้า เล่ห์ “ถ้าฉันบอกคุณแล้ว คุณจะมีผลประโยชน์อะไรให้ฉัน? จะ ตอบแทนฉันยังไง?”

สาวน้อยคนนี้!พิมพ์ลดาถามอย่างจนใจว่า “คุณต้องการผล

ประโยชน์อะไร?”

“อาทิตย์หน้าเชิญฉันกินข้าวเที่ยงอาทิตย์หนึ่ง !

“ตกลง!”

มันเป็นเพียงห้ามื้อเที่ยงเท่านั้นเอง พิมพ์ลดารีบตกลงอย่าง

ง่ายดาย

ระหว่างทางกลับบ้าน พิมพ์ลดาอารมณ์ดีมากเป็นพิเศษ แม้แต่ ริมฝีปากก็โค้งเล็กน้อยทั้งหมด วันนี้ เธอเอาดอกกุหลาบที่เธอได้ รับอุ้มกลับมาบ้าน นอกจากนี้ยังซื้อแจกันแก้วมาปักใส่เป็นพิเศษ เพราะว่าเธออยากให้ใครบางคนรู้ว่าเธอได้เก็บดอกไม้เหล่านี้เป็น อย่างดี

บ่ายวันนั้นบุปผาบอกเธอว่าวันนั้นเธอเองไปที่ร้านดอกไม้เพื่อ ซื้อกระถางเพาะปลูก พอดีได้ยินเถ้าแก่รับโทรศัพท์ เธอได้ยิน เนื้อหาที่เถ้าแก่พูด