ตอนที่ 61 จิรฐาเข้าครัว

เพื่อนซี้มีปัญหา เธอก็ไม่อาจนิ่งดูดายได้เป็นธรรมดา คิดได้ เช่นนี้ สะปันสะกิดเตือนพิมพ์ลตาสักครั้ง เมื่อเร็วๆนี้เจ้าได้ติดต่อ กับเพศตรงข้ามชนิดใดบ้างไหม เจ้าเองลองคิดดูดี ๆ ท่ามกลาง พวกเขา ต่างมีใครบ้างที่อาจจะส่งดอกไม้ให้เจ้า

เพศตรงข้าม? ได้ยินสะปันกล่าวเช่นนี้ หลังพิมพ์ลดาวางสาย โทรศัพท์แล้ว ในสมองเริ่มครุ่นคิดใคร่ครวญเรื่องที่ตนเองได้ ติดต่อกับเพศตรงข้ามชนิดใดบ้างเมื่อเร็วๆนี้จริง ๆ

แต่ว่า…เธอครุ่นคิดใคร่ครวญตลอดทาง กลับครุ่นคิด ใคร่ครวญได้ออกมาเพียงคนเดียว

“เขา…เป็นไปได้หรือ?” ยืนอยู่ข้างล่างอพาร์ทเม้นท์ พิมพ์ลดา

ถามเองเออเอง

เมื่อขณะที่พิมพ์ลดาเปิดประตูบ้าน ในห้องนั่งเล่นเปิดไฟ สว่างและกลิ่นหอมโชยมาปะทะใบหน้า ทำให้เธอตะลึง

เวลานี้ที่บ้าน ไม่ควรมีใครอยู่บ้านมิใช่เหรอ?

เดินเข้าประตูไป พิมพ์ลดาเรียกอย่างไม่แน่ใจหนึ่งเสียง “จิร

ฐา”

แล้วจากนั้น เสียงหนึ่งดังมาจากห้องครัว “คุณกลับมาแล้วเห รอ?” จากนั้น เธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าจากที่ไกลเข้ามาใกล้ และแล้ว ในที่สุดผู้ชายที่ใส่ผ้ากันเปื้อนคนนั้นปรากฏขึ้นต่อหน้าเธอ

“คุณเหรอ?” มองดูจิรฐาที่ได้ปรากฏขึ้นต่อหน้าเธอ พิมพ์ลดาอด ไม่ได้ที่จะทำตาโตแล้ว เธอทำอาหารเหรอ?”

ดูท่าทีนิ่งงันของพิมพ์ลดา จิรฐาบอกกับเธอว่า “รีบเปลี่ยน รองเท้าแตะเข้ามา ไปล้างมือและเตรียมกินข้าว” บนใบหน้าของ เขาประดับรอยยิ้มขนาดใหญ่ ไม่รอพิมพ์ลดาตอบสนองกลับมา เขาก็ได้กลับไปในห้องครัวก่อนแล้ว

เมื่อพิมพ์ลดาเปลี่ยนชุดอยู่กับบ้านเสร็จออกมา จิรฐาก็ได้นั่งอยู่ ที่ข้างโต๊ะอาหารรอเธออยู่ เขายิ้มและโบกมือให้เธอ “เร็ว เข้ามา กินข้าว”

กัดริมฝีปาก พิมพ์ลดาหน้าแดงเล็กน้อยเดินไปที่ข้างโต๊ะอาหาร นั่งลงตรงข้ามกับเขา

บนโต๊ะอาหารมีไก่เกาลัดจานหนึ่ง เนื้อสันในผัดเปรี้ยวหวาน จานหนึ่ง ซุปฟักต้มซี่โครงชุดหนึ่ง และยังมีอีกสองจานที่พิมพ์ลดา ไม่สามารถมองออกทั้งวัสดุและชื่ออาหารได้

ตักข้าวให้เธอเสร็จ จิรฐากล่าวว่า “รีบลองชิม รสชาติเป็น อย่างไรบ้าง”

ในความเป็นจริง อาหารทุกจานบนโต๊ะ ดูไปแล้วน่าจะมีรสชาติ ดีมากทั้งหมด พิมพ์ลดาพยักหน้าแล้วคีบเอาเนื้อสันในผัดเปรี้ยว หวานใส่เข้าปาก

จีรฐาซึ่งอยู่ตรงข้ามมองเธอ สีหน้าเต็มไปด้วยความหวัง

“อืม…” ทุกครั้งล้วนเป็นเขาแกล้งเธอ ครั้งนี้พิมพ์ลดาตัดสินใจที่ จะฉวยโอกาสนี้แกล้งเขาซะบ้าง ดังนั้นจึงฝืนอมผัดสันในเปรี้ยว หวานไว้ในปาก ครึ่งค่อนวันจึงกลืนมันลงไป ทั้งยังแสดงสีหน้า ราวกับว่ากินถูกกระเทียมแบบนั้น

“เป็นอย่างไรแล้ว? มันไม่น่ากินเหรอ?” เห็นสีหน้าของพิมพ์ลดา แบบนี้ เขาสงบไม่ลงแล้ว เขาเปลืองแรงไปไม่น้อยในวันนี้เพื่อ อาหารมื้อนี้เ

“เอ่อ!” พิมพ์ลดาลากเสียง จงใจไม่ตอบ

ตอนนี้เขารู้สึกว่าเขาเข้าใจแล้ว เขาจ้องมองด้วยความโกรธไป ยังจานสันในผัดเปรี้ยวหวานจานนั้นบนโต๊ะ เขากล่าวว่า “รู้แต่แรก ก็ไม่เชื่อคำของปรัณแล้ว ผมยังต้องเสียเวลาอ้อมเส้นทางไปมา มากมายขนาดนั้นเพื่อซื้อสันในเปรี้ยวหวานจากร้านนี้”

“คิก!” พิมพ์ลดากำลังดื่มซุปฟักต้มซี่โครง เกือบจะพ่นซุปออก มา! “คุณ คุณบอกว่าคุณซื้อนี้หรือ?”

เอื้อมมือถือจานสันในเปรี้ยวหวานนั้นมา จิรฐาเตรียมจะนำมัน ไปเททิ้ง “ใช่อ่า !ผมซื้อเอง ถ้าคุณไม่ชอบ ถ้างั้น ครั้งต่อไปซื้อของ ร้านอื่น” กล่าวพลาง เขาก็เตรียมจะลุกขึ้น

“เฮ้ย! รอเดี๋ยวก่อนสิ” เห็นจานสันในเปรี้ยวหวานที่อยู่ดี ๆ ก็จะ ถูกฝังอยู่ในถังขยะ พิมพ์ลดารีบยับยั้งเขา “คุณรอก่อน อันนั้น ที่แท้ ที่แท้จริง อร่อยมาก!”

“เอ่อ?”

ไม่กล้ามองตรงเข้าไปในดวงตาของจิรฐา พิมพ์ลดาเพียงแวบ หลบสายตา ตอบว่า “ฉัน เดิมฉันคิดว่าเป็นคุณทํา ก็คิดหลอก คุณ!