ตอนที่ 59 ถูกติดตาม

เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อพิมพ์ลดาตื่นขึ้นมา จิรฐาได้จากไปแล้ว ด้าน หนึ่งของเตียงใหญ่ว่างเปล่าและไร้ความอบอุ่นมานานแล้ว

หันไป พิมพ์ลดาเห็นบนหมอนที่จิรฐาเคยนอน วางกระดาษ บันทึกเล็ก ๆ แผ่นหนึ่งไว้

“มีอาหารเช้าบนโต๊ะ อุ่นให้ร้อน กินเสร็จแล้วค่อยไปทำงาน” บน กระดาษมีเพียงประโยคง่าย ๆ เพียงประโยคเดียว นี่เป็น ครั้งแรก ที่พิมพ์ลดาอ่านอย่างสังเกตทุกตัวอักษรที่จิรฐาได้เขียนไว้ ทุกขีด ทุกเขียน ทุกจังหวะดูเหมือนพลังจะเหมาะเจาะมาก ตัวอักษรของ เขาก็เหมือนลักษณะความเป็นคนของเขา สดชื่น ใส ๆ มากด้วย ประสบการณ์และยังสำแดงให้เห็นถึงความกล้าหาญ

มองไปที่ตัวอักษรบนกระดาษ แล้วมองไปยังที่ที่จิรฐาเคยนอน อยู่ข้างๆ ฉับพลัน พิมพ์ลดาก็รู้สึกว่าในความเป็นจริงเธอไม่ได้ ปฏิเสธที่จะนอนร่วมกับเขา และยิ่งไม่ปฏิเสธที่จะถูกเขากอดไว้ใน อ้อมอก แม้แต่อาจพูดได้ว่าในใจของเธอ เธอมีความรู้สึกมั่นคง และอบอุ่นเป็นพิเศษ

พิมพ์ลดาไม่เคยคิดว่าขณะที่เห็นเขาปรากฏตัวต่อหน้าตนเอง ในวินาทีนั้น ตนเองจะสูญเสียการควบคุมถึงขั้นร้องไห้อย่างหนัก

เพียงระยะเวลาไม่กี่วันอันสั้น หรือว่าฉันเริ่มที่จะต้องพึ่งพาเขา แล้วหรือ? ความคิดนี้ที่เกิดขึ้นในใจ ทำให้พิมพ์ลดาเองก็ตกใจ สะดุ้งไปที

หยิบข้อความที่จิรฐาทิ้งไว้ใส่ในอุ้งมือ พิมพ์ลดาหลับตา พยายามที่จะให้ตนเองสงบลง บนโต๊ะมีอาหารเช้าตามที่จิรฐากล่าวไว้ จานสีขาวใบน้อย บรรจุเสี่ยวหลงเปาห้าลูก ข้าง ๆ ยังวางขวดสำหรับอุ่นอาหารใบ หนึ่งไว้ พิมพ์ลดาเปิดดู เป็นโจ๊กข้าว ยังมีไอร้อนกรุ่นยิ้มบาง ๆ เธอปิดฝาโจ๊กข้าวเล็ก ๆ ให้ดี หยิบเสี่ยวหลงเปาหันกลับไปอุ่น

พิมพ์ลดารู้ว่าไม่ว่าจะเป็นซาลาเปาหรือโจ๊ก แน่นอน จิรฐาซื้อ มาทั้งนั้น รับรองได้ว่าไม่ได้ทำเด็ดขาด แต่ครั้งแรกที่ชายหนุ่ม นอกจากพ่อได้เตรียมอาหารเช้าให้ตัวเธอเอง ในใจเธอยังมีความ รู้สึกพึงพอใจอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

เมื่อก่อน เธอก็เคยทำอาหารเช้าให้คนอื่น ครั้งหนึ่งเธอเคยคิด ว่าเธอสามารถทําอาหารเช้าให้เขาได้ตลอดชีวิต แต่ไม่คิดว่ามัน เป็นเพียงความหลงรักข้างเดียวของเธอเองทั้งสิ้น

กินซาลาเปา ดื่มโจ๊กข้าวต้ม พิมพ์ลดาส่ายหัวแล้วซัดกระจาย ความทรงจำเหล่านั้นที่เดิมได้ปิดผนึกไปแล้วเป็นเวลาหลายปีไป จนหมดสิ้น

คนเดียวกินอาหารเช้าที่บ้าน ข้างหูไม่มีคุณอรัญญาบ่น ชั่วครู่ เดียวพิมพ์ลดาก็ลืมเวลา ดูแล้วว่ากำลังจะสาย เธอไม่ทันได้เก็บ ล้างจานบนโต๊ะก็ต้องหยิบกระเป๋าและออกจากบ้านมาแล้ว

เธอรีบเรียกแท็กซี่วิ่งไปบริษัท แต่ไม่รู้ว่าตั้งแต่วินาทีที่เธอออก มาจากบ้าน ก็มีรถคันหนึ่งที่ติดตามอยู่เบื้องหลังเธอ จนกระทั่งเธอ เข้าไปในบริษัทโฆษณายี่เซงกรุ๊ปจำกัด รถคันนั้นก็จอดลงที่มุม ถนนฝั่งตรงข้ามกับบริษัท

ในรถ ผู้หญิงแต่งตัวดีชุดสีสดใสถอดแว่นกันแดดออก แม้ว่า เธอจะเป็นผู้สูงอายุแต่ใบหน้าที่สะท้อนในกระจกมองท้ายซึ่งอยู่ ด้านหน้ารถยังดูสวยงาม “ชลิตเอ่ย!” มองไปที่เงาหลังของพิมพ์ลดาซึ่งเข้าประตู ผู้หญิง ยิ้มและถามว่า “นั่นก็คือหญิงสาวคู่เดทของจรฐาหรือ?”

ผู้ชายในที่นั่งคนขับได้ยินคุณพฤกษาถาม ก็ตอบด้วยความ เคารพว่า “ใช่ครับ คุณผู้หญิง คืนนั้นที่ผมไปส่งเสื้อผ้าให้คุณชาย ที่โรงพยาบาล ที่ผมได้เห็นคือคุณหนูพิมพ์คนนี้ครับ”

ได้ยินเจ้าชลิตตอบยืนยัน บนใบหน้าคุณพฤกษาปรากฏรอย ยิ้มขึ้นทันที “เจ้าจิรฐานี่ ไม่สงสัยเลยว่าทำไมไม่รับสาว ๆ ที่ฉันจัด ให้เขาที่แท้เป็นซะอย่างนี้ ซ่อนสาวงามภรรยาของตนไว้ในเรือน ทองที่ข้างนอกมานานแล้ว! ถ้าไม่ได้ถูกค้นพบโดยบังเอิญจากอิง นราในครั้งนี้แล้ว ไม่แน่ว่าเขายังต้องปิดบังเราไปถึงเมื่อไรกัน”

ได้ยินคำพูดต่อว่าต่อขานของคุณพฤกษา ชลิตยิ้ม ๆ “จิรฐา เด็กคนนี้ ทำอะไรตั้งแต่เด็กก็ให้คุณผู้หญิงและท่านเสนาธิการ วางใจได้ หญิงสาวคนนี้ในครั้งนี้ น่าจะดีแล้ว คืนนั้น ผมได้เห็นจิร ฐาดูแลคุณหนูพิมพ์คนนี้ ไม่ว่าจะเล็กแค่ไหนทั้งหลายแหล่ก็ดูแล เป็นอย่างดีครับ”