ตอนที่16 แต่งงานกับผมเถอะ

“ฉัน ฉัน ฉัน…”หลังจากเสียงคำว่าฉันดังต่อเนื่องหลาย เสียงแล้ว ในที่สุดเธอก็สามารถพูดชัดเจนอีกครั้งแล้ว”วัน นั้นฉันจำผิดคนไปแล้ว ขอโทษด้วย แต่ว่า เรื่องจดทะเบียน สมรส คุณก็ดูเป็นเรื่องตลกขำขำปล่อยมันผ่านไปเถอะ ดี ไหม? โอ้!”รถอยู่ดีๆก็เบรก ทำให้พิมพ์ลดาที่ไม่ทันระวังตัว ศีรษะกระแทกกับด้านหน้าของรถ

ลูบคลำหน้าผากที่เจ็บจริงของตนเอง พิมพ์ลดานั่งตัว ตรงขึ้นมา หันไปอยากด่าชายหนุ่มที่ฉุดลากตนเองขึ้นรถมา แต่ไม่ขับรถดี ๆ ด้วยคำหยาบสักตั้ง แต่เมื่อเธอหันขวับไปก็ พบว่าเขาใกล้ชิดเธอมากจริงขนาดนี้! ใกล้จนเธอสูดได้กลิ่น ผู้ชายนั้นบนตัวเขา

ช่วงเวลานี้ ถ้าศีรษะของเธอมีมุมเคลื่อนไหวมากกว่านี้ สักเล็กน้อย ปลายจมูกเธอต้องสัมผัสกับปลายจมูกของเขา แน่ ๆ

“คุณ คุณ คุณ คุณทำอะไร ทำไมต้องใกล้ฉันขนาดนี้?”

พิมพ์ลดาบ่นพึมพำ จิรฐากลับอารมณ์ดียิ้มได้ทันที ตาม ด้วยหยิบเล่มสีแดงเข้มเล่มหนึ่ง ชูไว้ด้านข้างระหว่างเขา เองกับพิมพ์ลดา”คุณดูซิ นี่คืออะไร?”

หางตาเหลือบมองไปเห็นตัวอักษรสีทองสุกปลั่งไม่กี่ตัว บนเล่มสีแดงเข้มเล่มนั้น พิมพ์ลดาตื่นเต้นจนลืมสถานการณ์ ของตนในช่วงเวลานี้ หันศีรษะไปอย่างแรงครั้งหนึ่ง
เมื่อเธอตะโกนอย่างดีใจว่า”โอ้ ทะเบียนบ้านของ ฉัน”แก้มเธอก็ประทับแน่นไปบนริมฝีปากของจิรฐาแล้ว

รู้สึกอบอุ่นนุ่มนวลอ่อนโยนปานนั้น มือของพิมพ์ลดาเดิม กำลังคิดจะเอื้อมไปหยิบเล่มทะเบียนก็ได้หยุดชะงักลงในที่ เดิม

ปฏิกิริยาของพิมพ์ลดานี้กำลังเป็นสิ่งที่จิรฐาต้องการ ริม ฝีปากของเขาเลื่อนไถลผ่านแก้มของเธอไปที่ข้างหูของเธอ เขาหัวเราะ พูดเบาๆตรงใบหูน้อยที่น่ารักของเธอว่า”ใช่ครับ นี่เป็นทะเบียนบ้านของคุณ แต่ตอนนี้อยู่ในมือผม”

สำหรับการเย้าแหย่อย่างกะทันหันของจิรฐานี้ พิมพ์ลดา ยังไม่อาจยอมรับอย่างเห็นได้ชัด ปฏิกิริยาสะท้อนกลับที่พื้น ฐานที่สุดของเธอคือกระโดดหนีออกไปอย่างเร็ว ขณะนี้ใน สถานที่คับแคบนี้ เธอไม่มีปัญญากระโดดหนีทันที แต่ก็ยัง รีบขยับตัวไปทางหน้าต่างด้านข้างแล้วยกมือปิดแก้มตัวเอง ที่เพิ่งโดนเขาจูบไป มองชายหนุ่มนี้ที่มีรอยยิ้มเต็มตา ถาม ว่า”คุณต้องการอะไรกันแน่?”

มองดูสีหน้าที่ได้รับความตกใจของพิมพ์ลดา ดูเหมือน จิรฐาจะยิ่งยิ้มอย่างเบิกบานมากขึ้น กลับไปนั่งที่คนขับดี ๆ เขาหยิบทะเบียนบ้านของพิมพ์ลดาใส่กลับเข้าไปในกระเป๋า ของตนเองและกล่าวว่า”สิ่งที่ผมต้องการง่ายมาก”

เขาหันหน้าไปมองเธอว่า”ผมแค่อยากให้คุณแต่งงานกับ

ผม”
แต่งงาน? ตอนนี้พิมพ์ลดาอยากขยับเข้าไปสัมผัสหน้า ผากของเขาสักครั้งจริงๆเพื่อดูว่าเขามีไข้ตัวร้อนไหม?

“นี่ นายจิ..”มือทั้งคู่กำชายเสื้อไว้แน่น พิมพ์ลดาอธิบาย ว่า”ความจริง เหตุการณ์ในวันนั้น ฉันจำผิดคน เดิมฉันจะหา นายจิลถานั้น ไม่ใช่คุณ จิรฐาคนนี้ ดังนั้น ฉัน…”

“ดังนั้นชายหนุ่มที่เดิมคุณจะขอแต่งงานด้วยเป็นนายจิล ถานั่นคนนั้นใช่ไหม?”ไม่รอพิมพ์ลดาพูดให้จบจิรฐาก็ถาม เธอก่อน

“อ๋อ?”ถูกเขาถามเช่นนั้น ในศีรษะพิมพ์ลดาวกวนเล็ก น้อย

พ่นลมหายใจออก จิรฐาหันมาถามว่า”พิมพ์ลดา ถ้างั้น คุณบอกผมว่าคุณรู้อะไรเกี่ยวกับจิลถามากน้อยแค่ไหน? คุณทราบสภาพครอบครัวของเขาเป็นอย่างไรเหรอ? คุณ รู้จักความเป็นคนของเขาไหม? คุณรู้อะไรเกี่ยวกับอดีตและ ประสบการณ์ของเขาไหม?”

จิรฐายิงถามปัญหาเป็นชุด ทำให้สมองที่ใช้ไม่ค่อยดีนัก ของพิมพ์ลดายิ่งหมุนใช้งานได้ช้าลง เธอก้มศีรษะลงและ ค่อยๆคิดแต่ยังคงได้แต่ตอบว่า”ฉัน ฉันไม่รู้!”

“ถ้างั้นพิมพ์ลดา ผมจิรฐาคนนี้เมื่อเทียบกับเขาแล้ว สำหรับเธอมีอะไรที่ต่างกันหรือไม่? ถ้าต้องเปรียบเทียบขึ้น มากันจริง ๆ อย่างน้อยผมยังเคยพบคุณเจอหน้ากันมาสาม ครั้งแล้ว ไม่ใช่เหรอ?”
เงยหน้าขึ้น พิมพ์ลดามองเขาแล้วพยักหน้า