ตอนที่32 นันอะไร! ไม่ค่อยด

ก็ไม่น่าแปลกใจที่ป้าพนักงานขายของคนนี้จะเข้าใจอายุ ของเขาผิดไป

“โอ้ ภรรยา? ไม่คิดว่าคุณหนุ่มแน่นขนาดนี้จะแต่งงาน แล้ว! ป้าพลางยิ้มพลางชมเชย แล้วคว้าผ้าอนามัยยี่ห้อโซฟี ส่งให้จิรฐา “ยี่ห้อนี้ดีและผู้คนซื้อกันมากที่สุด โฆษณาก็ยัง มาแรงน่ะ!”

มองผ้าอนามัยที่ได้ยื่นมาให้ถึงตรงหน้าของตน จิรฐากัม ลงมองๆ แล้วรับหยิบไว้ คิดว่าตนเองก็ยังไม่ได้มีความคิด ป้าคนนี้เสนออันนี้ ถ้างั้นก็เป็นอันนี้แล้วกัน

ปกติที่เขาเปิดทีวี มักจะดูข่าว เกือบจะไม่ได้ดูโฆษณา โฆษณาผ้าอนามัยอะไรนั่นก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะได้เห็น

“ขอบคุณครับ!”เขายิ้มอย่างตะขิดตะขวงเล็กน้อยและหัน ไปจะเดินจากไป แต่ก็คิดอยากได้อีก ถ้าเกิดพิมพ์ลดาไม่ ชอบห่อนี้แล้วจะทำอย่างไร?

เป่าลมหายใจออก จิรฐาหันหลังกลับไปที่ชั้นวางสินค้า เมื่อครู่อีก หยิบผ้าอนามัยแพคเกจที่ไม่เหมือนกันอีกห่อจาก แถวโซฟีนั้น

พนักงานแคชเชียร์ที่หน้าประตูร้านสังเกตเห็นจิรฐาแล้ว ตั้งแต่ที่เขาเข้าประตูมา
แม้จะเป็นชายหนุ่มคนหนงที่แต่งตัวงาย ๆ คงแสดงความเป็นชายทุกกระเบียดนิ้ว ใบหน้าหล่อเหลา คมคาย ร่างสูงโปร่ง ไม่อยากจะให้เป็นที่สนใจ ดูเหมือนจะ ยากไปบ้างจริง ๆ

แต่ขณะนี้เขากลับหยิบเอาผ้าอนามัยสองห่อออกมาคิด เงิน สาวน้อยแคชเชียร์หัวใจดวงบางราวกับแก้วแตกสลาย ในบัดดล ตอนแรกเธอยังสามารถฝันหวานที่จะยินดีต้อนรับ ความรักอะไรแบบนั้นน่ะ ที่นี้ดีล่ะ คนเขาหนุ่มหล่อถือผ้า อนามัยสองห่อเดินมา นี่ไม่ใช่กำลังบอกเธอให้เข้าใจได้ อย่างชัดเจนว่าหนุ่มงามมีเจ้าของเรียบร้อยแล้วนะ!

คิดเงินให้จิรฐาอย่างไม่สบายใจ คิดค่าใช้จ่ายถุง พลาสติกเข้าไปด้วย แต่สาวน้อยพนักงานแคชเชียร์มัวกัม หน้าเก็บตกหัวใจดวงแก้วของตนเองจนลืมเอาผ้าอนามัยใส่ ถุงให้เขา

เดิมเป็นเพียงการซื้อผ้าอนามัยเท่านั้น จิรฐากลับไม่ได้ รู้สึกว่าเป็นเรื่องน่ากระอักกระอ่วนมากนัก แต่ตอนนี้ เขา รอนานมาก สาวน้อยแคชเชียร์คนนี้ก็ไม่ใส่ถุงให้เขาสักที ลูกค้าที่ต่อคิวจากด้านหลังต่างก็ได้ส่งสายตาจ้องมองไปยัง ผ้าอนามัยทั้งสองแพคเกจที่วางบนโต๊ะแคชเชียร์ ทำให้เขา ไม่เป็นตัวของตัวเอง เนื่องจากเจ้าตัวไม่ตอบสนอง นั่นก็ได้ แต่เปิดปากถามไถ่เอง

“คุณ ช่วยใส่ถุงให้ผมสักทีไหมครับ”

“อา?”ได้ยินคำพูดของจิรฐา สาวน้อยก็เงยหน้าขึ้น ใบหน้าแดงกำไปหมด รีบใส่ถุงเสร็จ ส่งมาให้เขา

ช่วงที่รับถุงมา จิรฐารู้สึกโล่งใจทันที เขารีบหันหลัง เดินออกมาจากซุปเปอร์มาร์เก็ตมุ่งหน้าเดินไปสู่ทิศทางของ หมู่บ้าน

ในห้องน้ำ พิมพ์ลดากำลังจะเคลิ้มหลับ ในที่สุดก็ได้ยิน เสียงประตูเปิดจากด้านนอก

ใช้ผ้าขนหนูห่อตัวให้ดีอีกครั้ง มือข้างหนึ่งของเธอจับไว้ แน่นและเดินมาที่ประตูห้องน้ำ

“จิรฐา”

จิรฐาเพิ่งกำลังยืนนิ่งตรงนอกประตูห้องน้ำ กำลังคิดจะ ยกมือเคาะประตู ก็ได้ยินพิมพ์ลดาเรียกชื่อของตน

ริมฝีปากเผลอแย้มยิ้ม เขายังคงยกมือเคาะประตูแล้ว กล่าวว่า “ได้ซื้อมาให้คุณแล้วครับ”

หมุนลูกบิดประตู พิมพ์ลดาเปิดประตูเป็นช่องอีกครั้ง แล้วเอื้อมมือออกมาหยิบไป

จิรฐายื่นส่งถุงที่ใส่ผ้าอนามัยมอบไว้ในมือเธอ แต่มือ ของตนเองกลับยังไม่รีบปล่อยออก

พิมพ์ลดาคว้าถุงไว้ งุนงง ยื่นใบหน้าน้อย ๆ มา มอง ผ่านซอกประตู เธอเห็นสีหน้าของเขาดูเหมือนจะยิ่งไม่เป็นธรรมชาติมากขึ้นกว่าเมื่อครู

“พิมพ์ลดา คุณ”

“อืม?”

มองดูแววตาที่ไร้เดียงสาแต่กลับแฝงไว้ด้วยความเข้น อายเล็กน้อยของเธอ ยังมีแก้มเธอที่ยังคงเนียนนุ่มอมชมพู จิรฐาคลายมือแล้วหันไปด้านข้าง”คุณ คุณสามารถค่อย ๆ ทำครับ”พูดจบเขาก็หันหลังเดินจากไป ทั้งพิมพ์ลดาที่คว้า ผ้าเช็ดตัวในมือข้างหนึ่งและอีกมือหนึ่งถือผ้าอนามัย ยิ่ง งุนงงมากขึ้น