ตอนที่24 ไร้สมอง

ข้อความที่หนึ่ง ตอนตีสอง”ผมบอกแล้วว่าให้คุณถึงบ้าน แล้วบอกผมด้วย”

ข้อความที่สอง ตีสองสิบนาที”ช่างเถอะ พรุ่งนี้เช้าคุณ เห็นข้อความแล้วโทรกลับมาหาผม”

ข้อความที่สาม ตอนเช้าเจ็ดโมง”เดี๋ยวผมจะไปรับคุณ”

สามข้อความ จิรฐาล้วนใช้ประโยคบอกเล่า พิมพ์ลดาดู แล้ว น้ำเสียงเต็มไปด้วยคำสั่ง!

และโทรศัพท์สายเข้าหลายสายของเขา ก็ล้วนแล้วแต่ โทรในขณะที่เขาปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าประตูนอกบ้านของ เธอ

“แท้จริง ก่อนที่เขาจะมาได้ติดต่อกับฉัน?” พิมพ์ลดานึกถึง ก่อนนั้นตนเองยังถามเขาว่าทำไมไม่ปรึกษาตนเองสักครั้ง ที่แท้เป็นเช่นนี้ ตอนนี้ดูแล้วไม่ใช่เขาไม่ได้ติดต่อเธอ แต่ เป็นเธอเดิมก็ไม่ได้คิดจะติดต่อกับเขาสักนิด

ขณะที่พิมพ์ลดายังเหม่อลอยอยู่ โทรศัพท์มือถือในมือ สั่นแล้วสั่นอีก เธอหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาใหม่ ได้เห็น ข้อความที่ไม่ได้อ่านอีกหนึ่งข้อความ

“ข้าเจ้าวันนี้ว่าง เจ้าพิมพ์น้อยรีบมารับประทานอาหารเป็น เพื่อนกับข้าเจ้าด่วน!”
มองอักษรหนึ่งบรรทัดบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือ ฉับ พลัน พิมพ์ลดากลั้นไม่ไหวหัวเราะเสียงดังออกมา

เมื่อสักครู่เธอกำลังคิดจะหาสไปร์ทช่วยชีวิตนะ นี่ไง หล่อนก็มาหาก่อนแล้ว

เมื่อพิมพ์ลดาไปถึงร้านกาแฟที่มุมถนน สไปร์ทได้มาถึง แล้ว เพียงแต่วันนี้หล่อนไม่ได้นั่งอยู่ในตำแหน่งที่พวกเขา เคยนั่งประจำแต่นั่งที่บาร์ริมหน้าต่าง ตอนนี้ แดดยามบ่าย กำลังสาดส่องผ่านหน้าต่างร้านกาแฟตกสู่พื้นเข้ามา นั่งที่ บาร์ตรงนั้น คนจะถูกแสงแดดอาบห่อไว้ทั้งตัว

ผ่านเข้าประตู พิมพ์ลดาสั่งกาแฟลาเต้ร้อนสักแก้วหนึ่ง กับหนุ่มน้อยหลังเคาน์เตอร์ก่อน หลังจากนั้นมุ่งหน้าเดินไป หาสไปร์ท

สไปร์ทแม่จอมซ่าในยุคสมัยใหม่ ในสายตาของพิมพ์ ลดายังมีความสุขมาก วันเสาร์แบบนี้เธอไม่ต้องไปทำงาน ทินพลก็ไม่ต้องไปเข้างานด้วย หลังจากนั้น ทินพลก็จะพา สาวน้อยที่รักในครอบครัวพวกเขาไปเที่ยวเล่น และหล่อน เองก็จะสามารถออกมาเที่ยวเล่นได้ฟรีสไตล์

“ฮ่าๆ เจ้าพิมพ์เอ๋ย!”เนื่องจากตำแหน่งของโต๊ะบาร์ ทั้งหมดแถบนั้นต่างตั้งมุมทแยงไว้ ดังนั้นพอพิมพ์ลดานั่ง ลงปีบ สไปร์ทก็ได้กระโดดโผเข้ามา ทำให้พิมพ์ลดาตกใจ กอดกระเป๋าไว้คิดว่าวันนี้ตนเองมาผิดที่ทักหาผิดคนแล้วใช่ ใหม ความรู้สึกของตนเองทั้งสิ้นราวกับหนีออกจากรังของ ฝูงหมาป่าแล้วพลัดตกสู่บึงไฟ!
“เร็ว รีบสารภาพมาตามตรงเรื่องที่เจ้าแต่งงานนั้น แท้จริง แล้วเกิดอะไรขึ้น?”

“เรื่องนั้น ก็คือ ก็คือ…”พิมพ์ลดากำลังคิดจะพูด หนุ่ม น้อยหล่อเหลาหลังเคาน์เตอร์เมื่อสักครู่ก็ถือกาแฟมาแล้ว เธอจึงกล่าวขอบคุณเขาก่อน แล้วค่อยกล่าวต่อไปว่า”ก็คือ ฉันคิดว่าเขาเป็นคู่นัดบอดแล้วจากนั้นจึงพบว่าตัวเองเดท ผิดคนไปแล้ว ขอแต่งผิดงานไปแล้ว ฉันแอบหนีไปแล้ว แต่หลังจากนั้นสองสามสัปดาห์ เขาเองกลับกระโดดออกมา ลากฉันไปจดทะเบียนสมรส เรื่องก็เป็นแบบนี้”

“ก็เป็นแบบนี้?”ฟังคำพรรณารายละเอียดสองประโยคของ พิมพ์ลดาจบ สไปร์ทไม่มั่นใจต้องขอคำยืนยันกับเธออีกครั้ง

“อืม” พิมพ์ลดาพยักหน้างึก ๆ ตามด้วยกัมศีรษะลงคิด อยากดื่มกาแฟสักคำ แต่เธอเพิ่งก้มศีรษะลง บนกะบาลก็ได้ กินเกาลัดเป็นพายุหนึ่งชุด!

สไปร์ทลงมือไม่เบา เคาะจนพิมพ์ลดาเกือบน้ำตาไหล

ออกมา

“สาวอกใหญ่ไร้สมอง!”สีหน้าแสดงออกของสไปร์ทตอน นี้ดูเหมือนยังดูแย่กว่าเวลาเธอท้องผูก เก็บอารมณ์ผิดหวัง หดหูราวกับโกรธที่เหล็กไม่อาจลับเป็นเหล็กไหลได้ เธอดื่ม โกโก้ร้อนแล้วถามต่ออีกว่า “เขาทำอาชีพอะไร?”

คลึงท้ายทอยที่ปวดร้าว พิมพ์ลดาตอบเบาๆว่า”ศิษยาภิ

บาล!”
เพ้ย!

มองดูโกโก้คำนั้นที่ถูกสไปร์ทพ่นออกมาเต็มโต๊ะ พิมพ์ ลดารู้สึกตนเองโชคดีมากทันทีที่วันนี้ไม่นั่งตรงข้ามกับเธอ! พิมพ์ลดารู้สึกว่าตอนนี้เธออาจจะดูถูกสาวคนนี้สักครั้งเพราะ อย่างน้อยตอนที่เธอรู้ว่าจิรฐาเป็นศิษยาภิบาลในเวลานั้น ยัง ไม่ได้ตื่นเต้นแบบนี้

รับกระดาษทิชชูเช็ดปากที่พิมพ์ลดาส่งให้ตนเอง ส ไปร์ททำความสะอาดตนเองและโต๊ะเสร็จก่อนแล้วจึงเบน ความสนใจกลับสู่ร่างของพิมพ์ลดา

เธอหรี่ตามองพิมพ์ลดา มองแล้วมองอีก แล้วยกมือขึ้น ยื่นนิ้วชี้สะกิดแหยจิ้ม ๆ เต้านมที่ด้านหน้าร่างกายของพิมพ์ ลดา กล่าวว่า “เจ้าพิมพ์น้อย ฉันแน่ใจแล้วว่าเจ้าอกใหญ่ไร้ สมองจริง ๆ !”