ตอนที่18 สับสนวุ่นวายชั่วขณะ

ขณะนี้ได้เป็นเวลากลางคืนทุ่มตรงแล้ว ทำไมสำนักงาน เขตพลเรือนกลับยังมีคนทำการจดทะเบียนสมรสให้พวก เขาได้? นอกจากนี้ดูเหมือนใช้ช่องทางและกระบวนการที่ ไม่เหมือนใคร

“นั่นน่ะ เพื่อ…”พิมพ์ลดาเพิ่งคิดอยากจะถาม แต่ได้ยิน โทรศัพท์มือถือดังขึ้นมา ไม่เพียงแต่ของเธอดังขึ้น ของจิร ฐาก็ดังขึ้น

ดูสายเข้าเป็นโทรศัพท์จากในครอบครัว พิมพ์ลดารีบหัน

ไปรับทันที

“สวัสดีค่ะ แม่…”

“อ๊ะ! พิมพ์ลดา นังหนู เจ้า เจ้าโอเคมั้ย?”ฟังเสียงจาก โทรศัพท์ด้านนั้น คุณอรัญญาเหมือนกังวลร้อนใจมากจน เป็นเสียงกำลังร้องไห้ พิมพ์ลดารู้สึกสงสัยบ้าง

“แม่ หนูสบายดี ไม่มีปัญหาค่ะ”ไม่ใช่นะ ดูเหมือนก็ไม่ได้ เป็นไรอ่ะ? มองเล่มสีแดงในมือตัวเอง พิมพ์ลดาอดไม่ได้ หลับตาลง กลับไปแล้วเธอจะบอกกล่าวอย่างไรดีน่ะ?”

“นังตัวดี ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว! เจ้ารู้มั้ยว่าเจ้าจิน้อยโทรมาบ

อกว่าเจ้าถูกผู้ชายคนหนึ่งบังคับพาไปแล้ว เราเป็นห่วงมาก

แค่ไหน? โทรหาเจ้าก็ไม่มีใครรับตลอด เจ้านั่นที่พาเจ้าไป

เป็นใครกัน? เราแจ้งตำรวจจับเขา ให้เขาเข้าไปอยู่ในคุกสักสองสามวัน กล้าพาลูกสาวฉันไป! กลางวันแสก ๆ ก็ยัง

กล้าอาละวาด เกินไปแล้ว! เขาไม่รู้ว่าทุกวันนี้เป็นสังคมที่ ปกครองโดยกฎหมายและตำรวจลาดตระเวนตลอดเวลาเห รอ?”

ฟังแม่แก่วิพากวิจารณ์เกี่ยวกับการกระทำของจิรฐาใน โทรศัพท์ พิมพ์ลดาอดไม่ได้ที่จะหันไปมองทางเขา เขายัง คุยโทรศัพท์ ไม่ได้สนใจทางนี้สักนิด

ถ้าเป็นครึ่งชั่วโมงก่อนที่เธอจะได้รับโทรศัพท์จากแม่แก่ ไม่แน่ว่าอาจจะมีความคิดเดียวกันกับเธอ จับจิรฐาไปขังสัก สองสามวัน แต่ตอนนี้เขาเป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมาย ของเธอแล้ว ถ้าจะจับเอาเขาเข้าคุกไป ถ้างั้นเธอไม่ใช่กลาย เป็นหม้ายที่เพิ่งสมรสหรอกหรือ?

ฤย ถย ถย คิดอะไรนะ! ขับไล่ความคิดสะเปะสะปะใน สมองตนเองออกไป พิมพ์ลดาพูดกับอรัญญาที่ยังพล่าม พูดไม่หยุดหย่อน ไม่จบไม่สิ้นในโทรศัพท์ว่า”แม่ เรื่องนั้น มี อะไรรอหนูกลับบ้านค่อยคุยกันนะ หนูกำลังจะรีบกลับแล้ว บ้ายบาย!”พูดจบก็วางสายไปอย่างรวดเร็ว

เพราะว่าเธอเห็นจิรฐาได้รับโทรศัพท์เสร็จแล้ว

“ถ้างั้น…”พิมพ์ลดายังคิดอยากถามเขาว่าสำนักงานเขต พลเรือนนี้เป็นเรื่องอะไร แต่เธอยังไม่ทันได้มีเวลาเปิดปาก กลับได้ยินจิรฐากล่าวว่า “พิมพ์ลดา ผมมีเรื่องด่วนเล็กน้อย กะทันหัน อาจจะไม่สามารถพาเธอกลับไปส่งบ้านแล้ว เธอ ขับรถเป็นใช่มั้ย?”
“อา?โอ้ เป็นค่ะ”พิมพ์ลดายังไม่ทันได้สนองตอบ ก็ถูกจิร ฐาจับมือน้อยขึ้นมา ตามด้วยคว้ากุญแจรถพวงหนึ่งวางใส่ อุ้งมือของเธอ กุญแจนำออกมาจากกระเป๋าของเขา ยังพก พาความอุ่นจากกายเขามาด้วย

“เอาโทรศัพท์มือถือคุณมาให้ผม”หยิบกุญแจให้เธอ เขา ยังได้เอาโทรศัพท์มือถือจากอีกมือของเธอซึ่งยังไม่ทันเก็บ คืนใส่กระเป๋าโดยตรง

ตลอดกระบวนการ พิมพ์ลดารู้สึกตนเองเหมือนขอนไม้ ตั้งนิ่งอยู่ที่นั่น

ส่งโทรศัพท์มือถือคืนให้เธอ จิรฐาช่วยเธอจัดตกแต่ง เสื้อผ้า ยังยกมือขึ้นปัดเผ้าผมอันยุ่งไม่กี่เส้นข้างจอนหูของ เธอให้เรียบร้อย

“ผมเพิ่งได้บันทึกเบอร์ผมไว้ในโทรศัพท์ของคุณ คุณขับ รถผมกลับบ้าน ถึงบ้านแล้วส่งข้อความให้ผมหรือโทรหา พรุ่งนี้ผมจะไปรับคุณ ขับรถกลับมาอีก”ช่วงที่เขาพูดจา ยัง ไม่ลืมช่วยลูกมือของพิมพ์ลดาให้อุ่น

จิรฐาเคยกล่าวว่าเขารับรอง หลังจากตนเองแต่งงานจะ เป็นสามีที่รับผิดชอบแน่นอน ในจุดนี้ เขาตั้งใจไว้หลังจาก แต่งงานวินาทีนี้เป็นต้นไปก็เริ่มลงมือปฏิบัติ

รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ส่งผ่านมาจากอุ้งมือเป็นระลอก ๆ พิมพ์ลดาค่อยๆก้มศีรษะลงมองมือทั้งคู่ของคนทั้งสองที่จับ ไว้ด้วยกัน
มือใหญ่กุมมือเล็กไว้ นี่หมายถึงแบบนี้ใช่ไหม? กี่ปีมา แล้วที่เธอพิมพ์ลดาไม่ได้สัมผัสเพศตรงข้ามเช่นนี้มาก่อน?