ตอนที่17 จดทะเบียนสมรส

“คุณไม่ได้กำหนดที่ตนเองจะต้องแต่งงานกับจิลถา เจ้า หมอนั่นแน่นอน ใช่ไหม?”

คิดแล้วคิดอีก พิมพ์ลดายังคงพยักหน้างึก ๆ

“พิมพ์ลดา”จิรฐาเอื้อมมือไปดึงมือคู่น้อยของเธอที่กำ ชายเสื้อไว้แน่น รวบมาไว้ในอุ้งมือ”พวกเราต่างมีอายุถึงวัย ที่ต้องแต่งงานกันแล้ว แม้ว่าไม่ใช่เพื่อพวกเราเอง ก็ต้อง คิดเพื่อเพื่อครอบครัวของเรา คุณคงไม่หวังให้พ่อและแม่ ของคุณต้องกังวลห่วงใยในเรื่องการแต่งงานของคุณทุก ๆ วันใช่มั้ย? อย่างที่คุณพูดไว้เราแต่งงานกัน นี่เป็นวิธีการ แก้ไขการดำรงชีวิตแบบนี้ของเราในเวลานี้โดยตรง ผมให้ สัญญาว่าหลังจากแต่งงานแล้ว ผมจะเป็นสามีที่รับผิดชอบ คนหนึ่ง”

มองดูตาทั้งคู่ของจิรฐา ในดวงตาดำขลับของเขา พิมพ์ ลดาได้เห็นตัวเองชั่วขณะนั้น เธอเหมือนต้องมนตร์สะกด ของเขา กลับละทิ้งจิลถา เจ้าหมอนั่น ที่ยังมีนัดกับเธอในอีก ด้านหนึ่ง ตามเขาไปแบบนี้จริงๆ

จนกระทั่งออกจากประตูใหญ่ของสำนักงานเขตพลเรือน เธอยังรู้สึกเหมือนตนเองใช้ชีวิตอยู่ในความฝัน หลายปีต่อ มา พิมพ์ลดาหวนนึกถึงฉากนี้ที่ไร ยังรู้สึกว่าตัวเองถูกจิรฐา อ้างหลักการเหตุผลที่ยิ่งใหญ่ข้อแล้วข้อเล่าและปัญหาที่ยก ขึ้นมาเป็นชุด ๆ หลอกให้มาที่นี่
มองเล่มสีแดงในมือตัวเองที่ถือออกมาอีกเล่ม ใน

สมองของพิมพ์ลดาแว๊บเข้ามาหกคำ:หญิงสาวที่แต่งงาน แล้ว”ตอนนี้ฉันเป็นหญิงสาวที่แต่งงานแล้วล่ะ?”ที่เธอพูด ทั้งหมดไม่มากไม่น้อยแค่ผ่านเข้าหูของจิรฐาที่อยู่ข้างกาย

ยืนอยู่ข้างๆ เธอ เขาหัวเราะและกล่าวว่า”คุณต้องบอก ว่าคุณไม่ใช่สาวแก่โสดขึ้นคานแล้วตอนนี้”

พิมพ์ลดาเอียงศีรษะมองเขา เธอพบว่าขณะเวลายืนนิ่ง ตนเองต้องเงยหน้าขึ้นก่อนจึงจะเห็นใบหน้าของเขา ก่อน หน้านั้น เธอแค่รู้ว่าเขาชื่อจิรฐา จนถึงเมื่อกี้เธอเพิ่งพบว่า เขาอายุสามสิบสองปี และทะเบียนบ้านของเขาก็เหมือน ของเธอ ในเล่มนั้นมีเพียงเขาคนเดียว ในช่วงเวลานั้นพิมพ์ ลดาสงสัยนิดหน่อย ในครอบครัวของจิรฐาคนนี้ มีเพียงเขา คนเดียวเท่านั้นเหรอ? มิฉะนั้นเขาฉุดลากเธอมาแต่งงาน โดยตรงไม่กระโตกกระตากเช่นนี้ได้อย่างไรหรือ?

และถ้าในบ้านเขามีแค่เขาคนเดียว…

“แฮะ แฮะ แฮะ..”พิมพ์ลดายิ้มอย่างชั่วร้ายราวปีศาจในใจ แบบนี้เธอก็ไม่ต้องปรนนิบัติคุณแม่สามีล่ะ!

ทุกครั้งที่ได้เห็นพวกแม่ผัวลูกสะใภ้เปิดศึกรบกันใน ละครน้ำเน่าช่วงสองทุ่ม หัวใจดวงน้อยของพิมพ์ลดาก็ต้อง สลดหดหูผิดหวังมาก ลึกๆเธอมีความกังวลว่าเธอเองก็จะมี วันเป็นแบบนั้น ชีวิตเซ่อ ๆ ซ่า ๆ เช่นเธอแบบนี้ มักจะถูกอ รัญญาดูแคลนว่าเป็นผู้หญิงที่ล้างชามจานไม่สะอาดและผัด ผักไม่เคยสุก ไหนเลยจะสามารถเอาอกเอาใจแม่สามีให้เกิดความยินดีได้

“คุณหัวเราะอะไร?”ทันใดนั้นนิ้วใหญ่ของจิรฐาไหวไปมา ตรงหน้าตนเอง พิมพ์ลดาจึงตื่นจากความฝันเฟื่องที่คิดว่าจิร ฐาเขาเป็นเด็กกำพร้า

ไม่ ไม่มีอะไร”ปิดปากที่ตัวเองเผลอหัวเราะแย้มออกมา และ พิมพ์ลดารีบปฏิเสธ

ที่จริงแล้ว จิรฐาจ้องมองดูเธอยิ้มแบบเซ่อ ๆ ซ่า ๆ แบบ นั้นมานานแล้ว เพียงแต่เธอไม่ได้รับรู้มาตลอดเท่านั้นเอง

จิรฐาหาพิมพ์ลดาแต่งงานด้วย ไม่ใช่เพราะเขาชอบเธอ มากจริงๆ แต่เพราะเขาคิดว่าเหมาะสม และดูเธอขนาดนัด บอดแบบนี้ยังทำผิดพลาดได้ ผู้หญิงที่กระทั่งแม่ยังต้องเอา มาแอบหลบซ่อนไว้จึงควรเป็นผู้หญิงที่ไม่ใช่นักวางแผน คิดอะไรก็ไม่ค่อยใช้สมอง น่าจะใช่เลย แต่งงานกับผู้หญิง พรรค์นี้ น่าจะช่วยลดปัญหาให้เขาไปไม่น้อย

ก็แค่…ตอนนี้มองหน้านั้นที่มีรอยยิ้มเซ่อ ๆ ซ่า ๆ ของ พิมพ์ลดา แล้วเขารู้สึกว่าตนเองได้แต่งงานกับภรรยาที่โง่ น่ะ?

กลับมาได้สติ พลันพิมพ์ลดาก็คิดว่ามีบางอย่างที่ไม่ ชอบมาพากล เธอหันกลับไปมองสำนักงานเขตพลเรือนที่ ข้างหลังอดไม่ได้ที่จะอ้าปากหวอ