ตอนที่101 หึงหวงโดยไม่มีเหตุผล

ก็ได้ ที่จริงแล้วเขาเป็นผู้อำนวยการของบริษัท เป็น เจ้านายระดับสูง พิมพ์ลดาก็ไม่มีทางพูดมากไปกว่านี้ได้

แต่ ถ้าเป็นเวลาเลิกงานล่ะ?

ออกมาจากห้องทํางานของคนส พิมพ์ลดาปิดประตู ในหัวสมองพลันมีความคิดหน่งผุดออกมา หันข้างมอง นัสที่กําลังก้มหน้าก้มตาอ่านเอกสารอยู่ในห้องทำงาน ผ่านหน้าต่างบานเกล็ดที่ถูกซักเปิดขึ้น พิมพ์ลดาแตะมือ เบาๆ โค้งยิ้มมุมปาก หันหลังกลับห้องทํางานตัวเอง

สิบหกนาฬิกา ยี่สิบเจ็ดนาที พิมพ์ลดานแผน นโยบายที่เพิ่งแก้เสร็จวางลง ยกมือขึ้น นาฬิกาข้อมือ “อีกสามนาที เริ่มปฏิบัติการได้! ” นำแผนนโยบายบน โต๊ะที่เพิ่งแก้เสร็จคว้าขึ้นมา เธอพลันลุก นก่อนจะวิ่ง ออกจากห้องทํางานไป

ตอนที่เธอยืนอยู่หน้าประตูห้องทำงานผู้อำนวยการ เธอรับชะงักฝีเท้า สีหน้าจริงจัง ไปเคาะประตู แต่ตอนที่ เธอกำลังยกมือขึ้นเตรียมจะเคาะประตู ประตูกลับถูกคน เปิดออกจากด้านในแล้ว พิมพ์ลดาควบคุมตัวเองไม่ได้ เลยสักนิด นิ้วมือ โค้งขึ้นส่วนหนึ่งก็เคาะถูกตนัสที่เปิด ประตูออกมาพอดี

พอดนัสเปิดประตูออกมาก็เห็นพิมพ์ลดาแล้ว แต่ครู ต่อมาหน้าอกก็ถูกเธอเคาะด้วยแรงที่มากพอให้รู้สึกอยู่ หนึ่งที เขารวดก้มศีรษะลง มองมือน้อยๆข้างนั้นที่ยัง หยุดอยู่บนหน้าอกของตัวเอง

ทำไมเขาถึงออกมาแล้วล่ะ? ทั้งที เอ๊ะ? ทําไม… พิมพ์ลดาคํานวณเวลามาดีแล้ว!

เห็นว่าหนัสหลบตาลงจ้องมองหน้าอกของเขาเอง คราวนี้พิมพ์ลาจึงจะตอบสนองกลับมา แท้จริงแล้วตัว เองมือเคาะโดนหน้าอกของเขา

เก็บอุ้มมือตัวเองกลับมาอย่างรวดเร็ว พิมพ์ลดา ว เราะเหอะๆ เงยหน้ามองเขา ถามว่า ” ผู้อำนวยการ คุณ คุณเลิกงานแล้วหรือคะ? ”

เธอหัวเราะคิกคักอย่างไม่มีเหตุผล คนัสเพียงมอง ไฟล์เอกสารในอ้อมอกของเธอ ถามว่า “คุณมีธุระอะไร หรือ?”

ธุระอะไร? เธอมาพบเขาทําไม? อ้อ! ใช่แล้ว!

ที่เขาพลันปรากฏตัวกะทันหันโดยไม่เล่นตามบท ทําให้อีกฝ่ายตกใจ พิมพ์ลดาเกือบลืมไปแล้วว่าตัวเอง มาทําไม

“มีค่ะ “ดึงไฟล์เอกสารในอ้อมออกมาก็ น พิมพ์ ลดามองเขาแล้วพูดว่า ” มีค่ะ ดิฉัน ดิฉันเพิ่งจะแก้ มาตรการดำเนินงาน นที่สองของโฆษณาน้ำหอม บริษัทไฮไฮกรุ๊ปจํากัดนั้นเสียหน่อย อยากให้ผู้อำนวย การดูแทนดิฉันหน่อย ได้มั้ยคะ? ”

ที่จริงแล้วแผนนโยบายนี้ ช่วงบ่ายวันนี้พิมพ์ลดา สามารถแก้เสร็จแล้ว แต่พรุ่งนี้ก็ต้องส่งแผนนโยบาย แล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะหาข้ออ้างถ่วงเวลาผู้อ่านวยการ ท่านนี้ไว้ เธอจะถ่วงเวลาอย่างเสี่ยงอันตรายแบบนั้น จนถึงตอนนี้จึงจะมาพบเขาเพื่อบอกว่าแก้เสร็จแล้วได้ อย่างไรกับ

ดูสิ ดูล เธอ…พิมพ์ลดาเพื่อความสงบสามัคคีของ ตระกูลพยุงพงษ์ ครอบครัวปรองดอง ใช้พลังไปเท่าไร ออกแรงไปเท่าไร

เหลือบมองพิมพ์ลดา ดนัสเพียงพูดทิ้งท้ายประโยค หนึ่ง ” วางไว้บนโต๊ะผมเถอะ พรุ่งนี้ผมจะดูให้ จากนั้น ก็จะเดินออกไป

พรุ่งนี้? พรุ่งนี้ได้อย่างไร!

ขวางอยู่ด้านข้างทางทีเขาจะเดินออกไป พิมพ์ลดา ก็หัวเราะเหอะๆสองที นำไฟล์เอกสารยื่นไปตรงหน้าเขา อีกครั้ง ” ผู้อ่านวยการ แผนนโยบายนี้ พรุ่งนี้เช้าฉันก็ ต้องให้คนส่งไปที่แผนกประชาสัมพันธ์ของบริษัทไฮไช กรุ๊ปจํากัดแล้ว ถ้าตอนที่มาทํางานในวันพรุ่งนี้คุณค่อย มาดู ก็จะไม่ทันอย่างแน่นอน”

ในเมื่อพรุ่งนี้เช้าก็ต้องส่ง ทำไมเธอไม่เอามาให้ดู เข้ากว่านี้หน่อยล่ะ? แม้ตนัสรู้สึกว่านี่เหมือนจะไม่ค่อย สอดคล้องกับความเคยชินและวิธีการทํางานตามปกติ ของพิมพ์ลดา กลับเปลี่ยนความคิดเธอไม่ได้ ในที่สุด ก็ล้มเลิกความคิดที่จะเลิกงานตรงเวลา หันหลังเดิน เข้าไปในห้องทํางาน

เห็นว่าในที่สุดหนัสก็ถูกตัวเองเกลี้ยกล่อมได้แล้ว ไม่ไปแล้ว พิมพ์ลาร้องเบาๆด้วยความดีใจ ” เยส! ”

ตอนที่ตามเขาเข้าห้องท่างาม พิมพ์ลดาร้องลั่นอยู่ ในใจมาตลอดว่า ‘จิรฐา ฉันทสําเร็จแล้ว คุณต้องสร้าง พลังให้จบ มาเร็วหน่อย

ตอนบ่ายตอนท้ออกจากห้องทํางานของตนัส แม้ตัว เองจะเสนอให้ไปทานข้าวด้วยกันก็ถูกเขาปฏิเสธแล้ว แต่พิมพ์ลดากลับนึก วิธีที่ดีอย่างหนึ่งขึ้นได้ให้รฐานา เชิญเขาถึงห้องทํางานด้วยตัวเอง

เธอก็ไม่เชื่อแล้ว ท่านผู้ใหญ่มาเชิญด้วยตัวเอง เขาผู้ มีศักดิ์เป็นน้องชายยังออกปากปฏิเสธได้

ในห้องทํางาน จิรฐายกมือขึ้นดูนาฬิกาข้อมือ ถึง เวลาเลิกงานแล้ว ก็เก็บเอกสารรวมเข้าด้วยกัน ปิด คอมพิวเตอร์ ลุกขึ้นเตรียมด้วเลิกงาน

หยิบเสื้อตัวนอกที่แขวนไว้บนพนักเก้าอี้มาสวม เขา คว้ากุญแจรถบนโต๊ะก็ออกประตูไป

พอเห็นว่าประตูห้องทํางานถูกเปิดออก ปรัณรับลูก นร้องตะโกนไปที” ท่าน รฐา”

รราชะงักฝีเท้าหันหน้ามองเขา พูดว่า “ยังไม่เลิก งานหรือ? “ปกติแล้วปริณมักจะกลับก่อนเขาเสมอ ยาด ที่จะมีวันที่เขากลับก่อนปรั เห็นว่าจรณาเลิกงานเร็วแบบนี้ ปราก็ตะลึงงันไปสัก

เพราะเป็นวันทํางานวันแรกของปีใหม่ คุณจราจึง เลิกงานเร็วแบบนี้ นี่หมายความว่าปีนี้เขาล้วนเตรียมตัว เลิกงานตรงเวลาแล้ว? ต้องรู้ว่า ท่านจิรฐาเล็กงานตรง เวลา นี่เป็นความปรารถนาในปีใหม่ของปริณจริงๆ

แต่ คราวนี้เขาตะโกนเรียก รฐาไว้ ก็ไม่ใช่เพื่อถาม คําถามประเภทนี้จริงๆ แต่เป็น…

“ท่านจิรฐา คนของMy Wedโทร.มาแล้ว นัดพบท่าน บ่ายวันเสาร์

ได้ฟังคําพูดของปริณ จิรฐาโค้งยิ้มมุมปากทันได พูดว่า ” ขอบคุณ! ” เขาหันหลังกำลังจะเดินออกไป ก้าว เท้าออกไปหนึ่งก้าว ก็หันศีรษะกลับมาใหม่ พูดกับปริณ ว่า “งานแต่งงานคราวหน้า ให้ลูกอมมงคลสมรสกับคุณ สองห้อ! ”

ตลกฝืดที่ไม่ค่อยผิด ของท่านผู้ใหญ่ แม้ในความจริง แล้วจะไม่ตลกเลยสักนิด ปรัณย้งไว้หน้าท่านหัวเราะ กๆอยู่เป็นนาน ลูกอมมงคลสมรสสอง อ! ปรับเพอใจแล้ว อย่างน้อย ท่านผู้ใหญ่ให้คนอื่นแค่หอเดียว ผู้ใหญ่ยังใส่ใจเขาอยู่ ! แต่เขาได้สองห่อ ท่าน

ตลอดทางที่เดินลงมา บนใบหน้าของจรฐาน

รอยยิ้ม

งานแต่งงานของเขากับพิมพ์ลดาก็จะจัดขึ้นในอีก ยี่สิบวันนี้แล้ว แต่พวกเขาแม้แต่รูปแต่งงานก็ยังไม่ได้ ถ่าย แต่ครั้งนี้My Wedที่ปรัณพูดถึงนัดล่วงหน้าในวัน เสาร์ ก็เป็นวันที่เขาจะเซอร์ไพรส์พิมพ์ลดา

ความเป็นกันเองน่ารื่นรมย์ทั้งหลายแหล่ ของจีรฐา กลับทําให้พิมพ์ลดาเป็นทุกข์ แผนนโยบายชุดเดียวกัน คนัสพูดว่าไม่มีปัญหา ตัวพิมพ์ลดาเองกลับหาจุดที่ตัว เองเห็นว่าไม่เหมาะสมออกมาได้สามจุดอย่างเอาเป็น เอาตาย ให้ผู้อำนวยการช่วยเสนอความคิดเห็น แม้ว่า ดนัสจะพูดว่าแบบนี้ก็โอเคแล้ว ไม่มีปัญหา แต่เธอยังจะ ให้เขาเสนอความคิดเห็น

รบเร้าจนถึงในตอนสุดท้าย ในที่สุด นัสทนไม่ไหว แล้ว วางปากกาลง เขาเงยหน้ามองพิมพ์ลดาที่นั่งอยู่ ครงหน้า ขมวด วถามเสียงเย็นชาว่า ” พิมพ์ลดา คุณ ต้องการจะทําอะไรกันแน่? “ดิฉัน ดิฉัน ดิฉัน…ไม่ได้ทําอะไรนี่คะ ก็ให้คุณช่วย บดูว่าแผนนโยบายท่าออกมาเป็นอย่างไรบ้างไม่ใช่ หรือ? ” ปากตอบคำถามของเขาอย่างเน้นย้า คนฝ่าย อธรรมในใจพิมพ์ลาล้วนร้องไห้แล้ว

จิรฐานะจิรฐา! ถ้าคุณยังไม่มา ฉันจะล้มเหลวในตอน สุดท้ายแล้วนะ!

นัสก็ไม่ได้สนใจคําตอบของพิมพ์ลดา พลันน่า แผนนโยบายที่อยู่ตรงหน้าเธอกองรวมกันไว้ หลังจาก นั่นหยิบกระเป๋าตัวเองขึ้น หันหน้าไปทางประตูห้อง ทํางานก็เดินออกไป

เป็นไปไม่ได้มั่ง! ความพยายามกว่าครึ่งชั่วโมงของ ฉันล้วนเสียเปล่า! มองดูดนัสที่เดินออกไปเองโดยไม่มี ความอาลัยอาวรณ์เลยสักนิดแบบนี้ ในใจดวงน้อยของ พิมพ์ลดามีเลือด มอยู่

เพียงแค่ว่า ครูดอมาที่พิมพ์ลดาล้มเลิกความตั้งใจ ไปแล้ว เธอได้ยินเสียงเคาะประตู ต่อมา ไม่รอให้ตนัส ตอบสนอง ประตูห้องทำงานก็ถูกคนผลักออกแล้ว

การปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหันของจิรฐา ทำให้ ดนิสตกใจอยู่ครู่หนึ่ง พูดตามความจริง ทำให้คนใน แผนกร่างแผนปฏิบัติการไม่กี่คนนั้นที่ยังทำงานล่วง เวลาไม่ออกจากบริษัทล้วนตกใจอยู่ครู่หนึ่ง

นอกห้องทํางาน ผู้หญิงคนหนึ่งพูดว่า ” เฮ้อ พวก เธอว่าท่านจราจะมาจับคุณผู้หญิงหรือเปล่า? ”

ผู้หญิงคนที่สองตอบกลับไปว่า ” นี่! เธอพูดอะไรน่ะ จะเรียกว่าจับได้ยังไง? นี่เรียกว่ามารับ มารับ! คุณผู้หญิง ยังทํางานล่วงเวลาอยู่ที่นี่นะ ท่านจิรฐาอดเป็นห่วงไม่ได้ ก็ต้องเข้ามารับเป็นธรรมดา ”

ผู้หญิงคน สามสับสน ” แต่ก่อนก็ไม่เห็นว่าท่านจ ราจะมารับคนเลยนี่! วันนี้มาหาถึงบริษัท ทั้งยังวิ่งตรง ไปที่ห้องทํางานผู้อำนวยการ ตรงกลางนี้…” ว่าแล้ว เส้นสายตาของผู้หญิงสามคนก็รวมไปที่จุดเดียว มอง ไปยังห้องทํางานผู้อำนวยการ เปล่งเสียงแสดงความ สงสัยประโยคหนึ่งออกมาพร้อมกัน “ หรือว่าจะมีการ นอกใจ? ”

ในห้องทํางาน ช่วงเวลานั้นที่พิมพ์ลดาได้ยินเสียง เคาะประตู จิตใจที่เดิมทีห่อเหี่ยวขั้นสุดก็พองโตขึ้นมา แล้ว

นั่งบนเก้าอี้สําหรับแขกที่มาติดต่อธุระในห้อง ทํางานผู้อ่านวยการ พอเธอหันศีรษะไปก็เห็นจิรฐา ปากประตู

ก็ไม่รอให้หนัสเอ่ยทัก จีรฐาพลันเดินเข้าไปในห้อง ทํางาน ทั้งยังรวดปิดประตูห้อง ด้านนอกมีดวงตาอยู่ หลายข้าง ตั้งแต่ที่เขาเข้ามาในแผนกวางแผนปฏิบัติ การก็จ้องเขาเขม็งตั้งแต่แรกแล้ว เรื่องนี้เขารู้แน่ชัด อย่างยิ่ง!

* พี่? ” ช่วงเวลานั้นที่จิรฐากำลังปิดประตูห้อง ในที่สุด ตนัสก็ตอบสนองกลับมาแล้ว ที่แท้ พิมพ์ลดา วงเวลา เขาถามคําถามเหล่านั้นที่ไม่ต้องใช้สมองคิดเลยทั้งสิ้น อย่างสร้างเรื่องขึ้นมาเอง ก็เพื่อรอจนกระทั่งจิรฐาน

เห็นว่าพิมพ์ลดายังนั่งอยู่ตรงนั้น ตนัสกลับหยิบ กระเป๋าเดินไปถึงปากประตูแล้ว จิรฐาเหมือนเข้าใจแล้ว ว่าระหว่างพวกเขาได้มาถึงขั้นนั้นที่พี่สะใภ้ถ่วงเวลาน้อง เขยไว้ไม่ได้แล้ว พลันไม่สนใจความจริงเรื่องนี้ที่ดินัล เตรียมตัวออกไปคนเดียว จิราพูดว่า ” พี่สะใภ้ของนาย พูดว่าคืนนี้นัดนายไปทานมื้อเย็นด้วยกัน รถของนายสง ไปบำรุงแล้ว ให้ฉันเข้ามารับพวกนายไปด้วยกัน ….. มองดูกระเป๋าในมือตนัส เขาพูดต่อไปว่า “ พวกเราไปได้ แล้วใช่มั้ย? “ ท่านผู้ใหญ่ รฐากล้าหาญมาก! พิมพ์ลดายกนิ้วโป้ง เงียบๆในใจ รีบตัวขึ้นมา เดินไปถึงข้างกายจิรฐา ยิ้ม ให้ตบัส ผู้อำนวยการ งั้นพวกเราไปกันเถอะ”

ความจริงพิสูจน์ว่า บางครั้ง ความเห็นแก่ประโยชน์ ส่วนตัวบางส่วน อ่นาจเบ็ดเสร็จบางส่วนยังต้องใช้

แน่นอนว่า ท่านผู้ใหญ่ รฐา นั่นคืออำนาจที่แท้จริง แน่นอนว่าไม่ใช่อำนาจเบ็ดเสร็จ สําหรับอำนาจเบ็ดเสร็จ นน…แน่นอนว่าใช้บรรยายลักษณะผู้หญิงบางคนที กระโดดออกมาเสริมประโยคหนึ่งในตอนสุดท้าย

อาหารมื้อนี้ ตามที่พิมพ์ลดาแจ้งให้รฐาทราบล่วง หน้า เรียกร้องอย่างแข็งกร้าว ไม่ได้เลือกทานที่โรงแรม มวนยู แต่…เลือกทาน Dim Sum

ทีนี่ดีนะ ก่อนหน้านี้พิมพ์ลดายังเคยมาหนึ่งครั้ง ได้ยินว่าผักผลไม้ของที่นี่ล้วนเพาะปลูกจากฟาร์มโดย เฉพาะ ปลอดภัยไว้ใจได้แน่นอน สีเขียวปลอดสารพิษ แน่นอนว่า อาหารที่ทําจากวัตถุดิบดั้งเดิมที่มีสีเขียว ปลอดสารพิษแบบนี้ ราคานั้นก็ดูดีไม่มีเหตุผลถึงขั้นสุด

จิรฐาเลือกทานอาหารที่นี่ ทำให้พิมพ์ลดาอยากถาม อย่างอดไม่ได้ ” ท่านผู้ใหญ่ คุณแน่ใจนะว่าคุณไม่ได้ คอรัปชัน? ”

นายกเทศมนตรี ” ฉัน…สามีของเธอก็แค่เลี้ยงข้าว น้องชาย อหนึ่งเท่านั้น จนปัญญาจนต้องคอรัปชั่นเลย หรือ? ”

จิรฐากลับโทรจองที่นั่งร้านนี้ในช่วงบ่าย ยังเป็นห้อง ส่วนตัว นั่งอยู่ข้างๆโต๊ะกินข้าว พอมองผ่านหน้าต่าง ออกไปข้างนอก ก็สามารถมองเห็นภูเขาจําลองที่มีน้ำ ไหลผ่าน แม้กระทั่งยังสามารถได้กลิ่นหอมอ่อนๆของ ดอกไม้ที่ก่าจายออกจากดอกทิวลิบที่ปลูกนอกฤดูกาล ที่อยู่ด้านนอก

ห้องดีแบบนี้ พิมพ์ลดาไม่เข้าใจว่าท่านนายก เทศมนตรีจองได้อย่างไร จนกระทั่งมีเสียงเคาะประตู แว่วมาจากนอกประตู จากนั้น ชายหนุ่มหน้าตางดงาม สดใสผู้มีรอยยิ้มพิมพ์ใจแต่กลับมีความกังวลส่วนหนึ่ง อยู่รางๆคนหนึ่งได้ก้าวเข้ามาในห้องทานอาหารส่วนตัว

“โว้! ” คนผู้นี้พอเข้ามาในห้องทานอาหารส่วนตัว ไม่ กล่าวทักทายสามท่านที่อยู่ด้านในก่อน กลับเปล่งเสียง ประหลาดออกมาเองก่อน จากนั้นร้องอุทานว่า “ฉันยัง นักว่าวันนี้เป็นมือ าแห่งความรักคู่สมรสของท่านผู้ใหญ่ และคุณผู้หญิงสองท่านนี้ ทีแท้… “ว่าแล้ว ดวงตาเฉียว ของเขาก็กวาด งบนร่างหนัสที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับร ฐาและพิมพ์ลดา ” ที่แท้ท่านตนัสก็อยู่ด้วยหรือ! อ้อ ฉัน เกือบลืมไปแล้ว ท่านหนัสเป็นลูกพี่ลูกน้องของท่านผู้ ใหญ่จริงๆ นา “

สําหรับชายหนุ่มที่พูดจาคลุมเครือแต่กลับไม่ได้ มีเจตนาร้ายอะไรคนนี้ พิมพ์ลดาไม่รู้ว่าควรจะประเมิน อย่างไร แต่เขากลับเห็นว่าทั้งจีรฐาและตนัสผู้ชายสอง คนนี้ พอได้ฟังคําพูดคลุมเครือของเขาแล้ว กลับหัวเราะ ทั้งคู่

“ธนัท นายพูดจาปกติหน่อยไม่ได้หรือ? ” จิรฐา ม เปิดปากก่อน พอถึงช่วงเวลานี้ พิมพ์ลดาจึงจะรู้ว่า ที่แท้ ผู้ชายคนนี้ชื่อธนัท

ตนัส น น ชนหมัดกับชายอันตราย ชื่อธนัทคนนี้ ไปที ท่าทางที่เหมือนรู้จักมักคุ้นกันมานานแล้ว ยังชน อกด้วย

* ไม่ได้เจอกันนานเลย ท่านประธาน! ” เชือก! จากใน คำพูดทักทายประโยคนี้ของตนัส พิมพ์ลดายังได้ทราบ ข้อมูลใหม่เรื่องหนึ่ง ชายหนุ่มที่เหมือนมาจากตระกูล ผู้ดีที่ทําตัวเรื่อยเปื่อยตรงหน้าคนนี้ ยังเป็นประธานคน หนิง ก็ได้ มองดูเสื้อผ้าแฟชั่นแบรนด์Armaniตัวนั้นที่อยู่ บนร่างของเขา ราคาไม่ใช่ถูกๆจริงๆ เพียงแค่ว่าพิมพ์ สตาแค่เชื่อมโยงว่าเขาเป็นทายาทเศรษฐี ไม่ได้เชื่อม โยงว่าเป็นประธาน

ได้ฟังคําพูด ของหนัส ธนัทกลับชูหมัดหุบเข้าที่ หน้าอกของเขา พูดว่า ” ท่านตนัส เรื่องนี้นายเป็นฝาย ผิดจริงๆ! ก็กลับประเทศมาแล้วก็ไม่เคยมาหาพี่น้องที ช่วยเหลือกันมาอย่างพวกเรา โชคดีที่พวกเราก็ยังสวม กางเกงเปิดตูดโตมาด้วยกัน ก่อนหน้านี้พวกเขาสวนพูด ว่าจรฐาใจร้ายใจ เกินไปแล้ว ล้วนไม่ติดต่อกับพวกเรา ตอนนี้กลับกลายเป็นดี แท้จริงแล้วคนนั้นที่ใจร้ายใจด ที่สุดคือนาย!”

ตนัสก็เหมือนจะคิดไม่ถึงว่าจะได้เจอธนัทที่นี่ ห้าม ปราบเขาอย่างหยอกล้อ “ระวังการใช้คำพูดของนาย กางเกงเปิดดูดนั่นเป็นนายที่ใส่ ฉันไม่เคยใส่ของแบบ นั่นมาก่อน!”

ได้ฟังประโยคนี้ พิมพ์ลดาหัวเราะอย่างอดไม่ได้

แล้ว

พอเธอหัวเราะ ดึงดูดความสนใจของธนัท ปล่อย นัสไป เขาใช้ดวงตาเฉียวกวาดมาทางด้านของเธอ เหมือนกําลังคาดเดาเกี่ยวกับเธอ “ ท่านนี้ก็เป็นภรรยา ท่านผู้ยิ่งใหญ่ของพวกเรา ”

พิมพ์ลดาแทบจะหลุดคำพูดออกมาว่า “คุณไม การสั่งสอนหรือเปล่า? ” โชคดีที่วันนี้เธอพกสมองออก มาด้วย เก็บคำพูดนี้เอาไว้แล้ว

เพราะคําพูดประโยคถัดไปและการกระท่าของธนัท ที่จริงแล้วคือ…

* พี่สะใภ้ ” ข้ามผ่านจิรฐา ธนัทยื่นมือมาจับมือพิมพ์ ดาไว้ในทันที เหมือนก๋าลังรําพันอย่างบาบ งหลัง น้ำตา ” พี่สะใภ้ครับ ขอบคุณมากนะครับ รับรัก รฐา ท่านเป็นสตรีผู้ยิ่งใหญ่ เป็นต้นแบบที่ดีที่สุดแก่พวกผู้ หญิงทั่วทั้งเมืองเอสนี ก็ขจัดอันตรายออกไปแทนพวก เขา!

ธนัทคนนั้นพูดไปพูดมาก็เหมือนไม่เข้าใจ พิมพ์ลดา ก็ไม่รู้ว่าควรจะตอบเขาอย่างไร ต้องทอดสายตาขอ ความช่วยเหลือไปทางจิรฐาที่อยู่ข้างๆ

ท่านผู้ใหญ่ได้รับคนสายตาแล้ว รีบดึงธนัทไว้ ตั้ง มือของเขาออกไป ” เลิกพูดพล่ามได้แล้ว พูดอะไรเล่า? พูดจนฉันคนนี้เป็นเหมือนผู้เป็นภัยต่อประชาชนทุกคน “นายเป็นแบบนั้นจริงๆไม่ใช่หรือ? ” ธนัทตอบกลับ อย่างคล่องแคล่วเป็นพิเศษ พวกเขาออกไปด้วยกันกับ จีรฐาง ครั้งแล้ว สาวๆพวกนั้นล้วนจ้องมองเพียงเขา ทําให้ผู้ชายที่อยู่ข้างๆพวกนี้อย่างพวกเขา ไร้เกียรติไร้ กดีศรีเป็นอย่างมาก! เขา…ธนัทก็มีรูปโฉมงดงามโดย กําเนิด แต่ ยังมีใบหน้าหล่อเหลาโดยกำเนิด เข้าใจมั้ย เหตุใดจึงถูก รฐาแข่งขันไปทุกครั้งเล่า?

ตอนนี้ก็ไม่มีปัญหาแล้ว เขามีภรรยาแล้ว เขาก็ไม่ ออกไปเที่ยวเตร็ดเตร่กับพวกเขาอีกแล้ว

ธนัทจําได้ว่าครั้งก่อน ก่อนที่จะมีการจัดตั้งสหภาพ ธุรกิจ การเมือง เขาไปทํางานนอกสถานที่ในยุโรป หนัง วันก่อนกลับมา เขาโทร.หาจิรฐา พูดว่าตอนกลางคืนไป มเหล้าที่บ้านเขา ดอนนันจิรฐาตอบเขาว่า “ไม่ได้ บ้าน ฉันไม่สะดวก

ธนัทตอบเขาว่า “ งั้นนายมาบ้านฉัน

สุดท้ายจีรราพูดว่า “ฉันไปบ้านนายก็ไม่สะดวก

ตอนนั้น ธนัทให้ตายก็ไม่เข้าใจว่ามีอะไรเกิดขึ้นแล้ว เขายังเกือบ กไปว่าจรฐาไม่ใช่ารฐาแล้ว จนกระทั่งเขา กลับถึงเมืองเอสในวันที่สอง เห็นชาว จึงรู้ว่าคุณผู้ชายผู้ ยิ่งใหญ่ท่านนี้ รับภรรยาเข้ามาอยู่บ้านแล้ว

ความโกรธเกลียดชังและความเสียใจ มของเขา เขาโกรธที่เรื่องใหญ่โตอย่างงานมงคลสมรส จิรฐา กลับปิดบังเบา งนับว่าเป็นพี่น้องที่สนิทที่สุด เขาเสียใจ เพราะการค้าขายครั้งใหญ่นั้นที่ยุโรปตนจึงไม่ได้เข้าร่วม สหภาพธุรกิจการเมือง

ไม่ได้เข้าร่วมสหภาพธุรกิจการเมืองจะมีความหมาย อย่างไรน่ะหรอ? ไม่ใช่ความหมายที่บริษัทเจ.เอส.กรุ๊ป จํากัดของพวกเขายังไม่เป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ในเมือง เอส แต่เป็นความหมายที่เขาไม่ได้เห็นท่านผู้หญิง ตั้งแต่ครั้งแรก ไม่ได้เรียกพี่สะใภ้เลยสักคำ

เห็นว่าจรฐาก๋าลังเสียใจ ธนัทก็ไม่หยอกล้อพิมพ์ ลดาแล้ว เปลี่ยนไปพูดด้วยน้ำเสียงที่ปกติขึ้นมาหน่อย “ก็ได้ พวกเรากินให้อิ่ม มื้อนี้ในวันนี้ ลงไว้ในบัญชีฉัน แล้ว ”

* ไม่ก็นายก็อยู่ทานด้วยกันเสียหน่อยเถอะ ” จิรฐาเอ่ย ชวน ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรมอนี่ก็เป็นของเขา….ธนัทอยู่ แล้ว ท่านผู้ใหญ่รับรองว่า เขาไม่ได้กำลังใช้โอกาสใน การคอรัปชั่น แต่ใช้โอกาสหาประโยชน์จากชนข็นกลาง โดยเฉพาะชนชั้นกลางรายใหญ่อย่างธนัท ธนัทผายมือ พูดว่า “ช่างเถอะ พ่อฉันยังอยู่บนตัว อาคาร ยังมีท่านนั้นที่เรียกว่าคู่หมั้น? ”

พิมพ์ลดารู้สึกว่า ตอนท์ธนัทพูดคำว่าคู่หมั้นสามา นี้ เหมือนตัวเองก็ไม่แน่ใจว่านั่นคือคู่หมั้นของเขาหรือ เปล่า

สุดท้าย ธนัทพูดพล่ามอีกรอบก็ออกไปแล้ว พิมพ์ ลดาจึงเข้าใจว่า Dim Sumแห่งนี้ก็เป็นธุรกิจในเครือ เจ.เอส.ของพวกเขา ไม่แปลกใจเลยที่เขาเข้ามาก็พูด ทันทีว่า ” มื้อนี้ลงไว้ในบัญชีฉันแล้ว

ก็ยังไม่แปลกใจเลยที่รฐาสามารถได้ห้องส่วนตัว ของทีนีมาอย่างง่ายดายแบบ น

ก่อนมาทานข้าว พิมพ์ลดาจำได้ว่าทั้งที่จิรฐาเคย บอกกับเธอแล้วว่าระหว่างที่ทานอาหารมื้อนี้ต้องการจะ พูดเรื่องกลับบ้านไปฉลองวันเกิดครบแปดสิบปีของคุณ กับตนิส แต่ทานไปเรื่อยๆจนหมด อ จิรฐากลับไม่ได้ พูดถึงแม้แต่คําเดียว ระหว่างนี้คำพูดเกือบจะมาถึงช้าง ปากของพิมพ์ลดาครั้งหนึ่งแล้ว แต่มือของจิรฐางเธอ ไว้สักพัก นำเนื้อกุ้งที่แกะเปลือกแล้วใส่ในจานของเธอ พูดกับเธอว่า “ ทานข้าวก่อน เขาทำแบบนี้ พิมพ์ลดาก็เข้าใจเจตนาของเขาแล้ว เป็นธรรมดา เขากําลังทำให้เธอไม่พูดถึง แต่พิมพ์ลดา ไม่เข้าใจว่า ทําไมถึงพูดเรื่องนั้นไม่ได้ นั่นไม่ใช่สาเหตุ หลักที่พวกเขาเชิญนัสมาทานข้าวในวันนี้หรือ?

ตอนที่เดินออกจากDim Sumหลังทานข้าวเสร็จ หนึ่งมื้อ ก็ใกล้จะสองทุ่มแล้ว

จิรฐาไปเอารถ ก็ให้พิมพ์ลดากับนัสยืนรอเขาอยู่ ข้างทาง

ออกมาจากด้านใน อากาศด้านนอกเย็นลงบ้างแล้ว จริงๆ พิมพ์ลดาหดคอมองไปข้างหน้า พลันรู้สึกว่าบน ไหล่หนัก ม จากนั้นความอบอุ่นสายหนึ่งก็เข้ามา

พิมพ์ลดาหันข้างไป จึงพบว่าบนไหล่มีแจ็คเก็ตส คําเพิ่มเข้ามา จึงเงยหน้าขึ้น ก็เห็นตนัสที่อยู่ข้างๆ สวม เพียงสูทยืนอยู่ตรงนั้น

*ผู้อ่านวยการ ฉัน..” เธออยากพูดว่า เธอไม่เป็นไร ก็

ไม่ได้หนาวอะไร ก็ถูกเขาพูดแทรกขึ้นมาว่า

*พิมพ์ลดา คุณกับพี่ชายผม รู้จักกันได้อย่างไร? “เขา ถามเธอ กลับไปในสายดาบบร่างของเธอ เพียง มองภาพตรงหน้าตามใจชอบ

รู้จักกันได้อย่างไรน่ะหรือ? ควรจะพูดอย่างไรดี ล่ะ? หากพูดว่ารู้จัก ครั้งแรกเธอรบเร้าจะขึ้นรถเขาให้ ได้ ถือว่ารู้ กกันแล้วหรือยัง? หรือว่าครั้งที่สอง เธอ เอาหน้าแทรกเข้าไปในอกของเขา ยังเป็นเหมือนการ สารภาพรักที่แกล้งทำเล่นๆ? นั่นถือว่ารู้จักมั้ย?

คิดไปคิดมา พิมพ์ลดาก็ตอบเขาว่า “พวกเรารู้จักกัน เพราะการนัดดูตัว สําหรับพิมพ์ลดาแล้ว คนสองคนจะ พูดว่ารู้จักกับอีกฝ่าย อย่างไรก็ต้องเป็นตอนหลังจาก ที่รู้จัก อของอีกฝ่ายแล้วหรือเปล่า แต่เธอก็เป็นเพราะ การนัดดูด้วที่ผิดพลาดครั้งนั้น จึงรู้ว่าเขา อจิรฐา

ตนิสเคยคิดเล่นๆถึงความเป็นไปได้ทั้งหลายแหล่ ทําให้พวกเขารู้จักกัน กลับเพียงแค่ไม่คิดว่าพวกเขาจะ รู้จักกันเพราะการนัดดูตัว เพราะระหว่างที่พวกเขารู้จัก กัน จิรฐาจะไม่เป็นผู้ชายที่ไปนัดดูตัวตามการจัดเตรียม ของครอบครัวอย่างว่าง่ายอย่างแน่นอน

ไม่สงสัยเลยว่าก่อนนัดดูตัว จิรฐากรู้เรื่องการนัด ด้วของเขาครั้งนั้นแล้ว จะเป็นผู้หญิงที่ไม่มีจุดเด่นอะไร แต่กลับทําให้คนหลงใหลโดยไม่รู้ตัวแบบ อย่างพิมพ์ ลดาได้มั้ย? หันข้างมองพิมพ์ลดา ข้างริมฝีปากของคส

ปรากฏรอยยืมเส้นหนึ่ง ” พิมพ์ลดา คุณอยู่กับพี่ชายผม มีความสุข คว

พิมพ์ลดา หันหน้ามา สบสายตากับคนัสพอดี

มีความสุขมั้ย? อยู่กับจิรฐา?

คําถามนี้ พิมพ์ลดาเหมือนว่าก็ไม่เคยคิดว่าก่อน

จิรฐาเหมือนจะดูแลเธอเป็นอย่างดีมาตลอด รัก เอาใจใส่เธอมาตลอด บางครั้ง พิมพ์ลดารู้สึกว่าเขา เหมือนจะตามใจเธอยิ่งกว่าพ่อของเธอเสียอีก เธอก็ กลัวว่าตัวเองจะถูกเขาทำให้คุ้นชินจนทำอะไรเองไม่ได้ เลย

อยู่กับเขา เธอมีความสุขล่ะมั้ง? แม้ว่าในตอนแรก เริ่ม เธอเป็นกังวลมาก กลัวมาก แต่ค่อยๆอยู่ไป เธอก็ คันชินแล้ว แม้กระทั่งกลายเป็นว่าไม่มีเขาข้างกาย ก็ไม่ กล้าหลับใหล

ดัง น…เธอมีความสุขใช่มั้ย?

ตอนทีพิมพ์ลดา ง ก าตอบได้ไม่แน่ชัดนัก จิรฐา ก็ขับรถมาถึงด้านข้างของพวกเขาแล้ว

ที่จริงแล้วเขาก็มองเห็นพวกเขาได้แต่ไกล ก็เห็นว่า บนไหล่ของพิมพ์ลดา แจ็คเก็ตตัวน้มของตนัสเพิ่มเข้า มา เป็นเขาที่จงใจบออกมาอย่างช้าๆ จึงทำให้พวกเขา มีเวลาพูดคุยสองหัวข้อนี้มากขึ้น

สุดท้ายดนัสก็ไม่ได้ขึ้นรถของจิรฐา เขาพูดยิ้มๆว่า เขายังไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าเขาอาศัยอยู่ที่ไหนเป็นการ ชั่วคราว ก็มีแค่ตัวเองที่รู้ เขาไม่มีทางนั่งเบาะหลัง มอง ดูภาพ จิรฐากับพิมพ์ลดานั่งอิงแอบแนบชิตประสาน สายตา มให้กันอย่างหวานซึ้งต่อหน้าต่อตาเขาได้

ผู้อ่านวยการ เสื้อของคุณ! ” มองดูดนัสเดินจากไป คราวน์พิมพ์ลดาจึงนึกขึ้นได้ว่าเสื้อของเขายังอยู่บนร่าง ตัวเอง เธอลงจากรถต้องการจะนํามันส่งกลับคืนให้เขา แต่เขากลับเข้าไปนั่งในรถแท็กซี่ซึ่งขับออกไปแล้ว

ตอนที่พิมพ์สดากลับมานั่งบนรถอีกครั้ง จิรฐาเห็น แจ็คเก็ตที่เธอถอดออกวางไว้บนขา ในใจมีความรู้สึก แปลกประหลาดอย่างหนึ่ง

เมื่อครู่นี้ ตอนที่มองดูดนัสกับพิมพ์ลดาจากที่ไกลๆ เขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดแปลกไป แต่เขากลับบอกไม่ ไวาตรงไหนกันแน่

คืนนั้น ท่านผู้ใหญ่พูดว่า ” พิมพ์ลดา วางแจ็กเกิด องคนัสไว้ในรถเถอะ เพื่อไม่ให้คุณลืมเอาไปคืนให้เขา ในวันพรุ่งนี้

พิมพ์ลดาจัดการตามที่ว่าราวกับเข้าใจได้ในทันที เธอ ก็คิดว่าตัวเองชอบมนั่นลิมนี บางทีอาจลืมเลือไว้ที่บ้าน จริงๆ

แต่จนกระทั่งช่วงเวลานั้นที่ล็อคประตูรถ จิรฐาจึงรู้ แน่ชัด พูดว่าเขากําลังเดือนพิมพ์ลดาว่าอย่าลืมน่าเสื้อ ส่งกลับไปให้นัส ยิ่งควรจะพูดว่าเขาก็ไม่อยากให้ เสื้อของตนัสปรากฏอยู่ในบ้านของเขากับพิมพ์ลดาเลย สักนิด

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ