ตอนที่ 93 ถูกคว้าหางเปียได้ ถูกจับจุดอ่อนได้)
“พิมพ์ลดา” ขณะที่ในสมองของพิมพ์ลดาเต็มไปด้วย จินตนาการภาพท่านผู้ใหญ่เล่นฉากโกงต่อหน้าฝูงชน นั้น จิรฐาได้เขยิบเข้ามาถึงตรงหน้าเธอเรียกชื่อเธอเบา
ในช่วงวินาทีที่รฐาเข้ามาใกล้ พิมพ์ลดาสัมผัสถึง เศษเสี้ยวรสกามารมณ์
ผู้ชายคนนี้ มาอีกแล้ว
หันไป เธอคิดจะถลึงตามสเขา แต่กลับต้องกระพริบ ดาปริบ ๆ อดที่จะกลืนน้ำลายไม่ได้
จิรฐา งขอบของอ่างอาบน้ำ เปลือยร่างท่อนบน เผยให้เห็นหน้าอกที่สะโอดสะองแต่แข็งแกร่งก๋าย่า ผิว สีข้าวสาล็อมแดงเล็กน้อย นั่นเป็นพิมพ์ลดาเพิ่งตีไปเอง ดวงตาคําขลับราวหินออบซิเดียนมองเธอผ่านไอร้อน จากน้าพร้อน เป็นเสน่ห์น่าหลงใหลเช่นนั้น
โอ้ จบแล้ว พิมพ์ลดา คุณถูกยึดครองแล้ว ถูกยึดครองอีกแล้ว! ! คุณได้ พิมพ์ลดาก็ได้มัวตะลึงงันมองเขาชายงามเช่นนี้ จน กระทั่งมีเสียงดังประโยคหนึ่งที่ข้างหูว่า “หญิงโง่ ผมจะ ลงโทษคุณคืนนี้!” เธอเพิ่งได้สติกลับมา แต่ขณะที่เธอ เองได้ตอบสนองกลับมานั้น ริมฝีปากก็ได้ถูกจับไว้แล้ว
ลงโทษเธอ? ทําไมต้องลงโทษเธอ?
อ่างอาบ า า ร้อนนี้เดิมก็ไม่ได้มีขนาดใหญ่เป็น พิเศษ จิรฐาผลักไปข้างหน้าเล็กน้อยก็ดันพิมพ์ลดาไป ดขอบอ่าง งัดเปิดฟันมุกของเธออย่างอันธพาล ลึกเข้าไปในปากของพิมพ์ลดา
ไม่ถูกต้อง ปัญหาเมื่อครู่ยังถกกันไม่จบเลย! พิมพ์ ลดารู้สึกว่าความอัดอั้นตันใจที่เก็บไว้ในใจล้วนยังไม่ได้ เล่าน่ะ! เหตุผลที่เธอวิ่งออกมาจากร้านอาหารยังไม่ได้ บอกเขาอ่า!
อืม พิมพ์ลดานําพิมพ์ลดา คุณไม่ควรมัวแต่เหม่อ หลงเสน่ห์ชายงาม พันไม่ควรหมั่นไม่ควร ตอนนี้คุณ เข้าใจมั้ย? เสียใจเหรอ? สายไปแล้วล่ะ?
พิมพ์ลดาด้ดจะต่อต้านสักครั้ง อย่างน้อยฉวยเวลา สักหนึ่งหรือสองนาทีเพื่ออธิบายว่าเธอเองวิ่งออกมา จากร้านคืนนี้ไปวิ่งไล่กวดคน แต่ยิ่งเธอต่อด้าน จิรฐาก็ ยิ่งตื่นเต้นถึงขั้นกำเริบสบสานแล้ว
“อืม… การเคลื่อนไหวอย่างฉับพลันของเขาทำให้ พิมพ์ลดาตกใจกลัวแล้ว ถึงแม้พวกเขาไม่ได้ทําเรื่องนี้ ในน้ำเป็นครั้งแรก แต่ที่บ้าน นั่นเป็นอ่างอาบน้ำของบ้าน ตัวเองแต่ตอนนี้ นี่เป็นบ่อน้ำพุร้อนของคนอื่นอา
ไม่รู้ว่าถูกไอร้อนรม หรือถูกบรรยากาศนี้ก่อกวน พิมพ์ ลดาเพียงรู้สึกใบหน้าร้อนผ่าวจนน่าวิตก แต่หลังถูกหิน เล็กแต่ละก้อน ๆ นั้นบนชายฝั่งกระทบ จนเจ็บปวดยะ เยือกเป็นระลอก
“จ.จิรฐา…” พิมพ์ลดาพยายามผลักจิรฐาออกไปบ้าง อย่างยากล่ามาก ช่วงชิงสวัสดิการของเธอเอง “เรา เปลี่ยนสถานที่กันดีกว่าไหม แบบนี้หลังฉันเจ็บ
จิรฐาไม่ตอบ แต่ถอนออกจากริมฝีปากของเธอ ยัง คงจูบอย่างร้อนแรงไปถึงหลังหู แล้วกอดเธอให้แบบ ชิดกับเขาเอง ให้เธอพึ่งบนร่างเขาเอง
ผู้หญิงคนนี้ดอนนี้ไม่มีเหตุผลแล้วเหรอ?
ในกระท่อมไม้มีความอบอุ่นเพียงพอ อีกทั้งเธอเอง ไม่ได้นําเสื้อผ้าติดมา ดังนั้นเมื่อเธอตกลงไปในสระแล้ว ถูกดึงออกมา พิมพ์ลดาใส่แค่เสื้อกั๊กกางเกงขาสั้นที่ ร ราได้เตรียมไว้สําหรับเธอ ด้านนอกคลุมผ้าขนหนูผืนนั้น
ตอนนี้ เมื่อมือใหญ่ของใครบางคนได้ปลดสายเสื้อ กั๊กที่อยู่ด้านหลังเธออย่างง่ายดาย พิมพ์ลดาจึงพอ เข้าใจได้บ้างว่าเสื้อกั๊กออกแบบพิเศษนี้ เป็นจิรฐา งใจ อน่ะ ?
เมื่อลิ้นที่ดูเหมือนจะแฝงไฟได้เลยมาถึงกระดูก ไหปลาร้าของเธอเอง พิมพ์ลดาไม่สามารถทนได้ต้อง ส่งเสียงออกมา พิมพ์ลดารู้สึกว่าจรฐามีแนวโน้มที่จะ หลงใหลกระดูกไหปลาร้า ทุกครั้งที่เสพสมกัน เขามัก จะชอบกัดกระดูกไหปลาร้าที่โปนขึ้นมาอันสวยงามของ เธอ เพิ่มตราประทับนั้นให้ลึกขึ้นอีกครั้งและอีกครั้ง
ชายเลว แบบนี้ยังให้เธอสวมเสื้อผ้าโชว์ให้เห็น กระดูกไหปลาร้านั้นในภายหลังได้อย่างไร?
จริงอย่างคาดคิด ไม่ว่ากี่ครั้งที่มีความสัมพันธ์ทาง ร่างกาย เธอล้วนไม่มีปัญญาปล่อยได้
ดูเหมือนจะสัมผัสถึงความตึงเครียดของพิมพ์ลดา จิรฐาปลอบเธอด้วยเสียงที่อ่อนโยนข้างหูเธอว่า “คนดี ผ่อนคลาย “เอ่อ..” พิมพ์ลากัดริมฝีปากไว้ส่ายหน้า “พวกเรา พวกเราไปที่เตียงกันเถอะ!”
ฮือฮือฮือ เธอไม่ชอบอยู่ในน้ำจริง ๆ
“อ้า!” สวรรค์ฆ่า! พิมพ์ลดาโกรธแล้ว เธอลืมตา น จ้องมองเขา แต่จีรฐาจูบริมฝีปากของเธออีกครั้ง จูบจน การต่อต้านทั้งมวลของเธอมลายสูญหายไปสิ้น
ในที่สุดยังได้เคาะทบจนความตึงเครียดของพิมพ์ ลดาในสวนนั้นมลายสิ้นสูญไปแล้ว
หลังจากเสร็จสิ้น จิรฐากอดพิมพ์ลดา เหนื่อยจน แทบเป็นอัมพาตไปไว้ในอ้อมอก ริมฝีปากแสดงรอยยิ้ม ที่น่าพอใจ พึงชายฝั่งไว้ จิรฐายกมือขึ้นลูบแก้มแดงก่ำ ของคนตัวเล็กในอ้อมแขน ถามเสียงแหบแห้งว่า “คราว หน้ายังกล้าที่จะไม่ฟังคำพูดของผมดี ๆ อีกไหม?”
พิมพ์ลดาไม่มีแรงที่จะโต้แย้งเพื่อเธอเอง ได้แต่ เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าหมดแรงฟุบไปกับหน้าอกของเขา เสพสุขกับ เสียงที่ลอยอ้อยอิ่ง” หลังจากที่เธอถูกคน ลงโทษอย่างรุนแรง
สักพักหนึ่งในที่สุดพิมพ์ลดาก็ผ่อนคลายได้สติ กลับมา จึงเหลือบตาจ้องมองเขา ม! คุณไม่ได้ฟังฉัน อธิบายดี ๆ !
ขณะที่เธอพูดคําพูดนี้ จีรฐาได้อุ้มเธอขึ้นมาจากบ่อน้ำ พร้อนแล้ว ก็เปลือยกายล่อนจ้อนแบบนี้ไปที่เตียงใหญ่ ในบ้าน
เห็นจิรฐาก้มศีรษะมองดูร่างของเธอเอง พิมพ์ลดารีบ คล้องมือทั้งคู่ปิดไว้ด้านหน้าของหน้าอก
เขายิ้มและเดินไปที่ข้างเตียงใหญ่ ปล่อยมือโยน น้องพิมพ์ลดาในอ้อมแขนลงบนเตียง
พิมพ์ลดารู้สึกว่าร่างของเธอเด้งดีดสองรอบบน เตียงใหญ่สองเมตรที่ยืดหยุ่นดีมากนั้นจึงหยุดลง ทันใด ในสมองก็โง่เขลาแล้ว
“เฮคุณ!” ผู้ชายคนนี้ คืนนี้จะแข็งที่อกับเธอไปถึงที่สุด แล้วยังจะเป็นอย่างไรได้อีก?
ก่อนหน้านี้เขาสวมแหวนบนนิ้วของเธอโดยไม่ถามไถ่ ชักนํา เธอยังคิดว่าเขาควรจะหายโกรธแล้วน่ะ แต่ตอน นี้เธอได้ร่วมมือกับเขาเพื่อตอบสนองความพึงพอใจ ของเขา เขายังดุร้ายกับเธอแบบนี้ พิมพ์ลดาเพิ่งคิดจะต่อต้าน จีรฐากลับพลิกตัวขึ้น มาบนเตียง ดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขา เขากอด แน่นที่สุดแบบนี้ กดดันให้คำพูดที่โหดร้ายของพิมพ์ ลดา งเดิมมาถึงริมฝีปากก็ต้องกลับไป พริบตาในห้อง เงียบสงบ
“พิมพ์ลดา” ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหน จิรฐาก็ทําลาย ความเงียบสงบ
เขาก้มลงมองเข้าไปในดวงตาของเธอ พลันยิ้มออก มาครั้ง “พรุ่งนี้เรากลับไปแล้ว เราหาเวลาไปลองชุด แต่งงานและถ่ายรูปแต่งงานกันเถอะ!”
“เอ๊ะ?” ชุดแต่งงาน? ถ่ายรูป? เธอจะแต่งงานแล้วจริง ๆ เหรอ? พิมพ์ลดาอ้าปากเล็กน้อยงงไปสักพัก จึงถาม ว่า “คุณหมายถึงเราถ่ายรูปแต่งงานด้วยกันหรือ?”
ผู้หญิงโง่คนนี้! ไม่ใช่พวกเขาถ่ายรูปด้วยกัน หรือ เธอจะถ่ายเองคนเดียวหรือ? ถูกพิมพ์ลดาถามเช่นนี้ จร ฐาอดไม่ได้หัวเราะออกมาทันที
นัดกันวันเดียวในเขตชานเมือง แม้ว่าจะไม่สมบูรณ์ แบบ แต่อย่างน้อยก็ไม่เสียดาย อาจกล่าวได้ว่าชีวิตนี้จะ ไม่มีวันลืม พิมพ์ลดาจะไม่มีวันลืมว่าเธอเองตกลงไปในบ่อโคลน แช่แข็งตายนั้นในวันหนาวเหน็บ ยังไม่ลืมว่าเธอเอง วใจิราโกรธ สุดท้ายน้ำพุร้อนไม่ได้แช่ มีแต่คอย บริการตอบสนองความต้องการของท่านผู้ใหญ่จนอิ่ม เอมใจ
จิรฐาจะไม่ลืมว่าเขาได้มอบแหวนขอความรักที่นี่ ไม่ ลืม งดีงาม ละหยด ๆ ที่มีกับพิมพ์ลดา
เมื่อพวกเขาดีนขึ้นมาในตอนเช้าตรู่ เสื้อผ้าที่ปน เปื้อนด้วยโคลนในบ่อได้ถูกซักล้างสะอาดส่งมาแล้ว
เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ท่านผู้ใหญ่พาน้องพิมพ์ลดา ออกจากกระท่อมไม้หลังน้อย หลังจากกินอาหารเช้า พวกเขาก็จะออกจากที่นี่
วางซาลาเปาน้ำซุปน้อยที่ไอร้อนลอยกรุ่นที่ข้าง ปาก เป่าแล้วเป่าอีก พิมพ์ลดา บ บมาคิดจะใสมัน เข้าไปในปากของเธอเอง แต่ข้อศอกกลับถูกคนจับไว้
เหลือบตา ม เธอมองดูจิรฐาตรงหน้า ถามอย่างไม่ เข้าใจว่า “คุณทําอะไรน่ะ?”
ท่านผู้ใหญ่แสยะปากยิ้ม ตามด้วยดึงมือของเธอ เอาซาลาเปาน้ำซุปน้อยที่ตะเกียบเธอคีบไว้ส่งเข้าปาก
เขาเอง
ฉากนี้ พิมพ์ลดาเพียงคิดจะกล่าวว่าเธอเองตะลึงงัน
ไปแล้ว!
เพราะครั้งนี้ไม่ได้ขับรถมา ดังนั้นยามที่พวกเขาจะ จากไปก็ได้แต่ยืนรอรถโดยสารที่ข้างถนน
พิมพ์ลดายีนเบย่งปลายเท้ามองไปทางทิศท้รถ โดยสารจะขับผ่านมาตลอด ไม่เห็นรถโดยสาร กลับไ เห็นรถคันหนึ่งที่คุ้นดาบ้างคันหนึ่ง
ไม่ ไม่ถูกต้อง ไม่ใช่คุ้นดาบ้าง แต่คุ้นตามาก!
“ทนพล?” มองดูรถคันนั้นที่วิ่งผ่านหน้าเธอเองเพียว ไปเลย ในปากพิมพ์ลดาอดไม่ได้ที่จะเรียกชื่อชายคน นั้นซึ่งอยู่ในที่นั่งคนขับออกมา
ได้ยินเสียงของพิมพ์ลดา จิรฐาเพียงถามเธอว่า “คุณพูดว่าอะไรหรือ?”
พิมพ์ลดาไม่ตอบเขา รับเปิดกระเป๋าเธอเองค้นหา โทรศัพท์มือถือ แล้วกดหมายเลขโทรศัพท์ของสะปัน โทรศัพท์ดอติดได้อย่างรวดเร็ว เมื่อปลายสายสง เสียงคำว่า “พิมพ์ลดา” นั้นมาอย่างมีความสุข พิมพ์ลดา กลับรู้สึกเสียใจบ้างที่เธอเองโทรศัพท์สายนี้ออกไป
“เฮ้ย เจ้าพิมพ์น้อย?” ไม่ได้ยินเสียงตอบของพิมพ์ ลดา สะปันตะโกนใส่เธออีกครั้ง “เจ้าทำไมไม่พูดอ่า?”
ได้ยินเสียงสะบินดังมาจากในโทรศัพท์อีกครั้ง พิมพ์ ลดาอ้าแล้วอ้าปาก รีบฉีกเสียงหัวเราะออกมาระลอก หนึ่ง “ฮาฮา สะปันน้อย ฉัน ฉันโทรผิดแล้ว!” พิมพ์ลดา หัวเราะฮาฮาเปลี่ยนเป็นถามว่า “เจ้าอยู่ไหนล่ะ? วันหยุด สุดสัปดาห์อากาศดีแบบนี้ ได้พาลูกสาวบุญธรรมของ ฉันออกไปเที่ยวเล่นบ้างไหม?”
ด้านสะปันได้ยินเสียงขวบขวบดังมาสองสามเสียง แล้วพิมพ์ลดาจึงได้ยินเธอตอบว่า “ไม่มีน่ะ ฉันทําความ สะอาดบ้านวันนี้ ทินพลไปทํางานนอกสถานที่ ไม่มีใคร ดูแลหนูนา ฉันก็เกลี้ยกล่อมเธอให้งีบหลับกลางวันไป แล้ว”
เดิมพิมพ์ลดาเพียงเสียใจที่เธอเองโทรสายนี้ออก ไป จึงถามแบบสมไปประโยคเพื่อหลีกเลี่ยงมิให้สะปัน สงสัย แต่เมื่อได้ยินสะปันกล่าวว่าหินพลไปทํางานนอก สถานที่ประโยคนี้นั้น พิมพ์ลดาจับโทรศัพท์มือถือในมือ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกไร้เรี่ยวแรง
เห็นพิมพ์ลดาวางสายโทรศัพท์แล้ว หลังจากนั้น ใบหน้าที่เดิมมีรอยยิ้มสุขใจต่างก็หายไปจีรฐารีบดึงมือ ที่เย็นไปบ้างของเธอมาไว้ในอุ้งมือ ถามว่า “เกิดอะไร ขึ้น? เป็นหวัดแล้วหรือ ไม่สบายเหรอ?” กล่าวพลาง เขา ยังเอื้อมมือไปสัมผัสหน้าผากของพิมพ์ลดา
หมุนตัวมา พิมพ์ลดายืนเผชิญหน้ากับเขา ถามที่อ ๆ ว่า “จิรฐา ถ้าคุณพบว่าพี่น้องที่ดีที่สุดของคุณถูกสวม หมวกสีเขียวแล้ว คุณจะทําอย่างไร?
พี่น้องที่ดีที่สุดถูกสวมหมวกสีเขียวแล้ว? ได้ยิน ปัญหา ของพิมพ์ลดา ในสมองจิรฐากระโดดออกมา ขายทีดีคนแรกคือนัทธ์
นัทธ์? เป็นไปได้ไหมที่เขาจะถูกคนอื่นใส่หมวกสี เขียว?คุณชายเจ้าสําราญคนนั้น เขาเองไม่ไปสวมหมวก สีแดงให้หญิงสาวบ้านอื่น ๆ ก็นับว่าไม่เลวแล้ว ใคร ที่ไหนจะมาสวมหมวกสีเขียวให้เขาได้
ดังนั้นคําถามที่แปลกประหลาดนี้ของพิมพ์ลดา ง จู่ ๆ ก็โผล่ออกมา ทำให้รฐางไม่สามารถตอบได้ มอง เข้าไปในตาของเธอ เขาเพียงถามว่า “เกิดเรื่องอะไรขึ้น แล้ว?”
“ฉัน เมื่อคืนฉันเพิ่งเห็นสามีของสะปันอยู่กับผู้หญิงอื่น ในรีสอร์ท” พิมพ์ลดาไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งเธอจะเจอเรื่อง แบบนี้
คนรักนอกใจแล้ว แต่เธอเป็นคนแรกที่พบ ยังเกิดขึ้น ในขณะที่เธอมีเดทกับผู้ชายของเธอเป็นครั้งแรกอีกต่าง หาก
พระเจ้า คุณต้องการที่จะเอาใจใส่และดูแลฉันอย่างดี แบบนี้หรือ? ทําจนจิตใจอารมณ์ฉันที่รู้สึกดีตายไปหมด แล้วในทันใด! ในใจดวงน้อย ของพิมพ์ลดาเย็นยะ เยือก
จิรฐาบอกเธอว่าเรื่องนี้ไม่สามารถบอกสะปันตรง ๆ แบบนี้ มิฉะนั้นอาจก่อให้เกิดบาดเจ็บให้ร้ายที่ยิ่งใหญ่ กับเธอได้
เรื่องนี้ พิมพ์ลดายังเข้าใจ แต่ที่สำคัญคือเธอควรจะ บอกสเป็นอย่างไรดีนะ?
ปัญหาเรื่องนี้ ทําให้พิมพ์ลดาเป็นทุกข์ทั้งวัน ถ้าไม่ บอก เธอกลัวว่าวันหนึ่งสะปันได้พบเองเมื่อนั้นก็จะยิ่ง ได้รับบาดเจ็บมากขึ้น แต่เธอกลัวว่าคำพูดของเธอเอง จะทําลายครอบครัวคนอื่นทั้งครอบครัวได้
เช้าวันจันทร์ ในสมองของพิมพ์ลดาเต็มไปด้วย ปัญหาของสะปันและทนพล จนจิรฐาส่งเธอมาถึงขั้น ล่างของบริษัท เธอจึงได้สติกลับมาว่าเธอลืมลงรถที่ แยกก่อนหน้านี้
ถึงแม้ว่าเรื่องที่เธอเป็นคุณผู้หญิงของพิมพ์ลดาจะ แพร่กระจายไปทั่วงานเลี้ยงในคืนนั้นแล้ว แต่เธอยังไม่ พร้อมที่จะให้คนอื่นรู้ว่าท่านผู้ใหญ่มาส่งเธอเข้างานทุก วันอา
มองดูพนักงานบริษัทโฆษณายี่เซงแฟชั่นจํากัดที ผ่านไปมาบนถนนข้างนอก พลันพิมพ์ลดา ความคิด แล้ว
เธอจะผลักประตูออกลงรถแบบนี้แล้ว หลังจากนั้น เป็นเป้าสายตาของฝูงชนเดินเข้าไปไหม?
เมื่อคิดว่าเธอเองเข้าไปถึงสำนักงานแล้วจะกลาย เป็นหัวข้ออภิปรายของฝูงชน พิมพ์ลดาก็หัวโตเป็นสอง เท่า! สองวันนี้มัวแต่เสพสุขการออกเดทกับจีรฐาและ กังวลในปัญหาเรื่องทุนพลนอกใจ เธอทําไมลืมไปว่า เธอเองมีปัญหาเรื่องส่วนตัวที่น่าปวดศีรษะอยู่ตรงหน้า ไปได้น่ะ!
เห็นพิมพ์ลดาไม่ได้ลงจากรถสักที่เป็นเวลานาน จิร ราจึงช่วยปลดล็อคเข็มขัดนิรภัยให้เธอ
เสียงตึกดังมาเสียงหนึ่ง พิมพ์ลดาหันไปมองเขา บ่นพึมพำว่า “ทําไมคุณถึงส่งฉันมาที่ประตูของบริษัท อ่า?” พูดพลาง เธอรีบคาดเข็มขัดนิรภัยกลับแล้วเร่งเขา ว่า “รีบ รีบขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว เหมือนเมื่อก่อนที่ ให้ฉันลง แยกด้านหน้า
ท่านผู้ใหญ่ดูเหมือนจะไม่ได้ยินคำพูดของเธอ แต่ ยกมือ นมองนาฬิกา กล่าวว่า “ถ้าคุณยังไม่ลงจากรถ ผมจะพาคุณไปที่เทศบาลโดยตรงแล้ว มิฉะนั้นผมคง สายแล้วน่ะ!”
บ้าจริง! คุณต้องตั้งใจแน่ ๆ ! ได้ยินคำตอบของจิรฐา พิมพ์ลดาโกรธในใจ แต่ไม่รู้ว่าควรจะอาละวาดอย่างไร
“พิมพ์ลดา ” เห็นเธอหันไปมองออกไปนอกหน้าต่าง รถ ยังลังเลอยู่ไม่ลงจากรถ จิรฐาเอื้อมมือไปจับมือน้อย ๆ ของเธอ กมกระเป๋าไว้
เมื่อเธอหันกลับมามองเขา เขายิ้ม กล่าวว่า “ลงรถ เถอะ ต้องเผชิญก็ต้องเผชิญหน้าน่ะ
นิมะ! คุณพูดซะสบายเชียว! คุณก็ไม่เคยเป็นคุณผู้ หญิง คุณคิดว่าการเป็นคุณผู้หญิงง่ายนักหรือ
ได้ยินคําพูดของจิรฐา พิมพ์ลดาแค่พิมพ์ ปากไม่
ตอบ
“หรือว่าคุณรู้สึกว่าการแต่งงานกับผมเป็นเรื่องที่น่า อายหรือ?”
ภายใต้คําพูดทฤษฎีของจิรฐาที่ว่าในชีวิตต้อง ยอมรับความเป็นจริง กล้าที่จะเผชิญกับปัญหา กล้าที่ จะเผชิญกับการวิจารณ์ ในที่สุดพิมพ์ลดาก็เปิดประตูลง จากรถไปแล้วอย่างสับสน
จริงอย่างที่คาดคิด ทันทีที่คุณผู้หญิงของท่าน ผู้ใหญ่นายกเทศมนตรีปรากฏตัวขึ้น เดิมพนักงานระดับ ใช้สมองที่ยังรีบเร่งวิ่งไปเข้างานทั้งหลายต่างผ่อน ฝีเท้าชาลง สายตากวาดมองไปยังร่างพิมพ์ลดาอย่าง พร้อมเพรียงกัน
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ