ตอนที่ 70 ทําไม

จิรฐาไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่เธอพูด เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เขาถามว่า “เรื่องนี้มีอะไรเกี่ยวข้องด้วยหรือ? ที่ผ่านมาคุณ ไม่ได้ถามผม ผมก็ไม่ได้พูดแล้ว”

“แต่ว่า แต่ว่าฉัน… ” พิมพ์ลดาไม่คิดจะบอกเขาว่าตลอด ที่ผ่านมา ตนเองคิดว่าเขาเป็นศิษยาภิบาล มองดูเขา พิมพ์ ลดาถามอย่างจริงจังว่า “คุณมีเงื่อนไขที่ดีเช่นนั้น ทำไมถึง อยากแต่งงานกับฉัน?” เขามีความสามารถ ภาพลักษณ์ดี มี อำนาจ มีพลัง ตามเงื่อนไขของเขา เขาไม่ขาดผู้หญิงเด็ด ขาด

คําถามในข้อนี้ จิรฐาคิดแล้วคิดอีก ถามเธอกลับไปว่า “ถ้างั้นคุณทำไมถึงแต่งงานกับผม”

เขาถามกลับแบบนี้ พิมพ์ลดากลับตอบไม่ได้ จริงๆแล้ว ตั้งแต่แรกคนที่เสนอการแต่งงานก่อนเป็นเธอเองที่เริ่ม ไม่ใช่หรือ? เพียงแต่ขั้นตอนภายหลังไม่เหมือนกันแล้ว! คิดใคร่ครวญสักพัก เธอตอบว่า “เพราะฉันต้องการที่จะ แต่งงาน”

ในความเป็นจริงแรกเริ่มที่ทำทะเบียนบ้านหายไปนั่นเป็น เพราะพิมพ์ลดาเองในใจก็เป็นกังวลแล้ว แม่แก่เธอมักจะ บังคับให้ต้องไปนัดบอด ในใจเธอรู้สึกหงุดหงิดสาหัส พอ เห็นจิรฐา เธอรู้สึกว่าเขายังไม่เลวนัก ดังนั้นเมื่อได้รับการ ปลุกเร้าก็ขอแต่งงานเลย ใครจะรู้ว่าท้ายสุด ตนเองจำคนผิด
บนใบหน้าของจิรฐาปรากฏรอยยิ้มขึ้นมาใหม่ ตอบเธอว่า “ผมก็ใช่” หลังจากนั้น ก็ผลักเธอเข้าห้องนอนไป “เร็ว เร็ว เร็วรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วจัดแต่งทรงผม พวกเรายังต้องไป พบพ่อแม่น่ะ!

งานก็แต่งแล้ว บ้านก็ย้ายแล้ว พิมพ์ลดารู้สึกว่าดูเหมือน ในใจตอนนี้ให้รู้สึกแปลก ๆ อย่างไรอีก นี่ก็ได้กลายเป็นเรื่อง

จริงไปแล้ว ไยไม่ยอมรับด้วยจิตใจที่สงบไร้กังวล

“เอาเถอะ! ก็เป็นคนข้างเคียงท่านผู้ใหญ่ของฉันแล้ว!”

ได้ยินคำพูดของพิมพ์ลดา จิรฐาหัวเราะใหญ่อย่าง อารมณ์ดี หัวเราะไปหัวเราะมา ก็ถูกพิมพ์ลดาผลักออกจาก ห้องนอน

สาวสวยเปลี่ยนเสื้อผ้า ผู้ไม่เกี่ยวข้องห้ามเข้า

จากหมู่บ้านกลางสวนถึงหมู่หอพักทหาร เป็นระยะทาง ไกล นั่งอยู่ในรถ มือคู่น้อยของพิมพ์ลดาจับกันไว้แน่น รู้สึกว่าอุ้งฝ่ามือกำลังเหงื่อออกไปหมด

“จิรฐา คุณคิดว่าฉันแต่งตัวแบบนี้โอเคจริง ๆ ไหม?ยังมี ทรงผมของฉัน ย่งเหยิงไหม?” พิมพ์ลดาไม่เคยคิดมาก่อน ว่าที่แท้ลูกสะใภ้จะได้พบพ่อแม่สามี ในใจจะเครียดตื่นเต้น ได้ขนาดนี้!

หันไปมองดูพิมพ์ลดา จิรฐายิ้ม ถอนสายตากลับมาสนใจ เบื้องหน้าใหม่อีกครั้ง “ดีมาก เรียบร้อยมาก!วางใจเถอะ อีกสักพักแม่ผมเห็นคุณ ไม่แน่อาจจะว่าผมเสียหายได้หาว่าผม หลอกลักพาตัวสาวสวยครอบครัวดีมาขายน่ะ!”

ฟังจิรฐาพูดตลกในมุขที่ไม่ตลก พิมพ์ลดาทำปากยื่น หันศีรษะไปมองนอกหน้าต่าง ไม่สนใจเขา พิมพ์ลดาพบว่า บางทีผู้ใหญ่บางครั้งก็พูดไม่ได้จริงจัง!

เมื่อรถมาถึงหน้าประตูใหญ่ของหมู่หอพักทหาร เมื่อเห็น ทหารยืนเฝ้ายามทั้งสองข้างคำนับ พิมพ์ลดาจึงได้เข้าใจ ว่าที่แท้ครอบครัวจิยังมีศักดิ์ศรีและตำแหน่งฐานะที่เธอยิ่ง คาดคิดไม่ถึงมากขึ้น

“จิรฐา” รถขับผ่านเข้าไปในหมู่หอพักทหาร ผ่านบ้านแถบ หนึ่งที่มุงด้วยกระเบื้องสีเขียวเป็นแถวเป็นแนว พิมพ์ลดาอด ไม่ได้ที่จะเครียดมากขึ้น “ฉันไม่รู้ว่าที่แท้ครอบครัวของคุณมี ภูมิหลังที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้

มักจะพูดว่าการสมรสระหว่างครอบครัวที่มีฐานะทาง สังคมทัดเทียมกัน เมื่อจัดเงื่อนไขของเขาจิรฐาออกมาเรียง กัน พิมพ์ลดารู้สึกว่าตนเองและเขาไม่มีจุดใดที่เหมาะสม กันอย่างสิ้นเชิง เธอกลัว กลัวว่าครอบครัวของเขาจะมี ทัศนคติในเรื่องสถานะครอบครัว กลัวว่าพวกเขาจะไม่ชอบ เธอ

ยังไม่ทันรอจิรฐาตอบเธอ รถก็ได้จอดลงที่หน้าอาคารอิฐ สีฟ้าหลังหนึ่ง

จิรฐาไม่ได้กลับมาเป็นครั้งแรก ทหารรักษาการณ์ที่นอกประตูจำรถของเขาได้ตั้งแต่แรก คนหนึ่งได้เข้าไปแจ้ง รายงาน อีกคนหนึ่งเดินเข้ามาทักทายเขา “สวัสดีท่านจิครับ สวัสดีพี่สะใภ้ครับ!”

จิรฐายิ้มทักทายเขาพิมพ์ลดาก็อายเนียมพยักหน้า ชื่อ ของเขาคือจิรฐา ท่านจิ เรียกตนเองว่าพี่สะใภ้ เธอยังไม่ทัน รับรู้ตอบสนองกลับมาได้จริง ๆ

“พิมพ์ลดา” จิรฐาเอื้อมมือมาดึงเธอไว้ จับในอุ้งมือ “ไม่ ต้องกลัว ปู่และพ่อแม่เป็นคนที่เข้ากับผู้คนได้ดี คุณไม่ต้อง เป็นห่วงไม่ต้องเครียด”