ตอนที่ 66 มือใหญ่บุกรุกเข้ามา

– คืนนี้พิมพ์ลดาหลับสบาย เพียงแต่…คนหนึ่งที่ยังหลับ สนิทถูกปลุกด้วยเสียงโทรศัพท์แต่เช้าตรู่ ไม่เป็นความเจ็บ ปวดธรรมดาจริงๆไม่ง่ายเลยกว่าจะถึงวันหยุดสุดสัปดาห์ พิมพ์ลดาฝันใฝ่ที่จะมีเวลาหลับตื่นสายก็หายไปเช่นนี้

ซวบทีเดียว เธอหลับตาเอื้อมมือออกจากผ้าห่มไปควาน หาโทรศัพท์มือถือของตนเองที่ไว้บนตู้หัวเตียง แต่เมื่อเธอ ได้สัมผัสโทรศัพท์มือถือแล้ว เธอจึงพบว่าแท้จริง ที่ส่งเสียง ดังไม่ใช่โทรศัพท์มือถือของเธอเอง และข้างๆ เสียงจิรฐาก็ ดังมา

“ฮัลโหล ดูเหมือนเขาก็ถูกปลุกให้ตื่นด้วยโทรศัพท์ ตอนเช้านี้ เสียงยังแฝงความง่วงอยู่

เอามือกลับเข้าไปซุกในผ้าห่ม พิมพ์ลดาหลับตา เธอ แอบฟังเขาคุยโทรศัพท์

“เอ่อ กลับมาแล้วครับ” จิรฐาตอบ ดูเหมือนพยายามที่จะ หรี่เสียงของเขาลง พูดว่า “ ผมรู้แล้ว เย็นนี้จะกลับไปกินข้าว ครับ ผมรู้แล้วท่านก็วางใจเถอะครับ เธอยังหลับอยู่

ได้ยินจิรฐาบอกว่าเธอยังหลับอยู่ หัวใจของพิมพ์ลดาก็ส่ง เสียงตกใจหลับดับหนึ่งครั้ง คนที่ปลายสายด้านโน้นรู้ว่าเธอ อยู่ที่นี่? “ไอ้หย่า ลูกชาย! ” ได้ยินจิรฐาตอบตนเองว่าพิมพ์ ลดายังหลับอยู่ ในใจคุณพฤกษามีความสุขมากระลอกหนึ่ง “คงไม่ใช่เมื่อคืนเจ้าทำให้สาวเจ้าที่บ้านเหนื่อยเกินไปหรอกน่ะ?”

– จิรฐาไม่เคยรู้มาก่อนว่าหญิงชราที่บ้านเขามีความคิดล้ำ หน้าแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไร หันหน้าไปเล็กน้อย เขาจ้องมองไป ที่พิมพ์ลดาซึ่งยังหลับอยู่ ตอบว่า “แม่ครับ ท่านอย่าคิดมาก เกินไป ท่านก็ไม่มองดูว่าตอนนี้เพิ่งจะกี่โมงเองน่ะ!วันนี้ ท่าน ตื่นแต่เช้าไปกายบริหารภาคเช้ากับพ่อผมหรือเปล่าครับ?”

“ไอ้เด็กบ้า พูดซ้ำซัวอะไรน่ะ! ” ได้ยินเสียงลูกชายเตือน คุณพฤกษายกมือขึ้นดูนาฬิกา และพบว่าเวลาเช้าเกินไป หน่อยจริง ๆ เธอโทรมาแต่เช้า เพื่อเตือนเขาว่าต้องพาพิมพ์ ลดากลับมาบ้านกินข้าวน่ะ! “โอเค โอเค งั้นแม่วางสายแล้ว ตอนค่ำเจ้ามาเช้าหน่อย ถ้าเจ้าไม่พาพิมพ์ลดามาด้วย ระวังแม่จะไม่มีวันจบกับเจ้า!”

“อืม แม่ เจอกันคืนนี้ครับ!” เสียงเรียกแต่เช้าตอนรุ่งเช้า ในที่สุดก็จบลง เป่าลมหายใจออก จิรฐาวางโทรศัพท์มือถือ กลับเข้าที่เดิมแล้วนอนลงมุดกลับเข้าไปในผ้าห่ม

พลิกตัวไป เขาแนบเข้าไปหาพิมพ์ลดา มือใหญ่ลูบผ่าน เอวของเธอ แต่กลับพบว่าชุดนอนของพิมพ์ลดาเพราะเสียด ทานกับผ้าปูเตียง จนถูกถลกขึ้นมาไม่น้อย เมื่อมือของเขา วางลงไป ก็พอดีแนบวางไว้บนท้องน้อยที่เปลือยเปล่าอยู่ ด้านนอกของเธอ

บนหน้าท้องฉับพลันรู้สึกสัมผัสที่ผิดปกติแพร่กระจายมา ทำให้พิมพ์ลดาตึงเครียดไปหมดทั้งร่าง เธอรู้ว่านั่นเป็นมือ ของจิรฐา ทำให้เธอไม่กล้าหายใจแรงออกไป
รู้สึกคนตัวน้อยในอ้อมอกร่างแข็งทื่ออย่างแรง ริมฝีปาก จิรฐาดึงขึ้นเป็นรูปโค้งที่งามน่าดู ยิ่งขยับเข้าไปใกล้ชิดเธอ มากยิ่งขึ้น เป่าลมรดต้นคอของพิมพ์ลดา เขาถาม “ตื่น แล้ว?”พิมพ์ลดาหันหลังให้เขา หลับตาลงนิ่ง ไม่ตอบเดิม เธอคิดว่าตนเองไม่พูด เขาก็จะไม่ทําให้เธอสาบากใจ แต่ ใครจะรู้ เธอไม่พูดจา เขากลับกำเริบลงไม้ลงมือขึ้นมา

“ไม่นะ!ขึ้นบนไปอีกไม่ได้แล้ว !ขึ้นบนไปอีกก็เจอ…” พิมพ์ ลดาร่ำร้องตะโกนก้องในใจ ในที่สุดก่อนที่มือใหญ่ของเขา จะบุกรุกเข้าไปอีกก้าว หันหน้าเผชิญเขาอย่างซื่อสัตย์ ตอบ ว่า “อืม ฉันดีนแล้ว”

ในความเป็นจริง ก่อนหน้านั้น เวลานอนพิมพ์ลดามี ความเคยชินเรื่องหนึ่ง เธอไม่ชอบใส่ยกทรงเวลานอน แต่ ว่าตั้งแต่ที่เธอย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ เธอใส่ทุกคืน เพราะว่า เขา มักจะกอดเธอขณะที่หลับและถ้าเธอไม่ใส่ยกทรง เกรงว่า กระต่ายสีขาวตัวใหญ่ที่หน้าอกผ่านผ้าบางๆสองชั้นนั้นอาจ จะสัมผัสเบาแล้ว

เห็นเธอพลิกตัวหันมาดี ๆ มองเขา จิรฐายิ้มอย่างพึงพอใจ ถามว่า “ถูกกวนตีนแล้ว?

พิมพ์ลดาพยักหน้าดูงุนงง