ตอนที่ 58 อาย

สอบสายกระบบ ชื่อบนหลังมือ ของเธอคราวเขาอย่างยาวนาน ซึ่งในกล้า

มองดูลักษณะหน้าตาของชาติ ออนพิมพ์ สตาสองเขาอย่างลืมตัวจนกระทั้งเขาได้ช่วยทางยาให้ ตนเองจนแล้วเสร็จ เมื่อเป็นหนอง พิมพ์ลายังไม่ ได้สติกลับมาว่าตนเองได้ที่จะมานานแล้ว

“เกิดอะไรขึ้น? มองตาต้องของตนเองอย่างโรจน ในที่สุดดราก็ไม่อาจเป็นสีหน้าอีก กลับมายิ้มแล้วถามว่า “เพียงวันเดียวที่ไม่ได้เจอ ก็คิดถึงผมขนาดนี้แล้วหรือ?”

เอ๋อ? เขาถามอย่างกะทันหันอย่างนี้ ถึงความคิดของ พิมพ์ลดากลับมา บิดริมฝีปาก เธอรีบส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว แต่แก้มของเธอเริ่มแดงขึ้น

จริงๆแล้ว เธอคิดจะโทรหาจิรฐาอีกครั้งในคืนนี้ แต่เธอ เลิกล้มความคิดตั้งใจนี้ เมื่อคิดถึงว่าเขาอยู่ในเมือง H ห่าง ออกไปร้อยกว่ากิโลเมตรและคิดว่าตนเองกับเขารู้จักกัน เพียงระยะเวลาขนาดนี้ก็ก่อปัญหามากมายเช่นนี้ให้เขา แม้ เมื่อเห็นเขาโทรกลับมาก็ไม่กล้ารับสาย

โรฐาก็ไม่คิดเล็กคิดน้อยกับเธอ เพียงแต่ลุกขึ้นเอา หลอดครีมมาใส่ไว้ในลิ้นชักของโต๊ะหัวเตียง แล้ววางเก้าอี้ ไว้ที่เดิม เมื่อเขาหันกลับมา ก็พอครับคำถามของพิมพ์ลดา
“คุณกลับมาที่นี่เพื่อฉันโดยเฉพาะหรือ?”

จิรฐายิ้มเบา ๆ ไม่ตอบเธอโดยตรง แต่ช่วยเธอเปิดผ้าห่ม ขึ้น บอกกับเธอว่า “ดึกแล้วนอนเถอะ ฉันจะไปที่ห้องนั่งเล่น ก่อน” แล้วเขาก็หันกลับไป เท้าเพิ่งก้าวออกได้หนึ่งก้าว ข้าง หลัง เสื้อโค้ทของเขาก็ถูกดึงไว้

“ทําไมหรือ?” หันกลับมา เขาประสานสายตากับเธอ

“คุณ คุณก็พักผ่อนด้วย” ทันใดนั้นใบหน้าน้อย ๆ ของพิมพ์ ลดาก็แดงราวกับมะเขือเทศสุกทันที ก่อนที่จิรฐาจะทันตอบ สนองกลับมาเธอก็มุดเข้าไปในผ้าห่มรวบรัดหมดจดยิ่ง แล้ว ซ่อนตัวไปอยู่ด้านหนึ่งของเตียงใหญ่ หันหลังให้จิรฐา

เธอหมายถึงว่า คืนนี้ผมไม่ต้องรอจนกว่าเธอจะหลับไป แล้วค่อยเข้ามาอีกหรือ? ในใจคิด รอยยิ้มบนริมฝีปากของจิร ฐายิ่งชัดเจนมากขึ้น

เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว เขาเปิดผ้าห่มออกขึ้นเตียง ปิดไฟใน

ห้อง

ในความมืด ทั้งสองคนต่างครอบครองเตียงใหญ่กัน คนละข้าง ตรงกลางเป็นที่โล่งขนาดใหญ่แท้ๆ

แม้ว่าไม่ได้เป็นครั้งแรกที่นอนร่วมเตียงกับเขา แต่เป็น ครั้งแรกที่ได้นอนร่วมเตียงกับเขาในขณะที่ยังตื่นมีสติเช่น นี้! พิมพ์ลดาจับผ้าห่มนอนอยู่ที่ขอบเตียง หัวใจดูเหมือน จะเครียดกว่าเมื่อคืนก่อนที่ได้นอนอยู่ในอ้อมแขนของเขาเห็นได้ชัดว่าใกล้จะกลางดึกตีสองแล้ว แต่เธอทำอย่างไรก็ นอนไม่หลับเลย

ด้านข้างมีเสียงหายใจดังมาอย่างสม่ำเสมอ พิมพ์ลดา คิด จิรฐาควรจะหลับแล้ว เป่าลมหายใจออกมา สุดท้าย เธอกล้าที่จะหันไป พึงทราบ นอนตะแคงไว้ตลอดกลับไม่ สามารถหลับได้นั้น ทั้งร่างของเธอใกล้จะชาด้านไปหมด แล้ว เพียงแต่ อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้คาดหวังว่าเมื่อเธอ พลิกตัวก็ถูกจิรฐาดึงเข้าไปในอ้อมอก

“อืม… ” เธอกัดริมฝีปากล่างไว้ เพื่อไม่ให้ตัวเองตกใจร้อง ออกมา “คุณยังไม่หลับอีกเหรอ?”

ดูเหมือนว่าผมยาวของเธอจะแยงถูกจิรฐาจนรู้สึกคันบ้าง เขาขยับ ตอบเสียงแหบแห้งว่า “จะหลับแล้ว คนดี คุณก็เข้า นอนแต่หัวค่ำเถอะ” จากเสียงของเขา พิมพ์ลดาฟังออก เขา เหนื่อยมาก

ร่างของจิรฐา มักจะอบอุ่นแบบนั้นเสมอ เมื่อครู่ตนเอง นอนอยู่คนเดียวที่ขอบเตียง พิมพ์ลดารู้สึกหนาวจนวิตกบ่อย ๆ แต่ตอนนี้ พอเข้าสู่อ้อมแขนของเขา เธอก็อุ่นขึ้นเป็นพัก

ในอ้อมแขนของเขา พิมพ์ลดาหลับตาลง ร่างค่อย ๆ ผ่อนคลายทีละเล็กทีละน้อย ไม่แข็งทื่อแบบนั้นอีก

ความง่วงลอบเข้ามาเยือน

ในไม่ช้า เธอก็เข้าสู่ความฝัน
ในความฝัน ทางกายเธอเดินไปด้วยความอยาก