ตอนที่ 57 ทุกอย่างล้วนมีผมอยู่

มือทั้งคู่กอดตัวเองยิ่งแน่นมากขึ้น พิมพ์ลดาฝังศีรษะลง ในอ้อมแขน พยายามที่จะไม่ให้ในสมองของตนเองปรากฏ จินตนาการภาพที่ไม่ควรเกิดขึ้นเหล่านั้น

ทันใดนั้นก็มีเสียงแต๊กเสียงหนึ่งดังมา ประตูถูกเปิดออก

พิมพ์ลดาตกใจและทั้งร่างดูเหมือนจะสั่นไปหมดทีหนึ่ง เงยหน้าขึ้นมองไปที่ระเบียง วินาทีต่อมาเงาร่างที่คุ้นเคย ปรากฏขึ้นต่อหน้าเธอ

” จิรฐาพอเปิดประตูออก กระทั่งรองเท้าก็ ไม่ได้มีเวลาที่จะเปลี่ยนก็กระโจนเข้าสู่ห้องนั่งเล่น เขาเห็น แสงไฟในห้องนั่งเล่น ในใจทั้งเครียดทั้งกังวล เขายังไม่ทัน มีเวลาที่จะเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องนั่งเล่นอย่างชัดเจน ร่าง น้อย ๆ ร่างหนึ่งก็พุ่งเข้าสู่อ้อมอกของเขาแล้ว

“พิมพ์ลดา!

“ฉันกลัวมาก ฉันกลัวมาก! ” เห็นจิรฐาปรากฏขึ้นในช่วง เวลานั้น พิมพ์ลดาอดไม่ได้ที่จะลุกขึ้นและวิ่งไปหาเขา ตอน นั้น เขาก็เป็นดุจดวงอาทิตย์ในฤดูหนาว ก็เป็นดุจดวงไฟที่ ให้แสงสว่างแก่เธอในยามค่ำคืน

ตลอดทางเขารีบกลับมา บนร่างยังนําความหนาวเหน็บ เสียดกระดูกของภายนอกมาด้วย แต่เธอไม่สนใจ เธอเพียง ต้องการที่จะกอดเขาและนิ่งสงบอยู่ในอ้อมแขนของเขา ราวกับว่านี่เป็นเพียงวิธีเดียวที่จะขจัดความกลัวในใจของ เธอ
ยกมือทั้งคู่ขึ้น จิรฐากอดพิมพ์ลดากลับ แน่นแล้วแน่นอีก ปกป้องเธอไว้ในอ้อมแขน เขากระซิบข้างหูของเธอ ปลอบ ใจเธอว่า “อย่ากลัว ผมอยู่ มีผมอยู่ ทุกอย่างล้วนมีผมอยู่!

หลังจากถูกลวกบาดเจ็บ พิมพ์ลดาได้แต่นั่งเงียบ ๆ มา ตลอด แต่ตอนนี้ในอ้อมแขนของจิรฐา เธอร้องไห้สะอื้น เหมือนเด็ก

“พิมพ์ลดา บอกผมมาว่าเกิดอะไรขึ้น” มือใหญ่ลูบแผ่น หลังเธอ จิรฐาถามเสียงอ่อนโยน คลายพิมพ์ลดาออกจาก อ้อมอก เห็นใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาและ น้ำมูก ในใจของจิรฐา ความทุกข์เกาะกุมไว้แน่น

ยกมือขึ้น เขาช่วยเช็ดปาดน้ำตาออกจากหางตาของเธอ รอคำตอบของเธอ

ดูเหมือนว่าเธอจะร้องไห้อย่างหนักมาก กลับกลายเป็น ว่าพิมพ์ลดาสะอึกสะอื้นร้องไห้เหมือนเด็ก “ฉัน” เธอตอบ ด้วยเสียงขึ้นจมูกอย่างแรงว่า “ฉันทำกาต้มน้ำร้อนตก” เงย หน้าขึ้นมองจิรฐา หางตาของพิมพ์ลดาก็มีน้ำตาดุจคริสตัล กลิ้งไหลออกมาอีกสองสาย “ขอโทษ! ฉันสร้างปัญหาให้ คุณตลอดเวลา!”

“เจ้าโง่! ” ได้ยินคำขอโทษของเธอ จิรฐายิ้มให้กับเธอและ เช็ดหยดน้ำตาที่ไหลออกมาอีกครั้งของเธอ “ผมจะพาคุณ ไปล้างหน้า” กล่าวพลาง เขาเอื้อมมือไปจูงมือเธอ แต่เมื่อ เขาเพิ่งได้กระทบถูกพิมพ์ลดา ก็ได้ยินเสียงเธอร้องทีหนึ่ง “เย้ย” แล้วหายใจเข้าลึกๆ
“เกิดอะไรขึ้น? ” รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ จิรฐารีบตรวจ สอบมือของพิมพ์ลดาทันที เห็นเธอซ่อนมือไปไว้ข้างหลัง จิรฐาขมวดคิ้วเล็กน้อย พูดเสียงเย็นชา “ให้ฉันดู”

“.…….” พิมพ์ลดาไม่ตอบแต่ยังคงเอามือไว้ข้างหลัง เห็น เธอไม่ร่วมมือ ท่านผู้นำได้แต่ต้องอาศัยข้อดีที่ตนเองเป็น ผู้ชาย ดึงเธอเข้ามา

ดูมือข้างที่บาดเจ็บจากการถูกลวกร้อนแดงบวมของ พิมพ์ลดา จิรฐาคิ้วยิ่งขมวดย่นลึก “ผู้หญิงโง่!” เขามองดู แววตาของพิมพ์ลดาเข้มงวดมากขึ้นอีก ทำให้พิมพ์ลดาอด ไม่ได้ที่จะกลัวบ้าง

ประคองเอวของพิมพ์ลดา เขาพาเธอไปเข้าห้องน้ำ เปิด นําให้เธอ ช่วยเธอบิดผ้าขนหนูให้แห้ง กระทั่งเช็ดใบหน้า ให้เธอ หลังจากนั้นพาพิมพ์ลดากลับห้องนอนนั่งลง ตนเอง เดินออกจากประตูไป

เมื่อจิรฐากลับมา ในมือมีครีมรักษาอาการบาดเจ็บถูกความ ร้อนลวกอีกหลอดเพิ่มมา

ใบหน้าเย็นชา จิรฐาเข้าไปในห้องนอน ดึงเก้าอี้ที่อยู่ข้าง ๆ นั่งลงข้างกายพิมพ์ลดา ดึงมือของพิมพ์ลดาวางไว้บนตัก ของตนเอง เขาบีบครีมยาออกมา ทาเบา ๆ บนหลังมือของ

เธอ

“เย้ยยย!”
“เจ็บมั้ย?” เมื่อเขาได้ยินเสียงพิมพ์ลดาสูดลมหายใจ เขา รีบหยุดการเคลื่อนไหวลง

พิมพ์ลดาสั่นศีรษะ แข็งใจตอบว่า “ไม่เจ็บ!