ตอนที่ 51 นอนโซฟา

จัดเก็บเสื้อผ้าเรียบร้อย พิมพ์ลดากลับไปที่ห้องนั่งเล่น พบว่าตนเองยังมีโครงการแผนงานและหนังสืออีกกล่องอยู่ ที่นั่น

จิรฐาเข้าไปในห้องสมุดนานขนาดนี้ยังไม่ได้ออกมา หัน หลังกลับ พิมพ์ลดาดูประตูห้องสมุดที่อยู่ในสภาพไม่ได้ ล็อค กำลังคิดว่าจะสามารถไปหาเขาปรึกษาด้วยได้ไหม แต่ทันทีที่เธอคิดจะยกมือขึ้นเคาะประตู ก็ได้ยินเสียงข้างใน ดังมาว่า “อม ทางโน้นคุณสังเกตไปก่อน พรุ่งนี้เช้า ผมจะรีบ ไป”

ดูแล้ว เขายังยุ่งอยู่

คิดแล้ว พิมพ์ลดาเอามือกลับมา กลับไปที่ข้างกล่อง หนังสือ เธอสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วอุ้มกล่องเดินเข้าไปใน ซอกมุมห้อง เธอต้องทิ้งมันไว้ที่นี่สักพักแล้ว รอปรึกษากับ จิรฐาก่อนแล้วเธอจึงได้โต๊ะทำงานของตนเองในบ้านใหม่ เพื่อให้เธอสามารถทำงานล่วงเวลารีบวางแผนโครงการได้ สะดวก

กลับไปที่ห้องนอน พิมพ์ลดาเปิดตู้เสื้อผ้าหาชุดนอนของ เธอออกมา แล้วเดินไปที่ห้องน้ำ เธอคิดจะอาบน้ำให้เสร็จ แล้วปืนขึ้นบนเตียงก่อนที่จิรฐากลับมาที่ห้องนอน และข้อ เท็จจริงที่พิสูจน์ได้ว่าเธอโชคดีจริงๆ เพิ่งได้นอนลงบนเตียง ประตูห้องนอนก็ถูกผลักเปิดแล้ว
พิมพ์ลดานอนอยู่ข้าง ๆ เตียง ห่มผ้าห่ม หันหลังให้กับ ประตู หลับตาไว้ เธอพยายามที่จะให้จิรฐาคิดว่าเธอหลับ

ไปแล้ว

จิรฐาเข้าประตูมา เห็นพิมพ์ลดาหลับแล้ว ก็ย่องเท้าเสียง เบา เข้ามาเอาเสื้อผ้าแล้วออกไปอีกครั้ง ทุก ๆ อากัปกิริยา เขาพยายามให้เสียงเบาที่สุดทั้งหมดเท่าที่จะทำได้

รู้สึกว่าจิรฐาเอาเสื้อผ้าออกจากห้องนอนไป พิมพ์ลดาก็ ลืมตาทั้งคู่ จ้องเขม็งไปยังประตูที่ปิดอยู่นั้น

“เขายังคงนอนบนโซฟาในห้องนั่งเล่นในตอนกลางคืนต่อ ไหม?” เมื่อคิดถึงจุดนี้ ในที่สุด เดิมใจที่แขวนอยู่ในลำคอตุ้ม ๆ ต่อมๆ ของพิมพ์ลดาก็วางลงได้ ไม่คิดว่าจิรฐายังคงรักษา คำพูดเป็นมั่นเหมาะ กล่าวว่าไม่บังคับเธอ ก็สมัครใจอย่าง แข็งขันไปนอนที่ห้องนั่งเล่นเองจริง ๆ

พลิกตัวไป พิมพ์ลดาเอื้อมมือขึ้นไปปิดโคมไฟบนหัว เตียง รู้สึกโล่งใจหลับตาทั้งคู่ลง

เมื่อจิรฐากลับไปที่ห้องนอนอีกครั้ง ได้อาบน้ำเปลี่ยน เสื้อผ้าชุดอยู่บ้านแล้ว เขาจำได้ว่าเขาไม่ได้ปิดไฟทั้งหมด ก่อนที่เขาจะออกไป มองดูห้องนอนที่มืดมิดมองไม่เห็นห้า นิ้วตรงหน้า ริมฝีปากของท่านนายกเทศมนตรีแย้มรอยยิ้มที่ เลือนลางออกมาเส้นหนึ่ง

คลำไปที่ข้างเตียง ท่ามกลางความมืดมิดอย่างคุ้นเคย เส้นทาง เขาเปิดผ้าห่มขึ้นและมุดเข้าไป
พิมพ์ลดาไม่ได้หลับสนิทเหมือนเมื่อคืน ยังสะลึมสะลือ รู้สึกว่าเตียงใหญ่ข้างกายเธอดูเหมือนจะยุบลงไปบ้าง ขณะ ที่เธอคิดว่าตนเองกำลังฝันไป มือใหญ่ข้างหนึ่งค่อยๆยก ศีรษะของเธอขึ้นแล้วแขนข้างหนึ่งก็เหยียดออกให้เธอหนุน ข้างบนไว้

วินาทีนี้ เดิมความง่วงที่กำลังคืบคลานจนเกือบจะเดิม เต็มทั้งร่างของพิมพ์ลดาก็หายวับเป็นปลิดทั้งทันควัน และ เมื่อจิรฐาใส่แขนข้างหนึ่งโอบผ่านเอวของเธอ คิดจะดึงเธอ เข้ามาข้างกายเขา พิมพ์ลดาทั้งร่างก็แข็งที่อ ไม่รู้จะตอบโต้ อย่างไร

ทันทีที่สัมผัสเอวของพิมพ์ลดา จิรฐาก็รู้สึกว่าร่างกาย ของเธอแข็งที่อราวกับถูกมัดดึงไว้อย่างแน่นหนา แต่เขาก็ ยังดึงเธอเข้ามาข้างกายเขาตามความคิดของเขา เพราะ วันนี้ที่บ้านพิมพ์ลดา แม่ยายผู้ยิ่งใหญ่บอกเขาว่าพิมพ์ลดา เป็นนังหนูงี่เง่าที่มักจะกลิ้งโข่โหล่ลงไปนอนบนพื้นเวลา หลับ!

ขยับเข้าใกล้หน้าผากของเธอ เขาถามเสียงทุ้มว่า “ยัง ไม่นอน?” เขารู้ว่าเธอต้องยังไม่หลับ มิฉะนั้นการตอบโต้ ของเธอก็จะร้อนแรงเหมือนเมื่อคืนแล้ว

“อืมอึม!” งุนงงสับสน พิมพ์ลดาอึ๋มเสียงหนึ่งแล้ว “คุณไม่ ได้ไปนอนที่ห้องนั่งเล่น?”

“เอ๊ะ? ผมบอกเมื่อไรว่าผมจะไปนอนที่ห้องนั่งเล่น?” จิร ฐายิ้มและถามเธอกลับ
พิมพ์ลดาอธิบายอย่างไม่กลัวตายว่า “คุณเพิ่งเอาเสื้อผ้า ออกไปแล้วไม่ใช่หรือ?”

“เมื่อครู่ผมคิดว่าคุณหลับไปแล้ว ผมเกรงว่าอาบน้ำข้างใน จะเสียงดังรบกวนคุณได้”

ฟังคำตอบของเขา พิมพ์ลดาเงียบไร้เสียงแล้ว สรุปว่า ล้วนเป็นการตีความผิดไปของเธอเองทั้งสิ้น!