ตอนที่ 43 มีนัดกับดยุคโจว

.พิมพ์ลดาไม่เคยเป็นคนสอดรู้สอดเห็นหรือสอดแนมใน ความเป็นส่วนตัวของผู้อื่น ดังนั้นเธอจึงถอนสายตาของ เธอหลังจากได้มองไปแวบหนึ่งอย่างรวดเร็วทันที แต่ช่วง ขณะที่เธอถอนสายตากลับมา เธอได้เห็นเงาหลังของคน คนนั้น

นั่นใช่เขาเหรอ?

คนนั้นที่ตามเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลดันเด็กสาวที่ได้รับ บาดเจ็บวิ่งเข้าไปในโรงพยาบาล ทำไมมองเงาหลังแล้ว ช่างคุ้นเคยนัก

เธอกำลังคิดจะตามขึ้นไปดูให้ชัดเจน แต่มือใหญ่อันอบอุ่น ข้างหนึ่งดึงเธอไว้จากด้านหลัง

ไม่ปวดท้องแล้วเหรอ? จะวิ่งเตลิดไปแล้ว?” หันกลับไป เธอเห็นจิรฐาหน้านิ่วคิ้วขมวดเล็กน้อย

ยิ้มจาง ๆ เธอตามเขาไปยังรถที่จอดอยู่ข้างๆ

ก่อนจะขึ้นรถ พิมพ์ลดาหันกลับไปยังทางเดินที่ชายคน นั้นเพิ่งรีบผ่านไปอีกครั้ง

“พิมพ์ลดาน่ะพิมพ์ลดา เจ้าต้องมองผิดไปแล้ว! เขาจะ มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?” ในใจคิด พิมพ์ลดาถอนหายใจ ขึ้น

รถ

ไม่ได้คิดเรื่องนี้อีก
หลังจากไป ๆ มา ๆ ทรมานหนึ่งคืนแล้ว พิมพ์ลดารู้สึกว่า ร่างกายและจิตใจของตนเองเหนื่อยล้าจนทนไม่ไหว ตอน นี้สิ่งที่เธอต้องการมากที่สุดคือการปืนขึ้นเดียงขนาดใหญ่ที่ อบอุ่นและนุ่มแล้วหลับฝันไป แต่ว่า ทันทีที่เธอเข้ามาใน บ้าน เธอก็เข้าไปในห้องนอน แต่กลับนั่งอยู่เฉยๆ ไม่ได้นอน ลงมาโดยตลอด

เธอยังไม่กล้าที่จะร่วมหมอนนอนเตียงเดียวกันกับจิรฐา โดยตรง

เมื่อจิรฐาเข้ามาในห้องนอน เห็นพิมพ์ลดานั่งสัปหงกอยู่ ข้างเตียง เพียงยิ้ม ๆ สั่นศีรษะ

หญิงคนนี้ ที่แท้เป็นยี่สิบแปดหรือสิบแปดกันแน่?

เขาจิรฐา มีใบหน้าเป็นไอ้บ้าตัณหาจริง ๆที่ทำให้เธอกลัว ขนาดนี้หรือ?

“พิมพ์ลดา?” เรียกชื่อเธอเบา ๆ จิรฐาวางมือข้างหนึ่ง บนไหล่ของพิมพ์ลดาและเขย่าปลุกเธอให้ตื่น “รีบหลับล่ะ”

ลืมดวงตาสะลึมสะลือของตนเอง พิมพ์ลดามองเขา ถาม ว่า “งั้น คุณล่ะ?” ดูเหมือนจะง่วงมาก เสียงของเธอพึมพำ แฝงความน่ารักกระแสหนึ่งไว้

“ผมไปห้องนั่งเล่น” เขาตอบ

จริงเหรอค่ะ? ตาโตทั้งคู่ของพิมพ์ลดาก็สว่างขึ้นในบัดดล

“ฮิฮิ” เธอยิ้มอย่างโง่ ๆ และกล่าวว่า “คุณก็ไปพักผ่อน ก่อนเถอะ”

ดูจิรฐาจากไป ปิดประตูห้องนอน ใจดวงหนึ่งที่แขวน ไว้ตุ้ม ๆ ต่อม ๆ มาทั้งคืนของพิมพ์ลดา จึงนับว่าวางลงได้ แล้ว

พระเจ้ารู้ว่าตอนนี้เธอทั้งง่วงมากทั้งเหนื่อยมากแค่ไหน ถอดเสื้อผ้าบนร่างกายออกอย่างง่าย ๆ รวดเร็ว พิมพ์ลดาใส่ ชุดลำลองหลวมโคร่งนั้นของจิรฐา มุดเข้าไปในผ้าห่ม ทันที ที่เธอสัมผัสหมอน ความคิดไตร่ตรองของเธอก็ลอยล่องไป สู่ดยุคโจวที่นั่นแล้ว

ในห้องนั่งเล่น จิรฐาหยิบเอาโทรศัพท์มือถือออกมา เห็น มีข้อความที่ยังไม่ได้อ่านหลายข้อความ ทั้งหมดส่งมาจาก บุคคลเดียวกัน

ข้อความที่หนึ่ง เจ้าเด็กบ้า รีบสารภาพอย่างสัตย์ซื่อมา ซะเจ้าทำไมมีผู้หญิงที่นั่น?

ข้อความที่สอง ถ้าเจ้าไม่สารภาพกับพี่แก่ พี่แก่ก็จะไป รายงานแม่แก่!

ข้อความที่สาม ถ้าเจ้าไม่พูด ถ้างั้นก็รอท่านแม่ผู้ยิ่งใหญ่ มาหาเจ้าเองในวันพรุ่งนี้แล้วกันนะ!
ข้อความที่สี่ ต้องเอาใจใส่สาวๆ ให้มาก กลางคืนอย่า เหนื่อยมากเกินไป!

ดูข้อความบนหน้าจอ จิรฐากลั้นไม่ไหวต้องหัวเราะออก มา ข้อความสามข้อแรก นั่นคือการคุกคามของพี่แก่เขาชัด ๆ แต่เขารู้ว่าแม้ว่าเขาจะสารภาพอย่างชื่อสัตย์แล้ว พี่เขาก็ ยังจะรายงานท่านแม่ผู้ยิ่งใหญ่ และข้อความสุดท้ายนั่น…

อย่าเหนื่อยมากเกินไปตอนกลางคืน?

พูดถึงอย่างเจาะลึก เขาเหนื่อยมากจริงๆ คืนนี้ แต่น่า เสียดายที่เหนื่อยนี่ไม่เหนื่อยนั้นอ่า! เขากลับหวังว่าจะได้ เหนื่อยนั้นน่ะ!

หยิบเอาโทรศัพท์มือถือ เขาลุกขึ้นและเดินกลับไปที่ ห้องนอน ตามสถานการณ์ของพิมพ์ลดาเมื่อครู่ เขารู้ว่าเธอ ควรจะหลับไปแล้ว

ตามที่คาดไว้ พอเขาผลักเปิดประตูก็เห็นข้างใน พิมพ์ ลดาหลับสนิท ห่ออยู่ในผ้าห่มนอนอยู่ด้านหนึ่งบนเตียง ใหญ่

เดินไปที่ข้างเตียง เขาค่อย ๆ เปิดผ้าห่มออก เข้าไป