ตอนที่ 40 พิมพ์ลดาต้องไปรักษาฉุกเฉิน

เจนกระทั่งประตูตรงหน้าถูกปิดลง พิมพ์ลดากลั้นไม่ไหว ต้องหัวเราะกิ๊กก๊ากออกมาเสียงหนึ่ง

เธอหมุนตัวหันไปมองห้องนอนตรงหน้าที่ไม่คุ้นเคยนี้ รอยยิ้มบนใบหน้าค่อยๆ จางหายไปทีละเล็กทีละน้อย

ห้องนอนของจิรฐาแสนจะเรียบง่าย ตรงประตูทางเข้า ด้านซ้ายมีทางเดินเล็ก ๆ เข้าไปก็จะเป็นห้องน้ำ และ ในห้องนอนมีตู้เสื้อผ้าฝังผนังลายสีดำสลับสีขาวใบหนึ่ง เตียงนอนใหญ่กว้างสองเมตรปูคลุมด้วยผ้าสีน้ำเงินเข้ม ระหว่างเตียงทั้งสองด้านมีตู้หัวเตียงสองใบ บริเวณเตียง อีกข้างหนึ่งวางโซฟาผ้าลายศิลปะสีเทาขาวตัวหนึ่ง

เพราะเบื่อมาก และยิ่งกว่านั้นด้วยความอยากรู้ อยากเห็น พิมพ์ลดาเดินไปข้างเตียงอย่างไม่รู้ตัว เปิดบาน ประตูตู้เสื้อผ้าบานหนึ่งออก พบว่าข้างในเป็นเสื้อสูทเครื่อง แบบสีเดียวกัน ทั้งหมดจะถูกจัดเรียงตามสี

ห้องของเขาดูเหมือนะจะไม่พบร่องรอยผลิตภัณฑ์ ของใช้ผู้หญิงสักนิดจริงๆ นอกจาก…

พิมพ์ลดาก้มศีรษะลง มองรองเท้าแตะสีชมพูที่เท้าของ ตนเอง ริมฝีปากแย้มขึ้นเล็กน้อย

ดูเหมือนรองเท้าแตะคู่นี้ของเธอ เป็นสิ่งของที่มีความเป็น ผู้หญิงมากที่สุดในที่นี้แล้ว!
หลังจากที่จิรฐาได้จัดเก็บถ้วยตะเกียบเหล่านั้นในห้อง ครัวเสร็จ มองดูเครื่องครัวแต่ละชิ้น ๆ ซึ่ง ถูกตนเองจัดเก็บ จำแนกตามชนิดเสร็จเรียบร้อย ยิ้มอย่างพึงพอใจแล้วหัน หลังเดินไปที่ห้องนอน

ก่อนเข้าห้องนอน เดิมเขาคิดว่าบางที่พิมพ์ลดาอาจจะดู

ทีวี หรืออาจจะหลับไปแล้ว อย่างไม่คาดคิดเลยว่าเธอสอง

แขนกุมท้องไว้ นั่งยอง ๆ อยู่ที่พื้น ในความเป็นจริง พิมพ์ลดาก็ไม่ต้องการอับอายขายหน้า

แบบนั้นต่อหน้าเขาเสมอ แต่ว่า…

ผู้หญิง มักจะมีไม่กี่วันในแต่ละเดือนที่ต้องรำคาญ เช่น ตอนนี้

ในตอนแรกเธอยังรู้สึกว่าคืนนี้ตนเองโชคดีที่เป็นแค่ป้า ใหญ่มา แต่ไม่มีอาการปวดท้อง ผลตอนนี้กลับเป็นว่าปวด จนเธอตั้งเอวตรงขึ้นมาไม่ได้แล้ว

เมื่อเห็นจิรฐาผลักประตูเข้ามาในช่วงเวลานั้น เธออยาก เหลือเกินที่ให้ตัวเองล่องหนได้

“พิมพ์ลดา?” เห็นหญิงสาวตัวน้อยหมอบอยู่ตรงหน้า ตนเอง จิรฐาถามอย่างไม่เข้าใจว่า “คุณ กำลังทำอะไร?”

กำลังทำอะไรหรือ? หรือจะยังพูดได้ว่าดูมดย้ายรังที่นี่ อย่างนั้นหรือ
พิมพ์ลดาแอบหลั่งน้ำตาอย่างเงียบๆในใจสำหรับการเสีย หน้าทั้งสิ้นของตนเองในวันนี้ทั้งวัน

“ฉัน…” พิมพ์ลดาทั้งเจ็บทั้งอายตอบว่า “ปวดประจำ เดือน” คราวนี้เธอตอบตรงไปตรงมาให้รู้แล้วรู้รอด ไม่พูด คำเฉพาะพิเศษ เขา ศิษยาภิบาลคนนี้จะฟังแล้วไม่เข้าใจ งวดนี้ เธอไม่มีเรี่ยวแรงที่จะอธิบายให้เขาแล้ว

อาการปวดประจำเดือน?

แม้ว่าจะไม่คุ้นเคยกับคำคำนี้ แต่อาการปวดประจำเดือน หมายถึงอะไร ผู้ยิ่งใหญ่บางท่านยังเข้าใจได้

นั่งยอง ๆลงตรงหน้าพิมพ์ลดา เขายื่นมือช่วยพยุงเธอ “มา ขึ้นมาก่อน”

เห็นจิรฐาจะพยุงตนเอง พิมพ์ลดารีบสายหัว ไม่ ไม่ เอา” แล้วส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากเขา “จิรฐา คุณ ส่งฉันกลับบ้านเถอะ!”

ตามสถานการณ์ขณะนี้ พิมพ์ลดารู้ว่าตนเองต้องไปโรง พยาบาลแล้ว เธอไม่อยากให้คนนี้ที่เพิ่งพบกับตนเองเพียง ห้าครั้ง สามีที่เพิ่งจดทะเบียนสมรสเกินกว่ายี่สิบสี่ชั่วโมง นำ ส่งตนเองไปที่ห้องฉุกเฉินแผนกสูตินรีเวช!

ได้ยินคำขอที่พิมพ์ลดาคิดอยากกลับบ้าน แรกเริ่มจิร ฐาคิดว่าเธอเพียงคิดหาข้ออ้างที่จะกลับบ้าน แต่เมื่อเห็น ใบหน้าซีดขาวนั้นของเธอ เขาคิดว่าเธอไม่น่าจะเสแสร้ง
“คุณรอผมสักครู่!” ไม่ได้ตอบรับคำขอของพิมพ์ลดา โดยตรง จิรฐาลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องนอน

“อา? เฮ้ย…” ด้านหลัง พิมพ์ลดานั่งยอง ๆกับพื้นร้อง โหยหวนอย่างไร้สิ้นหนทาง

จิรฐากลับมายังห้องนอนอีกครั้งอย่างรวดเร็ว แต่ ครั้ง นี้ บนร่างเขาเพิ่มเสื้อคลุม จากนั้นเขาก็เปิดตู้เสื้อผ้าหยิบ เสื้อคลุมอีกตัวของตนเองจากข้างในออกมา คลุมไปบนไหล่ ของพิมพ์ลดา ถามว่า “เจ็บมากมั้ย?”

“อา?” พิมพ์ลดาไม่ค่อยเข้าใจจุดประสงค์ของเขา

เขาย่นคิ้วเล็กน้อย แล้วไม่ได้ให้โอกาสเธอตอบ เขา เองก็รั้งเอวเธออุ้มขึ้นมาโดยตรงไม่ได้รับอนุญาต

“จิรฐา คุณ คุณทำอะไร?”พิมพ์ลดาตกใจ ยกมือทั้งคู่กอด รอบคอของเขาไว้แน่น