ตอนที่ 34 ผมจริงจังนะ

เวลานี้ แรงฮึกเหิมนั้นที่พลุกพล่านในใจ ทำให้จิรฐาก็ รู้สึกเหมือนตนเองเป็นคนแปลกหน้า ตลอดที่ผ่านมาเขา เป็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่รู้จักควบคุมตนเองได้ดีมาก ตั้งแต่ ไหนแต่ไรมาเขาไม่สัมผัสผู้หญิงอย่างง่ายๆ ไม่เพียงแต่ เนื่องจากตำแหน่งเช่นนี้ของเขา ยิ่งกว่านั้นเป็นเพราะเขามี อำนาจในการควบคุมตนเอง เขาเข้าใจแล้วว่าถ้าไม่สามารถ ให้ผู้หญิงมีความสุขก็อย่าปล่อยให้ตัวเองมีความสัมพันธ์กับ เธอ

แต่สองวันนี้ ไม่ ควรกล่าวว่าสองเดือนนี้ ตั้งแต่ที่เขาและผู้ หญิงนามว่าพิมพ์ลดาคนที่อยู่ตรงหน้านี้ เกิดความสัมพันธ์ เพิ่มพูนทีละเล็กทีละน้อย เขาก็ดูเหมือนไม่ใช่จิรฐาคนก่อน นั้นอีกต่อไป

เขาไม่เคยคิดเลยว่าตนเองจะทำเรื่องสมรสชนิดสายฟ้า แลบเช่นนี้ในวันใดวันหนึ่ง เขายิ่งไม่เคยคิดมาก่อนว่าใน เวลานี้ จะมีหญิงสาวคนหนึ่งที่ทำให้ตัวเองรู้สึกฮึกเหิมอย่าง ไร้เหตุผล และเป็นความรู้สึกฮึกเหิมอย่างไร้เหตุผลที่คิด ต้องการให้เธอกลายเป็นเพียงของตนเองเท่านั้น

“พิมพ์ลดา…”มองตาของเธอ เขากล่าวว่า “เราได้เป็นสามี ภรรยากันแล้ว ใช่มั้ย?”

มือข้างหนึ่งของเขากอดเอวเธอไว้ มือหนึ่งเชยคางเธอ การกระทำที่ใกล้ชิดสนิทสนมแบบนี้ ทำให้พิมพ์ลดารู้สึก เครียดจนไม่อาจให้สมองทำงานได้ตามปกติ ไม่สามารถใช้ความคิดไตร่ตรองตามปกติ

ประสานสายตาเขา เธอมองเข้าไปในดวงตาดำขลับของ เขา ที่นั่นดำดิ่งลึกมาก กว้างใหญ่ไพศาลยิ่ง และยังมีเธออีก คน

“พิมพ์ลดา ก่อนจะมาหาเธอไปจดทะเบียนสมรส ผมคิดมา มากมาย ผมบอกไปแล้ว ผมจะเป็นสามีที่รับผิดชอบคนหนึ่ง แน่นอน การแต่งงานของเรา อาจจะไม่ได้มีพื้นฐานทาง อารมณ์และฐานรองรับปูพรมมากนัก แต่ผมจริงจังนะ

“ฉัน..ฟังน้ำเสียงราวกับสารภาพนี้ของจิรฐา ริมฝีปากแดงของพิมพ์ลดาขยับเล็กน้อย แต่ไม่รู้จะพูดยัง ไง น้ำเสียง การกระทำและแววตาของเขา แต่ละอย่างต่าง เหมือนยาเสน่ห์ปานนั้น ทำให้เธอหลงใหลจนวิ่งเวียนสับสน

“พิมพ์ลดา…เรียกชื่อของเธอ สายตาของเขาเคลื่อนจาก ดวงตาของเธอลงสู่เบื้องล่างทีละเล็กทีละน้อย สุดท้ายหยุด นิ่งลงบนริมฝีปากนุ่มสีแดงจางของเธอที่เผยอออกเล็กน้อย

พิมพ์ลดามองดูเขา รู้สึกสับสนไปหมดแล้ว

เมื่อสัมผัสอันอบอุ่นนุ่มนวลนั้นแผ่มาบนริมฝีปาก เธอจึง เกิดปฏิกิริยาสนองกลับว่าเขาได้จูบเธอแล้ว

มือทั้งคู่ที่เดิมเครียดจนได้กำเป็นหมัดดึงของพิมพ์ลดา คราวนี้ยิ่งกำแน่นเปรี๊ยะ มัวแต่ยืนงั้นงงในที่เดิม ตาเบิก กว้างอย่างเซ่อซ่า มองดูใบหน้าที่ขยายใหญ่ขึ้นหลายเท่าตัวตรงหน้า ไม่รู้ว่าตัวเองควรทำอะไร

เบื้องหน้า จิรฐาหลับตาลง ขนตายาวงอนเป็นแพเรียง รายอย่างเป็นระเบียบ ดูเหมือนจะรู้สึกถึงพิมพ์ลดาที่กำลัง มึนงงไม่ได้ให้ความร่วมมือ เขาค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ประสานตา คู่โตที่จ้องถลึงของเธอ

ริมฝีปากโค้งเล็กน้อย เขาเจ้าเล่ห์กัดริมฝีปากของเธอ

เบาๆ

จิรฐาควบคุมแรงอย่างยอดเยี่ยม ทำให้พิมพ์ลดารู้สึกเจ็บ ปวดแต่ก็ไม่ทำให้ริมฝีปากที่บอบบางของเธอเป็นแผล

ใบหน้าพิมพ์ลดาเริ่มแดงแล้ว ยกมือขึ้น เธอยันไปบน หน้าอกของเขาต้องการที่จะผลักเขาออกไป แต่ไม่เคยคิด กลับถูกเขาดึงเข้าไปตามกระแส รัดแผ่นหลังไว้ กลายเป็นก อดเขาไว้แน่น

จิรฐาเข้าบ้านก็ถอดเสื้อคลุมผ้าฝ้ายออก เวลานี้ใส่แค่ชุด ลำลอง และพิมพ์ลดาก็สวมใส่เพียงเสื้อยืดคอกลมของเขา

การกระทำอันฉับพลันของเขา ลดระยะห่างของร่างทั้ง สองเหลือศูนย์

แนบสนิทกับแผ่นอกที่บึกบึนของเขา พิมพ์ลดายังสัมผัส ได้ถึงการเต้นของหัวใจที่แข็งแกร่งของจิรฐา

“ฉัน ฉัน…บางครั้งพูดออกมาแล้วอาจจะน่าอายบ้าง แต่แม้ว่าจะมีชีวิตอยู่ได้ถึงยี่สิบแปดปีแล้ว พิมพ์ลดาก็ไม่เคย สัมผัสและมีการกระทำที่ใกล้ชิดขนาดนี้กับผู้ชายมาก่อน แม้แต่การจูบสำหรับเธอแล้ว แทบจะเป็นสิ่งที่แปลกไม่คุ้น ทั้งสิ้น

ไม่รอให้เธอเอ่ยคำปฏิเสธ จิรฐาก็ได้จูบริมฝีปากของเธอ อีกครั้ง และทำให้น้ำเสียงหลังจากนั้นของเธอถูกเปลี่ยน เป็นเสียงอึม ๆ แทนประดามีถูกกลืนเข้าไปในท้องตนเอง ยังฉวยโอกาสช่วงที่เธอส่งเสียงอึม ๆ ก็ดุนลิ้นเข้าไปในปาก ของเธอ ควานหาลิ้นน้อย ๆของเธอพยายามปล้นสิ่งที่มีอยู่ ทั้งหมดของเธอ