เมื่อเห็นพิมพ์ลดาเอาแต่เหม่อมองเพดาน อรัญ ญาไม่รู้จะทําอย่างไรดี เจ้าหนู หนูอย่าทําให้แม่ตกใจ เธอรักษาลูกไว้ไม่ได้ อย่างนั้นหรือ

พิมพ์ลดาไม่หลับไม่นอนตลอดทั้งคืน เมื่อผ่านพ้น

คืนนี้ไป

ท้องฟ้ากลับมาสว่างเช่นเดิม เธอยังคงนอนตะแคง ตัวอยู่บนเตียง เมื่อประตูห้องผู้ป่วยถูกเปิดขึ้นนั้น คงเป็น เวลาที่เช้า ที่ฟ้าสว่างแล้ว

เธอได้ยินเสียงหลังจากประตูถูกเปิดขึ้น ก็คงจะเป็น พ่อหรือแม่ของเธอเช่นเดิม แต่พยาบาลเข้ามาเปลี่ยน ถุงน้ำเกลือ และเธอ กลับได้ยินเสียงล้อหมุนอยู่บนพื้น

เพียงแค่ เธอทอดสายตามองผ่านผู้ที่เข้ามาไป และ เมื่อทอดสายตากลับมา วินาทีที่เห็นเป็นนวิภา”ฉันไม่ อยากเห็นหน้าคูณ ออกไป”พิมพ์ลดากล่าวด้วยน้ำเสียง เยือกเย็น

พิมพ์ลดาเอื้อมมือไปงพยาบาลให้เข้ามา จันวิภา

ไม่ได้จากไปทันที เมื่อได้ยินเสียงที่พิมพ์ลดาสั่ง จีน วิภาจึงบอก ให้ พยาบาลออกไปก่อน”เธอไปรอฉัน ช้างนอก ฉันมีเรื่องจะคุย ฉันและพี่สะใภ้”พยาบาลพยัก หน้ารับทราบ

“เอาเธอออกไป พิมพ์ลดาตะโกนบอกพยาบาลที กําลังจะเดินออกจากห้องไป ฉันไม่มีอะไรจะคุย

พยาบาลองสลับระหว่างจันวิภาและพิมพ์ลดา พยาบาลก็ออกไปด้านนอกดามคําสั่ง นภา พิมพ์ลดา จับเตียงเอาไว้ เมื่อเห็นพยาบาลเดินออกไปแล้ว ถ้าเธอ ไม่ออกไปนเธอก็ออกไปเอง

ฉันแค่มาบอกข่าวเธอ ไม่ต้องรีบไป’จันวิภาตะโกน บอกพิมพ์ลดา แล้วยิ้มอ่อนๆ เมื่อเห็นพิมพ์ลดากำลังจะ ลงจากเตียง

“พิมพิลดา ไม่ต้องให้เธอใส่ ฉันไปอยู่แล้ว”

มองไปยังผู้หญิงที่นั่งอยู่บนวิลแชร์ อยู่ที่ปลาย เตียง พิมพ์ลดามองไปที่เธอ แล้วหยุดการกระทําในมือ ลง คนที่ผลักเธอ ก บันไดในเมื่อวาน ทําให้เธอเสียลูก ไป ก็คือผู้หญิงคนนี้

ตอนนี้มานั่งคิด ตอนนั้นเธอใจดีช่วยพยุงจับวิกาลง จากบันได พิมพ์ลดารู้สึกว่า มีบางครั้ง โชคร้ายทีมา จากการทําความดีจริงๆ

“ฉันไปบอกคนอื่นเรื่องที่เธอผลักฉันตกบันได เธอ ทําให้ฉันไม่มีลูกแล้ว จันวิภาเธอยังไม่พอใจอีกใช่ไหม

“ฮ่าๆๆๆ ใบหน้าของจีนวิภาแดงออกไม่สนใจเธอ คิดว่า เธอบอกพวกเขาแล้ว พวกเขาจะแจ้งความหรือ ทาโทษฉันหรอ พวกเขารู้สึกผิดต่อฉันมาตลอด และ คิดว่าฉันเป็นแบบนี้เพราะพวกเขา ตระกูลพยุงพงษ์ เธอ อย่าลืมนะว่าพวกเขาคงไม่เอาฉันไปนอนในคกเพียง เพราะเด็กที่ยังไม่เกิดขึ้นมาหรอก จนวิภาหัวเราะร่า

ทุกคํา นโภาพูดนั่น เหมือนกับมีดแหลม ที่มแทง เข้าไปในส่วนลึกของหัวใจของพิมพ์ลดา ทําให้หัวใจ ของเธอราวกับมีเลือดไหลไม่หยุด เธอออกไป ออก ไป”พิมพ์ลดาโยนหมอนไปทาง วิภา

อรัญญาเดินอยู่ด้านนอกห้องที่พิมพ์ลดาพักอยู่ ได้ยินเสียงพิมพ์ลดาดังออกมา เจ้าหนู…พิมพ์ลดา”

ตั้งแต่เด็กจนโต พิมพ์ลดาจะดื้อ และโมโหเป็นบาง ครั้ง แต่พิมพ์ลดาโมโหจนด่ากราดขนาดนี้ อรัญญาเพิ่ง จะเคยเห็นเป็นครั้ง แรก ด้านหลังของพิมพ์ลดา ยังมี ญาณัท พฤกษา และขา พล รีบตามมา

นาทีที่พวกเขาผลักประตูเข้ามา สิ่งที่พวกเขา ปิดบังพิมพ์ลดา คิดว่าจะรอให้หลังจากที่เธอแข็งแรง แล้วจะบอกนั้น ได้เปิดเผยสู่ ผู้คนแล้ว

พิมพ์ลดา ฉันบอกแล้วว่าฉันมีข่าวจะมาบอกเธอ พูด เสร็จเดี๋ยวฉันก็ไป เห็นพิมพ์ลดาโมโห และรู้สึกแย่เช่นนี้ นวกาชางมีความสุขเสียจริง แต่เมื่อนึกถึงที่จีรฐาต้อง มาเกิดอุบัติเหตุเพราะพิมพ์ลดา ก็รู้สึกเสียดายที่เมื่อวาน ไม่ได้ลงไม้ลงมือให้หนักกว่า หน่อย อยากจะให้พิมพ์ ลดาหายไปจากโลกนี้จริงๆ ฟังให้ดีละ จิรฐาเขาเกิด อุบัติเหตุ เป็นเพราะเธอ

เธอพูดอะไร พิมพ์ลดามองไปยังจันวิภาที่ยืนชี้นิ้วมา ทางเธอ เสียงของพิมพ์ลดาสัน เธอรีบกระโดดลงจาก เตียง ไม่ใส่รองเท้า แล้วเดินล้มลุกคุกคลานไปทาง จันวิภา จับเสื้อของเขาเอาไว้ เธอพูดอะไรนะ จิรฐาเกิด อุบัติเหตุหรอ เธอพูด พูดให้ชัดเจน

เจ้าหนู เจ้าหนู”

เจ้าหนู เธอปล่อยมือก่อน ชาคพลเดินมา งับ วิภาเอาไว้ ญาณัทรับเงพิมพ์ ล าออกมา แล้วดึงลูกสาวเข้ามากอดไว้ มองไปทาง พฤกษ ยังยืนอึ้งอยู่ อย่างนั้น เชิญคุณเอาคนๆนี้ออก ไป เอาออกไป

ญาณทรัล็กมาตลอดว่าลูกสาวมีนิสัยเหมือนเขา ตั้งแต่เล็กจนโต เขาสอนเธอมาตลอดว่าถอยออกมา ก้าวนักย่อมเห็นอะไรมากกว่าเสมอ เขายังสอนเธออีก ว่า บางครั้ง การให้อภัยและทำใจให้กว้างนั้น เป็นสิ่งที่ ต้ ดังนั้น พิมพ์ลดาจึงเป็นคนที่อ่อนหวาน อบอุ่น เหมือน กับกระต่ายที่อ่อนโยน

ญาณัทเขาได้ชื่อว่าเป็นครูนั้น เขาเป็นคนที่มีความ อดทนต่อหลายๆเรื่อง แต่สําหรับเรื่องนี้แล้ว เขายอมไม่ ได้จริงๆ

เมื่อคืน เขาได้ถามตนัส ว่าตอนนั้นเห็นพิมพ์ลดาถูก ผลักตกมาจากบันได เปล่า ตอนนั้นตนัสก็ได้ตอบตาม ความจริง ว่าตอนที่เขาไปถึง พิมพ์ลดาก็ตกลงมาที่ ม ล่างแล้ว แต่ว่าเขาเห็นนวิภายนท่าหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาว อยู่ด้านบน

พวกเขาไม่มีหลักฐาน ที่จะมายืนยันว่าในวิภาเป็น คนผลักพิมพ์ลดาตกบันได แต่อย่างน้อยเขาก็จะปกป้อง ไม่ให้ลูกสาวของเขา ถูกผู้หญิงคนนี้รังแก ก

ฮาๆๆ พิมพ์ลดา เธอไม่มีทางชนะฉัน ไม่มีทางชนะ ฉัน พฤกษาตะโกนเรียกพยาบาลให้เข้ามา เอาจัน ภา กลับไปที่ห้องพักผู้ป่วย เมื่อเก้า วีลแชร์มาถึงหน้า ประตู ในสภาก็บลูกบิดไว้ แล้วหัวเราะอย่างโรคจิต นํ้าตาไหลลงมาอาบหน้า เธอไม่มีทางชนะ ฉัน ไม่มี ทางชนะฉัน

เอาไป รีบเอาเขาออกไป… พฤกษาเดินไป ลากมือ ของจ้าวิกาออกมา ช่วยพยาบาลจากเธอออกจากห้อง ไป แล้วปิดประตูลง

พิมพ์ลดารักเหมือนกันหมดแรงขึ้นมาทันที ถ้า ไม่ได้พ่อช่วยรับเอาไว้ เธอคงลงไปกองที่พื้นแล้ว

ในปากของเขาหมพรา” รฐา จิรฐา”

อรัญญาอดไม่ได้ที่จะทำตามคำขอ พาพิมพ์ลดาไป

พบจิรฐา

ผู้ชายคนที่ทําให้พิมพ์ลดารักจนแทบใจจะขาด คน นั้น ยังคงนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย และสองตายังคงปิด สนิทเช่นเดิม พิมพ์ลดาเธอ จมือใหญ่ๆของเขามาจับไว้ พิมพ์ ลดาใช้มือเล็กของตนเองกุมไว้ตลอด เธอนั่งอยู่เก้าอี้ ข้างเตียงไม่ห่าง เธออยาก จะให้เขารับรู้ถึงอุณหภูมิใน ตัวเธอ จึงจับมือเขามาแบบไว้ที่หน้า

เธอเสียลูกไปแล้ว อย่าทิ้งฉันไว้คนเดียว คุณต้อง ฟินนมาสิ คุณจิรฐา ฉันไม่อยากเสียแม้กระทั่งคุณไป อีกแล้ว”

เรื่องที่พิมพ์ลดาได้รับนั้น ผู้คนรับรู้กันทั่วเมือง ว่า งานแต่งถูกฝ่ายชายยกเลิก นายปลัดเกิดอุบัติเหตุ กะทันหัน ทางตระกูลพยุงพงษ์ใช้ทุกหนทางในการ ปิดเรื่องที่เด็กไม่มีแล้ว และเรื่องที่จันวิภาผลักตกบันได