ตอนที่ 110 ความโกรธเคืองของเขา

ช่วงเวลานี้ในร้านอาหาร บรรยากาศที่มุมนี้เหมือนจะ ลดลง จนน่าอึดอัด

พิมพ์ลดาเพียงรู้สึกว่ามือใหญ่ที่จับข้อมือตัวเองไว้ ข้าง นออกแรงเพิ่มขึ้นเล็กน้อย เสียงที่เหมือนจะแตก ต่างจากปกติโดยสิ้นเชิงนั้นของจิรฐาแว่วมา ” ปล่อยมือ

เสียงแหบพร่าเล็กน้อยของเขา ไม่ได้ให้ความรู้สึก อบอุ่นเหมือนที่ผ่านมา กลับทำให้คนตื่นกลัวเริ่มไม่เชื่อ ใจราวกับว่ามีความโกรธจัดติดอยู่ในลำคอ

พี่ชาย คุณเป็นอะไรไป? ” เห็นการตอบสนองที่ เฉยชาแบบนี้ของจิรฐา ตนัสไม่อาจเข้าใจได้จริงๆ

หลายวันก่อนเขายังรักพิมพ์ลดาดั่งเช่นสามีรัก ภรรยาอยู่ไม่ใช่หรือ? เขาโทร.หาดนัสโดยเฉพาะเพื่อ สั่งให้ตนัสดูแลภรรยาที่กำลังตั้งครรภ์ของเขาให้ดีๆ ไม่ใช่หรือ? วันนี้เกิดอะไรขึ้น? ทำให้เขาปล่อยให้พิมพ์ ลดาอยู่ที่นี่ตามลำพังถูกคนนอกคนหนึ่งรังแก แต่ตอน นํ กลับปรากฏตัวขึ้นอย่างเดือดดาล ท่าทางที่มากล่าว โทษความผิดของอีกฝ่ายชุดหนึ่ง “ฉันบอกให้นายปล่อยมือ ได้ยินหรือเปล่า? ” เห็นว่า ตนัสคลายมือออกช้าๆโดยที่ไม่เต็มใจ จิรฐาหันหน้ามา มองไปทางเขา

” พี่ชาย คุณรู้มั้ยว่าวันนี้พิมพ์ลดาเธอ…”

“เธอเป็นพี่สะใภ้ของนาย ขอร้องนายว่า ต่อจากนี้ กรุณาอย่าเรียกชื่อเธออย่างเดียว

“ผม…

ดนัสยังอยากอธิบายความจริงกับจิรฐา แต่พิมพ์ลดา ห้ามปรามเขาไว้ ” ผู้อำนวยการ คุณไม่ต้องพูดแล้ว” รอ ให้ผู้ชายสองคนที่อยู่ข้างๆล้วนเงียบเสียงลง พิมพ์ลดา หันหน้าไปมองปรัณที่ยืนอยู่ข้างๆมาตลอด ” คุณปรัณ รบกวนหยิบกระเป๋าให้ฉันหน่อยค่ะ

จิรฐาดึงเธอออกมาอย่างรวดเร็วก็จะเดินออกไป ไม่ สนใจของชิ้นอื่นๆของเธอเลยสักนิด พิมพ์ลดาก็ไม่มี ความคิดที่จะขอร้องให้เขาปล่อยตัวเองเพื่อกลับไป หยิบกระเป๋า

ได้ยินคําขอร้องของพิมพ์ลดา ปรัณ บทําตามคํ สั่ง ถือกระเป๋าของพิมพ์ลดาที่วางอยู่บนเก้าอี้เดินเข้ามา สองมือ นมา ข้างมือเธอ

ขอบคุณค่ะ “รับกระเป๋าจากมือปริมา พิมพ์ลดา หันไปมองเขาก็กล่าวขอบคุณ จากนั้นก็ก้มศีรษะลงเล็ก น้อย เพียงพูดกับดนัสว่า “ ผู้อำนวยการ ทานให้อร่อย นะคะ ”

คำพูดนี้ของเธอ เธอก็พูดชัดพอแล้ว เธออยาก แก้ไขปัญหาเรื่องจิรฐาด้วยตัวเอง พิมพ์ลดาคิดมา ตลอดว่า ปัญหาระหว่างสามีภรรยา ถ้ามีคนนอกจํานวน มากเกินไปเข้ามาแทรกแซง ก็จะยิ่งเลวร้ายลงเรื่อยๆ นี่ก็เป็นสาเหตุที่ตอนที่สะปันกับทินพลพูดคุยปัญหา ของพวกเขา เธอก็ไม่ได้ให้ตัวเองอยู่เป็นกองกำลัง สนับสนุนที่เข้มแข็ง แต่พาหนูนาออกไปในทันที

หลังจากที่ได้ยินประโยคสุดท้ายของพิมพ์ลดาที่ ว่า’ทานให้อร่อยนะคะ ในดวงตาของตนัสและจิรฐา สบประสานกัน มีประกายวูบไหวเล็กน้อย มือของดนัสที่ จับแขนจิรฐาไว้ ก็คลายออกอย่างช้าๆ

ใช่แล้ว เธอก็เป็นภรรยาของเขาจิรฐา เป็นพี่สะใภ้ ของเขาดน้ส ต่อจากนี้ เขาก็ต้องเรียกเธอว่าพี่สะใภ้แล้ว ใช่มั้ย? นิสไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า มีวันหนึ่ง จะมีผู้หญิง คนหนึ่งที่สามารถทําให้เขาเกิดความรู้สึกที่ว่าเสียดายที่ เจอกันช้าไปแบบนี้ได้ แต่ ตอนที่ผู้หญิงคนนี้ปรากฏตัว กลับถูกกําหนดมาแล้วว่า เธอเป็นพี่สะใภ้ …ของเขา

ช่วงเวลานั้นที่พิมพ์ลดาถูกพาออกไป ตนัสทั้งแขน สองข้างลง กำหมัดแน่น ถ้าขณะนี้ตัวเองไม่ได้อยู่ในที่ สาธารณะแบบนี้ บางทีของทุกชิ้นบนโต๊ะ อาจถูกเขาปัด ลงพัน แดกเป็นผุยผงไปนานแล้วก็ได้

ตลอดทางที่ถูกจิรฐาฉุดกระชากลากดึงพาออกจาก ร้านอาหาร หลังจากนั้นก็ยัดเข้าไปที่เบาะข้างคนขับ จนถึงตอ พิมพ์ลดาก็ไม่ได้พูดอะไรเลยสักคํา

เดินอ้อมไปถึงประตูข้างคนขับก็ขึ้นรถ จิรฐาเหวี่ยง ประตูรถปิดแรงๆดังตุ้บ เขากำลังจะสตาร์ทรถขับออก จากที่นี่ แค่เสี้ยวหางดากลับเหลือบไปเห็นพิมพ์ลดาที่ อยู่ข้างๆนั่งอยู่ตรงนั้นอย่างเฉื่อยชา ไม่แม้แต่จะคาด เข็มขัดนิรภัย

“เข็มขัดนิรภัย ” เขาพูดเตือนเธออย่างเย็นชา

เนิ่นนาน ตลอดเวลาที่นั่งในรถพิมพ์ลดาก็ไม่ได้ตอบ

สนอง หมดหนทาง รฐาเพียงต้องปลดเข็มขัดนิรภัยที่ คาดไว้บนตัวเรียบร้อยแล้วออก หันไปหาพิมพ์ลดา โน้มตัวเข้าไป เขาอยากดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดให้เธอ แต่ครูต่อมาที่เข้ามาใกล้พิมพ์ลดา ความเจ็บปวดจาก การทิ่มแทงระยะหนึ่งพลันเกิดขึ้นที่คอของเขา

พิมพ์ลดากัดเขาแล้ว กัดเขาอย่างเหี้ยมโหด

รู้สึกถึงรสชาติฝาดคาวเลือดเป็นระยะๆในช่องปาก พิมพ์ลดายังไม่คลายแรงกัด

เธอน้อยใจ เธอน้อยใจมานานแล้ว ตั้งแต่วันนั้นที่ เป็นต้นมาที่รู้ถึงการมีอยู่ของจันวิภา ตั้งแต่ที่รฐาพา เธอไปเยี่ยมจันวิภา ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาที่เธอกลับถูก จันวิภาตะโกนบอกให้ออกไป ในใจของเธอก็มีความ น้อยใจกองอยู่เต็มไปหมด

เธอรู้สึกว่าจิรฐาสามารถจัดการให้เรียบร้อยได้ ดัง นั้นเธอก็ไม่พูดอะไรทั้งนั้น แล้วตอนนี้ล่ะ? เขามีสิทธิ์ อะไรมาอารมณ์เสียใส่เธอ? เขารู้หรือเปล่าว่าวันนี้อีกนิด เดียวเธอก็จะถูกรังแกแล้ว? ทุกครั้งที่เธอถูกรังแก เขา อยู่ที่ไหน?

ช่วงเวลานั้นตอนที่ในที่สุดพิมพ์ลดาก็ขยับตัว กลับไป จิรฐายังไม่ทันได้ตรวจดูบาดแผลของตัวเอง ก็ไม่ทันได้ร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด กลับรู้สึกว่ามี ของเหลวร้อนจัดหยดหนึ่งไหลลงบนหลังมือตัวเอง ก็

ยิ่งไหลหยดลงมามากขึ้นเรื่อยๆ

“พิมพ์ลดา หันหน้าไป เขาเห็นเธอที่มีน้ำตานองเต็ม

หน้า

ตกใจแล้วใช่มั้ย? เพราะเขาทำรุนแรงกับเธอเมื่อครู

นี้ไง

ยื่นสองมือออกไป เขาดึงพิมพ์ลดาที่อยู่ตรงหน้า มากอดรัดเข้าในอ้อมอกอย่างรวดเร็ว ไม่ว่าเธอจะดิ้นรน อย่างไร ไม่ว่าเธอจะทุบตีแผ่นหลังของเขาอย่างไร เขา ก็ไม่ปล่อยมือ

“จิรฐา ฉันเกลียดคุณ ฉันเกลียดคุณ…” เธอร้องไห้ ไปพลาง ด่ากรวดไปพลาง เสียงพูดขาดหายเป็นห้วงๆ หอบหายใจแรง กลับมีเสียงขึ้นจมูกหนักๆ

“คุณ คุณ มีสิทธิ์อะไร มีสิทธิ์อะไรมาดฉัน? ฮือๆ… สูดจมูก เธอตีต่อไป “ ฉันเกลียดคุณ ปล่อยฉันนะ! “

เมื่อก่อน จิรฐาก็เคยเห็นนวิภาอารมณ์เสียใส่ตัวเอง แบบนี้ แต่ตอนที่จันวิภาอารมณ์เสีย ใส่ตัวเอง เขาเพียง รู้สึกไม่สบายใจอย่างหนักหน่วงเท่านั้น ไม่เหมือนตอน นี้ตอนที่พิมพ์ลดาร้องไห้ในอ้อมอกของตัวเองแบบนี้ เลยสักนิด ในใจของเขากลับปวดอย่างยากที่จะทนรับ ไว้ เห็นนํ้าตาของเธอ ได้ยินเสียงร้องไห้ที่เหมือนจะ น้อยใจเป็นอย่างยิ่งของเธอ เขารู้สึกว่าความเจ็บปวดใน ใจ รุนแรงยิ่งกว่าความเจ็บปวดที่คอเสียอีก

คืนนี้ พิมพ์ลดาเหมือนจะระบายอยู่นานมาก แต่ระยะ สงครามเย็นระหว่างพวกเขา กลับไม่รู้ว่าเมื่อไรจึงจะสิ้น สุดลงได้

จิรฐานอนบนเตียง ช่วงเวลานั้นที่เข้าไปใกล้เธอ พิมพ์ ดาขยับไปทางขอบเตียงตามจิตใต้สํานึก ออกห่างจาก อ้อมกอดของเขา

หลายวันมานี้ เรื่องร้ายแรงที่เกิดขึ้นมีมากเกินไป เธออยากอยู่เงียบๆคนเดียวคิดทบทวนอย่างตั้งใจ

ด้านหลัง เสียงถอนหายแผ่วเบาของจิรฐาแว่วเข้า มา จากนั้น พิมพ์ลดาได้ยินว่าเขากำลังพลิกตัว

คนสองคน เหมือนว่าตอนที่นอนบนเตียงหลังนี้ อย่างมีสติครบถ้วนเป็นครั้งแรกแบบนั้น ต่างฝ่ายต่าง ครอบครองพื้นที่ด้านข้างของเตียงใหญ่หลังนี้ เหมือน

ไม่มีปฏิสัมพันธ์อะไรกันเลย

“ พิมพ์ลดา ” ในที่สุด เวลาผ่านไปนานมาก นานจน ตอนที่พิมพ์ลตานึกว่าตัวเองคงจะนอนไม่หลับทั้งคืน แล้ว จิรฐา อยู่ข้างๆก็เรียกชื่อเธอ

แม้จะไม่ได้รับการตอบสนองจากเธอ แต่จิรฐาก็รู้ว่า เธอยังไม่นอน ” พวกเราคุยกันเถอะ ” ยื่นมือกดเปิดไฟ ดวงน้อยบนหัวเตียงให้สว่าง จิรฐาพลิกหมอนขัน พึ่งหัว เตียง

“พิมพ์ลดายังคงรักษาท่าทางก่อนหน้านี้ ไม่ได้

ขยับ

* ตอนกลางคืน ผมผิดเอง ไม่ควรทำรุนแรงแบบนั้น ใส่คุณ ผมขอโทษ ” เห็นศีรษะน้อยๆที่โผล่ออกมานอก ผ้าห่มนั้นของพิมพ์ลดา จิรฐาพูดอย่างอ่อนโยน ยื่นมือ ไป ลูบผมยาวของเธออย่างแผ่วเบา “ผมก็ไม่ได้ตั้งใจ จะอารมณ์เสียใส่คุณ เพียงเพราะว่า เพราะว่า…”

“ เพราะว่าอะไร? ” ในที่สุด พิมพ์ลดาก็ถามอย่างอด

ไม่ได้