ตอนที่ 109 ทําไมเขาก็อยู่ที่นี่

กระชับกอดหนูนาในอ้อมอกไว้แน่นขึ้น พิมพ์ลดาพุ่ง เข้าหาคนัสก์ มศีรษะ “ฉันไม่เป็นไรค่ะ ”

จิสถาเหมือนจะรู้ตัวว่าตนัสไม่ใช่คนที่ตัวเองจะต่อกร ด้วยได้ ยิ่งไปกว่านั้นคนที่มามุ่งดูในตอนนี้มีจำนวนเพิ่ม มากขึ้นเรื่อยๆ ก็ไม่ถือว่าเขาได้เปรียบอีกต่อไปแล้ว ยัง ต้องขายขี้หน้า ดังนั้น ตอนที่ตนัสกำลังยุ่งอยู่กับการ ตรวจดูว่าพิมพ์ลดากับหนูนาบาดเจ็บหรือไม่ ก็แอบเดิน ออกไปก่อนแล้ว

เห็นว่าพิมพ์ลดาพาหนูนามาด้วย หนัสขมวดคิ้ว

หลวมๆ ถามว่า “ เด็กคนนี้คือ? ”

พิมพ์ลดารู้ว่าดนัสหมายถึงหนูนา ” ลูกบุญธรรมของ

ฉัน “

ลูกบุญธรรม?

ดนัสนักขึ้นได้ว่าแต่ก่อนเขาเคยสงพิมพ์ลดาที่ โรงเรียนอนุบาล เธอก็พูดว่าเธอไปรับลูก ที่แท้ ก็คือ เด็กหญิงคนนี้เองหรือ? แต่ ตอนที่พิมพ์ลดาไปทำงานที่ บริษัท จีรฐาก็โทร .มาพูดกับเขาว่า ให้เขาดูแลพิมพ์ลดา คํๆหน่อย เพราะเธอตั้งครรภ์แล้ว ถ้างั้นตอนนี้ ปล่อยให้ สตรีมีครรภ์คนหนึ่งอย่างเธอพาเด็กคนหนึ่งเดินออกมา ที่นี่ตามลำพังก็ถูกผู้ชายเลวคนนั้นรังแก เกิดอะไรขึ้นอีก แล้วล่ะ?

พี่ชายผมล่ะ? ทําไมคุณถึงอยู่คนเดียวได้ล่ะ? “

ตอนที่ได้ยินคําถามนี้ของตนัส พิมพ์ลดาครุ่นคิด จึง ยิ้มแล้วตอบไปว่า “เขาน่าจะอยู่ที่บ้าน

เห็นว่าเธอดูจะอารมณ์ไม่ดี ตนัสก็ไม่รู้ว่าเธออารมณ์ ไม่ดีเพราะเพิ่งจะโดนผู้ชายคนนั้นลวนลาม หรือเพราะ จิรฐาไม่ได้ออกมากับเธอกันแน่ แต่มองดูพิมพ์ลดาอุ้ม เด็กอยู่ตามลำพังแบบนี้ เขาเองก็รู้สึกไม่สบายใจ ไม่ สบายใจเป็นอย่างมาก

ก็ไม่รอให้พิมพ์ลดาตอบสนอง ไม่รอให้หนูนาดอบ ตกลง ตนัสก็ยื่นมือรับหนูนาจากอ้อมอกของเธอทันที

เห็นว่าเขาอุ้มหนูนาออกจากอ้อมอกตัวเองไปแล้ว พิมพ์ลดาพลันเบิกตากว้าง “ คือว่า ท่านประธาน คุณ…

“ แม่เล็กคะ! ” หนูนาเหมือนจะถูกทำให้ตกใจเพราะ เรื่องเมื่อครู่นี้ แต่โชคดีที่เธอเข้าใจว่าคุณอาที่อุ้มเธออยู่ คนนี้คือคนที่เหมือนจะช่วยแก้ไขสถานการณ์ยุ่งยากให้ กับพวกเธอเมื่อครู่นี้ อีกทั้ง หนูนาชอบคุณอาที่หน้าตา หล่อเหลายิ่ง ดังนั้นพอถูกเขาอุ้ม เธอกลับไม่ร้อง โวยวาย เพียงร้องเรียกพิมพ์ลดาไปที่

มองดูเด็กน้อยในอ้อมอกแว็บหนึ่ง ดนัสจึงมองไปทาง พิมพ์ลดา ถามว่า ” ทานข้าวเย็นแล้วหรือยัง? ”

“อืม ” พิมพ์ลดาพยักหน้า

“งั้นก็ทานข้าวเป็นเพื่อนผมอีกสักหน่อยเถอะ ” ตอน ที่พิมพ์ลดายังเหม่อลอยอยู่ที่เดิม ตนัสเดินเข้าไปในร้าน อาหารอย่างไม่สนใจใคร

ตอนที่พิมพ์ลดาตอบสนองกลับมา หันหน้าไปทาง ร้านอาหาร เขาพาหนูนาไปหาที่นั่งก็นั่งลงตรงนั้นแล้ว

ขอร้องล่ะ! ทั้งที่เธอเพิ่งจะตอบเขาไปว่า”อืม!! ‘อีมไม่ได้หมายความว่าทานไปแล้วหรือไง?

อีกทั้ง เมื่อครู่นี้พวกเธอก็เพิ่งจะออกมาจากที่นั่น โอ

เคมั้ย!

ลูกบุญธรรมถูกเธอพาเข้าไปแล้ว พิมพ์ลดาก็จําเป็น ต้องเข้าไปในร้านอาหารแห่งนี้อีกครั้ง

เมื่อครู่นี้ถ้าหนัสไม่ปรากฏตัวขึ้นกะทันหัน พิมพ์ลดา ก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะถูกจิลถารังแกไปถึงไหนแล้ว ดังนั้น เพื่อขอบคุณเขา ก็ทานข้าวเป็นเพื่อนเขาสัก อเถอะ

แม้พูดว่าทานข้าวเป็นเพื่อนเขา แต่บนโต๊ะยังมี อาหารหลายจานที่บางทีแม้แต่พวกเขาสามคนก็ทานไม่ หมดวางอยู่

หนูนาเพิ่งจะทานอิ่มได้ไม่นาน โดยธรรมชาติก็หมด ความสนใจต่ออาหารที่วางบนโต๊ะเหล่านี้แล้ว เธอมอง ไปรอบๆหมุนไปหมุนมาอยู่บนเก้าอี้ หลังจากนั้นก็ซบ หน้าลงกับอกของพิมพ์ลดา กอดแขนของเธอก็พูดเบาๆ ว่า “ แม่เล็กขา หนูอยากไปหาหม่ากับแอ๊ดดี้ ได้มั้ย คะ? ”

หนูนายังเด็ก แต่เธอก็สามารถแยกแยะได้ชัดเจน ว่าที่นี่คือที่ไหน เธอก็รู้ว่าหม่ามี้กับแด๊ดดี้ของเธอยังอยู่ ในห้องส่วนตัวที่พวกเขาเพิ่งจะทานข้าวด้วยกันเมื่อครู่นี้

ขณะที่พิมพ์ลดาอยากบอกกับหนูนาว่าหมากับ แด๊ดดี้ของเธอกำลังมีเรื่องต้องคุยกัน เธอไม่สามารถ เข้าไปได้ กลับได้ยินปากเล็กๆของหนูนาร้องตะโกน ด้วยความตื่นเต้นไปทีว่า ” หม่าม้! ”

ได้ยินเสียงของหนูนา พิมพ์ลตาเงยหน้าขึ้นมองไป ทางห้องส่วนตัว

ทําไมสะปันกับทนพลถึงได้คุยกันเสร็จเร็วนักล่ะ? มองพวกเขาเดินตามกันออกมา พิมพ์ลดาลุกขึ้นยืน อย่างควบคุมไม่ได้

เหมือนว่าสะปันเองก็คิดไม่ถึงว่าที่แท้พิมพ์ลดายัง อยู่ที่นี่ โดยเฉพาะตอนที่เธอเห็นตนัสที่นั่งตรงข้ามพิมพ์ ลดา ก็ยิ่งสงสัย

” คุยเสร็จแล้วหรือ? ” พิมพ์ลดาถามเธอเบาๆ

สะปันพยักหน้า ” ทำไมเธอถึงยังไม่กลับบ้าน?

” เจอผู้อำนวยการ ก็นั่งกับเขาเสียหน่อย ” แน่นอนว่า พิมพ์ลดาละเว้นเรื่องของจิลถาที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่นี้

สะปันพยักหน้า พลันพุ่งเข้าไปยิ้มน้อยๆให้หนัส ถือ เป็นการทักทาย ส่งสายตามองกลับไปบนร่างของพิมพ์ ลดาอีกครั้ง เธอพูดเสียงเบาว่า ” งั้นฉันกลับไปก่อนนะ ฉันยังจะพาหนูนาไปอยู่ที่บ้านพ่อแม่ของเธอ ” โอเค ” พิมพ์ลดาพยักหน้า กวาดสายตามองทินพล ที่ยืนอยู่ด้านหลังของสะปันแว็บหนึ่ง จากนั้นก็รีบหัน สายตากลับมา

สะปันพูดว่ายังจะพาสะปันไปอยู่ที่บ้านพ่อแม่ของเธอ ดูเหมือนว่า พวกเขาจะไม่ได้ข้อสรุปที่ดีจากการพูดคุย ครั้งนี้ ด้วยความเข้าใจที่พิมพ์ลดามีต่อสะปัน ถ้าพวกเขา สองสามีภรรยาคืนดีกันแล้ว เธอจะต้องพาหนูนากลับไป ส่งที่บ้านของพวกเขาในคืนนี้อย่างแน่นอน

ที่นี่ไม่ใช่สถานที่สําหรับพูดคุย เธอที่ชอบเจาะลึก ก็ต้องรอให้สะปันกลับบ้านไปก่อนแล้วค่อยหาโอกาส ถามเธอ

มองตามสะปันเดินออกไป พิมพ์ลดาก็นั่งลงไปอีก รอบ แต่ เธอก็ไม่ได้จับตะเกียบบนโต๊ะอีก ไม่ พูดให้ ถูก ที่จริงแล้วตั้งแต่ที่เธอเข้ามานั่งเป็นเพื่อนตนัสอยู่ที่นี่ ก็ไม่เคยจับตะเกียบเลย

มองพิมพ์ลดาที่อยู่ตรงหน้า เหมือนว่าหลังจากที่พ่อ แม่ของเด็กหญิงคนนั้นออกไปแล้ว เขาก็ดูเป็นกังวลยิ่ง ขึ้น เดิมทีมว คลายออกแล้วของตนัสก็กลับไปขมวด หลวมๆอีกครั้ง หายใจออกเฮือกหนึ่ง เขาคืบเนื้อชิ้นหนึ่งวางไว้ใน ชามของพิมพ์ลดา ทําให้พิมพ์ลดาเงยหน้าขึ้นมองไป ทางเขา

” คุณอย่าลืมว่าตอนนี้ในท้องของคุณยังมีเด็กผู้ชาย อยู่คนหนึ่ง ทานเยอะๆหน่อย”

ได้ยินตนัสพูดแบบนี้ พิมพ์ลาก็ก้มหน้ามองเนื้อชิ้น นั้นในชามที่เขาคืบมาวางไว้เมื่อครู่นี้ พยักหน้าอย่าง เกรงใจ

ตอนที่จิรฐาเดินเข้ามาในร้านอาหาร พิมพ์ลดาก็กำลัง ก้มหน้าก้มตากินเนื้ออยู่พอดี เธอไม่เห็นว่าเขาเข้ามา แล้ว แต่ปริณที่เข้ามากับเขา กลับเห็นเธอเข้าแล้ว

“ ท่านจิรฐา ” ร้องเรียกจีรฐาที่อยู่ข้างๆไปที ปรัณถาม ว่า “นั่นพี่สะใภ้ไม่ใช่หรือ? ”

จิรฐาเป็นลูกค้าประจำของร้านอาหารแห่งนี้ เดิมที เขาคิดจะเดินตามพนักงานเข้าไปในห้องส่วนตัว แต่ ได้ยินคําพูดของปรัณ ก็พลันชะงักฝีเท้า

เติม เขาคิดว่าพิมพ์ลดาจะมาทานข้าวกับสะปัน ได้ ยินปรับพูดว่าพวกเขาอยู่ที่นี่ งั้นก็สามารถให้พวกเธอ มาทานด้วยกันได้พอดี แต่เขาคิดไม่ถึงเลยว่า พอตัวเอง นสายตาไปมอง สิ่งที่มองเห็นในดวงตา คนที่นั่งตรง ข้ามกับเธอ กลับเป็นตนัส

ตอนที่รู้สึกว่าอยู่ดีๆก็มีคนมาหยุดอยู่ข้างๆ พิมพ์ลดา วางถ้วยซุปร้อนที่ตัวเองเพิ่งจะดื่มไปอีกหนึ่งลง เงยหน้า

สายตาของเธอปะเข้ากับในดวงตาดำเงาของจิรฐา

อย่างจัง

ทําไมเขาก็อยู่ที่นี่?

วันนี้ ทุกคนล้วนค่อนข้าง นชอบอาหารของร้าน อาหารแห่งนี้หรือ?

ไม่รอให้พิมพ์ลดาตอบสนองกลับมา เขาก็จับมือที่ วางอยู่บนโต๊ะของเธอขึ้นมา ลากเธอออกจากที่นั่ง

“จิรฐา ” พิมพ์ลดาเห็นจิรฐา แสดงสีหน้าไร้อารมณ์ แบบนี้เป็นครั้งแรก เธอเพียงรู้สึกว่ามือใหญ่ที่จับข้อ มือเธอไว้กำลังออกแรงอย่างต่อเนื่อง เจ็บจนเธอรู้สึก เหมือนกระดูกลัวนใกล้จะหักแล้ว * ชาย “ตอนที่เขาสากพิมพ์ลดาเดินผ่านข้างกาย ตนัสออกไป เขาก็รีบลุกขึ้นดึงจิรฐาไว้

คนที่ดึง รฐาไว้คือนัส แต่จิรฐากลับเพียงหันหน้า ไปพูดกับปริณที่อยู่ข้างๆที่มาด้วยกันว่า ” อาหารมื้อนี้ ของคุณผู้หญิงลงไว้ในบัญชีของผมแล้ว อีกสักพักคุณ ก็รอคิดเงินพร้อมกันเถอะ ” พูดจบ เขาเตรียมจะออกไป แต่ตนัสที่อยู่ข้างๆก็จับแขนของเขาไว้แน่น