ตอนที่12จับมือกัน
จากมุมมองทางการแพทย์คงจะเป็นพันธุ์เกิดแปรผัน ระหว่างการย้อนยุคก็คล้ายๆกับแบทแมนหรือสไปเดอร์ แมนมีพลังพิเศษบางอย่างแต่จนถึงตอนนี้นางยังไม่ทราบ ว่าตนเองมีพลังพิเศษเป็นอย่างไรนอกจากมีแรงเพิ่มและ ร่างกายยืดยุ่น
“คนหยาบก็คือคนหยาบ”เมื่อมีเหอเดินผ่านข้างๆนางก็พูด เบาๆว่า “ผู้หญิงอย่างเจ้าไม่มีวันได้รับความรักจากท่านอ๋อง หรอก”
ชูเซียยิ้มเบาๆแต่ไม่พูดอะไรมองดูกิ่งทองใบหยกคู่นี้เดิน ผ่านหน้านางไปนางรู้สึกว่าสองคนนี้ช่างเหมาะสมกันจริงๆ ผู้ชายโหดเหี้ยมเอาแต่ใจผู้หญิงใจร้ายและหลอกลวง คู่ควรกันจริงๆ
ทั้งสามคนเดินนำพวกคนใช้เข้าไปในตำหนักโซ่วอัน กำแพงสีแดงที่เหมือนตัวมังกรแยกตำหนักต่างๆออก ชายคาของหลังคากระเบื้องเคลือบสีทองเอียงขั้นยืนดูจาก ตำหนักโซ่วอันเห็นแต่หลังคากระเบื้องสีทองเชื่อมต่อกัน หรูหราสง่างามเหมือนตำหนักฟ้า
แต่ไม่รู้ทำไมหลังเข้าพระราชวังในใจของชูเซี่ยก็มีความ รู้สึกที่แปลกๆอยู่ความรู้สึกเช่นเดียวกับตอนที่นางไปเที่ยว พระราชวังปักกิ่งทั้งเคร่งขรึมทั้งหนักหน่วงอาจจะเป็น เพราะว่าดูนวนิยายและละครโทรทัศน์ที่เกี่ยวกับการต่อสู้ และฮาเร็มมากเกินไปจึงรู้สึกว่าภายใต้แผ่นกระเบื้องสีทอง กำแพงวังสีแดงนี้เต็มไปด้วยเลือดและน้ำตาของผู้หญิง จำนวนมากชีวิตที่มีสีสันเมื่อเข้าไปในพระราชวังนี้แล้วแม้ จะดูภายนอกสง่างามและมีฐานะดีแต่พวกนางต่างก็เป็นผู้ หญิงที่น่าสงสารที่สุดในโลกนี้
แม้อยากจะพบเจอกับครอบครัวก็ต้องรอคำสั่งของฮ่องเต้
หลังจากเดินเข้าตำหนักโซ่วอันแล้วก็เป็นลานที่ปลูกด้วย ดอกโบต้นและดอกพระจันทร์รากต้นดอกพระจันทร์เลื้อย ตามกำแพงออกดอกสีสันสดใสดูสวยยิ่งนัก
ดอกโบต้๋นปลูกไว้ที่มุมขวาของลานเป็นจำนวนมากดอก โบต้นที่งดงามเป็นสัญลักษณ์แห่งความรวยแต่ไม่รู้ทำไม ต้องปลูกติดกับดอกพระจันทร์เพราะว่าดอกพระจันทร์เป็น ดอกไม้ที่ปลูกง่ายแค่ให้น้ำให้ดินมันก็สามารถปีนไปเต็มทั้ง พราะราชวังได้
เมื่อหลี่เฉินเย่นเดินมาถึงหน้าประตูเขาก็ปล่อยมือมีเหอไป อย่างกะทันหัน
และหันมามองที่นางด้วยสายตารังกียจตอนที่ชูเชี่ยกำ ลังสงสัยว่าเขาจะทำอะไรเขาก็ยื่นมือมาจับมือนางอย่าง กะทันหันชูเซี่ยถอยหลังด้วยจิตใต้สำนึกแล้วมองเขาอย่าง ประหลาด
หลี่เฉินเย่นพูออย่างโมโห”เจ้าอายอะไรนักหนาตั้งใจจะ ให้ท่านย่าด่าข้าใช่หรือไม่”
ชูเซี่ยเข้าใจแล้วตอนนี้เขาพาพระชายาเข้าวังก็ต้องจับมือ พระชายาเอกตามกฎระเบียบสิไม่งั้นถ้าไทเฮาเห็นเข้าต้อง ด่าว่าเขาไม่รู้มารยาทพร้อมด่ามีเหอไปด้วย
ชูเซี่ยไม่ได้ปฏิเสธอีกแค่รู้สึกไม่ค่อยชินในใจสักเท่าไห รตอนที่เขาจับมือนางมือเขาหยาบกระด้างมากพร้อมกับ ฝ่ามือมีหนังหนาๆด้วยเขาจับมือนางอย่างแรงจนนางรู้สึก เจ็บเล็กน้อยเดิมทีนางคิดว่าผู้ที่เป็นถึงท่านอ๋องต้องกิน ดีอยู่ดีไม่ว่าจะเป็นผิวหนังบนมือหรือร่างกายก็ควรจะนุ่ม เนียนเหมือนกับผู้หญิงแต่เห็นได้ชัดว่านางเดาผิด
มือของชูเซียอบอุ่นมากนี่ทำให้หลี่เฉินเย่นแปลกใจเล็ก น้อยเขาได้สัมผัสผู้หญิงมาไม่น้อยแต่มือและเท้าของผู้ หญิงเหล่านั้นล้วนเย็นเหมือนน้ำแข็งมือมีเหอก็เย็นแบบ นั้นเช่นกันเขาจับยังไงก็ไม่อุ่นสักทีเขาใช้หางตาเหลือบไป ยังชูเซี่ยท่าเดินของทั้งสองคนเริ่มต้นคนละจังหวะไปจน สามารถเป็นจังหวะเดียวกันเหมือนคู่รักแบบอย่างยืดแผ่น หลังตรงๆก้าวไปข้างหน้าเหยียบขึ้นบันไดหินแล้วไปที่ทาง เดินสุดท้ายก็เข้าสู่ห้องโถงหลัก
มองจากหน้าประตูห้องโถงหลักเข้าไปเห็นแต่หญิงสาวที่ แต่งตัวหรูหรานั่งเป็นสองแถวในห้องผู้หญิงชราคนหนึ่งนั่ง บนเก้าอี้ตรงกลางสวมชุดซาตินสีสีม่วงเข้มปักดอกโบตั๋น ดิ้นทองหวีผมเกลียวเสียบเครื่องประดับหยกเต็มหัวแม้ว่า อายุมากกว่าหกสิบปีแล้วแต่สายตาคู่นั้นยังเปล่งประกาย อยู่ห่างกันขนาดนี้ชูเซียยังได้รู้สึกถึงสายตาอันแหลมคม ของคนนั้น
สองข้างมีผู้หญิงสิบกว่าคนนั่งอยู่น่าจะเป็นพระนาง เจ้าของฮ่องเต้ชูเซี่ยไม่กล้าวิเคราะห์พวกนางตามอำเภอใจ แค่ปล่อยให้หลี่เฉินเย่นจับนางเดินเข้าไปเมื่อมาถึงหน้าไท เฮาแล้วเขาก็ดึงมือชูเซี่ยเบาๆและคุกเข่าไหว้พร้อมกันพูด ว่า”หลานขอกราบท่านย่า”
ชูเซี่ยก็ทำตาม”หลานสะใภ้ขอกราบท่านย่าขอให้ท่าน ย่าทรงพระเจริญเพคะ”ประโยคนี้นางเรียนมาจากละคร โทรทัศน์ก่อนหน้านี้ละครฮาเร็มกำลังเป็นที่นิยมอยู่ทุกครั้ง ที่นางกลับบ้านจะเห็นคุณแม่กับคุณยายนั่งดูละครอยู่ซึ่ง ประโยคนี้เป็นประโยคที่นางได้ยินมากที่สุดถึงแม้ว่านาง ไม่รู้พูดแบบนี้จะถูกกฎมารยาทหรือไม่แต่คิดว่ามันเป็น ประโยคที่มีความหมายดีน่าจะไม่ผิดหรอก
มีเหอคุกเข่าลงอยู่ข้างๆหลี่เฉินเย่นพูดอย่างนุ่มนวลว่า”ข้า ขอกราบเรียนไทเฮาเพคะ”ในฐานะพระชายารองนางไม่มี สิทธิ์เรียกท่านย่าเหมือนกับหลี่เฉินเย่นก็เพราะเหตุนี้นางจึง กัดฟันแน่นอดทนไว้แม้ว่าใบหน้าของนางจะดูอ่อนน้อมแต่ ดวงตากลับมีร่องรอยความไม่พอใจอยู่
ไทเฮาตอบรับและพูดว่า”ทุกคนลุกขึ้น”
หลี่เฉินเย่นเอื้อมมือออกไปประคองมีเหอลุกขึ้นตามความ เคยชินแต่เมื่อสัมผัสถึงสายตาของไทเฮาจึงรีบเปลี่ยนยื่น มือไปพยุงชูเซี่ยลุกขึ้น
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ