ตอนที่35

ถ้าหากเขาไม่กลับมาเธอต้องทนอยู่อย่างนี้ทั้งคืนหรอก หรอ?

ปาณีมองไปยังธามนิธิที่ไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอใบ้ ให้”คือ….หนูเป็นประจำเดือนค่ะ”

หลังพูดประโยคนี้เธอแทบอยากจะเอาผ้าห่มมาปิดหน้าไว้

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอคุยเรื่องนี้กับผู้ชายและยิ่งไปกว่านั้นไว ยาตย์ก็อยู่ที่นี่ด้วย

ยังดีที่ไวยาตย์เป็นคนเข้าใจง่ายเขาจึงรีบพูดว่า”พอดีผม ลืมของไว้ข้างล่างผมลงไปเอาก่อนนะครับ”

หลังจากที่ปาณีได้ยินเสียงปิดประตูจึงเงยหน้าขึ้นมองธา มนิธิปรากฏว่าเขายังคงสีหน้าจริงจังเหมือนเดิมจ้องมองเธอ

ไม่หยุด
เธอขมวดคิ้ว”คุณมองหน้าฉันแบบนี้ทำไมคะ?เป็นเพราะ คุณคนเดียวเลยทำให้หนูเสียหน้าต่อหน้าคุณไวยาตย์”

เธอเอาผ้าห่มปิดหน้านอนลงไปตามเดิม

มือหนึ่งยื่นออกมาจับมือของเธอไว้อย่างอบอุ่นเพราะว่า เป็นประจำเดือนมือของเธอจึงเย็นมากมือที่อบอุ่นของเขา กุมมือเธอไว้”ตอนแรกยังคิดว่าเป็นเพราะทะเลาะกับเวทัส เลยไม่ลงไปกินข้าวซะอีก!”

“เป็นไปได้ไงคะ?”ปาณีปฏิเสธทันควันมองหน้าเธอ มนิธิ”พวกเขาเป็นคนพูดหรอคะ?พวกเขาก็คิดว่าเป็นแบบ นี้?หนูไร้สาระขนาดนั้นเลยหรอคะ?”

ธามนิธิมองปาณีพร้อมกับพูดว่า “เธอกับเวทัสไม่ได้ ทะเลาะกันหรอกหรอ?”

ถ้าไม่ได้ทะเลาะกันแม่คงไม่พูดแบบนี้

ที่จริงแล้วทั้งสองคนต้องมีความขัดแย้งกันแน่นอน
“เถียงกันสองสามคำ”ปาณีตอบ”ไม่ถือว่าทะเลาะกันหรอก

ค่ะ”

“แปลกจริงๆ”ธามนิธิพูด”ปกติเวทัสไม่ใช่คนที่ไม่เชื่อฟัง เลยนะนิสัยของเธอก็ไม่เลวทำไมเธอสองคนถึงเข้ากันไม่ ได้ล่ะ?”

แม้ว่าครั้งก่อนจะว่ากล่าวตักเตือนเวทัสไปแต่ถึงยังไงเวท์ สก็เป็นลูกชายของพี่สาวเขาบางครั้งเขายุ่งมากเกินไปก็ไม่ ดี

คำพูดของธามนิธิทำให้ปาณีรู้สึกกินปูนร้อนท้องขึ้นมา

เธอมองธามนิธิสักครู่แล้วพูดว่า”สงสัยเกิดมาไม่ถูกโฉลก กันมั้งคะ!คุณอาเพิ่งกลับมาหรอคะ?กินข้าวยังคะ?”

“ยังเลยกลัวเธอโมโหเลยขึ้นมาดูเธอก่อน”

“คุณไปกินข้าวเถอะค่ะ!หนูนอนพักสักพักคงหาย”ปาณี นอนลงบนหมอนที่นุ่มนิ่มไม่คุ้นชินที่จะเป็นภาระให้เขา
ธามนิธิพูดว่า”เธอนอนพักก่อนนะ

หลังจากนั้นเขาก็ออกไปจากห้อง

ปาณีหลับตาลงเธออยากนอนพักสักหน่อยแต่ไม่นานนัก ธามนิธิก็กลับมา

“ปาณี”

ปาณีลืมตามองไปยังเขา คุณไปทานข้าวแล้วไม่ใช่หรอ คะ?ทานเสร็จไวขนาดนี้เลยหรอคะ?”

“นี่คือน้ำตาลทรายแดงต้ม ธามนิธิยื่นถ้วยไปให้เธอ”แม่ บ้านบอกว่าดื่มอันนี้แล้วจะดีขึ้น

ปาณีรีบรับถ้วยจากมือเขามายังไม่ทันดื่มก็คิดอะไรบาง อย่างขึ้นได้เธอมองธามนิธิอย่างระมัดระวัง คุณบอกแม่ บ้านแล้ว?”

“อิ่ม
ปาณีรู้สึกอายอย่างเห็นได้ชัด “เรื่องเล็กน้อยเองคุณทำ อย่างนี้หนูก็เกรงใจแย่สิคะ”

แค่ประจำเดือนมาก็ป่าวประกาศไปทั้งบ้าน

ยิ่งคิดก็ยิ่งขายหน้า

ธามนิธิพูดว่า”ร่างกายไม่สบายทิ้งไว้ไม่สนใจได้ยังไง!เธอ ดื่มก่อนฉันให้คนส่งของกินขึ้นมาด้วยเธอดูซิว่าอยากกิน อะไร”

หลังจากที่เขาพูดจบแม่บ้านก็ส่งอาหารมาให้พอดี

แต่เดิมปาณีไม่อยากอาหารแต่พอเห็นอาหารเหล่านี้แล้วก็ รู้สึกหิวเล็กน้อย

เธอลุกขึ้นจากเตียงนั่งสวมชุดนอนอยู่ข้างๆ โต๊ะอาหารกิน อาหารไปเล็กน้อย