ตอนที่32

เห็นได้ชัดเลยว่าเธอกำลังต่อว่าติรยาที่ไม่มีกาลเทศะตัว เองเป็นคนเปิดประเด็นขึ้นมาแท้ๆพูดไปสองสามประโยคก็ ร้องไห้สักแล้วอย่างนี้มันเข้าท่าที่ไหนกัน?

ติรยามองแผ่นหลังของจันวิภาที่เดินจากไปเธอกำหมัดไว้ แน่นแต่เดิมเธอแค่อยากแกล้งปาณีสักหน่อยไม่คิดเลยว่า สุดท้ายจะวกกลับมาทำร้ายตัวเอง

เมื่อถึงหน้าบ้านแล้วติรยาจ้องมองเวทัส”นายจะเข้าไปนั่ง ในบ้านสักหน่อยไหม?”

“ไม่ต้อง”เวทัสทำสีหน้าจริงจังช่วงนี้เขาอารมณ์ไม่ค่อยดี เท่าไหร่

ก่อนหน้านี้ก็โดนธามนิธิบังคับให้ขอโทษปาณีแค่นี้เขาก็ เบื่อจะแย่อยู่แล้วเพิ่งคบกับติรยาได้สักพักติรยาก็เปิดปาก พูดว่าอยากไปที่บ้านเขาก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร
แต่ดันเกิดเรื่องในวันนี้ขึ้นอีกทำให้เขายิ่งอารมณ์ไม่ดี เข้าไปใหญ่

ติรยามองไปทำทางที่เย็นชาของเขาพูดว่า”เวทัสนาย โกรธฉันอยู่ใช่เปล่า?ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้นำของเธอไม่ พอใจเลยนะ

ไม่เกี่ยวกับเธอ”

“ปาณีกลายเป็นน้าสะใภ้ของนายได้ยังไงกันบ้านของ เธออยู่ในชนบทพ่อแม่ก็ทำอาชีพรับจ้างทั่วไปแล้วเธอมา แต่งงานเป็นสะใภ้ของบ้านนายได้ยังไงกันคิดไม่ออกเลย จริง” คำพูดที่อดกลั้นมาตั้งแต่ตอนอยู่ในบ้านวิสิทธิ์เวชติร ยาเพิ่งพูดออกมาตอนนี้

เวทัสมองไปยังติรยา”ฉันไม่รู้

“จริงๆแล้วฉันมีเรื่องๆหนึ่งที่ยังไม่มีโอกาสได้บอกนายแต่ ว่าวันนี้เห็นปางนี้อยู่ที่บ้านนายแล้วคิดว่าควรเตือนนายให้รู้ จะดีกว่าติรยาท้าท่าคิดไตรตรองและทำสีหน้าจริงจัง

“เรื่องอะไร?””ครอบครัวของปาณีจนมากครั้งก่อนที่เธอไปบ้านฉันก็ เพื่อยืมเงินกับแม่ฉันที่เธอคบกับน้าชายนายเป็นไปได้ค่อน ข้างสูงเลยว่าเพื่อเงินนายต้องให้น้าชายนายระวังหน่อยนะ อย่าโดนเธอหลอกล่ะ!”

“เวทัสมองไปยังติรยา”จริงหรอ?”

ปาณีไม่เหมือนคนที่จะหลอกเงินใครเลยนะ

“จริงสิ”ติรยาพูดอย่างมั่นใจ”ฉันจะโกหกนายเพื่ออะไร กัน?นายคิดดูนะนายดีกับเธอขนาดนั้นเธอยังไม่ชอบนาย เลยแล้วจะไปชอบน้าชายนายได้ยังไงกันน้าชายนายอายุ มากกว่าเธอแล้วยังพิการอีกถ้าไม่ใช่เพื่อเงินแล้วจะทำเพื่อ อะไร?”

เวทัสจ้องมองติรยาแวบหนึ่ง “ฉันจะกลับบ้านแล้ว”

ติรยามองท่าทางที่จริงจังของเขาเดาได้ว่าเขาน่าจะเชื่อใน สิ่งที่เธอพูดออกไป

“ถ้าอย่างนั้นฉันเข้าบ้านก่อนนะมีอะไรค่อยติดต่อกันทาง มือถือนะ”
ติรยายื่นมือไปปลดเข็มขัดนิรภัยออกมองดูใบหน้าด้าน ข้างอันหล่อเหลาของเวทัสเขาหล่อจริงๆนะเนี่ย

เธอยื่นหน้าเข้าไปจะหอมแก้มของเขาปรากฏว่าเธอเพิ่ง ยื่นหน้าเข้าไปก็โดนเวทัสเอามือขวางไว้

เขามองเธอแวบหนึ่งแววตาของเขาเย็นชามาก

ติรยาที่ถูกเขาปฏิเสธรู้สึกเสียหน้าเล็กน้อยเธอยิ้มแล้วพูด ว่า”ฉันเข้าบ้านก่อนนะ”

เธอเปิดประตูรถลงไปยืนอยู่หน้าบ้านมองดูเวทัสที่ขับรถ ออกไป

วันนี้แดดแรงมากแต่ในใจของเธอกลับหนาวเหน็บยิ่งนัก

ฉันสู้ปาณีไม่ได้ตรงไหน?

เธอมีสิทธิ์อะไรทำไมเวทัสถึงคบกับเธอได้แต่กลับไม่ยอม ชอบฉัน?
แม้จะคบกันในนามแต่เวทัสก็ไม่เคยมองเธอในฐานะแฟน

จริงๆเลย

เมื่อคิดถึงจุดนี้ในใจของเธอก็เกลียดปาณีมากยิ่งขึ้น!

ตอนบ่ายธามนิธิมีธุระต้องออกไปข้างนอกกับไวยาตย์ ปาณีนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องรับแขกคนเดียว

เวทัสเดินเข้ามาในบ้านยืนอยู่ตรงหน้าเธอพร้อมกับใบ เครดิตหนึ่งใบที่ถูกโยนลงตรงหน้าเธอ

เธอเงยหน้าขึ้นมองมองไปยังใบหน้าที่จริงจังของเขาแล้ว มองไปยังบัตรเครดิตใบนั้นไม่เข้าใจว่าหมายความว่าอะไร พูดด้วยความหวังดีว่า”นายบังแสงหมดแล้ว”

“เธอไม่ได้ต้องการเงินหรอกหรอ?ฉันให้เธอไปจากน้าชาย ฉันซะ!”

ปาณีพลิกหนังสือในมืออ่านต่อยังคงพูดด้วยสีหน้าที่เรียบนิ่งว่า”ฉันไม่เข้าใจว่านายกำลังพูดเรื่องอะไร”