ตอนที่17

“เธอชอบ.น้าชายของฉัน?”

คำพูดที่ไร้เยื่อใยของปาณีถึงกับทำให้เวทัสยืนอึ้ง

ปาณีพูดอย่างเย็นชาว่า”ใช่ฉันชอบเขา!”

แม้ว่าในความเป็นจริงเธอมองคุณอาคนนี้เป็นเพียงคนใน ครอบครัวแต่เมื่อเธอแต่งงานกับเขาแล้วเธอจะไม่มีวันทำ เรื่องที่จะทำให้เขาเสียใจเด็ดขาด

ส่วนเวทัสนั้นตั้งแต่วันที่เธอกลับจากบ้านของดิรยาเธอก็

ตัดสินใจว่าจะไม่ชอบเขาอีก

การยอมรับตรงๆของปาณีทำให้เวทัสรู้สึกเจ็บปวด

เธอบอกว่าเธอชอบน้าชายเขา…

งั้นก็แสดงว่าคนที่เธอชอบไม่ใช่เขา?!
นึกถึงติรยาเคยบอกเขาว่าคนที่ปาณีชอบไม่ใช่เขาที่ยอม คบกับเขาก็เป็นเพราะว่าบ้านเขารวยและเขาเป็นเดือน โรงเรียน

แต่ลับหลังเขาปาณีคบกับคนอื่นตั้งนานแล้ว

เพราะฉะนั้นผู้ชายคนนั้นก็เป็นน้าชายของฉันเองหรอ?

แม้เวทัสจะเลิกกับปาณีแล้วแต่ในใจของเขาก็เคยชอบ ปาณีจริงๆ

แต่ตอนนี้มารู้ว่าที่ผ่านมาเธอไม่เคยรักเขาเลยทุกอย่าง ที่เธอให้คือความรู้สึกจอมปลอมของเขาเจ็บปวดอย่าง ห้ามไม่ได้

“พวกเธอคบกันตั้งแต่ตอนไหน”

เขาถามออกไปอย่างเย็นชา

ปาณีรู้สึกโมโหที่เขาถามด้วยน้ำเสียงแบบนี้เลยจงใจพูด ออกไปว่า”เราคบกันตั้งนานแล้ว!คบกันตั้งแต่โรงเรียนยัง ไม่ปิดเทอมอีก!เพราะฉะนั้นฉันเลยหลบหน้าเธอมาตลอด

ไงเพราะเขาไง!”
ไม่ว่าเธอจะพูดยังไงเวทัสก็ไม่เชื่อเธออยู่แล้ว!

ถ้าจะเข้าใจผิดก็ให้เขาเข้าใจผิดจนถึงขีดสุดไปเลย!

“ปาณี!”

เวทัสไม่คิดว่าหลังจากที่ปาณีนอกใจเขาแล้วเธอยังกล้า ขึ้นเสียงกับเขาเหมือนคนไม่ผิดอีก

มือของเขากำหมัดไว้แน่นมองเห็นดวงตาของปาณีที่เต็ม ไปด้วยความโกธรเขาจึงไม่พูดอะไรอีกเปิดประตูออกไป เสียงดัง

ผู้จัดการเห็นเวทัสลากปาณีเข้าไปในห้องแต่งตัวกลัวจะ เกิดเรื่องไม่ดีอะไรขึ้นจึงรออยู่หน้าประตูตลอดเมื่อเห็นเวที สเดินออกมาด้วยความโมโหจึงรีบเข้าไปถามว่า”คุณชาย ไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ?”

เวทัสพูดเสียงดัง “ฉันไม่อยากเจอคนคนนี้อีก!”

พูดจบก็เดินจากไปเลย
ผู้จัดการได้แต่เช็ดเหงื่อแล้วเดินไปยังห้องแต่งตัวเห็น ปาณียืนอยู่

นึกถึงสีหน้าของเวทัสเมื่อครู่เขาจึงพูดอย่างเลี่ยงไม่ได้ ว่า”เธอไปได้แล้ว”

แม้ปาณีจะรู้ว่าเธอทำให้เวทัสไม่พอใจอาจจะทำให้ตัวเอง ไม่สามารถทำงานที่นี่ได้อีกแต่เธอไม่คิดเลยว่าจะโดนไล่ ออกไวขนาดนี้

มือของเธอกำหมัดไว้แน่น

“เวทัส!”

ตั้งแต่ติรยารู้ว่าปาณีทำงานที่นี่เธอจึงหาวิธีมาแกล้งเธอ

บ่อยๆ

วันนี้เธอก็มาที่นี่เหมือนเดิมแต่เจอกับเวทัสเข้า

“ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ….”เธอเห็นเวทัสที่สวมชุดของทางโรงแรมจึงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

“ธุรกิจของครอบครัวฉันมาเรียนรู้งานที่นี่สักพัก”

“อ๋อ!เก่งจังเลยนะ!”ตาของติรยาเป็นประกายทันที

แต่ในใจของเธอตอนนี้กลับคิดว่าปาณีก็ทำงานที่นี่ทั้งสอง คน..จะเจอกันหรือเปล่า?

เธอรู้ว่าเวทัสยังลืมปาณีไม่ได้ถ้าทั้งสองคนเจอกันทุกวัน แล้ววันหนึ่งถ่านไฟเก่าลุกขึ้นมาจะทำยังไงความพยายาม ของเธอที่ผ่านมาก็ศูนย์เปล่าน่ะสิ?

เวทัสยิ้มเขาดึงแขนของติรยาพูดว่า”ฉันยุ่งจะตายละมี อะไรค่อยคุยกันหลังเลิกงาน”

เขาจะรีบไปดูสีหน้าของปาณีที่เพิ่งถูกไล่ออกคงสนุกน่าดู!