ตอนที่

122

ตอนจบ

การจากไปของของจีนวิภา ทำให้ตระกูลพยุงพงษ์

สงบ นม

และทุกคนตั้งใจที่จะไม่พูดถึงคนๆนั้นต่อหน้าพิมพ์ ลดา คนอื่นไม่พูดขึ้นมา พิมพ์ลดาเองก็คงจะไม่พูดถึง เพราะ เรื่องพวกนั้น ทําร้ายตัวเธอมากที่สุด

หลังจากที่พิมพ์ลดาออกจากโรงพยาบาล พักอยู่ที่ บ้านระยะหนึ่ง ตอนนี้ได้กลับไปทำงานแล้ว

เช้าวันน็ตนัสไม่ได้ไปทํางาน เขาไปร่วมงานประมูล โฆษณาของโรงงานEK เธอน่าแผนโฆษณาอันใหม่ เธอนั่ง คิดตลอดทั้ง ขณะที่เธอกำลังหมุนตัวเดินออก จากห้อง ก็ชนเข้ากับเขาที่กำลังจะเดินเข้าห้องพอดี คืน วางไว้บน โต๊ะเขา

ช่วงนี้ ตนัสค่อนข้างยุ่ง ถึงแม้ว่าจะอยู่บริษัท เดียวกัน และห้องทํางานของเขาอยู่เพียงข้างๆ แต่ โอกาสที่พิมพ์ลดา จะได้เจอเขานั้นมีน้อยมาก

“แผนโฆษณาของโรงงานEK คุณเอามาได้ยัง”เมือ เห็นเขา พิมพ์ดาก็พูดขึ้นมาก่อน แต่เมื่อพูดเสร็จ พิมพ์ ลดา รู้สึกผิดว่าตัวเองไม่น่าถามคำถามไร้สาระ ออก ไป ตั้งแต่ที่นัสลงไปลุยงานด้วยตัวเอง ก็ไม่เคยพ่าย แพ้แก่ผู้ใด เพียงแต่เธอไม่รู้ว่าจะทักเขาว่าอย่างไรดี

มองพิมพ์ลดาที่อยู่ตรงหน้า เขายิ้มออกมาน้อยๆ เดินผ่านข้างด้วของพิมพ์ลดาไปยังโต๊ะทำงานของตัว เอง

แผนโฆษณาของนมผงXX ฉันทำเสร็จแล้ว คุณดูจบ แล้วบอกฉันละกัน ฉันขอตัวก่อน”

“พิมพ์ลดา”

เท้าที่อยู่บนรองเท้าส้นสูงเพิ่งจะก้าวออกไปเพียง ก้าวเดียว ก็ได้ยินเสียงดังมาจากด้านหลัง พิมพ์ลดา ง หยุด เล่น

หมุนตัวกลับไปมองเขา รอคำต่อไปที่เขาจะพูด

เธอยืนรออยู่นาน แล้วเขาก็พูดออกมาเพียงไม่มี อะไร คุณออกไปก่อน”

ไม่รู้ว่าทําไม ตอนที่เธอกลับมาที่บริษัท เธอรู้สึก เหมือนมีอะไรที่ไม่ชนไม่สบาย แต่ ณ ตอนนี้เธอเข้าใจ แล้วว่าที่ เธอไม่ชิน และไม่สบายมากที่สุด คือ หาที นัสมีต่อเธอ

ตนัสในช่วงนี้ ทําให้พิมพ์ลดารู้สึกแปลกๆ

เขาเหมือนกับกําลังหลบหน้าเธออยู่

เห็นพิมพ์ลดาเดินออกจากห้องทํางานไป จนประตู ปิดสนิทแล้ว หนัส เอกสารที่อยู่ในมือแน่น มือขวา ของป่าก๋า หมัดแน่น ทําให้เอกสารยับไปตามแรงหมัด ของเขา

ในระหว่างรอยับบนกระดาษ เผยให้เห็นตัวหนังสือ นมาบรรทัดหนึ่ง แผนการการเทรนงานของเจ้าหน้าที่ ณ บริษัทโฆษณา เซงแฟชั่นจํากัด

เห็นหัวข้อของเอกสารแล้ว ตนัสทำได้เพียงหัวเราะ

ในสาคอ

ทางเบื้องบนได้ให้เขาไปหาคนที่เหมาะสมที่จะเป็น พรีเซนเตอร์ที่สุด คนแรกที่เขานึกถึงก็คือพิมพ์ลดา แต่ เธอจะยอมไปหรอ ถึงแม้ว่าเธอจะยอม แล้วจิรฐาละ

ฐานะของเธอในตอนนี้ ไม่เพียงแต่เป็นลูกน้องของ ตนัส แต่เขายังเป็นภรรยาของจิรฐาซึ่งคุณผู้หญิงของ เป็น หัวหน้า และที่สําคัญคือ เขาไม่สามารถแอบมอง หรือชอบเธอได้อีกต่อไปแล้ว เธอเป็นพี่สะใภ้ของเขา

ถึงแม้ว่าเขาจะพยายามล้ม แต่ความเจ็บปวดราวกับ โดนเขี้ยวเล็บแมวนั้น ทําให้เขายากที่จะนอนหลับใน ทุกๆ น

เขาน่าเอกสารวางกลับไปบนโต๊ะ ตนัสนั่งพังลงไปที่ พนักเก้าอี้ หลับตาทั้งคู่ลง

“พิมพ์ลดา ชา หน้า ผมจะพยายามหาคุณเจอให้เร็ว กว่า ”

ตกดึก ข้างกาย เสียงลมหายใจอย่างสม่ำเสมอ ของจิรฐา เธอรู้ว่าเขาคงหลับไปแล้ว แต่เธอไม่รู้ว่าจะ มตาลงได้ อย่างไร

คืนนี้ พระจันทร์ที่อยู่นอกหน้าต่างสว่างเป็นพิเศษ แสงจันทร์สาดเข้ามาในห้อง ทําให้เธอเห็นใบหน้าหล่อ เหลา ของจิรฐาอย่างชัดเจน

จิรฐาไม่ค่อยจะคุยเรื่องงานกับเธอ อย่างแรกคง เป็นเพราะประเภทของงานที่เขาทํา มีเรื่องมากมายที่ แม้แต่คนใกล้ตัวเขาก็เล่าให้ฟังไม่ได้ อย่างที่สอง เขา รู้สึกว่าถึงเขาจะพูดออกมาแล้ว พิมพ์ลดาก็คงไม่เข้าใจ ออยู่ดี

แต่ว่า ช่วงนี้ข่าวที่คุณรองนายกเทศมนตรี รพลถูก จับดังไปทั่วเมือง พิมพ์ลดาก็มีรู้มาบ้าง

แน่นอนว่าเธอรู้ดีว่าเขายุ่งในเรื่องนี้มากขนาดไหน

พิมพ์ลดาเลื่อนมือที่อยู่ในผ้าห่มขึ้นมา ใช้แสงจาก พระจันทร์ ลูบหน้าของเขาเบาๆ ลูบหน้าผากของเขาที่มี รอย ขมวดคิ้วจนเรียบ

“คุณภรรยา คุณกําลังเชิญชวนผมอยู่รึเปล่า

มีเสียงดังขึ้นมา ทำให้พิมพ์ลดาตกใจจนชักมือกลับ แต่เธอยังไม่ทันได้เก็บมือเข้าผ้าห่ม ก็ถูกเขาจับเอาไว้ ก่อน

เขาต่งมอเธอมาจุมพิตลงเบาๆ จิรฐานเบาๆแล้ว ถามเขา ทำไมยังไม่นอนอีกครับ

ซุกอยู่ในอ้อมอกของเขา พิมพ์ลดาเขยับท่านอนให้ ตัวเองอยู่ในท่าที่สบาย น “จิรฐา ฉันถามคุณหนึ่งคำถามได้ไหมคะ”

แขน โอบอยู่รอบหัวของพิมพ์ลดานั้น เล่นม้วนผม ยาวๆของเธอ จิรฐายิ้มบางๆพรางตอบตกลง

*ถ้าฉันมีโอกาสได้ไปเรียนต่อต่างประเทศ คุณจะให้ ฉันไปไหมคะ”

หลังจากที่หนัสบอกเรื่องไปเทรนงานที่ต่างประเทศ นี้กับเธอ พิมพ์ลดาไม่ได้ให้คําตอบทันที เธอต้องการ เวลาคิด เกี่ยวกับจิรฐา และในช่วงนี้ เธอคิดแล้วคิดอีก ว่าจะพูดเรื่องนี้กับเขาตอนไหนดี แล้วเธอก็คิดว่าจรฐา จะมีปฏิกิริยา แบบไหน

แต่คิดยังไงก็ได้แค่คิด

“คุณ อยากไปหรอ” เสียงเบาๆดังขึ้นข้างกาย

ในความคิดของพิมพ์ลดา คิดไม่ถึงว่าเขาจะถาม กลับเธอเช่นนี้ ในตอนนี้ เธอนั่งอยู่ที่ห้องรอของผู้ โดยสารที่สนามบิน ยิ่งท่าให้เธอสงสัยว่าคนนั้นเมื่อครึ่ง เดือนก่อน เธอฟังผิดไปหรือเปล่า

ถือพาสปอร์ตและตัวเครื่องบินในมือแน่น พิมพ์ลดา หันหน้าไปทางจิรฐาที่นั่งอยู่ข้างๆ

เธอกัดริมฝีปาก แล้วเรียก อเขา ให้เขาหันมา สนใจ”คุณยอมให้ฉันไปจริงๆใช่ไหม”

พิมพ์ลดากําลังนั่งอยู่ที่สนามบินแล้ว แต่เธอกลับ

กกลัว

“เด็กโง่ จิรฐายกมือขึ้นมาเล่นผมสวยๆของพิมพ์ลดา แล้ว ผมกลับคืนเรียบร้อยแบบเดิม และสายตาของจิร ฐา เต็มไปด้วยดงามอบอุ่น

เรื่องที่พิมพ์ลดาต้องไปเทรนงานที่ฝรั่งเศสสองปี นั้น จิรฐารู้ว่าผู้ใหญ่ของทั้งสองครอบครัวคงไม่ยอมแน่ๆ เขาง เลือก ให้พิมพ์ลดาไปก่อนแล้วค่อยบอก หลัง

ถึงแม้ว่าญาณัทกับอรัญญาและครอบครัวพยุงพงษ์ จะไม่เห็นด้วย แต่กว่าตอนที่พวกเขาจะรู้เรื่องนี้ พิมพ์ ลดาก็อยู่ ฝรั่งเศสแล้ว พวกเขาคงไม่มีทางที่จะลากตัว พิมพ์ลดากลับมา

ที่จริง หลังจากที่เขาส่งพิมพ์ลดาแล้ว จิราก็ยัง นั่งอยู่ที่สนามบิน เขายืนอยู่ในตึกผู้โดยสาร เงยหน้า เครื่องบิน ทุก เที่บินออกไป ถึงแม้ว่าเขารู้ว่าเครื่อง บินล่า พิมพ์ลดานั่ง บินออกไปนานแล้วก็ตาม

ตั้งแต่ขณะทีที่พิมพ์ลดาหายไปจากข้างหน้าเขา ร ฐาเกือบจะวู่วาม อวบันดามเธอไป

การลาจากพิมพ์ลดา เขาก็คงเป็นคนที่อาลัยอาวร เธอมากที่สุด

“พิมพ์ลดา ผมจะใช้ความพยายามที่มีทั้งหมดของผม ไปรักคุณ”

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เกือบจะสบปีแล้ว ทุกๆ น ปี ในเมืองเอสจะคึกคักเป็นพิเศษ

แขวนโคมไฟแดงตลอดถนนหนทาง ทําให้ผู้คน สักสนิทสนมกันเอง

ในโถงใหญ่ของโรงแรมที่เจ ผู้หญิงแต่งตัวสวย สง่าคนหนึ่ง ลากกระเป๋าเดินทางมาที่หน้าเคาท์เตอร์ ประชาสัมพันธ์ “สวัสดีค่ะ คุณหญิง มีอะไรให้รับใช้ไหมคะ พนักงานที หน้าเคาท์เตอร์ของโรงแรมยิ้มแย้มแจ่มใส

“อยากทราบว่า คืนนี้ที่นี่จะได้จัดงานกฎหมายการค้าที่ จัดขึ้นปีครั้งรึเปล่าคะ

เมื่อคนที่อยู่ตรงหน้าถามถึงงานกฎหมายการค้า พนักงานประชาสัมพันธ์จึงยิ้มข้นมา พลางตอบว่า “ใช่ค่ะ ไม่ทราบว่าคุณมีบัตรเชิญไหมคะ”

บัตรเชิญ

“ฉันไม่มีบัตรเชิญหรอกค่ะ

“ขอโทษด้วยนะคะคุณหญิง ถ้าไม่มีบัตรเชิญเราคงจะ ให้เข้าร่วมงานไม่ได้ค่ะ”

งานงานกฎหมายการค้าในคืนนี้ไม่ต่างจากปีก่อนๆ ซักเท่าไหร่

นต้อนรับเหล่านักธุรกิจทีละคนทีละคน โรฐารู้สึก เหนื่อยมาก เขาหยิบแก้วไวน์ขึ้นมา แล้วเดินออกไปด้านนอกสุด

อากาศตามล่าฟัง

ปีที่แล้ว งาน จัดขึ้นที่นี่เช่นกัน และเป็นครั้งแรกที่ เขาเข้าร่วมงานนี้หลังจากรับตำแหน่ง ตอนนั้น เขากลับ ไม่รู้ ก ใจเหนื่อยเซนคืนนี

นั่นเป็นเพราะว่า เธออยู่ที่นี่ตั้ง

“ผู้หญิงของผม ตอนนี้คุณทำอะไรอยู่นะ”

วางแก้วที่อยู่ในมือลง จิรฐาอยากจะโทรหาพิมพ์ ลดาซักหน่อย แต่เมื่อเห็นเวลาที่ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ ก็ได้แต่ หัวเราะแห้ง แล้ววางโทรศัพท์กลับคืนอย่างเดิม

เวลานี้ เธอคงกำลังตั้งใจเรียนงานอยู่

มองดูวิวบอเมืองเอสทีอยู่ด้านหน้า จิรฐาพลันฉุกคิด ขึ้นมาได้ว่า ใกล้จะถึงปีใหม่แล้ว เธอคงจะใกล้กลับมา แล้ว สินะ ทํางานให้กับรามาเป็นปีกว่าแล้ว ป เพิ่ง จะเห็นนายกเทศมนตรีที่แข็งแกร่งของเขา มจนเมา แต่ เมื่อเขา เห็นคนที่มาถึงหน้าประตูโรงแรมก็ถึงกับตกใจ เพราะคนที่อยู่ในรถคือ ยกมือขึ้นมานวดขมับ เขาปวดหัวจนแทบจะระเบิด ราค่อยๆลืมตาขึ้นมา เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ ในด้มาดู เวลา

ยังดีที่วันนี้เป็นวันอาทิตย์ ไม่ต้องทํางาน มิเช่นนั้น

นายกเทศมนตรีคงจะไปทํางานสายแน่นอน บุคลิกที เคยมี อย่างสุกใสของเขาหายไปหมด

เมื่อคืนเขาคงคิดถึงเธอมากๆ ถึงดื่มในงานเลี้ยง เยอะ จนไปภาพตัดไปอย่างนั้น

หยิบเอาผ้าห่มออกจากกาย เขาเตรียมที่จะลุกจาก เตียง แต่เมื่อเขานั่ง นมานั้น สายตาของเขาตกกระทบ บนแก้ว น้าที่ตั้งอยู่บนตู้สาดเข้าตา

ปรัณเตรียมให้

ไม่เหมือนเป็นปริณเตรียมให้

คิดในใจ จิรฐาหยิบแก้วน้ำขึ้นมาจิบ แล้วลุกออกจาก ห้องนอนไป

รฐายอมรับ ตอนที่เขามองเห็นเงาตัวเรียวของ หญิงสาวที่อยู่ในห้องครัวนั้น เขาแอบคิดว่าตัวเองยัง เมาอยู่รึเปล่า

“พิมพ์ลดา”

เมื่อได้ยินเสียง พิมพ์ลดาหยุดมือ แล้วหมุนตัวกลับ

ไป

เห็นผู้ชายที่สูง183 ดูดี มีบุคลิกของผู้นําคน น น อึ้งอยู่ ตอนแรกที่พิมพ์ลดายังบ่นเขาเรื่องเมา ก็พลัน หายไป

หยิบนนที่เธอเทเอาไว้เรียบร้อยมาให้เขา เธอยิ้ม แล้วเงยหน้ามองเขา” ด นมก่อน”

“ผม ผมไม่ได้มาอยู่ใช่ไหม

“ให้ฉันกัดคุณทีนึง ดูซิว่าเจ็บมั้ย”

“อืมๆ”

เขย่งเท้า ม หลับตาลง

พิมพ์ลดาสัมผัสจูบที่ไม่ได้ลิ้มรสมานาน อ้อมอกอัน อบอุ่น ไม่ได้ซบมานาน ครึ่งปีก่อน ตอนที่เธอจากเขาไป หลังจาก นครึ่งปี เธอทนไม่ได้กับความคิดถึงและทรมานนั้น

“จิรฐา ฉันหนีกลับมา ถ้าวันหลังฉันตกงานคุณจะเลี้ยง ฉันไหม

“ได้สิครับ”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ