ตอนที่ 98 กลับบ้านกันเถอะ

ดัง น ในงานเลี้ยงครั้งที่แล้วเขาควรจะได้เห็นเขา? ทําไมเขาไม่ทักทายเขาแล้วกลับหายไป

เขายังกลัวว่าเขาซึ่งเป็นพี่ชายคนนี้ จะเป็นเหมือนผู้ อาวุโสที่กล่าวโทษเขาเช่นนั้นหรือ?

ในใจหวนคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนั้น งานสมา พันธ์การเมืองธุรกิจ บนใบหน้าจิรฐายิ้มครั้งหนึ่ง มอง ดูดน้ส เขาบอกว่า “คุณนั่งก่อน” แล้ว นศีรษะมาใกล้ พิมพ์ลดา ดูแปลก ๆ พูดว่า “คุณเข้าไปแต่งตัวให้ดีก่อน คนดี!”

บ้าจริง! ชายคนนี้ จงใจเจตนาอีกแล้ว!

พิมพ์ลดารู้ว่าจิรฐา จงใจให้เธอเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า จะต้องทําให้เธอขายหน้าต่อหน้าเจ้านายของเธอเพิ่ม อีก นคืออาเชน หรือ? เดิมกระดุมเสื้อจีรฐาไม่ได้กลัด เต็ม ตรงคอเสื้อสองเม็ดปลดไว้ เธอรีบออกมาเปิดประตู ในชุดนอน แต่ตอนนี้เขาบอกให้เธอไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

นี่นี่…นี่ไม่ได้กําลังบอกคนอื่นอย่างโจ่งแจ้งว่าเมื่อครู่ พวกเขากำลังทําเรื่องนั้น ๆ กัน! อ้มหน้าของพิมพ์ลดาร้อนจนน่ากลัว เธอรู้ว่าตอนนี้ ใบหน้าดวงน้อยของเธอนั้นต้องเปลี่ยนเป็นเหมือนกัน งไปแล้วแน่นอน

อืมมไปแล้วสองครั้ง เธอบออกมาจากอ้อมอกของ จิรฐาและวิ่งเข้าไปในห้องนอน

สิ่งที่พิมพ์ลดาไม่รู้คือในความเป็นจริง รฐายังไม่ ได้ต้องการแจ้งเมื่อครูที่พวกเขาสามีภรรยาเพิ่งผ่านการ สนิทสนมอบอุ่น ดเชื้อนิดหน่อย น เขาแค่ไม่อยากให้ ชายอื่นเห็นเธอในชุดนอนเท่านั้น

เห็นพิมพ์ลดาเข้าไปแล้ว โรฐาจึงหันไปมองดนัสที่ อยู่ตรงหน้า

รามองมาที่เขาในขณะนั้น ตนัสตึงสายตาจากร่าง พิมพ์ลดากลับมาทันที

เขากับเขาไม่ได้เจอกันกี่ปีแล้ว

พี่น้องทั้งสองมองแล้วยิ้มให้กันและกัน จิรฐาเกินไป หาดนัสและทําท่าทางเชิญเขา พูดพลาง “นั่งลง” แล้ว เขาเองก็นั่งลงข้าง ๆ โซฟา เมื่อมนัสนั่งลง เขาจึงเอ่ยปากถามว่า “กลับมา เมื่อไร? ทําไมไม่มาหาผมหรือไม่ไปดู ๆ คุณปู่

ตนัส ม ตอบว่า “เรื่องผม พี่ยังไม่ชัดเจนหรือ?” พูด แล้ว เขาก็ถอนหายใจ ว่า “บางทีไม่ให้เห็นผมอาจจะดี ที่สุด เขาผู้เฒ่าเห็นผมก็จะมีความดันโลหิตสูง”

ได้ยินคําพูดของตนัส จิรฐาหน้าไม่มีรอยยิ้มแล้ว แค่ถามว่า “ดา คุณอานันล่ะ เขาก็ไม่รู้ว่าคุณได้กลับ ประเทศแล้วหรือ?”

นัสและจิรฐาไม่ใช่พี่น้องแท้ ๆ แต่เป็นลูกพี่ลูก น้อง คุณอา จิรฐาเอ่ยปากถึงเป็นประเสก์พ่อของเขา ลูกชายคนที่สองของนิรวิทย์

ตนัสสายหน้ามองแก้วสองใบบนโต๊ะ “พ่อผมน่าจะ ไม่คิดอยากเห็นผมสักนิด” เขาพูดพลาง ราวกับหัวเราะ เยาะให้กับตัวเอง

จริงอย่างคาดคิด เขากลับประเทศมานานขนาดนั้น ยังคงไม่เคยกลับบ้าน

พวกเขาสองพี่น้องไม่ได้เจอกันมานานหลายปี จีร ราไม่ได้คิดพอเจอหน้ากันก็บีบคั้นให้เขากลับไปหาพ่อ ของเขา ไปดู ๆ คุณ

แล้วเขาก็มองไปที่ขวดเหล้าแดงและแก้วเหล้าบน โต๊ะเช่นกัน ริมฝีปากประดับรอยยิ้ม เขาพูดว่า “พิมพ์ ลดา มเหล้าไม่ค่อยเป็น ผมจะดื่มเป็นเพื่อนกับคุณ เรา สองพี่น้องไม่ได้เจอกันมานานหลายปี พอดีจะได้แลก เปลี่ยนความรู้กันดูว่าหลายปีมานี้ ความสามารถในการ ดีมของใครเปลี่ยนเป็นแย่ลงและจะได้ให้คุณไม่ต้อง เปลืองเหล้าที่ดีขวดนี้

เมื่อพิมพ์ลดาเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จออกมา ประจวบ ร ฐากล่าวถึงเปรียบเทียบความสามารถในการดื่มเหล้าว่า ของใครแย่ลง ในช่วงเวลานั้นในใจพิมพ์ลดาก็เต้นแรง หนึ่งครั้ง ดูมตามเสียงหนึ่ง

“พระเจ้า ในคืนนี้คงไม่ปล่อยให้ฉันดูแลขี้เมาสองคน นะ?” ในปากพิมพ์เสียงหนึ่ง พิมพ์ลดาดูผู้ชายสอง คนในห้องนั่งเล่นยกแก้วชนกัน สายศีรษะหัวเราะ

พอดูแบบนี้ พวกเขาสองคนเหมือนกันบ้างจริงๆ และสิ่งที่พวกเขาเหมือนกันมากที่สุดคือต่างมีผิวพรรณ ที่ดีรูปหนึ่ง

จิรฐา หล่อในด้านสง่างาม อวัยวะทั้งห้าของเขาลึกล้ำ ในภาพสามมิติไม่สูญเสียความอ่อนโยน แต่นัสหล่อ มากในด้านความงาม! อืม พิมพ์ลายังคงใช้เพียงคํา นี้เพื่อพรรณาเขา เพราะใบหน้าราวภูตผีปีศาจของเขา นั้น ถ้าเวลาไม่ได้ป้นหน้าบึ้งตึง น่าจะทำให้สาวๆหลง ตายนับหมื่นนับพันจริง ๆ

ผู้ชายสองคนแบบนี้ กลับเป็นพี่น้องกันจริง ๆ ใน สมองน้อยของพิมพ์ลดา สักพักยังคงปรับเปลี่ยนกลับ มาไม่ได้ รู้สึกราวกับเหมือนฝันไป

โชคดี ประโยคของจิรฐา ว่าประชันความสามารถ ในการดื่มเหล่านั้นเป็นเพียงประโยคเล่นมุข พวกเขา แต่ละคนดื่มเหล้าแดงในแก้วหมดต่างก็แยกย้ายกันไป

ส่งหนัสออกประตูไป รามอบหมายไม่กี่ทําแล้ว เขาต่างก็กล่าวราตรีสวัสดิ์ซึ่งกันและกัน

กลับถึงห้องพักของตนเอง พอดนัสเข้าประตู ก็ปิด ประตูแล้วในเวลาเดียวกันพิงผนังด้านข้าง

ไม่มีใครรู้ว่าวันนี้เมื่อเขาไปถึงประตูห้องพิมพ์ลดา เคาะประตู เป็นเวลาที่เขามาถึงโรงแรมนี้ วางกระเป๋า เดินทางลง หยิบขวดเหล้าแดง แก้วเหล้าขึ้นมาแล้วจึง ไป หลังจากที่เขาได้รู้ว่าวันนี้งานของพิมพ์ลดาทําเสร็จ ผีหลอกเทวดาช่วยเลขา รพลได้ช่วยจองเที่ยวบินไป เมือง B มาย ให้เขา

ทันทีที่เขาเลิกงานกระทั่งอาหารเย็น ไม่กินก็รีบ มาสนามบิน จากนั้นนั่งเที่ยวบินที่เช้าสุดมาถึงที่นี่

จริง ๆ เขาจําได้ว่าพิมพ์ลดาเคยบอกว่าเธอดื่มเหล้าไม่ เ ม แต่เขายังคิดอยากให้เธอดื่มเป็นเพื่อนเขาสักแก้ว แต่ไม่คิดว่าสุดท้ายที่ดื่มเป็นเพื่อนกับเขา จะเป็นจิรฐา

คืนนั้นที่เขาเข้าร่วมสมาพันธ์การเมืองธุรกิจ เขาก็ได้ เห็นจิรฐาแล้ว พูดให้ถูก คือขณะที่เขาได้เห็นรฐาแล้วก็ หยิบยืมความวุ่นวายของฝูงชน หนีไป

บางทีจิรฐาอาจจะคิดว่าเขาไม่กล้าเผชิญหน้ากับเขา เพราะกลัวว่าเขาจะบีบคั้นให้เขากลับบ้านจิรฐา แต่เขาก็ รู้อย่างชัดเจนว่าในเวลานั้นที่คิดอยู่ในใจยิ่งกว่านั้นไม่ใช่ บ้านจิรฐา แต่เป็น…แต่เป็นพิมพ์ลดา แม้ว่าเขาจะไม่ เต็มใจที่จะยอมรับ แม้ว่าเขาพยายามที่จะปฏิเสธตัวเอง แต่ในเวลานั้นในใจเขาคิดถึงเป็นพิมพ์ลดาจริง ๆ และยัง มีความสัมพันธ์ของเธอกับจิรฐา

วินาทีที่รฐาประกาศว่าพิมพ์ลดาเป็นภรรยาของเขา ในก้นบึ้งหัวใจของเขา ดูเหมือนจะมีสายดนตรีเส้นหนึ่ง ที่ถูกตัดขาดไปแล้ว

ผู้หญิงคนนี้ กลับกลายเป็นพี่สะใภ้ของเขา

คิดว่าเขาหนัส เทียวเด็ดดมและเล็มดอกไม้ไปทั่วมา หลายปีเช่นนี้ ดังนั้นยากที่จะหาผู้หญิงที่เขาต้องการที่ จะอยู่ด้วย ในที่สุด เธอกลับกลายเป็นพี่สะใภ้ของเขา

หลังจากที่เขาได้รู้ข่าวนี้ เขาตั้งใจที่จะรักษาระยะ ห่างกับพิมพ์ลดา เขาไม่เล่นตลกกับเธออีก หรือยิ้มให้ เธออีก เขาพยายามที่จะปฏิบัติต่อเธอเหมือนพนักงาน คนอื่น ๆ แต่ปฏิกิริยาและการเปลี่ยนแปลงสิ่งละอันพัน ละน้อยของเธอ เขากลับอดไม่ได้ต้องสนใจ

เดินเข้าไปในห้อง และยืนอยู่ใต้ฝักบัว เขา หลับตาแน่นและปล่อยให้น้ำเย็นพ่นกระเซ็นจากด้านบน ศีรษะของเขาลงมาเบื้องล่าง ทำให้เขาเปียกปอนทะลุ ปรุโปร่งไปทั่ว ให้รากของความเจ็บปวด นงลางเดือน อยู่ในส่วนลึกของหัวใจเส้นสายดนตรีแช่เย็นจนแข็งชา

ในตอนเช้า ตนสลกขึ้นเก็บของและเตรียมจะกลับไป ที่เมือง S เขากำลังเตรียมสวมเสื้อโค้ทออกประตูไป ดัง ดองเสียงระฆังด้านนอกประตูดังมา เปิดประตู ที่ปรากฏในสายตาของเขา คือดวงหน้าที มสดใสของพิมพ์ลดา

“ผู้ตรวจการใหญ่ อรุณสวัสดิ์ค่ะ!” ทักทายกับคนัสที่มี หน้าเคร่งขรึมตรงหน้า พิมพ์ลดากำลังคิดจะบอกจุด ประสงค์ที่เธอมาหาเขาแต่เช้า แต่ท่านผู้ใหญ่ที่ยืนอยู่ ข้างหลังเธอได้พูดแทนเธอแล้ว

“ตนัส ผมวางแผนที่จะพาพิมพ์ลดาเที่ยวรอบเมือง B คุณมาด้วยกันกับเราเถอะ”

พิมพ์ลดาไม่เคยกล้าที่จะประกาศว่าเธอเองเป็นนัก เขียนศิลปินสาวอะไรนั่น แต่เธอยังสนใจมากในเรื่อง ประเภทประวัติศาสตร์และวัฒนธรรม เมือง B เป็นเมือง แห่งประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมที่มีชื่อเสียง ได้สั่งสม ประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมมาหลายพันปี ไม่ใช่เมือง แห่งวัฒนธรรมอันมีชื่อเสียงโดยทั่วไปที่จะมาเปรียบ เทียบกันได้ในประเทศ

เติมพิมพ์ลดาไม่คิดจะไปเดินเล่นคนเดียว เพียง คิดอยากกลับบ้านวันนี้ แต่ตอนนี้ ท่านผู้ใหญ่มาแล้ว ประจวบกับที่เขาเป็นนักศึกษาในระดับอุดมศึกษา สําเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัย Q รู้เรื่องเมือง B มาก มีเขามาเป็นเพื่อนเธอเอง ขับรถพาไป จัดทัวร์ พิมพ์ลดา รู้สึกโล่งใจและมีความสุขมาก

นี่เป็นทริปที่สองของพวกเขาสามีภรรยา

แต่ว่าเมื่อเช้าก่อนที่จะออกจากประตู จิรฐาเสนอ ความเห็นข้อหนึ่งว่า “เราไปดูว่าตนัสยังอยู่ไหม จะได้ เรียกเขาไปด้วยกัน

พวกเขาสองพี่น้องห่างกันหลายปีเช่นนี้จึงได้เจอกัน พิมพ์ลดา ไม่รังเกียจที่จะนำผู้ตรวจการใหญ่ซึ่งปั้นหน้า พระอินทร์เย็นชาคนนี้ไปด้วยอีกคน ยังไง ๆ ก็มีพี่ชาย เขาอยู่ด้วย ประเมินว่าเขาไม่กล้าที่จะทำให้เธอสาบาก

แต่ว่า เมื่อตนัสได้ยินข้อเสนอของจิรฐา เขากลับ ปฏิเสธแล้ว

“พวกคุณสามีภรรยาสองคนไปเล่นกันเถอะ ผมอาเล็ก คนนี้จะไปเป็นก้างขวางคอ หรือ?” ตอนนั้นเขาหัวเราะล้อ เล่น

พิมพ์ลดา มและกล่าวว่าเธอเองไม่รังเกียจ แต่ใน ที่สุดก็ไม่สามารถเรียกเขาไปด้วยกัน

รฐาบอกเขาว่าหลังจากกลับไปที่เมือง S ควรหา โอกาสที่จะกลับไปยังหมู่หอพักทหารกับเขาดูปด้วยกัน เขาสัญญาแล้ว

รฐากอดพิมพ์ลดาเข้าไปในลิฟต์ พิมพ์ลดา น ศีรษะมายิ้มให้เขา เอื้อมมือกดปุ่ม นหนึ่ง ในช่วงเวลาที่ ประตูลิฟต์จะปิดอย่างสมบูรณ์นั้น คนหนึ่งเดินผ่านลิฟต์ ไป ทําให้พิมพ์ลดาตกใจ

“นั่นเขาเหรอ?”

เห็นพิมพ์ลดาพลัน นมือไปกดปุ่มเปิดประตู จิรฐา ถูกใจรีบดึงเธอไว้ ถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?

“ทนพล ฉันเห็นทนผลแล้ว!” ประตูลิฟต์ถูกเปิดอีกครั้ง พิมพ์ลดาไม่ทันหันกลับมามองจิรฐาแวบเดียว ก็รีบวิ่ง ออกไปทันที ในทิศทางทีทินพลเพิ่งเลี้ยวไป ไล่ตามไป

“ทนพล ”

เขาอีกแล้วเหรอ

เกรงว่าพิมพ์ลดาจะเกิดเหตุ จิรฐาก็รีบไล่กวดตามไป

ทันที “ทินผล!” เห็นผู้ชายคนนั้นหันไปรอบๆแล้วเข้าไปใน ห้องหนึ่ง พิมพ์ลดาเรียกชื่อของเขาแต่ไม่มีการตอบ สมองใด ๆ

ยืนอยู่หน้าประตูบานนั้น พิมพ์ลดาหอบ คิดจะยกมือ นกดกริ่ง แต่ไม่อาจรวบรวมความกล้าขึ้นมาได้

เธอกลัว เธอกลัวจะได้เห็นทุนพลกับผู้หญิงคนนั้น อยู่ด้วยกัน ตลอดที่ผ่านมาเธอลังเลไม่ได้บอกสะปัน เรื่องที่เธอได้เห็นในหมู่บ้านลำธาร เพราะเธอกลัวจะ ทําให้สะปันสูญเสียสามีที่เธอรักมากที่สุดไป จะทำให้ หนูนาสูญเสียครอบครัวที่อบอุ่นไป

แต่ผู้ชายคนนี้ กลับปิดบังสะปันเลี้ยงดูผู้หญิงที่ข้าง นอกอีกครั้งและอีกครั้ง

เมื่อจิรฐามาถึงข้าง ๆ พิมพ์ลดา มือทั้งคู่ของเธอ กําลังยกขึ้นก่าก๋าปั่นไว้แน่นที่หน้าอก ศีรษะใบน้อยกัน ลง คิ้วเรียวงามอ่อนโยนทั้งสองนั้นย่นเข้าด้วยกัน

เมื่อเขาเดินไปถึงข้างกายเธอ เขาเอื้อมมือไปจับมือ เธอกมไว้ในอุ้งมือของเขา

“คุณแน่ใจนะว่า คุณเห็นนั้นเป็นสามีของสะปันหรือ?” เขาถาม

พิมพ์ลดาเงยหน้า นมองเขาและพยักหน้า

“จะทํายังไงดี? คลอดที่ผ่านมาฉันไม่ได้บอกสะปัน ใช่ ผิดแล้วหรือไม่?

ในใจพิมพ์ลดา สําหรับเธอแล้ว สะปันราวกับเป็น พี่น้องแท้ ๆ ไม่แตกต่างกัน ปีนั้น ในขณะที่เธอร้องไห้ ฟูมฟายจะเป็นจะตายเพื่อความรู้สึกในตอนนั้น เป็นสะ ป้นอยู่เป็นเพื่อนข้างกายเธอทุกวัน เกลี้ยกล่อมเธอ พวกเธอเป็นเพื่อนที่ดีกันมานานกว่าสิบปี สะปีนเศร้า เธอก็จะเสียใจแทนเธอด้วย

ยกมือขึ้นลูบศีรษะใบน้อยของเธอ จิรฐายิ้มเบา ๆ บอกเธอว่า “คุณไม่ได้ผิดที่ผิดคือผู้ชายคนนัน” กล่าว พลาง เขาเอื้อมมือไปกดกริ่งประตู

“เราควรจะบอกเขาก่อนว่าเรื่องของเขา เราได้รู้หมด แล้ว”

เมื่อผู้คนในห้องได้ยินเสียงกริ่งที่เร่งด่วนภายนอก อีกครั้งและอีกครั้งจนต้องมาเปิดประตู พิมพ์ลดาได้ เตรียมพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับท็นพลแล้ว ทันทีที่ประตูถูกเปิดออก มีเสียงผู้ชายสาปแช่งตาม มาด้วย แต่ว่า เสียงค่าแห่งนั้น เมื่อเขาเห็นจิรฐาและ พิมพ์ลดา นอกประตูในวินาทีนั้น เขาหยุดลงทันที

“ทาน ท่านผู้นํา ? พิมพ์ลดา?”

ทิมพลคิดจะปิดประตูทันที แต่ถูก รฐางไปก่อน หนึ่งก้าว

เท้าข้างหนึ่งก้าวเข้าไปในประตู จิราพูดกับเขาด้วย เสียงเย็นชา “คุณทินพล เราคุยกันเถอะ เรื่องอนาคต ของคุณและเพื่อนที่ดีที่สุดของภรรยาผม

ในร้านกาแฟ นหนึ่งของโรงแรม อาจจะไม่แตก ต่างกันสําหรับคนอื่นๆ แต่สําหรับคนที่โต๊ะนี้ในมุมห้อง บรรยากาศกลับหดหูเช่นนี้

ทั้งสามคนนั่งหันหน้าเข้าหากัน ไม่มีใครอ้าปากพูด

ในที่สุดพิมพ์ลดาอดไม่ได้แล้ว วางถ้วยกาแฟในมือ ลงอย่างหนักหน่วง เธอถามเสียงเย็นชา “ทนพล คุณ ไม่มีอะไรจะพูดหรือ?”

คว้ามือน้อยข้างที่ทําขึ้นมาจนแน่นเพราะความ โกรธของพิมพ์ลดาไว้ จิรฐากอดเธอ พูดเสียงอ่อนโยน ว่า “คุณอย่าเดือดดาล”

มือ ห งวางบนดักจับไว้แน่น ทนพลก้มศีรษะตลอด เวลา ไม่พูดจา

เห็นลักษณะของเขาตอนนี้ พิมพ์ลดาไม่เข้าใจว่า เริ่มแรกชายคนที่มีปณิธานสูงส่งรับผิดชอบคนนั้นหาย ไปไหนแล้ว เมื่อแรกที่สะปันแต่งงานกับเขานั้น เพื่อน หญิงทุกคนอิจฉาเธอ เพราะเธอมีครอบครัวที่มีความสุข ก่อนเนิ่น ๆ ผู้ชายที่รักเธอคนหนึ่งและยังมีลูกที่น่ารัก สวยงามคนหนึ่ง

แต่ตอนนี้ผู้ชายที่รักเธอคนนี้ สามครั้งสองเพลา กอดผู้หญิงอื่น ๆ ในวันหยุดพักผ่อนแช่น้ำพุร้อน เข้า โรงแรมเปิดห้อง

เห็นทินพลภาพนี พิมพ์ลดารู้สึกโกรธมากจนไม่อาจ ทีเดียว

“คุณพูด ! คุณพูด !” เสียงของเธอที่แหกขันมาอย่าง ฉับพลันทําให้หลายคนที่อยู่รอบ ๆ นศีรษะมา

ดึงเธอไว้ จรฐาเพียงปลอบเธอด้วยเสียงอ่อนโยน “พิมพ์ลดา คนดี คุณให้เขาพูดเอง

“ขอโทษนะครับ!” ในที่สุดท้นพลเปิดปากแล้ว เขา เงยหน้าขนมองจรฐาและพิมพ์ลดาตรงหน้า ขอร้องว่า “ท่านจินายกเทศมนตรี พิมพ์ลดา ผมขอให้คุณอย่าบอก สะปัน ด้วยนิสัยใจคอของสะปัน ถ้าเธอรู้แล้ว เธอต้อง เสียใจมาก เธอไม่ยกโทษให้ผมแน่นอน หนูนา ยังเด็ก เธอไม่อาจไม่มีครอบครัวที่สมบูรณ์ ไม่อาจไร้แม่ครับ

“อ้อ คุณยังรู้ว่าสะปันจะเศร้ามาก ยังรู้ว่าหนูนายังเล็ก? ในเมื่อคุณรู้ทุกอย่าง เริ่มแรกทำไมคุณถึงทำเรื่องนี้ คุณ ทําเช่นนี้คุณเนรคุณสะปันไหม? คุณเนรคุณเธอที่ยอม ทนทุกข์เพื่อคุณในตอนแรกไหม?”

พิมพ์ลดาไม่สบายใจ เธอรู้สึกแย่แทนสะปัน แรกเริ่ม ทํนผลเป็นเด็กยากจน สภาพครอบครัวไม่มีรายได้จาก การทํางานก็ไม่ดี เดิมพ่อและแม่ของสะปันก็ไม่ชอบเขา แต่เขากับสะปันกลับตั้งครรภ์มีหนูนาก่อน สะปันไม่ คิดจะกําจัดเด็กทั้ง ได้แต่ขอพ่อแม่ของเธอตอบตกลง อนุญาตเรื่องแต่งงานของพวกเขา

ขณะที่สะปันเพิ่งคลอดหนูนา พ่อแม่เธอยังปฏิเสธ ที่จะให้อภัยเธอ เธอต้องดูแลลูกของเธอเอง ยังต้อง ทํางาน ยังต้องดูแลบ้านช่องห้องหับ ในที่สุดแม่ของ เธอไม่อาจทนดูต่อไปได้ จึงได้ช่วยเธอดูแลหนูนา

ถ้าไม่มีสะปัน เขาทนพลจะมีวันนี้ไหม?

ในที่สุดเพื่อความสุขของสะปันและหนูนา พิมพ์ลดา ยังยอมรับคําขอของทินผล ไม่บอกสะปัน เขาก็สัญญา ว่าจะไม่ทําผิดอีก

แต่ว่า ถูกเรื่องของเขาก่อกวน พิมพ์ลดาก็หมด อารมณ์ที่จะไปเที่ยวแล้ว

อิงอยู่ในอ้อมอกของจิรฐา เธอกระซิบว่า “เรากลับ บ้านกันเถอะ”

จิรฐาพยักหน้ารีบให้คนจองเที่ยวบินทันที

เมื่อพวกเขากลับมาถึงเมือง S ฟ้าได้มืดแล้ว

ทันทีที่เข้ามาในบ้าน พิมพ์ลดาเปลี่ยนรองเท้า เอา งของเข้าไปในห้องนอน

เมื่อรฐาเข้ามา กำลังเห็นเธอนั่งเหม่อลอยคอตก อยู่ข้าง ๆ เคียง เดินมาถึงตรงหน้าเธอ เขาย่อเข่าลง ประสานสายตา

กับเธอ

เขายิ้ม ถามเธอว่า “เหนื่อยแล้ว? หรือหิวแล้ว?”

เธอยิ้มเล็กน้อย กล่าวว่า “เห็นฉันเป็นหมูอ่า เมื่อครู เพิ่งกินข้าวเย็นแล้วจะหัวได้อย่างไร

ในความเป็นจริงเธอไม่ได้กินอะไรมากในมือ า จิร ฐาเห็นทุกอย่างในสายดา

มองดูเขา จู่ ๆ เธอก็ถามอย่างค่อนข้างเหม่อลอยว่า “จิรฐา ฉันขอถามคุณ กปัญหาได้ไหม?”

เขาพยักหน้าพร้อมที่จะฟังคำถามของเธอ แต่ใน วินาทีต่อมา คําถามโดยตรงของพิมพ์ลดา ทําให้เขาไม่ เข้าใจว่าทําไมเธอถึงคิดอย่างนั้น

เธอถามว่า “จิรฐา คุณอยู่ข้างนอกได้เลี้ยงอะไรอีหนู อะไรนั่นไหม?”

เมื่อได้ยินคําถามของเธอ จิรฐาได้แต่หัวเราะออก มายังระงับไว้ไม่ได้ เขารู้ว่า เธอถูกเรื่องของทันพลเจ้ากวนจนคิดเหลว

ไหลแล้ว

จูบเบา ๆ บนหน้าผากของพิมพ์ลดา จิรฐาตอบว่า “พิมพ์ลดา ผมมีแค่คุณคนเดียว” กล่าวพลาง เขากล่าว เสริมอีกประโยคว่า “ตอนนี้ใช่ ภายหลังยังใช

เขาเคยกล่าวไว้ จะไม่ยอมหย่าเด็ดขาด!

ไม่ว่าคําตอบของเขาตอนนี้เป็นจริงหรือไม่ พิมพ์ ลดาก็เชื่อ เธอรู้สึกว่าจรฐาไม่ใช่ผู้ชายแบบนั้น ถ้าเขา เลี้ยงผู้หญิงคนอื่นอยู่ข้างนอก ทำไมเขาจะต้องพา เธอไปจดทะเบียนสมรสในตอนแรก? ในเมื่อเทียบกับ เงื่อนไขของเขา เงื่อนไขของเธอพิมพ์ลดาช่างห่างไกล กันมากมายจริง ๆ

วันหยุดประจําปีใกล้เข้ามาแล้ว วันเวลาเหล่านี้ พิมพ์ ลอายุ่งกับโฆษณาเสื้อผ้านั้นมาตลอด เธอประสบความ สําเร็จในการรับคู่ค้ารายใหญ่นี้แล้ว ทุกคนในบริษัทล้วน กำลังหัวเราะ ปีนี้ก็จะได้รับโบนัสสิ้นปีจนมืออ่อนยวบ แล้ว แน่นอน ยังมีคนที่หัวเราะว่าเธอคุณผู้หญิงที่สง่า ผ่าเผยท่านหนึ่ง ต้องไม่สนใจเงินเหล่านี้แน่นอน

ด้านดนัส ตั้งแต่พิมพ์ลดากลับมาจากเมือง B ก็ไม่ เคยเห็นเขาอีก

ได้ยินว่าเขาเดินทางไปปฏิบัติงานนอกสถานที่แล้ว เพื่อรับลูกค้ารายใหญ่อีกรายหนึ่ง ไม่มีใครรู้ว่ารายนี้ องครั้งนี้คืออะไร ในบริษัทก็ไม่มีใครรู้ แต่ก็มีคนบอก ว่าหลังจากทีดนัสเดินทางไปปฏิบัติงานนอกสถานที่สิ้น สุดลง ก็ได้ลาหยุดยาวล่วงหน้าไปจนถึงวันหยุดประจำปี ด้วย และวันหยุดของเขาแลกด้วยกับการที่เขาไม่รับเงิน โบนัสตอนสิ้นปี

หลังจากที่ รฐาและพิมพ์ลดากลับมาถึงเมือง S แล้ว งานของเขาทั้งสองก็ยังเป็นพิเศษ ดังนั้นคุณ พฤกษาเรียกไปแล้วหลายครั้ง พวกเขาต่างก็ไม่ได้กลับ ไปกินข้าว

แต่ตอนนี้พิมพ์ลดามีวันหยุดแล้ว คุณพฤกษาได้ เรียกอีกครั้ง จนจิรฐาไม่อาจพูดว่างานของเขาเองยังยุ่ง ไปไม่ได้ ครั้งนี้ก่อนที่จะเข้าไปในหมู่หอพักทหาร พิมพ์ ลดาได้นัดสะปัน ไปเป็นเพื่อนซี้อของให้ผู้ใหญ่

เมื่อไปที่นั่นครั้งที่แล้ว แม้ว่าทุกอย่างจะใช้ชื่อของ เธอมอบ แต่กลับเป็นจิรฐา อทุกอย่าง

ครั้งนี้ เธอบอกว่าเธอจะซื้อทุกอย่างด้วยตัวเธอเอง เพียงแต่ เมื่อพิมพ์ลดาตามจิรฐาเข้าไปในบ้านอิฐ เขียว งดงามน่าเกรงขามนั้น เธอจึงพบว่าดูเหมือนของ ขวัญของเธอ จะอน้อยไปหน่อย

แต่ไหนแต่ไรเธอไมคิดว่าพ่อและแม่ของเธอก็อยู่ที่

บีด้วย

จริงอย่างท้คาดคิดไว้ เมื่อเธอส่งผ้าพันคอ เธอ อ ให้แม่สามีของเธอ คุณอรัญญาครอบครัวเธอก็ปล่อย กระแสไฟฟ้ามาที่เธอตลอด ดังนั้นพิมพ์ลดาจึงได้แต่ส่ง สายตาตอบแม่แกกลับไป “แม่แกที่รัก หนูจะซื้อให้ท่าน ในครั้งต่อไป!”

ครั้งนี้ หัวข้อหลักบนโต๊ะอาหาร ตามการจัดตารางของ คุณพฤกษาคือการกำหนดวันจัดงานแต่งของจิรฐาและ พิมพ์ลดา

เมื่อผู้อาวุโสสองสามคนปรึกษากันอย่างกระตือรือร้น เต็มที่ กล่าวว่าจะจัดงานแต่งให้พวกเขาหลังจากปีเก่า ผ่านไป พิมพ์ลดาไม่ใจเย็นแล้ว กระโดดออกมาทันที “นั่น ไม่ไม่ได้ล่ะ!” “ทำไมไม่ได้ล่ะ?” ถามเธอกลับ เป็น เสียงของผู้อาวุโสสองสามคนที่ถามเธออย่างสงสัย โดยพร้อมเพรียงกัน ในหมู่พวกเขายังรวมถึงจรฐาที่อยู่ ข้าง ๆ ก็ได้กวาดสายตา สงสัยมามองเธอ ทําไมเหรอ?

เอ่อ สามารถพูดได้ว่าเธอคิดจะสวมใส่ชุดแต่งงาน ที่สวยงาม แต่ฤดูหนาวในเมือง 5 ยังหนาวเกินไปไม่ใช่ หรือ?

ในที่สุด พิมพ์ลดา ไม่ได้บอกเหตุผลว่าท่าไมออก มา คุณอรัญญา ยิ่งใหญ่ของครอบครัวเธอพูดประโยค หน่งโดยตรง “ถามเธอเด็กน้อยทําไมอ่า! พวกเราผู้ อาวุโสสองสามคนกําหนดก็ดีแล้ว พวกเขาเพียงรอร่วม งานสมรสก็ใช้ได้แล้วล่ะ!” เสียงของคุณอรัญญาสิ้นสุด ลง ผู้อาวุโสสองสามคนก็เริ่มปรึกษาเรื่องข้างหลังอย่าง มีความสุขเต็มล้นจริง ๆ ปรึกษาแม้กระทั่งปัญหาเรื่องลูก ด้วย

ชา า า า! ในใจพิมพ์ลดาหัวเราะแห้ง ๆ

แม่แก่คะ! งานสมรสนี้เป็นของฉันหรือของพวกคุณ อ่า? ทําไมพวกคุณผู้อาวุโสสองสามคนตัดสินกําหนด ใช้ได้ แต่เราทั้งคู่สองคนพระนางกลับมีสิทธิ์เพียงรอที่ จะเข้าร่วมเท่านั้น?

นี่ไม่ยุติธรรมไม่ใช่ประชาธิปไตยอ แต่น่าเสียดายที่คําพูดเหล่านี้ไม่มีผู้ใหญ่ให้การ สนับสนุนช่วยเหลือเป็นกำลังหนุนให้เธอเองอย่างเข้ม แข็ง พิมพ์ลดาได้แค่แอบตะโกนในหัวใจ

สําหรับ รฐา อมุมมองของเรื่องนี้ พิมพ์ลดารู้สึก ราวกับว่าเขาสามารถยอมรับได้ทุกอย่าง

อืม เธอสิ้นหวังแล้ว ดูแล้วเธอจะต้องใส่ชุดแต่งงาน ที่สวยงามในฤดูหนาวอันหนาวเหน็บอย่างรุนแรงแล้ว

เหมือนครั้งที่แล้ว ยามค่านรฐาและพิมพ์ลดา ก อยู่ในหมู่หอพักทหาร พ่อและแม่ของพิมพ์ลดาก็อาศัย อยู่ที่นี่

นอนบนเตียง พิมพ์ลดาฟังอยู่ในอ้อมแขนของ รฐา เปิดดูอัลบั้มรูปในสมัยเด็กของเขา แต่จิรฐาพิงหัวเตียง พลิกดูหนังสือพิมพ์เย็นวันนี้

ทันใดนั้นเธอพลิกไปถึงรูปในวันเกิดอายุสิบแปด ของเขารูปหนึ่ง

ในรูปมีเขา มีองนรา มีตนัส ยังมี…ผู้หญิงคนหนึ่งที่ เธอไม่เคยเห็นมาก่อน “จิรฐา” มองผู้หญิงในรูป พิมพ์ลดาถามเขาว่า “หญิง สาวคนนี้เป็นใครอ่า

ย้ายสายตาจากหนังสือพิมพ์มายังรูปในมือของพิมพ์ ลดา รฐามองไป แต่กลับจ้องรูปนั้นเป็นเวลานานไม่ ตอบ

“เอ๊ะ?” เห็นจิรฐาเงียบไปนานไม่พูดจา พิมพ์ลดา สงสัยเล็กน้อย นศีรษะมา แหงนขึ้นเล็กน้อย มองเขา “ทําไมคุณไม่พูด?”

“อ้า?” ประโยคเดียวของพิมพ์ลดา ดึงความคิดของ เขากลับมา รวบรวมความคิดของเขาเองให้เรียบร้อย เขาตอบเพียงเล็กน้อยว่า “เธอเป็นลูกสาวของเพื่อนที่ดี ของแม่คนหนึ่ง”

“อ้อ! ” ได้ยินคําตอบของเขา พิมพ์ลดายิ้มพลางพูดอ้อ หน่งเสียง ภาพคอ

สิ่งที่จิรฐาเก่งที่สุดรวมถึงการซ่อนเร้น แม้ว่าเขาเพิ่ง จะเสียมารยาทไปบ้าง แต่พิมพ์ลดายังไม่เห็นสิ่งใดใน สีหน้าของเขาในภายหลัง

ดูรูป นอีกรูป มิตนัส พิมพ์ลดา ปาก ปิดอัลบั้ม เปลี่ยนทําให้สะดวกสบายในอ้อมแขนของจิรฐา แหงน ศีรษะใบน้อยมองดูเขา

สัมผัสถึงสายตาของพิมพ์ลดา จิรฐาก็ยิ้มพลางปิด หนังสือพิมพ์ มองไปที่เธอ “เมียจ๋า คุณ กำลังเข้า ยวนผมหรือ?” กล่าวพลาง เขาก็คิดกระเถิบเข้าไปจูบ เธอ

แต่พิมพ์ลดากลับยกมือน้อยขึ้น ปิดกั้นไว้ที่หน้าริม

ฝีปากของเขา

เตี๋ยวสิ!” เธอกล่าวว่า “ฉันยังคิดถามคำถามคุณ

ทำไมผู้หญิงคนนี้มีปัญหามากคืนนี้? เป็นการแก้ แค้นที่เมื่อครู่ผมไม่ได้ต่อสู้ช่วยเธอช่วงชิงสิทธิของเธอ ที่โต๊ะอาหารหรือจงใจกระตุ้นไฟตัณหาของผม แต่กลับ ให้ผมกินไม่ได้หรือ?

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ