ตอนที่ 60 ผู้ชื่นชมอันลึกลับ

“จริงเหรอคะ?” ได้ยินขลิตตอบ คุณพฤกษาถามอย่างไม่ค่อย

แน่ใจ

ชลิตยิ้มแล้วพยักหน้า “เป็นความสัตย์จริงครับ

ชลิตได้ทำงานเป็นคนขับรถในครอบครัวของจิรฐามาเป็นเวลา นานสามสิบกว่าปีแล้ว และยังดูจิรฐาเติบโตขึ้นจากวัยเด็กจนเติบ ใหญ่ สำหรับเด็กคนนี้ เขาเข้าใจไม่น้อยไปกว่าคุณพฤกษา และ จิรฐายังให้ความเคารพมากเรียกเขาว่าลุงชลิต ถ้าไม่ใช่เพราะ สนิทสนมกับเขา ในคืนวันนั้นก็คงจะไม่ขอให้เขามาช่วยส่งเสื้อผ้า แล้ว

คุณพฤกษาหัวเราะจนปากไม่หุบด้วยความพึงพอใจ ในมือถือ รูปถ่ายของพิมพ์ลดาที่ได้มาจากให้คนไปช่วยตรวจสอบ ปากอวด โอ่อย่างกระตือรือร้น “นังหนูนี่ รูปลักษณ์กะทัดรัดยังไม่เลวจริง ๆ แม้ว่ายี่สิบแปดแล้วยังไม่ได้แต่งงานค่อนข้างแปลก แต่นังหนูนี่ ฉัน เห็นแล้วว่าค่อนข้างชอบน่ะ และฉันได้ตรวจสอบแล้วว่าครอบครัว ของเธอเป็นผู้บริสุทธิ์ ใสสะอาด” กล่าวพลาง คุณพฤกษาเงยหน้า ขึ้นมองชลิต “สถานการณ์เช่นครอบครัวเราแบบนี้ มีลูกสะใภ้จาก ตระกูลบริสุทธิ์ใสสะอาดเป็นเรื่องสำคัญกว่าเรื่องการมีสกุลรุณ ชาติมาก

ชลิตพยักหน้าเห็นด้วย “ใช่ครับ”

“ชลิตอา!” ทันใดนั้น ดูเหมือนคุณพฤกษาจะคิดอะไรได้ พวก เราไปกันเถอะ ไปที่แห่งหนึ่ง”

เมื่อพิมพ์ลดามาถึงที่ทำงานเป็นเวลาเข้างานแปดโมงครึ่งพอดี ทันทีที่เธอตอกบัตรเสร็จ เครื่องเจาะบัตรก็ส่งเสียงตึกเสียงเวลา เข้างานออกมา

พิมพ์ลดาเป่าลมหายใจออกอย่างผ่อนคลาย ยกเท้าเดินไปที่ โต๊ะทํางาน

ตอนเที่ยงใกล้เวลาเลิกงาน ทุกคนในสำนักงานกำลังพูดถึง เรื่องที่จะไปกินข้าวที่ไหนด้วยกัน เสมียนที่โต๊ะด้านหน้าของบริษัท เข้ามาตะโกนว่า นักวางแผนโฆษณาพิมพ์ลดาอยู่ไหม? มีคนมาหา ครับ”

ตอนนั้นพิมพ์ลดากำลังเตรียมจะออกไปกินข้าวกับบุปผา ได้ยินเสียงตะโกนจากโต๊ะด้านหน้า ยกมือขึ้นตามสัญชาตญาณ “อยู่ค่ะ”

เมื่อเธอเห็นคนที่รอเธออยู่ที่โต๊ะด้านหน้า พิมพ์ลดาอดที่จะ งงงันไม่ได้ คนที่รอเธอกลับเป็นหนุ่มน้อยคนหนึ่งที่ถือช่อดอกไม้ ไว้ในมือคนหนึ่ง?

“คุณพิมพ์ สวัสดีครับ” ทันทีที่เห็นพิมพ์ลดา หนุ่มน้อยคนนั้นก็ เดินเข้ามา พิมพ์ลดากำลังจะถามว่าเขารู้จักเธอได้อย่างไร ก็ได้ ยินเขาพูดว่า “นี่เป็นดอกกุหลาบมอบให้ท่านครับ” เขายื่นดอกไม้ ให้กับพิมพ์ลดาแล้วหนุ่มน้อยที่ส่งดอกไม้ก็ยิ้มแล้วเดินจากไป ตั้งแต่ต้นจนจบ เธอไม่ทันได้ถามว่าดอกไม้นี้ใครเป็นผู้ส่ง

กำลังเป็นช่วงพักเที่ยง ทุกคนต่างออกจากที่นี่ไปกินข้าว เห็น ฉากที่หนุ่มน้อยส่งมอบดอกไม้ให้พิมพ์ลดา ทันใด กลุ่มเพื่อนร่วม งานหญิงในบริษัทก็มีเรื่องซุบซิบปรุงรสหลังกินอาหารเสร็จเพิ่ม เข้ามาอีกเรื่อง บางคนที่ชมเชยก็บอกว่าเดิมพิมพ์ลดาก็สวยมาก ดอกไม้ ต้องมาจากผู้อื่นชมคนใดคนหนึ่งแน่ ๆ บางคนที่อิจฉาก็บอกว่าเป็น ชายชราที่บนใบหน้าเต็มไปด้วยริ้วรอย อ้วนตอนหูใหญ่กางส่งมา ไม่สําคัญว่าคนอื่นจะเดาหรือไม่ แต่สำหรับพิมพ์ลดาเอง สิ่งนี้ได้ กลายเป็นปัญหาร้ายแรงเรื่องหนึ่งแล้ว

คนนี้มอบให้เป็นดอกกุหลาบ และยังไม่มากไม่น้อยพอดีสิบ เอ็ดดอกเท่านั้น กุหลาบสิบเอ็ดดอกหมายถึงอะไร เธอพิมพ์ลดาก็ ไม่ได้โง่ ยิ่งไม่ได้เป็นผู้หญิงที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ ยังไม่เข้าใจ ชัดเจนหรอกหรือ?

ในตอนเย็นเลิกงานกลับบ้าน บนรถพิมพ์ลดาโทรหาสะปัน บอกเธอเรื่องวันนี้ตอนกลางวัน มีผู้ไม่ประสงค์ออกนามส่งดอกไม้ มาให้ สะปันร้องว้าวออกมาอย่างฉับพลันแล้วต่อมายังพูดเกินจริง ว่า “เจ้าพิมพ์น้อย ดูท่าชีวิตอันใกล้ของเจ้านี้ มีโชคในเรื่องความรัก และความสัมพันธ์กับเพศตรงข้าม! นี่เพิ่งแต่งงาน เก็บตกศิษยาภิ บาลรูปหล่อ แล้วจู่ๆก็มีผู้ชื่นชมลึกลับ ผู้ไม่ประสงค์ออกนามมอบ ดอกไม้ให้” กล่าวพลาง เธอยังหัวเราะให้กับเธอ “วันเวลาของเจ้า – ช่างผ่านอย่างค่อนข้างได้รสชาติอ่า!”

สะปันนี่เป็นเรื่องตลกที่ล้อเล่นมาก แต่พิมพ์ลดาที่โทรศัพท์ ปลายสายด้านนี้ กลับทำหน้าเศร้าสลด มองออกไปนอกหน้าต่าง ของรถอย่างไร้วาจา “สะปันพอเถอะ ฉันยังเป็นทุกข์รําคาญใจอยู่ นี่น่ะ!”

“โอ้ เป็นทุกข์รําคาญอะไรกันนัก! ถ้าใครส่งดอกไม้ให้ฉัน ฉันยัง จะไม่สุขใจแทบตาย” สะปันกล่าวคำพูดนี้ ดวงตาทั้งสองจ้องเขม็ง ตรงไปยังทินพลหนุ่มบ้านตนเองซึ่งกำลังขับรถนั่งในที่นั่งคนขับรถ