ผู้ที่ถูกเลือก!!!

ณ ตำหนักใหญ่สำนักนภาสวรรค์

จ็บๆๆ

เสียงนกน้อยเกาะกิ่งไม้ที่อยู่ข้างนอกตำหนักส่งเสียงแว่วออก มา ทำลายบรรยากาศที่กำลังตึงเครียดภายในตำหนักใหญ่

“เจ้าว่ายังไงนะ” เจ้าสำนักถามย้ำอีกรอบ

“ข้าอยากจะรับเด็กสองคนนี้มาเป็นศิษย์ของข้า” จูเกอะซิ่งเหยี ยนยังคงยืนกรานความตั้งใจเดิม

“เอ่อ….เรื่องนี้นั้น” เจ้าสำนักยังคงรู้สึกลังเลจึงหันไปมองหน้า ศิษย์น้องที่นั่งอยู่รอบๆตน

“ศิษย์น้องซิ่งเหยียน หรือเจ้าคิดจะช่วยเด็กขอทานสองคนนี้

ให้ได้” หยางเกาเชิงพูดพร้อมกับทำท่าทางที่เหยียดหยาม

“ศิษย์พี่เจ้าสำนัก สำนักนภาสวรรค์เราแต่ไหนแต่ไรถือ คุณธรรม ขจัดมารอภิบาลคนดี ท่านปรมาจารย์พวกเรา แต่ก่อน ก็เคยต้องตกต่ำมาก่อนมิใช่หรือ”

จูเกอะซิ่งเหยียนพูดจบก็ก้มลงกราบแทบพื้น

“จูเกอะซิ่งเหยียน นี่เจ้ากล้าเอาท่านปรมาจารย์มาเปรียบกับ เจ้าพวกเด็กเหลือขอนี่เลยเหรอ”หยางเกาเซิงถึงกับลุกขึ้นตวาด ใส่
เจ้าสำนักเห็นสถานการณ์ไม่ค่อยดีจึงโบกมือส่งสัญญาณให้ หยางเกาเชิงหยุด หยางเกาเซ็งจึงได้แต่แค่นเสียงไม่พอใจแล้ วกลับไปนั่งที่ของตน

หวงเฉินฟงกับหลิวม่ออิงที่กำลังคุกเข่า เมื่อเห็นสภาพการณ์ที่ กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของจูเกอะซิ่งเหยียนที่เบื้องหน้า จึงเกิด รันทดความเศร้าใจ จนดวงตาของทั้งสองคนมีประกายน้ำตา ออกมา

เจ้าสำนักได้หันไปมองหน้าเหล่าศิษย์น้องของตนอีกรอบ เห็น เหล่าศิษย์น้องของตนทั้ง หย่งคน เจิ้งหยวน กวนไปเจี้ยน ฟาง จื่อหลาน ต่างพยักหน้าเห็นชอบ มีเพียงแต่หยางเกาเชิงเท่านั้นที่ หันหน้าหนี

“ตกลง”

เสียงแห่งสวรรค์ได้ดังขึ้นกลางห้องโถงใหญ่

“ขอบคุณศิษย์พี่เจ้าสำนักที่เมตตา” จูเกอะซิ่งเหยียนได้ยินดัง นั้นจึงรีบลุกขึ้น คารวะศิษย์พี่เจ้าสำนัก ด้วยความยินดี

หวงเฉินฟงกับหลิวม่อองหันไปมองหน้ากันด้วยความยินดี

“ช้าก่อน” ทันใดนั้นเสียงของหยางเกาเซ็งได้ดังขึ้นอีกครา

“ศิษย์น้องรอง เจ้ายังมีความเห็นอะไรอีกเหรอ” เจ้าสำนักเริ่ม มีสีหน้าขุ่นเคือง

“ศิษย์พี่เจ้าสำนัก ถ้าจำไม่ผิดเมื่อเดือนก่อน ศิษย์น้องซึ่งเหยีย นพึ่งได้รับศิษย์ไปหนึ่งคนนี้ ข้าคิดว่าตอนนี้ภายในสังกัดของเขาคงจะมีศิษย์ที่เยอะกว่าพวกเราอยู่หลายเท่าตัว” หยางเกาเชิงลุก ขึ้นพร้อมทำท่าทางอธิบาย

เจ้าสำนักและศิษย์น้องที่เหลือหันไปมองหน้ากันอย่างงุนงง

ไม่รู้ว่าหยางเกาเชิงคิดจะทำอะไร

“ศิษย์พี่เกาเชิง ท่านคิดจะทำอะไร” จูเกอะซึ่งเหยียนโพล่งด้วย ความโมโห

“ศิษย์พี่เกาเชิง ท่านคงไม่ได้หมายความว่า จะให้พวกเรารับ เด็กสองคนนี้ไปเป็นศิษย์หรอกนะ” กวนไปเจี้ยนเหมือนจะอ่านทัน ความคิดของหยางเกาเซ็ง

“ข้าคนนึงแหละที่ไม่สามารถรับเด็กสองคนนี้ได้ สังกัดข้ารับ แต่ศิษย์สตรี” ฟางจื่อหลานพูดด้วยอารมขุ่นเคือง

“เจ้าเห็นว่าควรจะทำอย่างไรล่ะ” เจ้าสำนักถาม

“ศิษย์พี่เจ้าสำนัก ท่านลองดูสัดส่วนจำนวนในหมู่ศิษย์ของ พวกเราสิ ศิษย์น้องซึ่งเหยียนมีจำนวนศิษย์มากที่สุด ตามมาด้วย ศิษย์พี่เจ้าสำนัก และก็

น้องสี่ น้องห้า น้องหก น้องสาม ส่วนขากลับมีจำนวนศิษย์ น้อยที่สุดแค่ 6 คน” พริบตานั้นหยางเกาเชิงหันไปสบตากับจูเก อะซิ่งเหยียนด้วยความกระหยิ่มยิ้มย่อง

“ศิษย์พี่เกาเชิง ข้าเองแค่นี้ก็ดูแลศิษย์ไม่ทั่วถึงแล้ว ยังคงอย่า ดีกว่า” กลับเป็นหย่งคุนและอี้เจิ้งหยวน ที่ชิงปฏิเสธไปก่อน

“ข้าเองก็มีศิษย์เอกอยู่หลายคนแล้ว ไม่จำเป็นต้องรับเพิ่ม”เจ้าสํานักกลับบ่ายเบี่ยงไปเช่นกัน

พริบตานั้นเกอะซิ่งเหยียนเหมือนถูกสายฟ้าผ่ากลาง กระหม่อม เนื่องจากพอคาดเดาเรื่องราวหลังจากนี้ได้แล้ว

“ศิษย์พี่เจ้าสำนัก สำนักเรามีกฏอยู่ว่า ไม่อาจรับศิษย์ใหม่เพิ่ม พร้อมกันถึงสองคน ในเมื่อศิษย์น้องซึ่งเหยียนก็มีศิษย์ในความ ดูแลเยอะอยู่แล้ว เช่นนี้เถอะในสองคนนี้ก็แบ่งมาให้ข้าคนนึง เป็นเช่นไร” กวนไปเจี้ยนพูดพลางถือพัดสีขาวในมือ โบกไปมา อย่างสง่างาม

“ดี!! ศิษย์น้องไปเจี้ยน พูดจารวบรัดดีมาก” หยางเกาเชิง พูดจาอยู่กับกวนไปเจี้ยนแต่สายตากับจดจ้องอยู่ที่เกาะสิ่งเห ยียน

จูเกอะซิ่งเหยียนได้แต่หันไปมองหน้าหวงเฉินฟงกับหลิวม่ออิ งอย่างเหม่อลอย

“งั้นก็ตกลงตามนี้” เสียงอันมีพลังอำนาจของเจ้าสำนักดังขึ้น ตอกย้ำความคิดของหยางเกาเชิง หวงเฉินฟงกับหลิวม่อองหันไปมองหน้ากับจูเกอะซิ่งเหยียน

งอย่างเศร้าใจ

“ศิษย์น้องไปเจี้ยน เจ้าจะเลือกใคร” หยางเกาเชิงถาม

“มิกล้าๆ ในเมื่อศิษย์ของศิษย์พี่เกาเชิงน้อยที่สุด งั้นก็ควรให้

ท่านได้เลือกก่อนสิ”

“ฮ่าๆๆ ศิษย์น้องไปเจี้ยน เจ้านี่สมกับเป็นศิษย์ของอาจารย์อาเจิ้งฉิวจริงๆ” หยางเกาเชิงหัวเราะอย่างมีความสุข

“งั้นข้าก็ไม่เกรงใจละนะ” หยางเกาเชิงพูดพลางกวาดตาอัน ถถึงตึงไปยังหวงเงินฟงกับหลิวม่ออิงอยู่หลายรอบ

ทันใดนั้น หยางเกาเซ็งก็ได้เดินผ่านหน้าของหวงเฉินฟงกับ หลิวม่ออิงไป พร้อมกับมีรอยยิ้มที่มุมปาก

“เจ้าเด็กแซ่หวง เจ้ามากับข้า” เสียงของหยางเกาเชิงดังขึ้น

พริบตานั้นจูเกอะซิ่งเหยียนได้แต่หลับตาลงทอดถอนใจให้กับ ความโหดร้ายของโชคชะตา………..