ดรุณีชุดแดง

ณ เชิงเขาคุณหลุน

แสงอาทิตย์เริ่มคล้อยไปทางทิศตะวันตก ท่ามกลางเส้นทาง ตามเชิงเขาที่คดเคี้ยว มีเด็กน้อยคนหนึ่งกำลังถือถังใส่น้ำใบ หนึ่ง เดินอย่างเซื่องซึมลงจากเชิงเขา

หวงเฉินฟงได้เดินไปๆ อย่างไม่จำแนกทิศทาง เนื่องจากเวลา นี้กำลังย้อนทบทวนเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านมาในชีวิต ตั้งแต่ที่หมู่ บ้านเฟิงมู่ถูกฆ่าล้าง

หวงอวถังยอมสละชีวิต จนระหกระเหินกับหลิวม่ออิงมาที่ เมืองเปียเจี้ยน ค่ำคืนที่มีค่าหิมะอันหนาวเหน็บ ดรุณีน้อยชุดขาว ที่หยิบยื่นหมั่นโถวให้ จนกระทั่ง ได้พบกับจูเกอะซิ่งเหยียน และ ได้มาถึงสำนักนภาสวรรค์ที่นี่

ทำไมข้าจะต้องมาเผชิญกับเรื่องราวที่โหดร้ายเช่นนี้ หวง เฉินฟงคิดในใจ ในใจคิด มือก็ถือถังใส่น้ำแกว่งไปมาราวกับหุ่น กระบอกตัวหนึ่งก็ไม่ปาน

(ท่านพ่อ ท่านแม่ พ่อถังพวกท่านไปอยู่แห่งหนใดกัน หวงเฉินฟงมองหน้าขึ้นฟ้า น้ำตาของเด็กน้อยผู้หนึ่งที่เก็บกดมา เป็นเวลานาน เวลานี้ได้ปลด

ปล่อยแล้ว

ผ่านไปชั่วน้ำเดือด
หวงเฉินฟง ลากขาที่เริ่มไร้เรี่ยวแรงจนลงมาถึงตีนเขา เขาจึง เริ่มสังเกตเห็นว่าเส้นทางลงเขาสายคล้ายกับไม่ใช่เส้นทางให้ ผู้คนเดินผ่าน

เนื่องจากตลอดเส้นทาง มีแต่ต้นหญ้าป่ารกทึบ ตะไคร่น้ำล กชัน แต่ความคิดนี้ก็ได้สลายไปในชั่วพริบตา เนื่องจากสิ่งที่อยู่ เบื้องหน้า

ในที่สุด ก็ได้เจอกับบ่อน้ำแล้ว!!!

บ่อน้ำนั้นดูเหมือนจะถูกใช้งานมาหลายปีแล้ว เนื่องจากสภาพ ปากบ่อถูกปกคลุมไปด้วยตะไคร่สีเขียวเขอะขระ

หวงเฉินฟงไม่รีรอ รีบคว้าถังน้ำใบนั้นก้มลงไปตักน้ำจากบ่อ ทันที

{เสร็จซักที) หวงเฉินฟงฝืนยิ้ม

หลังจากนั้นหวงเฉินฟงก็ได้หิ้วถังที่ใส่น้ำจนเต็มถัง ค่อยๆ เดิน

ขึ้นเขาไปตามทางเดิม ดวงอาทิตย์ในเวลานี้คล้อยต่ำเต็มที่แล้ว

ระหว่างทางกลับนั้น หวงเฉินฟงก็ได้เห็นดอกไม้แปลกประหลา ดสีแดงดอกหนึ่งขึ้นอยู่ริมทาง ดอกไม้นั้นมีลักษณะกลีบดอกเล็ก เรียวแตกเป็นห้าแฉก

ใจกลางดอกมีเส้นรอบวงสีดำเส้นหนึ่ง หวงเฉินฟงได้หยิบ ดอกไม้นั้นขึ้นมาดมๆดู พบว่าดอกไม้นั้น มีกลิ่นหอมที่บรรยายไม่ ถูกกลิ่นหนึ่งที่ชวนให้ผู้คนลุ่มหลง

ในขณะที่หวงเฉินฟงกำลังเพลิดเพลินกับการสูดกลิ่นของดอกไม้นั้นอยู่นั่นเอง หูเขาก็ได้ยินเสียงหวีดหวิวเสียงหนึ่ง

ฟัง

กลับเป็นเสียงกระบี่แหวกฝาอากาศมา ที่สำคัญกำลังมุ่งเป้า มาทีเขาเอง !!

หวงเฉินฟงเพียงแค่เหลียวหน้าไปครึ่งเดียวก็รับรู้ถึงประกาย กระบี่ที่เจิดจ้า ยามคับขันตกใจจนทำอะไรไม่ถูก หวงเฉินฟงจึง รีบทิ้งดอกไม้สีแดงในมือและหลับตา พร้อมยกถังน้ำในมือ ต้านทานกระบี่นั้นไว้

ป๋อง แป้ง

เสียงของถังใส่น้ำกระเด็นตกลงพื้น ตามด้วยเสียงน้ำสาด กระจายลงบนพื้น น้ำจากบ่อที่หวงเฉินฟงตักขึ้นมากลับกลาย เป็นสูญเปล่าแล้ว

เสียงกระนั้นกลับยังไม่หยุด และยังลุกคืบมาหาหวงเฉินฟังอี กรอบ ยามนั้นหวงเฉินฟงจึงได้ลืมตาขึ้นอย่างชัดแจ้ง พบเห็น เบื้องหน้ามีเงาร่างสายหนึ่งกำลังถือกระบี่ พุ่งมาหาตน ที่สำคัญ เงาร่างนั้นกลับเป็นดรุณีน้อยชุดแดงนางหนึ่ง…

“หยุดมือก่อนแม่นาง” หวงเฉินฟงโพล่งด้วยความตกใจ

“เจ้าโจรน้อย วันนี้ข้าจะจับเจ้าให้ได้” เสียงตวาดอันเพราะพริ้ง ดังออกมาจากดรุณีน้อยชุดแดงนางนั้น
ยามนี้กระบี่ของดรุณีชุดแดงกำลังจะถึงหน้าอกของหวง เฉินฟงแล้ว หวงเฉินฟงเห็นดังนั้นจึงรีบเบี่ยงตัวหลบ กระบี่นั้นจึง พุ่งเฉียดผ่านข้างกายหวงเฉินฟงไป

จากนั้นดรุณีชุดแดงนางนั้นก็วกกระบี่เข้าหาหวงเฉินฟังอีกครา

เสียงหวงเฉินฟงหลบกระบี่อย่างทุลักทุเล ทั้งกลิ้งตัวไปกับพื้น ทั้งหลบหลีกท่าสุนัข ถ้าผู้คนทั่วไปได้เห็นคงจะอดขำไม่ได้

โอ้ย!!!!

เสียงร้องของหวงเฉินฟงดังขึ้น

ทันใดนั้นหวงเฉินฟงก็ได้ลอยตามแรงกระแทก ร่วง โครม หงายกับพื้น ที่แท้หวงเฉินฟงกลับถูกด้ามกระบี่ของดรุณีชุดแดง นางนั้น กระแทกใส่ท้องน้อย

จนกระเด็นไปราวว่าวสายป่านขาดตัวหนึ่ง

และพริบตาที่หวงเฉินฟงกำลังจะขยับตัวลุกขึ้น ร่างกลับไม่ กล้าขยับเคลื่อนไหวต่อ เนื่องจากที่คอหอยของตัวเอง กลับถูก ปลายกระบี่จี้เอาไว้แล้ว

หวงเฉินฟงพริบตานั้นไม่สามารถกล่าววาจาใดออกมาได้

“หึ เจ้าโจรน้อย เจ้ายอมแพ้หรือยัง”

เสียงที่กระหยิ่มยิ้มย่องอันไพเราะของดรุณีน้อยชุดแดงนางนั้น