ตอนที่93 ประกาศความสัมพันธ์

ตอนที่93 ประกาศความสัมพันธ์

“ถ้าอย่างนั้นคุณก็บอกผมสิ ว่าคุณแต่งงานกับใคร!” ชเยศที่ไม่ยอมรับความจริงนี้ ยังคงถามเธอต่อไป

จิรภาสมองอาการของจิดาภา แล้วกุมมือเธอไว้ด้วย ความอ่อนโยน “ถ้าอย่างนั้นก็เจอกันเลยก็ได้ครับ เขาจะ ได้เลิกล้มความตั้งใจของตัวเองเสียที่”

จริงๆแล้วจิรภาสตั้งใจไว้อยู่แล้ว เขาอยากจะช่วยจิดาภา จัดการผู้ชายคนนี้ออกไปเสียที

“ฉันจะให้พี่นัฎติดต่อคุณกลับไปอีกที” เธอพูดจบแล้ว จึงวางสายไปทันที เธอหันกลับมาพูดกับจิรภาส “จริงๆ แล้วไม่ต้อง..”

เขากระชับมือของเธอให้แน่นขึ้นนัยน์ตาดำมีประกาย ส่องออกมา “คุณรู้ว่าผมได้ยินคำพูดพวกนั้นแล้วในใจ ของผมรู้สึกอย่างไรไหม? จิดาภา ผมสามารถปกป้องคุณ ได้นะ”
พี่นัฎที่เห็นบรรยากาศเป็นเช่นนี้แล้ว จึงค่อยๆเดินออก ไป

จิดาภาพยักหน้ารับด้วยความซึ่งใจ เธอกอดเขา แล้ว เอ่ยพูดความคิดของตัวเองออกมา “จิรภาส ฉันเพียงแค่ ไม่อยากให้คุณมารู้สึกวุ่นวายใจเพราะเรื่องพวกนี้ค่ะ”

เขายิ้มออกมา แล้วกระชับกอดเธอให้แน่นขึ้น “คุณอาจ จะยังไม่รู้ สำหรับผู้ชายที่สามารถปกป้องผู้หญิงที่ตัวเอง รักได้ในช่วงเวลาแบบนี้ สำหรับพวกเขาแล้วมันถือว่าเป็น เรื่องที่น่ายอมรับเรื่องหนึ่งเลยนะ”

จิดาภาเงยหน้าขึ้นมามองเขา เธอมองเห็นความมั่นใจ

ในแววตาคู่นั้นของเขา

บนรถ

จิดาภาเอาแต่มองไปยังนอกหน้าต่าง ด้วยอารมณ์ที่ สงบนิ่ง
เลขาโทรมารายงานจิรภาส ว่าได้พาชเยศไปส่งยังร้าน อาหารแล้ว

จิรภาสเอ่ยปากบอกเธอ “พาเขาไปข้างในก่อน”

เขาไม่ได้ต้อนรับชเยศอย่างดีนัก เพราะนั่นเป็นเพียง ร้านอาหารธรรมดาที่เขากับจิดาภามักจะไปทานข้าวที่นั่น ด้วยกันเพียงเท่านั้น

รถจอดยังหน้าประตูร้านอาหาร ตำแหน่งที่ชเยศนั่งอยู่

นั้น สามารถมองเห็นได้พอดี

ผู้หญิงที่เคยอยู่ข้างๆเขา กำลังลงจากรถมาอย่างสง่า งามจากสีหน้านิ่งๆของเธอนั้น แต่พอได้สบตาเข้ากับ ผู้ชายข้างๆเธอกลับแสดงออกถึงรอยยิ้มแห่งความหวาน ละมุนเหลือเกิน

ความโกรธและความอิจฉาลอยวนอยู่เต็มหัวของเขาไปขมวดคิ้ว มั่นใจว่าตอนที่จิดาภาคบกับเขาอยู่จะต้องจับ ปลาสองมืออย่างแน่นอน

“เลวจริงๆ…เขาสบถออกมาเบาๆ แล้วขยับนั่งให้ดีๆ มองไปรอบๆแล้วตะโกนออกมา “ร้านนี้อาหารไม่อร่อย หรืออย่างไรกัน ทำไมถึงไม่เห็นมีลูกค้าเลย!”

พนักงานที่ยืนอยู่ด้านข้างเขาเมื่อได้ยินดังนั้นจึงตอบ กลับอย่างสุภาพ “คุณลูกค้าเข้าใจผิดแล้วครับ วันนี้ทาง ร้านเรามีคนเหมาไว้ครับ”

ชเยศอึ้งไป ร้านอาหารเช่นนี้หากเหมาทั้งร้านนี้ราคา เท่าไหร่กัน!

“หือยากจะโอ้อวดกันขนาดนี้เลยหรืออย่างไร” นั่นยิ่ง ทำให้เขารู้สึกแปลกใจมากขึ้นเสียอีก สรุปแล้วผู้ชายคน นั้นเป็นใครกันแน่!

แล้วพนักงานคนนั้นก็ไม่ได้สนใจเขาอีก

จนกระทั่งชเยศได้ยินเสียงฝีเท้า เขาเงยหน้าขึ้นมอง สายตาค่อยๆจ้องมองไปยังจิดาภาและจิรภาส
“เธอ…”

ชเยศถึงกับตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น ทำไม!

เป็นไปได้อย่างไรกัน!

จิรภาส ผู้อำนวยการบริษัทเคเอฟ คือสามีของจิดาภา อย่างนั้นหรือ

แต่ถ้าหากไม่ใช่ ทำไมเธอถึงลงมาจากรถของจิรภาส กัน แล้วทำไมเธอถึงคล้องแขนเขาเช่นนั้น….ชเยศกัม หน้าลง แล้วนึกถึงสิ่งที่เขาพูดไปเมื่อช่วงบ่ายนี้

ชเยศและจิรภาสนั้นแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ฝ่ายนั้น เพียงแค่กระดิกนิ้วก็สามารถทำให้ชีวิตเขาแหลกละเอียด ได้แล้ว ในขณะที่ชเยศกำลังรู้สึกตกใจอยู่นั้น จิดาภาและ จิรภาสได้เดินมาแล้วหยุดนั่งลงตรงข้ามเขา

ชเยศก้มหน้าลง ไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าพวกเขา

จิรภาสหันไปบอกกับพนักงาน “เสิร์ฟอาหารได้เลยครับ”

ได้ครับ คุณจิรภาส”

จิรภาสมองจิดาภาด้วยความรู้สึกที่ลึกซึ้ง เขาจับมือเธอ

ไว้

แล้วหลังจากนั้นหันกลับมาเผชิญหน้ากับชเยศ จิรภาส เอ่ยกับเขาด้วยแววตาที่เยือกเย็นและแสนจะเย็นชา “ได้ ข่าวว่าคุณชเยศสงสัยในตัวผมอย่างนั้นหรือครับ”

ในใจของชเยศกระตุก เขาอยากจะเรียกเอาทุกคำพูดที่ เขาพูดไปกลับคืนมาเหลือเกิน

อยู่ต่อหน้าผู้ชายที่มีทั้งหน้าตาและฐานะอย่างจิรภาส เช่นนี้ การกระทำและคำพูดของเขานั้นแตกต่างกันโดย สิ้นเชิง

นึกไม่ถึงเลยว่าผู้ชายแบบเขาจะแต่งงานกับจิดาภา!

ไม่สิ นี่ไม่ใช่เรื่องจริง เขาต้องกำลังฝันอยู่แน่ๆ!
ชเยศยึดหลังตรงด้วยความเครียด บนหน้าผากของเขา เริ่มมีเหงื่อผุดขึ้นมา เขาไม่สามารถสบตากับจิรภาสได้ เลย และยิ่งไม่สามารถนั่งร่วมโต๊ะกินข้าวกับสามีภรรยาคู่

นี้ได้เช่นกัน

“ผม..ไม่มี…ผมมีธุระ ขอตัวก่อนนะครับ”

ชเยศผลักเก้าอี้ออกด้วยความลนลานเพื่ออยากจะออก ไปจากที่นี่

“จะไปแบบนี้เลยหรือครับ?” ริมฝีปากบางของจิรภาสยก ขั้นเล็กน้อย แววตาดุดันนั่นจ้องมองไปยังเขา

พนักงานที่ยืนอยู่ข้างๆคอยบริการเขานั้น รีบรั้งตัวของ

ชเยศไว้

คนที่อยากจะเจอเขาก็คือชเยศ พอตอนนี้อยากจะไป มันคงไม่ง่ายขนาดนั้น

“คุณชเยศอยากรู้จักผมไม่ใช่หรือครับ ยังพูดคุยกันไม่กี่ ประโยคก็จะไปแล้ว รีบเกินไปหน่อยหรือเปล่าครับ?” คำ พูดของจิรภาสนั้นมีความหมายแฝงอยู่ เขามองชเยศให้ลึกลงไปยิ่งกว่าเดิม

“ผม.. หัวใจของชเยศเต้นแรง ในใจรู้สึกเสียใจกับ สิ่งที่เขาทำลงไปทั้งหมด แล้วรีบเอ่ยขอโทษเขาทันที “ขอโทษครับคุณจิรภาส ผมไม่รู้จริงๆว่าคุณกับจิดา ภา…ขอโทษนะครับ ผมจะรีบไปหานักข่าว แล้วเป็น พยานให้จิดาภา ยืนยันว่าเธอไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไร กับตัณฑลทั้งนั้น”

เขาคิดว่าจะใช้วิธีนี้เพื่อเรียกศักดิ์ศรีของเขากลับมาได้

เพียงแต่คำตอบที่แสนเย็นชาและไม่สนใจอะไรของ จิรภาสที่ตอบเขาไปนั้นมีเพียงแต่ “ไม่จำเป็นหรอกครับ เรื่องพวกนั้น จัดการง่ายนิดเดียว”

หากไม่ใช่เป็นเพราะเขาทำเพื่อจิดาภาแล้วนั้น คนอย่าง ชเยศไม่มีแม้แต่โอกาสจะได้นั่งร่วมโต๊ะกับเขาเสียด้วย

ซ้ำ

เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว จิดาภาเองก็ไม่อยากให้จิรภาส ต้องออกหน้ารับแทนเธอขนาดนี้ ลองคิดดูว่าหากสาเtเปิดเผยเรื่องการแต่งงานของเธอกับเขาออกไปแล้ว ปั้น จะมีสื่อไหนที่จะกล้ารายงานข่าวพวกนี้กัน

ประโยคนี้นับว่าเป็นการทำลายความมั่นใจของชเยศลง อย่างไม่มีชั้นดี อยู่ต่อหน้าจิรภาสแบบนี้นั้น เขาดูไร้ความ สามารถเหลือเกิน หรือแม้กระทั่งดูโง่เขลามากเสียจริงๆ

ชเยศกลิ่นน้ำลาย แล้วมองไปยังจิรภาส ในใจรู้สึกแย่ พลางคิดว่าที่จิรภาสยอมมาเจอเขาเพียงเพราะว่าจะ ทำให้เขาขายหน้าเพียงเท่านั้นเองหรือ?

“คุณจิรภาส หากเป็นเช่นนั้น….คุณต้องการให้ผมทำ อย่างไร?” ชเยศเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอันสั่นเทา

จิรภาสไม่ได้ตอบกลับไป แต่กลับมอบอำนาจในการ ตัดสินใจนี้ให้กับจิดาภา ขณะที่มองไปยังเธอนั้น แววตา ของเขาอ่อนโยนเป็นอย่างมาก

ในขณะนั้นเอง ชเยศก็เข้าใจทุกอย่างแล้ว ว่าจิรภาส กำลังจะแก้แค้นแทนจิดาภานั่นเอง คงจะอยากเห็น ทำทางจนมุมของเขาสินะ
แต่จิรภาสจะรักจิดาภาจริงหรือ?

ชเยศที่กำลังคิดว่า ที่จิรภาสดูรักจิดาภามากขนาดนี้ จะ เป็นเพราะเธออายุยังน้อยแล้วยังมีหน้าตาสะสวยเพียง เท่านั้นหรือเปล่า หากเธออายุมากขึ้น หรือจิรภาสเบื่อ แล้ว เขาจะยังปฏิบัติกับเธอเช่นนี้อยู่ไหม?

เขาคิดว่าที่วันนี้จิรภาสออกหน้ามาเองเช่นนี้ คงเป็น เพราะจิดาภาขอร้องเขาแน่ๆ

ผู้ชายมักจะชอบของใหม่ๆ ระหว่างพวกเขานั้นคงไม่มี ความรู้สึกใดๆต่อกันหรอก

จิดาภามองแวบเดียวก็รู้เดาได้ความคิดของชเยศได้ แล้ว แต่เธอเองไม่ได้ต้องการให้เขามาพิสูจน์อะไร

“จิดาภา คุณว่ามาเลย ว่าจะให้ผมทำอย่างไร นึกไม่ถึง เลยนะ ว่าคุณจะเล่นแบบนี้” ชเยศเปลี่ยนเป็นแสดงท่าที อวดดีออกมา

“ฉันไม่ต้องการให้คุณต้องทำอะไรทั้งนั้นค่ะ เพราะ ระหว่างเราไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว” จิดาภามองไม่ถังจิภาส แล้วเลมพูดกับเขา “ฉันเพียงแค่ไม่อยาก ทำให้สามีฉันต้องรู้สึกกังวล

“สำๆ พวกคุณแต่งงานกันแล้วจริงๆหรือ? ทำไมถึงไม่

เห็นมีข่าวออกมาเลย”

ชเยศหัวเราะออกมา “ผมว่า พวกคุณกำลังโกหกผมอยู่

“วันที่ 19เดือนกรกฎาคม เราได้รับเอกสารการจด ทะเบียน ” จิตาภาเอ่ยบอกกับเขาไป

และนั่นก็ทำให้ชเยศนึกอะไรบางอย่างออก ดวงตาค่อย แสดงความว่างเปล่า จนกระทั่งเบิกโตด้วยความตกใจ

วันนั้นเป็นวันที่เขานัดกับเธอไว้ว่าจะไปรับเอกสารจด ทะเบียน แต่เนื่องจากก่อนวันนั้น คืนวันสละโสดเขาได้ ชวนให้ชนิศามาร่วมงานในวันนั้น เขากับเธอนัวเนียกัน อยู่ที่อพาร์ทเม้นท์ของจิตาภา และหลังจากนั้นเขายังให้ จิตาภาไปแสดงงานแทนเธออีกด้วย
ความทรงจำราวกับสายน้ำที่ซัดสาดเข้ามาจนทำให้เขา จมดิ่งลงไปในนั้น

“เป็นไปไม่ได้ ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ทำไมคุณถึงไม่ให้…”

ไม่ให้คุณจิรภาสแสดงตัวนะหรือคะ?” จิดาภาย้อนถาม กลับ รู้สึกว่าคำถามนี้นั้นตลกสิ้นดี “เพราะฉันไม่อยากให้ เขาต้องมาใส่ใจกับคนต่ำต้อยอย่างคุณไงล่ะคะ”

ตรงมุมที่เขานั่งอยู่นั้นมองไม่เห็นใบหน้าของจิรภาส แต่ สามารถมองเห็นว่าฝ่ายนั้นรูปร่างสูงใหญ่ เขา