ตอนที่41เซอร์ไพรส์

เผชิญหน้าแฟนชเยศทำได้เพียงแค่ปลอบใจพูดกับ เธอว่า “เธอไม่ต้องร้องแล้ว”

“เมื่อกีคำพูดของฉันอาจจะพูดแรงไปแต่เธอลองคิด หน่อยสิ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันได้ทำได้พูดไปก็เพราะ ว่าเธอเพราะว่าเพื่อลูกของเราอย่าโง่เลยที่รักใจผม จะมีแอบมีใครได้อย่างไรก็มีแต่คุณนี้แหละแต่ว่าเธอ อย่าง่เง่าแบบนี้อีกเลยนะ”

ชเยศพูดสั้นๆ ได้ใจความและสายตามองผู้ช่วยของ ชนิศาพูดว่า “ดูแลเขาให้ดีๆ ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ อีกเธอก็ไสหัวไปซะ”

โกดแค้นกัดฟันมองชเยศหันหลังเดินลาจากไป

ด้านข้างผู้ช่วยของเธอเห็นนัยน์ตา นัยนาเธอ เล็ดลอดความโกรธแค้นล้วนไม่กล้าเอ๊ะปากเล็ดลอด เสียงพูด
“กล้ามาท้าประลองกับฉันคอยดูสิสักวันฉันจะทำให้ เธอไม่มีที่ยืนในวงการนี้”

ส่วนอีกฝั่งพี่นัฏเตรียมของที่จะถ่ายให้จิดาภาเสร็จ แล้วตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้พวกเขาสนิทเข้ากันได้

ดี

เรื่องที่ผ่านมาเมื่อกี้ฉันซะอกดีใจมาก หน้าของ ชนิศาโกรธจนแดงแล้วให้ฉันเดานะตอนนี้ตอนนี้เขา คงจะร้องไห้ไปกอดชเยศนู่นแหละพี่นัฏหัวเราะฮาฮา แล้วพูดว่าในที่สุดฉันก็อดมาจนถึงวันนี้ได้

“จิดาภาฉันดีใจแทนเธอจัง”

ฐานิสาก็เห็นด้วยกับพี่นัฏแจ่มเลยเมื่อกี้โคตรเท่เลย

“ฉันเพียงแค่ทำเรื่องที่ฉันคิดว่าทำแล้วถูกต้องไม่ กี่ปีมานี้ฉันไม่ใช่แค่อดทนอดกลั้นแต่เป็นเพราะว่า ไม่จำเป็นต้องทำขนาดนี้ตอนนี้ข้างๆ ฉันมีคนที่ให้ เหตุผลฉันและจะช่วยทำให้ฉันผลักดันต่อไปข้างหน้าแล้วดังนั้นฉันจะไม่ทิ้งโอกาสนี้มันจะ ต้องใช้ความสามารถของฉันก่อตั้งยื่นด้วยลำแข้ง ด้วยตัวฉันเอง!”

ที่วิลล่ากรีนเฮ้าส์

จิตาภาถูกจิรภาสโอบกอดถูกนวดของเขาลูบที่แก้ม เบาๆ พูดว่า “เป็นถึงหัวหน้าบริษัทเคเอฟทำไมไม่ โกนหนวดน่

จิรภาสตอบ ฉันนึกว่าเธอชอบผู้ชายไว้นวดแบบนี้ สักอีกเขาจับคางและลูบแก้มจิตาภาเบาๆ แบบนี้ไม่ ใช้ว่าโคตรมีความโดดเด่นหรอ?”

อดหัวเราะคำพูดอำเล่นของเขาไม่ได้จิตาภาวางลง นิตยสารหันหลังกอดเขาทั้งคู่ก็นอนกอดกันบนโซฟา

“ฉันชอบเธอไม่ว่าเธอจะเป็นยังไงแบบไหนฉันก็จะ

รักเธอ
“หรอ?” เขายืนมือไปแต๊ะที่คางของจิดาภาพูด “แต่ ว่าอยู่แค่อาทิตย์เดียวก็จะไปแล้วงั้นถ้าหากว่าฉัน เหงาละจะทำไง?”

“เธอจะบอกอะไรกับฉัน?” จิดาภาหรี่ตามองด้วย ความสงสัยแล้วเผยสายตาที่ดูร้อนน่ากลัวออกมา แล้วถามกลับว่า “เป็นแบบนี้แล้วฉันก็คงจะเอาเธอห่อ กลับด้วยอะดิ”

จิรภาสมองเธอแล้วกอดเธอแน่นขึ้นอีก

จิรภาสพูด “ฉันจะคิดถึงเธอแน่นอน” จิดาภาขยับ เข้าใกล้อกเขาพูดเสียงเบาว่า

“ถึงแม้นแต่งงานมาจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่นานแต่ยัง คิดถึงเหงาของเขายังคิดถึงความรู้สึกสบายใจเมื่อมี เขาอยู่” จิดาภาเริ่มขยับพึ่งเข้าหาจิรภาส

“เธอลองหลับตาสิลองนึกเหงาฉันแล้วจดจำมัน” เขาพูดเบาๆ แล้วจับมือจิดาภามาวางบนหน้าตัวเอง
มีอของเธอช่างขาวนุ่มนวลชะจริงๆ จิดาภาสัมผัส ร่างกายของจิรภาสแล้วสลักจดจำไว้ในใจ

รมาส “ชาตินี้ฉันจะไม่มีวันลืมความสุขนี้ระหว่างเรา

เข้าของวันที่สองพี่นัฏกับฐานิสาก็มารับจิตาภาแต่ เข้าครู่

มองเห็นวิลล่าที่ใหญ่งามโอ่อ่าทำให้ฐานิสาอึ้งไป ไม่น้อย ฉันเคยได้ยินจิตาภาคือคุณหนูของตระกูล วีรภัทรเมธีทางบ้านร่ำรวยมียศฐาบันดาศักดิ์ขนาดนี้ คิดไม่ถึงจริงๆ”

“รออยู่ตรงนี้รอฉันแป๊บฉันไปช่วยจิดาภายกของขึ้น รถแป๊บถ้าหากในรถไม่มีคนก็จะมีรูปภมาถาม

พี่น้ฏพูดเสร็จก็เดินเข้าไปในวิลล่า

วิรภาสเดินออกมาต้อนรับใส่เสื้อผ้าธรรมดาสีเทาแต่กลับดูดีจูงมือจิตาภาออกมาส่งแล้วพูดกับพี่ นัฏว่า “ดูแลเธอให้ดีๆ นะของๆ เธอฉันให้คนจัดส่งไป ให้ที่สนามบินแล้วหล”

ท่านค่ะคุณไม่ต้องเป็นห่วงน่า ฉันจะดูแลคุณจินดา ภาให้ดีที่สุด”

พี่น้หัวเราะในใจคิดนางจิดาภาเมียน้อยคนนี้มอง ไปมองมาไม่มีพิษภัยไรก็จริงแต่สักวันเธอจะต้องถูก นางคนนี้หลอกกินอย่าไม่เหลือไยดีแน่นอนแต่เธอก็ ไม่กล้าที่จะพูดตรงๆ ต่อหน้ากับจิรภาส

ทั้งสองก็เดินออกมาจากวิลล่านั่งรถกลับกับฐานิสา

จิรภาสยืนอยู่ระเบียงชั้นสองกำชับลูกน้องว่า “ให้ เตรียมของขวัญอันพิเศษไว้ให้เพื่อที่จะเอาไป เซอร์ไพรส์จิดาภา”

ลูกน้องขานตอบรับแล้วรีบออกไปจัดการให้เจ้านาย
หนึ่งชั่วโมงผ่านไปแต่ละคนรอล้วนกำลังรอชนิศา

สักพักเห็นส้นสูงใส่ชุดเดรสสีชมพูสวยสง่าลงจาก

รถ

“ชเยศฉันมาแล้ว”

“คนมาครบแล้วพวกเราไปกันเถอะ”

ชเยศถือกระเป๋าขึ้นแต่มองเห็นจิดาภาไม่มีกระเป๋า และเห็นกระเป๋าฐานิสากับพี่นัฏก็มีไม่มาก

เขม่นคิ้วแล้วเดินเข้าไปพูดกับจิดาภาว่า “เธอไม่ใช่

จะ

“ชเยศไม่ต้องไปยุ่งกับเธอ” เธอไม่ชอบสายตา ชเยศมองเธอและไม่ชอบให้ชเยศคุยกับเธอ

สักพักก็มีบอดี้การ์ดชายหกคนใส่สูทใกล้เดินมาถึง หน้าของจิดาภาพูดกับเธอว่า “กระเป๋าคุณผมจัดส่งขึ้นเครื่องแล้วครับช่องตรวจอยู่ด้านทิศตะวัน ออกเชิญทางนี้ครับ”

ไม่ทันได้รอให้จิดาภาได้อ้าปากพูดชนิศาก็ยิ้มหรี่ตา เบ้าอ้อนชเยศ “ชเยศนี้คือคุณเตรียมให้ฉันหรอ ว้า ววววดีงามมากเลย ถ้าไม่อย่างงั้นอยู่บนเครื่องบิน เจอแฟนคลับจะทำไงเธอนี้รอบคอบจริงๆ เราไปกัน เถอะ”

เธอชอบมีผู้คนมากมายล้อมรอบตัวเธอทำให้เธอ รู้สึกโดดเด่นสูงสง่ากว่าคนอื่น

ชเยศส่ายหน้าแล้งพูดว่า “ไม่ใช่ฉันที่เป็นคนทำ

จัดการเรื่องนี้หรอก”

“อ้าาา “จิดาภาสตั้นไปสักพักแล้วก็ใส่แว่นตาดำไม่ ได้สบตาแลมองใครก็เชิดควงฐานิสากับพี่น้ฏเดินไป

ชนิศาโกรธเทาเท้าเหยียบลงที่พื้นดังดึง “เธอ…
“จิดาภาไม่ใช่คนแบบนั้นอาจจะเป็นตระกูลธีรภัทร เมธีเป็นคนจัดการเดินไปกันเถอะ” ชเยศมองเงาตาม หลังของจิดาภาในใจก็เริ่มมีความสงสัยเพิ่มขึ้น

ไม่กี่วันมานี้จิตสภาเปลี่ยนไปเยอะเลยเกิดอะไรขึ้น ทำไมใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแบบนี้ชนิศาเริ่มอิจฉาคิด ว่าชเยศสนใจจิดาภาพอหาโอกาสได้ก็ปล่อยอารมณ์ ออกมา

พอเข้าไปในเครื่องบินมองไปรอบๆ แต่กลับไม่ เห็นจิดาภา “เธอไปไหนล่ะ?” แล้วเดินไปถามแอร์ โฮสเตสแอร์โฮสเตสตอบกลับอย่างอ่อนหวานว่า “ผู้ โดยสารท่านนี้ได้เปลี่ยนแปลงวันบินแล้วค่ะ”

“อะไรนะ” ชเยศรีบโทรศัพท์หาจิดาภากลับเป็นพี่นัฏ รับสาย “พวกเธอยกเลิกเที่ยวบินแล้วแล้วทำไมไม่ บอกฉันจิดาภากล้าทั้งงานถ่ายครั้งนี้ฉันจะหม่ยอม ปล่อยไปแน่ๆ เธออยู่ไหน?”

ชเยศคิดว่าจิดาภาเดินในช่องพิเศษแต่ไม่คิดเลยว่าไม่ได้ขึ้นเครื่องบิน

ถ้าหากว่าก่อนที่เขาจะเปลี่ยนตารางการบินก่อน

ชเยศรีบร้อนโทรศัพท์หาหัวหน้าพูดว่า “ท่าน สบายใจได้ครับจิดาภาขึ้นเครื่องบินส่วนตัวไปและจะ ถึงเร็วกว่าผมด้วยครับ”